Reklama

Niedziela Przemyska

Stając na Kalwarii razem z Maryją pod krzyżem Pana

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

W Kalwarii Pacławskiej, nazywanej Jasną Górą Podkarpacia oraz Jerozolimą Wschodu, Wielki Odpust ku czci Matki Bożej jak co roku zgromadził tysiące wiernych z całej archidiecezji przemyskiej oraz z Ukrainy i odległych miast Polski. Najwięcej pielgrzymów przybywa 13 i 14 sierpnia, kiedy odprawiane są Dróżki Pogrzebu i Wniebowzięcia Matki Bożej oraz Pana Jezusa.

- Pan wezwał nas na tę górę świętą, by spotkać się z Nim, żeby doświadczyć Jego mocy. Przyszliśmy, bo mamy świadomość, że Pan chce nam coś ofiarować, dać dary, których bardzo potrzebujemy - mówił bp Stanisław Jamrozek 12 sierpnia podczas Mszy św. inaugurującej Wielki Odpust Kalwaryjski ku czci Matki Bożej. Docenił trud i zaangażowanie pielgrzymów, którzy tego dnia dotarli na Kalwarię - zwłaszcza tych, którzy przyszli pieszo. - Ta droga wcale nie jest łatwa, zwłaszcza gdy doskwiera słońce i jest gorąco. Trzeba nam pokonać wiele trudów - zauważył.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Trzeba zejść z góry

Zaznaczył jednak, że później trzeba zejść z Kalwarii Pacławskiej i udać się z wyprawą misyjną do swoich środowisk. - To jest nasze powołanie. Nie wolno nam się zatrzymywać na tej górze, ale Pan chce, żebyśmy zeszli z niej i zanieśli Jezusa na wzór Matki Najświętszej do naszych domów i rodzin. To jest możliwe - podkreślił kaznodzieja.

Zauważył, że drugiemu człowiekowi należy pomagać konkretnie: rozpoznać jego potrzeby i jak Maryja pozostać tyle czasu, ile potrzeba. Jak zaznaczył, obecnie człowiek najbardziej potrzebuje obecności i zainteresowania ze strony innych. - Już nasza obecność potrafi sprawić, że będziemy dla nich darem. A jeśli trzeba coś zrobić, to podejmujmy to ochotnie, bo w ten sposób stajemy się tymi, którzy w sposób czytelny czynią miłosierdzie - zachęcał.

Luksus nie zapełni głodu ludzkiego serca

Bp Adam Szal, który wygłosił homilię następnego dnia, stwierdził, że Wniebowzięcie Maryi było spełnieniem Jej tęsknoty, którą pielęgnowała w swoim sercu, czekając na spotkanie ze swoim Synem. - Trzeba zadać sobie pytanie o nasze tęsknoty. Jakie są pragnienia naszego serca, co dla nas jest najważniejsze? - powiedział.

Reklama

Podkreślił, że luksus nie zapełni głodu ludzkiego serca, a szczęścia nie zapewnią stalowe maszyny. - Mamy już dość zaciśniętych pięści, nienawiści i wojen. Tęsknimy za ludzkim sercem. Za sercem dobrej matki, ojca, przyjaciela. Chcemy, żeby człowiek liczył się bardziej niż produkcja i maszyna, żeby dla każdej matki najważniejsze było dziecko, nawet to niepełnosprawne - mówił bp Szal.

Kaznodzieja zwrócił uwagę, że Wielki Odpust Kalwaryjski to bardzo ważne wydarzenie, które jest swego rodzaju wyznacznikiem czasu, o czym świadczy to, że często w codziennych rozmowach ludzie mówią, że coś wydarzyło się „przed lub po Kalwarii”.

13 sierpnia to tradycyjnie dzień, w którym odprawiane są Dróżki Pogrzebu i Wniebowzięcia Matki Bożej. Rozważaniom do tego nabożeństwa przewodniczył bp Adam Szal. Kolejnego dnia o świcie pątnicy wyruszyli na Dróżki Pana Jezusa. Tutaj rozważania prowadził o. Sławomir Bystry, a dla grupy młodzieżowej - o. Piotr Dąbek.

Zasłużymy na pochwałę Jezusa?

Wieczornej Mszy św. w wigilię uroczystości Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny przewodniczył abp Józef Michalik. Metropolita Przemyski pytał, „czy i jak słuchamy Słowa Bożego” i czy zasłużylibyśmy na pochwałę Jezusa za wsłuchiwanie się w Jego słowa. Mówił, że wiara w świętych obcowanie i życie wieczne pomaga zrozumieć trudności i doświadczenia życia ziemskiego. - Stając na Kalwarii razem z Maryją pod krzyżem Pana, miejmy odwagę podziękować dzisiaj Panu Bogu za nasze krzyże, że przetrwaliśmy tyle cierpienia, możemy rosnąć wewnętrznie jako ludzie bliscy Chrystusowi i Maryi w cierpieniu - powiedział abp Michalik.

Wskazywał, że na cierpienie należy patrzeć z wiarą, bo do cierpienia wraz z Jezusem została powołana również Maryja. - Kto przychodzi na Kalwarię powinien sobie uświadomić, że przychodzi uczyć się krzyża, stać pod krzyżem z Maryją, prosić o pomoc w wytrwaniu w woli Bożej, jaka by nie była - mówił Przewodniczący KEP.

Reklama

Metropolita Przemyski przestrzegał przed „pochodem pogaństwa”, który przetacza się przez Polskę. - Chrześcijaństwo pomagało nam wejść w historię, scalić naród, wydobywać siły, przebaczać wrogom, pomagać obcym. I to za najwyższą cenę. A dzisiaj widzimy jak pogaństwo idzie, często i my prości ludzie temu pogaństwu ulegamy. Ale ono idzie najpierw przez instytucje państwowe, przez środki przekazu - mówił abp Józef Michalik. Stwierdził również, że Polsce nie zagrażają okupanci z zewnątrz, bo „sami z siebie wyprodukowaliśmy cwaniaków i karierowiczów, którzy dostali się do elit”.

Sumie z procesją eucharystyczną na zakończenie Wielkiego Odpustu przewodniczył 15 sierpnia w południe prowincjał krakowskiej prowincji franciszkanów o. Jarosław Zachariasz.

Mówi się, że Kalwaria bez deszczu nie jest prawdziwa. W tym roku, aby tradycji stało się zadość, we wtorkowe popołudnie spadł rzęsisty i bardzo wyczekiwany, zwłaszcza przez rolników, deszcz. Opady były jednak stosunkowo niewielkie i cały odpust przebiegł przy słonecznej pogodzie, co na pewno ułatwiło pielgrzymom wędrowanie po Dróżkach.

2013-08-28 12:15

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Do końca świata - warszawska pielgrzymka na Jasną Górę

[ TEMATY ]

Jasna Góra

pielgrzymka

pielgrzymka 2017

Monika Książek

Najstarsza, paulińska pielgrzymka, która po raz pierwszy wyszła ze stolicy na Jasną Górę w 1711 r., to matka wielu pielgrzymek, wielkie dziedzictwo duchowe - powiedział w rozmowie z KAI w przeddzień wyruszenia na Jasną Górę dziesiątek tysięcy wiernych kard. Kazimierz Nycz. Metropolita warszawski zwrócił uwagę, że choć zmienia się sposób wędrowania do sanktuarium oraz potrzeby wiernych, niezmiennie jest to podróż do źródeł wiary, do Chrystusa przez wstawiennictwo Jego Matki. Dlatego ta pielgrzymka będzie trwała do końca świata. Przypominamy historię pielgrzymki paulińskiej na Jasną Górę.

W intencji ustania zarazy

CZYTAJ DALEJ

Św. Wojciech, Biskup, Męczennik - Patron Polski

Niedziela podlaska 16/2002

Obok Matki Bożej Królowej Polski i św. Stanisława, św. Wojciech jest patronem Polski oraz patronem archidiecezji gnieźnieńskiej, gdańskiej i warmińskiej; diecezji elbląskiej i koszalińsko-kołobrzeskiej. Jego wizerunek widnieje również w herbach miast. W Gnieźnie, co roku, w uroczystość św. Wojciecha zbiera się cały Episkopat Polski.

Urodził się ok. 956 r. w czeskich Libicach. Ojciec jego, Sławnik, był głową możnego rodu, panującego wówczas w Niemczech. Matka św. Wojciecha, Strzyżewska, pochodziła z nie mniej znakomitej rodziny. Wojciech był przedostatnim z siedmiu synów. Ks. Piotr Skarga w Żywotach Świętych tak opisuje małego Wojciecha: "Będąc niemowlęciem gdy zachorował, żałość niemałą rodzicom uczynił, którzy pragnąc zdrowia jego, P. Bogu go poślubili, woląc raczej żywym go między sługami kościelnymi widząc, niż na śmierć jego patrzeć. Gdy zanieśli na pół umarłego do ołtarza Przeczystej Matki Bożej, prosząc, aby ona na służbę Synowi Swemu nowego a maluczkiego sługę zaleciła, a zdrowie mu do tego zjednała, wnet dzieciątko ozdrowiało". Był to zwyczaj upraszania u Pana Boga zdrowia dla dziecka, z zobowiązaniem oddania go na służbę Bożą.

Św. Wojciech kształcił się w Magdeburgu pod opieką tamtejszego arcybiskupa Adalbertusa. Ku jego czci przyjął w czasie bierzmowania imię Adalbertus i pod nim znany jest w średniowiecznej literaturze łacińskiej oraz na Zachodzie. Z Magdeburga jako dwudziestopięcioletni subdiakon wrócił do Czech, przyjął pozostałe święcenia, 3 czerwca 983 r. otrzymał pastorał, a pod koniec tego miesiąca został konsekrowany na drugiego biskupa Pragi.

