Reklama

Benedykt XVI

Sakra biskupia ks. Georga Gänsweina

Niedziela Ogólnopolska 2/2013, str. 18-19

[ TEMATY ]

sylwetka

GRZEGORZ GAŁĄZKA

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Gdy w 1981 r. trzeba było wybrać nowego Prefekta Kongregacji Nauki Wiary, Jan Paweł II nie miał żadnych wątpliwości - chciał na to bardzo odpowiedzialne stanowisko w Kurii Rzymskiej kard. Josepha Ratzingera, którego cenił i uważał za jednego z najwybitniejszych teologów w Kościele. Nie było to łatwe, gdyż bawarski kardynał bardzo poważnie traktował swoje pasterzowanie w archidiecezji Monachium, z którą był również związany uczuciowo. W końcu jednak przystał na prośbę Papieża; jego nominację ogłoszono 25 listopada 1981 r.

Z Monachium do Rzymu

Niemiecki kardynał zjawił się w Rzymie dopiero 15 lutego 1982 r. Na początku, ze względu na ciągnące się remonty w przydzielonym mu apartamencie, mieszkał przez kilka miesięcy w Kolegium Teutońskim, a dopiero w kwietniu przeniósł się do mieszkania przy placu Leonina 1, w którym miał spędzić 23 lata.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Do Watykanu wraz z kard. Ratzingerem przyjechał jego niemiecki sekretarz ks. Bruno Fink, który jednak pragnął wrócić do Bawarii.

Ks. Bruno Fink i ks. Josef Clemens

Kard. Ratzinger zaczął szukać nowego współpracownika. Został nim niemiecki kapłan z diecezji Paderborn ks. Josef Clemens. Pracę osobistego sekretarza Prefekta Kongregacji Nauki Wiary rozpoczął w 1984 r. Spędził u boku kard. Ratzingera 19 lat. Praca ta była - jak sam stwierdził - ubogacająca i fascynująca, ale i bardzo odpowiedzialna, gdyż kard. Ratzinger był człowiekiem niestrudzonym, a swoje zajęcia organizował precyzyjnie i z dużym wyprzedzeniem.

Sekretarz przez wiele lat był też odpowiedzialny za publikacje książek, artykułów i wywiadów Prefekta Kongregacji Nauki Wiary. Gdy w 2003 r. ks. prał. Clemens skończył 56 lat, kard. Ratzinger stwierdził, że nadszedł czas, by jego sekretarz mógł kontyuować karierę kurialną i zostać biskupem. Postanowił więc „zwolnić” go, tym bardziej że sam chciał już przejść na emeryturę albo zająć - jak to kiedyś sam wyznał - mniej odpowiedzialne stanowisko Bibliotekarza Świętego Kościoła Rzymskiego, co pozwoliłoby mu się oddać całkowicie jego ukochanym książkom i studiom.

Reklama

Jan Paweł II mianował ks. prał. Josefa Clemensa najpierw podsekretarzem Kongregacji Instytutów Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego, a kilka miesięcy później, 25 listopada 2003 r., sekretarzem Rady ds. Świeckich i podniósł do godności biskupiej (sakrę biskupią otrzymał 6 stycznia 2004 r. z rąk kard. Ratzingera w Bazylice św. Piotra).

Jan Paweł II „pokrzyżował” jednak plany kard. Ratzingera, gdyż nie chciał „zwolnić” swego najbliższego współpracownika, pomimo że miał on już wtedy 76 lat. O tym, czym dla Papieża był Prefekt Kongregacji Nauki Wiary, świadczą najlepiej jego słowa. Gdy pytano go o ryzyko związane z jego nieobecnością w Watykanie ze względu na liczne podróże apostolskie, odpowiedział: „Mogę podróżować, bo w Watykanie jest kard. Ratzinger, a w Rzymie - kard. Ruini” (wieloletni papieski wikariusz dla diecezji rzymskiej).

