Reklama

Niedziela Wrocławska

Rozmowy z Niedzielą

Dla większej miłości

Z Katarzyną Urbaniak, położną Oddziału Neonatologii z Pododdziałem Patologii Noworodka we Wrocławiu, koordynatorką Hospicjum Perinatalnego i wykładowcą w Szkole Rodzenia, rozmawia Wanda Mokrzycka

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Wanda Mokrzycka: – Kim są pacjenci Pododdziału Patologii Noworodka i Hospicjum Perinatalnego?

Katarzyna Urbaniak: – To maleńkie dzieci, zarówno te, które urodziły się przed czasem i wymagają opieki lekarskiej i warunków bliskich tym, które były w brzuchu mamy, jak i te, o których wiemy, że narodzą się chore. Staram się towarzyszyć rodzicom w sytuacji, kiedy dowiadują się, że ich dzieciątko ma wadę genetyczną. Rozmawiam z nimi, przygotowuję ich do porodu, opiekuję się, gdy maleństwo jest już na świecie. To, co mogę zrobić dla rodzin dzieci z wadami letalnymi, to odbić ich stópkę, podarować tęczowy kocyk, zaproponować chrzest dzieciątka i sesję zdjęciową. To bardzo trudne – być z rodzicami dziecka, które odchodzi, bo każdy z nich przeżywa tę sytuację, która przecież nie jest normalna. Łatwo wtedy przekroczyć granicę ich intymności. Staram się ich niczym nie urazić. Zdarzają się rodzice, którzy zostawiają swoje dziecko, albo są im odbierane prawa rodzicielskie. No, to takie ciemniejsze strony naszej pracy. My nie wiemy co było wcześniej i co będzie dalej, wykonujemy pracę, która jest potrzebna tu i teraz.

– Czyli położna to zawód zaufania...

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

– Tak. My nie wiemy co dzieje się z dziećmi, czy z ich rodzicami po wyjściu ze szpitala. Chociaż czasem chciałybyśmy znać ich losy. Mam również wrażenie, taką własną obserwację, że dzieci z wadami letalnymi wiedzą, czy lepiej odejść przed porodem, czy przyjść na świat i odejść w ramionach rodziców, tak dla większej miłości. Zupełnie jakby wiedziały, co jest potrzebne rodzicom. Uczę się wiele od tych dzieci.

– Czego się Pani od nich uczy?

– Pierwsza rzecz: nie oceniać. To strasznie trudne dla mnie i chyba dla wielu dorosłych. Druga rzecz: żyć tu i teraz. Nie wybiegać myślami do przodu, tylko rozejrzeć się: co teraz mogę zrobić. I ucieszyć się chwilą, która trwa. Dzieci niesamowicie reagują na dotyk mamy – on jest ciepły, kochający. Nasz jest inny – precyzyjny, bolesny, bo my kłujemy, wykonujemy nieprzyjemne zabiegi. Pięknie jest patrzeć na taką rozmowę bez słów mamy i dziecka – takiej radości chcę się uczyć.

Reklama

– To bardzo trudne sytuacje: rodzice czekają na dziecko, nagle zaczynają się komplikacje w ciąży. Dziecko rodzi się za wcześnie, trafia do inkubatora. Czy rodzice mogą dać coś swoim dzieciom w inkubatorze?

– Od pierwszych chwil bardzo dużo. Mogą czytać książeczki, śpiewać, dotykać, być z nimi po prostu... Potem przychodzi czas na przystawianie do piersi, kangurowanie, w czasie którego dziecko kolonizuje się z bakteriami mamy, słyszy bicie jej serca, co daje maleństwu poczucie bezpieczeństwa i zdrowy sen. To tulenie powoduje u maluszka wzrost oksytocyny, a ona z kolei stymuluje rozwój mózgu. Gdy nie ma rodziców w pobliżu można zaobserwować u takiego wcześniaczka mechanizmy obronne, takie ucieczki od bólu – on udaje np., że śpi: „nie ma mnie tu, nie chcę tu być”. My, w dorosłym życiu, też mamy takie momenty, chcemy uciec od bólu.

– Skąd czerpie Pani pokój i siłę w tej niełatwej pracy?

– Może to zabrzmi górnolotnie, ale to jest nasza misja. Każdy z nas ma powołanie, by wykonywać jakiś zawód. Może w tym zawiera się ta siła? Wierzę, że to wszystko pochodzi od Boga...

– Czy wychodząc z pracy zostawia Pani w szpitalu wszystkie zdarzenia i pacjentów?