Wbrew przyjętemu zwyczajowi nie objął diecezji w paradzie, ale boso. Skromne dobra biskupie dzielił na utrzymanie budynków i sprzętu kościelnego, na ubogich i więźniów, których sam odwiedzał. Szczególnie dużo uwagi poświęcił sprawie wykupu niewolników - chrześcijan. Po kilku latach, rozdał wszystko, co posiadał i udał się do Rzymu. Za radą papieża Jana XV wstąpił do klasztoru benedyktynów. Tu zaznał spokoju wewnętrznego, oddając się żarliwej modlitwie.

Przychylając się do prośby papieża, wiosną 992 r. wrócił do Pragi i zajął się sprawami kościelnymi w Czechach. Ale stosunki wewnętrzne się zaostrzyły, a zatarg z księciem Bolesławem II zmusił go do powtórnego opuszczenia kraju. Znowu wrócił do Włoch, gdzie zaczął snuć plany działalności misyjnej. Jego celem misyjnym była Polska. Tu podsunięto mu myśl o pogańskich Prusach, nękających granice Bolesława Chrobrego.

W porozumieniu z Księciem popłynął łodzią do Gdańska, stamtąd zaś morzem w kierunku ujścia Pregoły. Towarzyszem tej podróży był prezbiter Benedykt Bogusz i brat Radzim Gaudent. Od początku spotkał się z wrogością, a kiedy mimo to próbował rozpocząć pracę misyjną, został zabity przez pogańskiego kapłana. Zabito go strzałami z łuku, odcięto mu głowę i wbito na żerdź. Cudem uratowali się jego dwaj towarzysze, którzy zdali w Gnieźnie relację o męczeńskiej śmierci św. Wojciecha. Bolesław Chrobry wykupił jego ciało i pochował z należytymi honorami. Zginął w wieku 40 lat.

Św. Wojciech jest współpatronem Polski, której wedle legendy miał także dać jej pierwszy hymn Bogurodzica Dziewica. Po dziś dzień śpiewa się go uroczyście w katedrze gnieźnieńskiej. W 999 r. papież Sylwester II wpisał go w poczet świętych. Staraniem Bolesława Chrobrego, papież utworzył w Gnieźnie metropolię, której patronem został św. Wojciech. Około 1127 r. powstały słynne "drzwi gnieźnieńskie", na których zostało utrwalonych rzeźbą w spiżu 18 scen z życia św. Wojciecha. W 1928 r. na prośbę ówczesnego Prymasa Polski - Augusta Kardynała Hlonda, relikwie z Rzymu przeniesiono do skarbca katedry gnieźnieńskiej. W 1980 r. diecezja warmińska otrzymała, ufundowany przez ówczesnego biskupa warmińskiego Józefa Glempa, relikwiarz św. Wojciecha.

W diecezji drohiczyńskiej jest także kościół pod wezwaniem św. Wojciecha w Skibniewie (dekanat sterdyński), gdzie proboszczem jest obecnie ks. Franciszek Szulak. 4 kwietnia 1997 r. do tej parafii sprowadzono z Gniezna relikwie św. Wojciecha. 20 kwietnia tegoż roku odbyły się w parafii diecezjalne obchody tysiąclecia śmierci św. Wojciecha.

CZYTAJ DALEJ

Bp Artur Ważny o swojej nominacji: Idę służyć Bogu i ludziom. Pokój Tobie, diecezjo sosnowiecka!

2024-04-23 15:17

[ TEMATY ]

bp Artur Ważny

BP KEP

Bp Artur Ważny

Bp Artur Ważny

Ojciec Święty Franciszek mianował biskupem sosnowieckim dotychczasowego biskupa pomocniczego diecezji tarnowskiej Artura Ważnego. Decyzję papieża ogłosiła w południe Nuncjatura Apostolska w Polsce. W diecezji tarnowskiej nominację ogłoszono w Wyższym Seminarium Duchownym w Tarnowie. Ingres planowany jest 22 czerwca.

- Idę służyć Bogu i ludziom - powiedział bp Artur Ważny. - Tak mówi dziś Ewangelia, żebyśmy szli służyć, tam gdzie jest Jezus i tam gdzie są ci, którzy szukają Boga cały czas. To dzisiejsze posłanie z Ewangelii bardzo mnie umacnia. Bez tego po ludzku nie byłoby prosto. Kiedy tak na to patrzę, że to jest zaproszenie przez Niego do tego, żeby za Nim kroczyć, wędrować tam gdzie On chce iść, to jest to wielka radość, nadzieja i takie umocnienie, że niczego nie trzeba się obawiać - wyznał hierarcha.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję