Reklama

Niedziela Podlaska

Wojowniczki XXI wieku

O atutach kobiet i ich misji w Kościele i lokalnych społecznościach mówi s. Anna Pytka, salezjanka, w rozmowie z Moniką Kanabrodzką.

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Monika Kanabrodzka: Jaka jest obecnie rola kobiet w Kościele?

S. Anna Pytka: Kobieta świadoma swojej roli tworzy prawdziwy dom z miejscem dla męża i dzieci. Jest ona stróżem ogniska domowego, rodziny, a więc podstawowej cząstki społeczeństwa. Nadaje jej charakter, piękno, wartości, wprowadza dzieci w dorosłe życie.
Rolą kobiet w Kościele jest czynić wszystko, co możliwe, słowem, czynem, ofiarą, aby ludzie nie oddalali się od sakramentów. Następnie, budować na nadprzyrodzoności, nie grzechu i słabości. Myślę, że wszyscy mamy świadomość, w jak trudnej sytuacji jest dzisiaj dziewczyna i kobieta, jak jest postrzegana. Jak wiemy, wykorzystuje się wszelkie sposoby, aby kobieta uwierzyła, że jej uprzedmiotowienie nie jest niczym złym. Walka z biznesem i przestępczością w tym zakresie jest bardzo trudna. To m.in. dlatego jest nas za mało. Młoda kobieta nie zdąża dorosnąć w swoim powołaniu do bycia matką i oblubienicą. Prostolinijność zawsze przegrywała z podstępem – i to właśnie w takie sytuacje od wieków wkraczał Bóg i uczył chodzenia nowymi drogami.

Czuje się Siostra szczęśliwą i spełnioną kobietą?


Zdecydowanie tak. Gdybym miała dokonać wyboru, wybrałabym ponownie tę drogę życia. Nigdy nie pomyślałabym, że czeka mnie tak wielki rozwój. Poznałam duchowe wartości, które przyniosły konkretny sposób życia i na nowo odkryły we mnie jakby nowy świat. Mogę powiedzieć, że w opinii społecznej ten sposób życia jest nieznany i niedowartościowany. Może dlatego Ewangelia mówi, że „wiedzą to ci, którym jest to dane”.
Nie myślałam, że przyjdzie mi doświadczyć tyle ludzkiej radości i szczęścia. Nastawiałam się bardziej na ofiarę i ona jest, choć pokryta łaską radości w naszym salezjańskim życiu Córek Maryi Wspomożycielki. Gdzieś w głębi serca mogę powiedzieć, że z Bożą pomocą zrealizowało się we mnie wielkie dzieło osobistej drogi, której sama nie potrafiłabym tak ułożyć. W zgromadzeniu – nie mając żadnej własności, nie dysponując żadnymi rzeczami i nie mając własnej rodziny – osiąga się pełnię.

Jakie zadania i wyzwania stoją przez katoliczkami w XXI wieku?


Osoby wierzące, szczególnie katoliczki, mają za zadanie pomóc określić się współczesnemu człowiekowi, który wydaje się być zagubiony. Potrzeba dziś uruchomić społeczne podmioty, aby zrozumieć człowieka, który cierpi i doświadcza samotności, choć otoczony jest dobrami, a nie bliskimi osobami.
Ojciec Świety Franciszek w „Globalnym Pakcie na rzecz wychowania” zachęca do zrównoważonego korzystania i podziału dóbr wobec wyzysku tak natury, jak i najuboższych oraz współdziałania, aby w świecie przywracać człowieczeństwo, prowadzić dialog między pokoleniami i zmieniającymi się sposobami widzenia życia i rzeczywistości. Jako osoby konsekrowane staramy się tworzyć środowiska, sieć refleksji i plan działania. W tym aspekcie jawi się niezastąpiona rola kobiet, którym wartości chrześcijańskie pomagają zrozumieć ten fenomen. Mamy za zadanie pomagać w powracaniu do tożsamości i odkrywaniu powołania kobiety, jakie otrzymała w darze od Stwórcy.

S. Anna Pytka, Referentka Diecezjalna ds. Osób Życia Konsekrowanego, dyrektor Niepublicznego Przedszkola Sióstr Salezjanek w Sokołowie Podlaskim.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

2020-03-03 09:47

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Warszawa: prezentacja Manifestu Społecznego Kobiet Świata

[ TEMATY ]

kobieta

kobiecość

pixabay.com

Docenienia pracy domowej kobiet, umożliwienia łączenia pracy zarobkowej z obowiązkami w domu, pomocy dla matek wielodzietnych, polepszenie opieki zdrowotnej, szacunku dla nienarodzonych i innych spraw domagają się autorki manifestu Społecznego Kobiet Świata. 5 marca w Warszawie odbyła się prezentacja dokumentu.

Chcemy mówić jednym głosem o ważnych problemach kobiet na całym świecie - powiedziała Maria Jankowska, prezeska Polskiego Związku Kobiet Katolickich, przedstawiając Manifest. Poinformowała, że prezentacja dokumentu rozpoczęła się 3 marca na forum Parlamentu Europejskiego i będzie kontynuowana w kolejnych krajach na całym świecie, zakończy się zaś na forum ONZ w Nowym Jorku.

CZYTAJ DALEJ

Św. Florian - patron strażaków

Św. Florianie, miej ten dom w obronie, niechaj płomieniem od ognia nie chłonie! - modlili się niegdyś mieszkańcy Krakowa, których św. Florian jest patronem. W 1700. rocznicę Jego męczeńskiej śmierci, właśnie z Krakowa katedra diecezji warszawsko-praskiej otrzyma relikwie swojego Patrona. Kim był ten Święty, którego za patrona obrali także strażacy, a od którego imienia zapożyczyło swą nazwę ponad 40 miejscowości w Polsce?

Zachowane do dziś źródła zgodnie podają, że był on chrześcijaninem żyjącym podczas prześladowań w czasach cesarza Dioklecjana. Ten wysoki urzędnik rzymski, a według większości źródeł oficer wojsk cesarskich, był dowódcą w naddunajskiej prowincji Norikum. Kiedy rozpoczęło się prześladowanie chrześcijan, udał się do swoich braci w wierze, aby ich pokrzepić i wspomóc. Kiedy dowiedział się o tym Akwilinus, wierny urzędnik Dioklecjana, nakazał aresztowanie Floriana. Nakazano mu wtedy, aby zapalił kadzidło przed bóstwem pogańskim. Kiedy odmówił, groźbami i obietnicami próbowano zmienić jego decyzję. Florian nie zaparł się wiary. Wówczas ubiczowano go, szarpano jego ciało żelaznymi hakami, a następnie umieszczono mu kamień u szyi i zatopiono w rzece Enns. Za jego przykładem śmierć miało ponieść 40 innych chrześcijan.
Ciało męczennika Floriana odnalazła pobożna Waleria i ze czcią pochowała. Według tradycji miał się on jej ukazać we śnie i wskazać gdzie, strzeżone przez orła, spoczywały jego zwłoki. Z czasem w miejscu pochówku powstała kaplica, potem kościół i klasztor najpierw benedyktynów, a potem kanoników laterańskich. Sama zaś miejscowość - położona na terenie dzisiejszej górnej Austrii - otrzymała nazwę St. Florian i stała się jednym z ważniejszych ośrodków życia religijnego. Z czasem relikwie zabrano do Rzymu, by za jego pośrednictwem wyjednać Wiecznemu Miastu pokój w czasach ciągłych napadów Greków.
Do Polski relikwie św. Floriana sprowadził w 1184 książę Kazimierz Sprawiedliwy, syn Bolesława Krzywoustego. Najwybitniejszy polski historyk ks. Jan Długosz, zanotował: „Papież Lucjusz III chcąc się przychylić do ciągłych próśb monarchy polskiego Kazimierza, postanawia dać rzeczonemu księciu i katedrze krakowskiej ciało niezwykłego męczennika św. Floriana. Na większą cześć zarówno świętego, jak i Polaków, posłał kości świętego ciała księciu polskiemu Kazimierzowi i katedrze krakowskiej przez biskupa Modeny Idziego. Ten, przybywszy ze świętymi szczątkami do Krakowa dwudziestego siódmego października, został przyjęty z wielkimi honorami, wśród oznak powszechnej radości i wesela przez księcia Kazimierza, biskupa krakowskiego Gedko, wszystkie bez wyjątku stany i klasztory, które wyszły naprzeciw niego siedem mil. Wszyscy cieszyli się, że Polakom, za zmiłowaniem Bożym, przybył nowy orędownik i opiekun i że katedra krakowska nabrała nowego blasku przez złożenie w niej ciała sławnego męczennika. Tam też złożono wniesione w tłumnej procesji ludu rzeczone ciało, a przez ten zaszczytny depozyt rozeszła się daleko i szeroko jego chwała. Na cześć św. Męczennika biskup krakowski Gedko zbudował poza murami Krakowa, z wielkim nakładem kosztów, kościół kunsztownej roboty, który dzięki łaskawości Bożej przetrwał dotąd. Biskupa zaś Modeny Idziego, obdarowanego hojnie przez księcia Kazimierza i biskupa krakowskiego Gedko, odprawiono do Rzymu. Od tego czasu zaczęli Polacy, zarówno rycerze, jak i mieszczanie i wieśniacy, na cześć i pamiątkę św. Floriana nadawać na chrzcie to imię”.
W delegacji odbierającej relikwie znajdował się bł. Wincenty Kadłubek, późniejszy biskup krakowski, a następnie mnich cysterski.
Relikwie trafiły do katedry na Wawelu; cześć z nich zachowano dla wspomnianego kościoła „poza murami Krakowa”, czyli dla wzniesionej w 1185 r. świątyni na Kleparzu, obecnej bazyliki mniejszej, w której w l. 1949-1951 jako wikariusz służył posługą kapłańską obecny Ojciec Święty.
W 1436 r. św. Florian został ogłoszony przez kard. Zbigniewa Oleśnickiego współpatronem Królestwa Polskiego (obok świętych Wojciecha, Stanisława i Wacława) oraz patronem katedry i diecezji krakowskiej (wraz ze św. Stanisławem). W XVI w. wprowadzono w Krakowie 4 maja, w dniu wspomnienia św. Floriana, doroczną procesję z kolegiaty na Kleparzu do katedry wawelskiej. Natomiast w poniedziałki każdego tygodnia, na Wawelu wystawiano relikwie Świętego. Jego kult wzmógł się po 1528 r., kiedy to wielki pożar strawił Kleparz. Ocalał wtedy jedynie kościół św. Floriana. To właśnie odtąd zaczęto czcić św. Floriana jako patrona od pożogi ognia i opiekuna strażaków. Z biegiem lat zaczęli go czcić nie tylko strażacy, ale wszyscy mający kontakt z ogniem: hutnicy, metalowcy, kominiarze, piekarze. Za swojego patrona obrali go nie tylko mieszkańcy Krakowa, ale także Chorzowa (od 1993 r.).
Ojciec Święty z okazji 800-lecia bliskiej mu parafii na Kleparzu pisał: „Święty Florian stał się dla nas wymownym znakiem (...) szczególnej więzi Kościoła i narodu polskiego z Namiestnikiem Chrystusa i stolicą chrześcijaństwa. (...) Ten, który poniósł męczeństwo, gdy spieszył ze swoim świadectwem wiary, pomocą i pociechą prześladowanym chrześcijanom w Lauriacum, stał się zwycięzcą i obrońcą w wielorakich niebezpieczeństwach, jakie zagrażają materialnemu i duchowemu dobru człowieka. Trzeba także podkreślić, że święty Florian jest od wieków czczony w Polsce i poza nią jako patron strażaków, a więc tych, którzy wierni przykazaniu miłości i chrześcijańskiej tradycji, niosą pomoc bliźniemu w obliczu zagrożenia klęskami żywiołowymi”.

CZYTAJ DALEJ

Ludzie o wielkim sercu

2024-05-04 15:21

Ks. Wojciech Kania/Niedziela

Z okazji wspomnienia św. Floriana w Sandomierzu odbyły się uroczystości z okazji Dnia Strażaka.

Obchody rozpoczęła Mszy św. w bazylice katedralnej, której przewodniczył Biskup Sandomierski Krzysztof Nitkiewicz. Eucharystię koncelebrował ks. kan. Stanisław Chmielewski, diecezjalny duszpasterz strażaków oraz strażaccy kapelani. We wspólnej modlitwie uczestniczyli samorządowcy na czele panem Marcinem Piwnikiem, starostą sandomierskim, komendantem powiatowym straży pożarnej bryg. Piotrem Krytusem, komendantem powiatowym policji insp. Ryszardem Komańskim oraz strażacy wraz z rodzinami.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję