Pismo Święte jest jedną z najbardziej czytanych książek świata, ale niewielu jest takich, którzy czytają je ze zrozumieniem – zwrócił się do młodych bp Nitkiewicz.
W Instytucie Teologicznym w Sandomierzu odbył się finał XXVI Diecezjalnego Konkursu Wiedzy Biblijnej „Z Pismem Świętym w trzecie tysiąclecie”. W tym roku uczestnicy musieli wykazać się znajomością Księgi Rodzaju. Adresatami tego wydarzenia byli uczniowie ze szkół podstawowych podzieleni na dwie kategorie wiekowe: klasy od IV do VI oraz VII i VIII. Najmłodszą grupę reprezentowało 34 uczestników, natomiast starszą 27 reprezentantów poszczególnych dekanatów diecezji. Test w obu grupach składał się z 30 i 32 pytań zamkniętych i jednego otwartego. Pytania na wszystkich trzech szczeblach eliminacji – szkolnym, dekanalnym i diecezjalnym – podobnie jak w latach ubiegłych przygotowane były przez ks. dr. Marcina Biegasa, wykładowcę Pisma Świętego w Wyższym Seminarium Duchownym w Sandomierzu. Finalistów odwiedził bp Krzysztof Nitkiewicz, który powiedział, że Pismo Święte nie jest zwykłą książką czy przewodnikiem. Jest w nim zapisane Słowo samego Boga, jeśli to zrozumiemy, to będziemy do Pisma Świętego podchodzili zupełnie inaczej. Zachęcał także młodych ludzi, aby w ich domach rodzinnych Pismo Święte zajmowało godne miejsce.
– Pismo Święte jest jedną z najbardziej czytanych książek świata, ale nie wielu jest takich, którzy czytają je ze zrozumieniem. Zrozumienie polega na tym, że wiemy iż ten kto pisał, robił to w imieniu Pana Boga i jest Ono Jego Słowem. Jeśli zrozumiemy, że w Piśmie Świętym są słowa samego Boga i to, że przez litery i zdania On do nas mówi, to wtedy Pismo Święte wygląda zupełnie inaczej, w porównaniu z innymi książkami. Nie można wówczas nazwać tego podręcznikiem czy przewodnikiem, bo jest to sam Bóg. Chcę abyście w ten sposób podchodzili do Pisma Świętego. Powinno się to też wyrażać w szacunku. Skoro są tam słowa Boga, to w domu rodzinnym powinno się znajdować się na godnym miejscu.
Następnie biskup ordynariusz udzielił wszystkim pasterskiego błogosławieństwa, uczestnikom wręczył pamiątkowe dyplomy i upominki, a zwycięzcom nagrody główne.
Reklama
W kategorii młodszej pierwsze miejsce zajął Igor Seltenreich z Niska. Jury przyznało ex aequo dwa drugie miejsca, które zdobyli: Szymon Chudzik z Raniżowa oraz Bartłomiej Andura z Sandomierza.
W grupie starszej zwyciężczyniami konkursu zostały Karolina Jakubik ze Zbydniowa oraz Aurelia Stryjecka z Lipy. Natomiast drugie miejsce zajęła Aleksandra Paszko ze Stalowej Woli.
Kto będzie reprezentował archidiecezję częstochowską na finale Ogólnopolskiego Konkursu Wiedzy Biblijnej? Odpowiedź na to pytanie poznali uczestnicy części ustnej zmagań, które odbywały się na Jasnej Górze.
Po zaciętej rywalizacji i siedmiu rundach dogrywki zwyciężyła Paulina Rychlik z Zespołu Szkół w Koziegłowach. II miejsce zajęła Kamila Paluch z Zespołu Szkół Technicznych i Ogólnokształcących im. Stefana Żeromskiego w Częstochowie, a III Artur Kałużny z Liceum Ogólnokształcącego im. bp. Teodora Kubiny prowadzonego przez Stowarzyszenie Przyjaciół Szkół Katolickich w Wieluniu. To oni reprezentować będą archidiecezję częstochowską w finale ogólnopolskim.
Boże Ciało, zwane od czasów Soboru Watykańskiego II Uroczystością Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa, jest liturgicznym świętem wdzięczności za dar wiecznej obecności Jezusa na ziemi. Chrześcijanie od początków Kościoła zbierali się na łamaniu Chleba, sławiąc Boga ukrytego w ziemskim chlebie. Święto jest przedłużeniem Wielkiego Czwartku, czyli pamiątki ustanowienia Eucharystii. A z tego wynika, że uroczystość ta skryta jest w cieniu Golgoty, w misterium męki i śmierci Jezusa.
Historia święta Bożego Ciała sięga XIII wieku. W klasztorze w Mont Cornillon, w pobliżu Liege we Francji, przebywała zakonnica Julianna, która wielokrotnie miała wizję koła na wzór księżyca, a na nim widoczną plamę koloru czarnego. Nie rozumiała tego, więc zwróciła się do przełożonej. Gdy ta ją wyśmiała, Julianna zaczęła się modlić i pewnego razu usłyszała głos, oznajmiający, że czarny pas na tarczy księżyca oznacza brak osobnego święta ku czci Eucharystii, które ma umocnić wiarę, osłabioną przez różne herezje.
Władze kościelne sceptycznie odnosiły się do widzeń prostej Zakonnicy. Jednak kolejne niezwykłe wydarzenie dało im wiele do myślenia. W 1263 r. w Bolsenie, niedaleko Rzymu, kapłan odprawiający Mszę św. zaczął mieć wątpliwości, czy to możliwe, aby kruchy opłatek był Ciałem Pańskim. I oto, gdy nastąpił moment przełamania Hostii, zauważył, że sączy się z niej krew i spada na białe płótno korporału na ołtarzu. Papież Urban IV nie miał już wątpliwości, że to sam Bóg domaga się święta Eucharystii i rok po tym wydarzeniu wprowadził je w Rzymie, a papież Jan XXII (1334 r.) nakazał obchodzić je w całym Kościele. Do dziś korporał z plamami krwi znajduje się we wspaniałej katedrze w Orvieto, niedaleko Bolseny. Wybudowano ją specjalnie dla tej relikwii.
W Polsce po raz pierwszy święcono Boże Ciało w 1320 r., za biskupa Nankera, który przewodził diecezji krakowskiej. Nie było jednak jeszcze tak bogatych procesji, jak dziś. Dopiero wiek XVI przyniósł rozbudowane obchody święta Bożego Ciała, zwłaszcza w Krakowie, który był wówczas stolicą. Podczas procesji krakowskich prezentowały się proporce z orłami na szkarłacie, obecne było całe otoczenie dworu, szlachta, mieszczanie oraz prosty lud z podkrakowskich wsi.
W czasie procesji Bożego Ciała urządzano widowiska obrzędowe lub ściśle teatralne, aby przybliżyć ich uczestnikom różne aspekty obecności Eucharystii w życiu. Nasiliło się to zwłaszcza pod koniec XVI wieku, kiedy przechodzenie na protestantyzm znacznie się nasiliło i potrzebna była zachęta do oddania czci Eucharystii.
W okresie rozbiorów religijnemu charakterowi procesji Bożego Ciała przydano akcentów patriotycznych. Była to wówczas jedna z nielicznych okazji do zademonstrowania zaborcom żywej wiary. W procesjach niesiono prastare emblematy i proporce z polskimi godłami, świadczące o narodowej tożsamości.
Najpiękniej jednak Boże Ciało obchodzono na polskiej wsi, gdzie dekoracją są łąki, pola i zagajniki leśne. Procesje imponowały wspaniałością strojów asyst i wielką pobożnością prostego ludu, wyrażającego na swój sposób uwielbienie dla Eucharystii. Do dziś przetrwał zwyczaj zdobienia ołtarzy zielonymi drzewami brzóz i polnymi kwiatami. Kiedyś nawet drogi wyścielano tatarakiem. Do dziś bielanki sypią też przed kroczącym z monstrancją kapłanem kolorowe płatki róż i innych kwiatów.
Boże Ciało to również dzień święcenia wianków z wonnych ziół, młodych gałązek drzew i kwiatów polnych. Wieniec w starych pojęciach Słowian był godłem cnoty, symbolem dziewictwa i plonu. Wianki z ruty i kwiatów mogły nosić na głowach tylko dziewczęta.
Na wsiach wierzono, że poświęcone wianki, powieszone na ścianie chaty, odpędzają pioruny, chronią przed gradem, powodzią i ogniem. Dymem ze spalonych wianków okadzano krowy, wyganiane po raz pierwszy na pastwisko. Zioła z wianków stosowano też jako lekarstwo na różne choroby.
Gdzieniegdzie do poświęconych wianków dodawano paski papieru, z wypisanymi słowami czterech Ewangelii. Paski te zakopywano następnie w czterech rogach pola, dla zabezpieczenia przed wszelkim złem.
Dziś Boże Ciało to jedna z niewielu już okazji, aby przyodziać najpiękniejszy strój świąteczny - strój ludowy. W Łowickiem tego dnia robi się tęczowo od łowickich pasiaków. Kto wie, czy stroje ludowe zachowałyby się do dziś, gdyby nie możliwość ich zaprezentowania podczas uroczystości kościelnych. Chwała zatem i wielkie dzięki tym duszpasterzom, którzy kładą nacisk, aby asysty procesyjne występowały w regionalnych strojach. Dzięki temu procesje Bożego Ciała są jeszcze wspanialsze, okazalsze, barwniejsze. Ukazują różnorodność bogactwa sztuki ludowej i oby tak było jak najdłużej.
W ostatni czwartek oktawy Bożego Ciała, oprócz święcenia wianków z ziół i kwiatów, szczególnym ceremoniałem w naszych świątyniach jest błogosławieństwo małych dzieci. Kościoły wypełniają się najmłodszymi, często także niemowlętami, by i na nich spłynęło błogosławieństwo Boże. Wszak sam Pan Jezus mówił: „Pozwólcie dzieciom przychodzić do Mnie, nie przeszkadzajcie im, do takich bowiem należy królestwo Boże. Zaprawdę, powiadam wam: Kto nie przyjmie królestwa Bożego jak dziecko, ten nie wejdzie do niego” (Mk 10, 13-15).
Utworzenie kursu teologii powołań na Wydziale Teologicznym UKSW, tematyka zbliżających sie kongregacji powołań oraz Spotkanie Młodych Lednica 2000 - znalazły się wśród głównych tematów spotkania Krajowej Rady Duszpasterstwa Powołań, która 29 maja br. obradowała w Warszawie pod przewodnictwem delegata Konferencji Episkopatu Polski ds. Powołań bp. Andrzeja Przybylskiego.
Podczas spotkania podjęto aktualne tematy duszpasterstwa powołań. Jednym z nich było utworzenie kursu teologii powołań na Wydziale Teologicznym UKSW. W najbliższym czasie odbędzie się rekrutacja oraz przedstawienie tematyki wykładowej. W ramach zajęć będą miały miejsce wykłady oraz zajęcia warsztatowe.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