– Tak jest w założeniach – na oddziale żyję tym, co tu się dzieje, nie przynoszę domowych trosk. Wychodząc zostawiam „pracę w pracy”. Ale w rzeczywistości mam pacjentów w sercu i „wynoszę” ich do domu. Zawsze myślę, co jeszcze mogłabym zrobić, jak pomóc...

– Wasza praca polega na wykonywaniu powtarzających się czynności: podawanie lekarstw, przewijanie, karmienie, wizyta lekarska, opisywanie pacjenta i tak w kółko. Nie nudzi Pani ta rutyna?

– Nie! W naszym zawodzie rutyna jest dobra. Im częściej będę kłuć, tym lepiej będę to robiła. Poza tym, każdy pacjent to inna historia. Dochodzi do tego obsługa sprzętu medycznego, który wciąż się zmienia, zmieniają się standardy i zalecenia. Nie ma nudy.

– Czy nurtuje Panią pytanie dlaczego takim maleństwom nie jest oszczędzone cierpienie?

– Raczej nie myślę o tym. Nie pytam też „dlaczego”, a raczej „po co”. Bo nie poznam odpowiedzi dlaczego się tak stało, ale z biegiem czasu mogę odkryć czemu wczesne narodziny czy odejście dzieciątka mogło służyć. Co się zmieniło w moim życiu wraz z tym trudnym czasem.

– A czy na oddziale zdarzają się cuda?

– Cudem jest każdy poród, każde dziecko! One właściwie dzieją się ciągle, tylko nie każdy je widzi. Cudem jest bliskość mamy i dziecka, cudem są dzieci, które wychodzą do domu i prawidłowo się rozwijają. Wiele lat temu urodziły się bliźniaczki w bardzo ciężkim stanie. Położyłyśmy je w inkubatorze otwartym, obok siebie, i przeprowadzałyśmy szereg zabiegów medycznych. One odnalazły wtedy swe dłonie i złapały się za ręce. Dla nas to był wymowny znak: jakie one są sobie bliskie i jak ważne jest czuć czyjąś obecność. Mam jeszcze w domu ich zdjęcie. Ach, i cudną wiadomość ostatnio usłyszałam, że półtorakilogramowy Piotruś, którego kiedyś reanimowałam, poszedł właśnie na studia. Cudów jest mnóstwo, tylko my obok nich przechodzimy tak obojętnie!

2018-11-14 11:43

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Warsztaty miłości

Niedziela wrocławska 18/2018, str. IV

[ TEMATY ]

wywiad

Rozmowy z Niedzielą

Kamil Szyszka

Ks. Stanisław Orzechowski

Ks. Stanisław Orzechowski

AGNIESZKA BUGAŁA: – Orzechu, czy w dzisiejszych czasach, gdy młody człowiek jest bombardowany seksualnością, udaje się zachęcać do zachowania czystości przedmałżeńskiej?

CZYTAJ DALEJ

Przerażające dane: 1937 osób między 15. a 17. rokiem życia skorzystało w ub.r. z tabletki "dzień po"

2024-03-27 09:25

[ TEMATY ]

Pigułka „dzień po”

Adobe Stock

Minister zdrowia Izabela Leszczyna poinformowała, że w ubiegłym roku 15-latki stanowiły 2 proc. osób korzystających z tabletki "dzień po". Dodała, że w tym czasie 1937 osób między 15. a 17. rokiem życia skorzystało z tabletki "dzień po".

W połowie marca Andrzej Duda zapowiedział, że nie podpisze ustawy, "która wprowadza niezdrowe, chore i niebezpieczne dla dzieci zasady". Jego zdaniem tabletka "dzień po" dostępna bez recepty dla osób niepełnoletnich jest "daleko idącą przesadą". Według prezydenta tabletka nadal powinna być wydawana na receptę, a w przypadku dziewczynek jej zażycie powinno być "decyzją rodzica".

CZYTAJ DALEJ

Rozmowa z Ojcem - Niedziela Zmartwychwstania Pańskiego

2024-03-29 14:12

[ TEMATY ]

abp Wacław Depo

Karol Porwich/Niedziela

Abp Wacław Depo

Abp Wacław Depo

Jak wygląda życie codzienne Kościoła, widziane z perspektywy metropolii, w której ważne miejsce ma Jasna Góra? Co w życiu człowieka wiary jest najważniejsze? Czy potrafimy zaufać Bogu i powierzyć Mu swoje życie? Na te i inne pytania w cyklicznej audycji "Rozmowy z Ojcem" odpowiada abp Wacław Depo.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję