Narodzenie Pana Jezusa

Fragment Ewangelii: Łk 2, 1-20

"Prócz światłości nad grotą i śpiewania anielskiego nic nie wskazuje tajemnicy wielkiej. A jednak ta Dziecina to Syn Boży w ludzkim ciele, współistotny Ojcu; to Bóg z Boga, Światłość ze Światłości, to Słowo, które stało się ciałem... Zbliżmy się doń z wiarą... otwórzmy oko wewnętrzne i uciszmy gwar serca, a posłyszymy głos Pański: «Pójdźcie. Ludzie biedni i poniżeni, a Pan ubogi powie wam: Błogosławieni ubodzy duchem. Pójdźcie, ludzie smutni, a Pan łzy lejący powie wam: Błogosławieni, którzy płaczą. Pójdźcie, ludzie dobijający się cnoty i walczący z pokusami, a Pan pełen wyrzeczenia powie wam: Błogosławieni czystego serca. Pójdźcie, ludzie prześladowani, a Pan ścigany przez Heroda powie: Błogosławieni, którzy cierpią prześladowania. Pójdźcie, ludzie pragnący tak gorąco dostatków, sławy, rozkoszy, a Pan pełen zaparcia się powie wam: Błogosławieni, którzy łakną i pragną sprawiedliwości, bo oni będą nasyceni. Pójdź, człowiecze każdy, i słuchaj, bo Pan mówi do ciebie: Ja, Syn Boży stałem się człowiekiem, abyś ty poznał jak Ojciec niebieski jest dobry i wrócił do Ojca. Przyszedłem na ziemię, aby cierpieć za ciebie i cierpieniem niebo ci otworzyć. Przyszedłem jako niemowlę Matki Dziewicy, by się Jej sercem z tobą podzielić. Przyszedłem jako niemowlę spowite w pieluszki, by cię z kajdan grzechu uwolnić. Przyszedłem jako niemowlę płaczące, aby łzy twoje otrzeć i do pokuty zachęcić. Przyszedłem wśród nocy, by ciemności twej duszy rozproszyć. Przyszedłem ubogi, pokorny, wyniszczony, by cię nauczyć zamiłowania ubóstwa, pokory i wyrzeczenia się. I jakże, czyż ty, sługa i uczeń mój, usłuchasz swego Mistrza?».
Ach, Panie, kogóż byśmy mieli słuchać, jeżeli nie Ciebie? Wszakże słowa żywota wiecznego Ty tylko masz. Będziemy zatem znosić ubóstwo i poniżenie, będziemy dźwigać krzyże nasze, będziemy walczyć i cierpieć, dobijać się cnoty, by zawsze, w życiu i śmierci, iść za Tobą, Najświętszy Mistrzu nasz...
Panie, iżeś Ty się nam oddał cały, więc i my Ci się oddajemy całkowicie. Bierz nas całych i oddaj Ojcu. Wszystko, co na ziemi nazywamy naszym, to Twoja własność; wszystkim rządź Ty sam i we wszystkim bądź uwielbiony z Ojcem i Duchem Świętym. Każda myśl nasza, każde tętno serca naszego, każde słowo, każdy czyn, każde cierpienie - to dla Ciebie. Życie nasze, śmierć nasza, wieczność nasza - to dla Ciebie. Wszystko oddajemy co na ofiarę, Najwyższy Kapłanie nasz".
(Bł. Józef Sebastian Pelczar, fragmenty kazania wygłoszonego w katedrze wawelskiej 25 grudnia 1885 r.)

* * *

Módlmy się o to, by wszyscy ludzie rozpoznali w Jezusie Chrystusie Zbawiciela świata oraz o poszanowanie każdego życia od poczęcia do naturalnej śmierci. Jezusa, który przyniósł ziemi pokój, prośmy o ład moralny w całym świecie.