Ks. Georg Gänswein

W tej sytuacji kard. Ratzinger wezwał do pracy nowego - w jego mniemaniu - „tymczasowego” sekretarza osobistego. Jego wybór padł na ks. Georga Gänsweina, Niemca tak jak on, który pracował w Kurii (najpierw w Kongregacji ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów, a następnie w Kongregacji Nauki Wiary) oraz dobrze znał Rzym i język włoski, gdyż w latach 80. ubiegłego wieku przez rok studiował teologię na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim.

Gdy „monsignor Georg” rozpoczynał pracę kardynalskiego sekretarza, nie mógł przewidzieć, że nie będzie to współpraca przejściowa, o jakiej myślał kard. Ratzinger, bo ani on, ani kard. Ratzinger nie mogli wówczas wiedzieć, że dwa lata później, 19 kwietnia 2005 r., kardynałowie zebrani na konklawe po śmierci Jana Pawła II wybiorą na Stolicę Piotrową dotychczasowego prefekta Kongregacji Nauki Wiary. Owego pamiętnego dnia ks. Georg Gänswein, kapłan pochodzący ze Szwarcwaldu, syn kowala, został osobistym sekretarzem i najbliższym współpracownikiem Biskupa Rzymu, Wikariusza Chrystusa. Benedykt XVI postanowił zatrzymać przy sobie również drugiego sekretarza Jana Pawła II - ks. Mieczysława Mokrzyckiego, który w pierwszych miesiącach pontyfikatu był dla ks. Georga przewodnikiem po watykańskich apartamentach i zapoznał go z obowiązkami papieskiego sekretarza. Ks. Mokrzycki pozostał z nowym papieżem przez dwa lata, aż do lipca 2007 r., gdy został mianowany biskupem koadiutorem we Lwowie. Na jego miejsce Benedykt XVI mianował ks. Alfreda Xuereba, Maltańczyka z Prefektury Domu Papieskiego.

Reklama

Sekretarz papieski

Największym problemem dla papieskiego sekretarza był ogrom korespondencji kierowanej do Benedykta XVI, a która trafiała na jego biurko. Z czasem nabrał doświadczenia i potrafił dobrze zorganizować swoją pracę. Pomimo licznych obowiązków i ciągłych problemów nie chciał być „więźniem” w Pałacu Apostolskim, dlatego nie przestał odwiedzać przyjaciół i kolegów poza Watykanem i utrzymywać ścisłych związków z rodziną.

Przez wiele lat ks. prał. Gänswein starał się być sekretarzem bardzo dyskretnym, prawie „niewidocznym”. Z czasem jednak zaczął odgrywać coraz większą rolę, szczególnie gdy zaczęły się ataki na Benedykta XVI i papieski sekretarz uznał za swój obowiązek jego publiczną obronę: uczynił to przez serię wywiadów, artykułów i konferencji (jego pierwszy oficjalny wywiad ukazał się w niemieckim dzienniku „Bild” w kwietniu 2010 r.). Uzyskał również pewną niezależność w stosunku do Sekretariatu Stanu.

Trudny rok 2012

Poprzedni rok był dla ks. prał. Gänsweina bardzo trudny, gdyż w 2012 r. wybuchła afera związana z przeciekiem papieskich dokumentów, która przeszła do historii jako „Vatileaks”. To Gänsweinowi udało się zidentyfikować osobę wynoszącą dokumenty z Watykanu, a sprawa była tym bardziej smutna i żenująca, że chodziło o papieskiego kamerdynera Paolo Gabriele. Przez wiele lat kamerdyner był w codziennym kontakcie z Benedyktem XVI i miał dostęp do biura sekretarzy, znajdującego się na trzecim piętrze Pałacu Apostolskiego i sąsiadującego z pokojem, z którego okna Papież odmawia modlitwę „Anioł Pański”. To właśnie tam kamerdyner - zwany przez wszystkich „Paoletto” (Pawełek) - robił fotokopie dokumentów z biurka papieskiego sekretarza. Dlatego ks. prał. Gänswein, jako osoba poinformowana o faktach, musiał zeznawać w procesie kamerdynera, co było dla niego wielkim szokiem. Wielu obserwatorów sceny watykańskiej zastanawiało się wówczas, czy ze względu na całą tę aferę osobisty sekretarz nie utracił zaufania Papieża.

Reklama

Nominacja papieska na Prefekta Domu Papieskiego

Odpowiedzią Papieża na te wątpliwości była nominacja - podana do wiadomości 7 grudnia 2012 r. - ks. prał. Georga Gänsweina na Prefekta Domu Papieskiego z zachowaniem jego dotychczasowej funkcji sekretarza. Benedykt XVI w ten sposób nie tylko potwierdził swe zaufanie do najbliższego współpracownika, ale powierzył mu jeszcze bardziej odpowiedzialne zadanie i wyniósł do godności arcybiskupiej. Generalnie rzecz biorąc, Prefektura Domu Papieskiego, którą będzie kierował abp Gänswein, pomaga Papieżowi w wypełnianiu jego obowiązków Głowy Kościoła, a w szczególności organizuje audiencje papieskie, zarówno ogólne, jak i prywatne; personel Prefektury podejmuje papieskich gości i czuwa nad przebiegiem audiencji; do jej zadań należy wydawanie zaproszeń na papieskie audiencje i ceremonie.

Po raz drugi w historii papieski sekretarz łączy swoją funkcję z pracą w Prefekturze - po raz pierwszy miało to miejsce za pontyfikatu Jana Pawła II, gdy w 1998 r. papież mianował ks. prał. Stanisława Dziwisza „drugim” prefektem Domu Papieskiego i biskupem (w 2003 r. bp Dziwisz został wyniesiony do godności arcybiskupiej). Wówczas jednak „drugi” prefekt miał wspierać prefekta, którym był Amerykanin ks. prał. James M. Harvey - tym razem ks. Gänswein został jedynym prefektem Domu Papieskiego, gdyż Papież mianował abp. Harveya arcykapłanem Bazyliki św. Pawła za Murami, podnosząc go równocześnie do godności kardynalskiej.

Reklama

Przed pontyfikatem Jana Pawła II sekretarze ostatnich papieży zawsze zostawali biskupami, ale miało to miejsce dopiero po zakończeniu ich służby przy Ojcu Świętym: sekretarz Piusa XI ks. Carlo Gonfalonieri po śmierci papieża został wybrany arcybiskupem l’Aquila w 1941 r., mając 48 lat, a w 1958 r. wyniesiony do godności kardynalskiej. Paweł VI mianował sekretarza Jana XXIII ks. Lorisa Capovillę biskupem miasta Chieti w 1967 r. w wieku 52 lat, natomiast jego sekretarz ks. Pasquale Macchi został prałatem sanktuarium maryjnego w Loreto w 1988 r., gdy miał już 65 lat.

Sakra biskupia - 6 stycznia 2013 r.

6 stycznia 2013 r. 56-letni ks. Georg Gänswein został arcybiskupem (jego stolicą tytularną jest Urbs Salvia). Benedykt XVI osobiście udzielił mu sakry biskupiej w Bazylice św. Piotra w Rzymie. Wraz z nim sakrę otrzymało trzech innych prałatów pracujących w Kurii Rzymskiej: Włoch ks. Angelo Vincenzo Zani (mianowany 9 listopada 2012 r. sekretarzem Kongregacji Edukacji Katolickiej), Nigeryjczyk ks. Fortunatus Nwachukwu (mianowany 12 listopada 2012 r. nuncjuszem apostolskim w Nikaragui) oraz Francuz ks. Nicolas Henry Marie Denis Thevenin (nuncjusz apostolski).

2013-01-07 13:03

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Hrabianka, zakonnica, silna i dobra kobieta

Niedziela łódzka 6/2018, str. VIII

[ TEMATY ]

sylwetka

zakonnica

Archiwum karmelitanek

Śp. s. Maria Agnieszka od Dzieciątka Jezus

Śp. s. Maria Agnieszka od Dzieciątka Jezus

Maria Agnieszka od Dzieciątka Jezus, Jolanta Mostowska, karmelitanka bosa (1925–2018) urodziła się w Puławach. Jej ojciec był sędzią. Pochodził z Mostowskich, których pałac ma w Warszawie smutną historię, bo został zarekwirowany najpierw przez Niemców, a potem przez UB. Było tam bardzo ciężkie więzienie. Babcia ze strony ojca była hrabiną Potocką (właścicielką Puław)

Jola miała o 3 lata starszą siostrę Marię Danutę. Rodzice byli ludźmi wierzącymi, uczciwymi i obowiązkowymi. Matka była prawosławna, ale wkrótce przeszła na katolicyzm. Sytuacja materialna rodziny była bardzo dobra. W wieku 7 lat Jola przyjęła Pierwszą Komunię św. Jako najmłodsza w rodzinie była przez wszystkich bardzo kochana. Uczyła się bardzo dobrze, miała bardzo dobrą pamięć i talent muzyczny, grała na fortepianie. Rodzice nie chcieli, by córeczki rozumiały wszystko, o czym dorośli rozmawiają przy stole, dlatego mówili po francusku. Było to dodatkowym bodźcem dla dziewczynek do nauki języka francuskiego.

CZYTAJ DALEJ

Przerażające dane: 1937 osób między 15. a 17. rokiem życia skorzystało w ub.r. z tabletki "dzień po"

2024-03-27 09:25

[ TEMATY ]

Pigułka „dzień po”

Adobe Stock

Minister zdrowia Izabela Leszczyna poinformowała, że w ubiegłym roku 15-latki stanowiły 2 proc. osób korzystających z tabletki "dzień po". Dodała, że w tym czasie 1937 osób między 15. a 17. rokiem życia skorzystało z tabletki "dzień po".

W połowie marca Andrzej Duda zapowiedział, że nie podpisze ustawy, "która wprowadza niezdrowe, chore i niebezpieczne dla dzieci zasady". Jego zdaniem tabletka "dzień po" dostępna bez recepty dla osób niepełnoletnich jest "daleko idącą przesadą". Według prezydenta tabletka nadal powinna być wydawana na receptę, a w przypadku dziewczynek jej zażycie powinno być "decyzją rodzica".

CZYTAJ DALEJ

Ojciec Pio tajemnice Męki Pańskiej nie tylko kontemplował, ale jej ślady nosił na ciele

2024-03-28 23:15

[ TEMATY ]

Droga Krzyżowa

św. o. Pio

Wydawnictwo Serafin

O. Pio

O. Pio

Mistycy wynagrodzenia za grzechy są powołani do wzięcia w milczeniu grzechów i cierpienia świata na siebie, w zjednoczeniu z Jezusem z Getsemani. Rzeczywiście, Ojciec Pio tajemnice Męki Pańskiej nie tylko kontemplował i boleśnie przeżywał, ale jej ślady nosił na własnym ciele, aby w zjednoczeniu ze swoim Boskim Mistrzem współdziałać w wynagradzaniu za ludzkie grzechy. Jako czciciel Męki Pańskiej chciał, aby i inni korzystali z jego dobrodziejstwa.

„Misterium miłości. Droga krzyżowa z Ojcem Pio” to rozważania drogi krzyżowej, które proponuje nam br. Błażej Strzechmiński OFMCap - znawca życia i duchowości Ojca Pio. Rozważania każdej ze stacji przeplatane są z fragmentami pism Stygmatyka. Książka wydana jest w niewielkiej, poręcznej formie i zawiera także miejsce na własne notatki, co doskonale nadaje się do osobistej kontemplacji Drogi krzyżowej.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję