W naszej archidiecezji możemy włączać się we wspólnoty i inicjatywy regularnej modlitwy w intencji kapłanów i o nowe, święte powołania.

Rok Kapłański jak kompas

Pracowała w świecie artystycznym, biznesowym, ale później zakochała się w Panu Bogu, a On zupełnie wywrócił jej świat do góry nogami. Ewa jest założycielką grupy „Anima” działającej przy archikatedrze warszawskiej. Wspólnoty, z której wyrosła jedna karmelitanka, jedna franciszkanka i jeden jezuita.

– Od początku, tj. od 2006 r. spotykaliśmy się w czwartki: było rozważanie Ewangelii dnia, dzielenie i modlitwa różańcowa. Ale nie od początku koncentrowaliśmy się na modlitwie za kapłanów. Takie rozeznanie przyszło dopiero w 2009 r., ogłoszonym jako Rok Kapłański – opowiada Ewa. – Zawsze centralne miejsce zajmowała adoracja Najświętszego Sakramentu, która – mimo ewoluowania form modlitwy w naszej wspólnocie – trwa od kilkunastu lat.

Pierwszoczwartkowa adoracja poprzedzona jest Mszą św. o godz. 19. Do godziny 21 trwają na niej wszyscy, którzy pragną wspólnie modlić się za powołanych oraz o nowe powołania kapłańskie i zakonne.

– Naszą modlitwą podtrzymujemy kapłańskie ręce. Oni są na pierwszym froncie, a my jako ten oddział, który ich wspomaga, w poczuciu odpowiedzialności za ich świętość, za świętość całego Kościoła – zaznacza Ewa, dodając, że każdy z uczestników grupy „Anima”, modli się za kapłanów także w ramach Margaretek.

Warto dodać, że w tym roku do wspólnej modlitwy w pierwszy czwartek Wielkiego Postu zaprosił kapłanów abp Adrian Galbas. Był to niezwykły widok braterskiej wspólnoty, która wzajemnie modli się za siebie i poleca swoje powołanie Chrystusowi w Najświętszym Sakramencie.

– Modlitwę za kapłanów trzeba poczuć w sercu, które musi być poruszone miłością do kapłanów. A z tej miłości rodzi się wierność modlitwie i ufność – podkreśla Ewa.

Co więcej, konkretnym owocem modlitwy podejmowanej przez „Animę” jest służba chorym – najpierw była to posługa śpiewem w szpitalach w ramach „Wolontariatu przestrzennie muzycznego”. Z tego wyrosła bardzo specyficzna fundacja, niosąca pomoc chorym z SLA (stwardnienie zanikowe boczne – przyp. MMZ). Ale takie dzieła – jak przekonują członkowie grupy – można wymodlić tylko na kolanach na historycznie uświęconej posadzce Archikatedry Warszawskiej – naszej Matki Kościołów– i w Obliczu Najwyższego Kapłana.

Kogo wylosuję?

„Chcę, aby okazywano im należną cześć nie ze względu na nich, lecz ze względu na Mnie, dla władzy, którą im dałem” – powiedział Pan Jezus do św. Katarzyny Sieneńskiej.

Już od ponad 10 lat przypominają tę tak łatwo zapominaną dziś prawdę ci wszyscy, którzy włączają się w inicjatywę modlitwy za kapłanów. To dzieło zostało podjęte w Warszawie przez młode małżeństwo, po uzyskaniu błogosławieństwa kard. Kazimierza Nycza. Dopiero wówczas zaczęto je rozpowszechniać tak, że przyjęło się ono nie tylko w kraju, ale również poza granicami. Tak trafiło także do parafii Matki Bożej Królowej Aniołów na Bemowie, gdzie co roku, w Wielki Czwartek, wielu chętnych decyduje się na podjęcie codziennej modlitwy w intencji wylosowanego kapłana aż do kolejnego Wielkiego Czwartku.

– To jest dobra forma, mocno ugruntowana teologicznie, ponieważ przypomina o tajemnicy Wielkiego Czwartku, ustanowieniu sakramentu Eucharystii i Kapłaństwa. – mówi Piotr Dmowski, który przed laty zaszczepił tę inicjatywę w parafii. – Jest także atrakcyjna przez fakt losowania, pewien element zaskoczenia: kogo wylosuję w tym roku?

Osoba biorąca udział w losowaniu podejmuje się codziennej modlitwy Pod Twoją obronę w intencji kapłana.

– Przede wszystkim jesteśmy wdzięczni za naszych kapłanów i chcemy się wzajemnie wspierać. Modlitwa, która wypływa z miłości, zbliża nas, ma wymiar jednoczący świeckich i kapłanów – zaznacza rozmówca Niedzieli. – Osobiście jestem dumny z kapłanów naszej parafii, którzy od wielu lat trzymają wysoki poziom. I ufam, że właśnie ta modlitwa ochrania ich przed różnymi trudami, wspiera w codziennych walkach, których nie widzimy – dodaje Piotr.

Na małej drodze

„O Jezu, wiekuisty Najwyższy Kapłanie, zachowaj Twoich kapłanów w opiece Twojego Najświętszego Serca, gdzie nikt im nie może zaszkodzić” – tak za kapłanów modliła się św. Teresa od Dzieciątka Jezus, która patronuje Misji powstałej w jej rodzinnym kraju na przełomie lat 60. i 70. ub. wieku, a dedykowanej modlitwie za kapłanów.

Dziś z Misji św. Teresy wywodzi się we Francji wiele powołań. Do Polski i do Warszawy dzieło to trafiło 30 lat temu, a w październiku 2008 roku kard. Kazimierz Nycz zatwierdził statut Misji w archidiecezji warszawskiej. Osoby modlące się w polskiej Misji nazwano Aniołami Modlitwy.

– Do sekretariatu Misji trafiają zgłoszenia kapłanów, którzy proszą o modlitwę oraz wiernych, którzy chcą podjąć się takiej modlitwy. Modlący się za kapłana, zna tylko jego imię. Przystępując do Misji, zobowiązujemy się do codziennej modlitwy do Matki Bożej Kapłanów i ewentualnie podejmujemy inne dobrowolne postanowienia – wyjaśnia Karol, który jako pierwszy przed 30 laty, zachęcony przez ks. Ludwika Nowakowskiego (dziś opiekuna duchowego i moderatora Misji – przyp. MMZ), zaangażował się w to dzieło w parafii Podwyższenia Krzyża Świętego na Jelonkach.

Misja obejmuje dziś wszystkich, którzy pragną na małej drodze dziecięctwa duchowego trwać w wiernej modlitwie za kapłanów.

W Warszawie Misja św. Teresy funkcjonuje także w parafii św. Tomasza Apostoła na Imielinie oraz w parafii Niepokalanego Poczęcia NMP na Wrzecionie.

Pokusa pychy. bycia wielkim, szczególnie zagraża kapłanom. Modlitwa małych i pokornych, zwłaszcza modlitwa dzieci, jest lekarstwem na tę chorobę. Tereska wstąpiła do zakonu karmelitańskiego, aby modlić się za kapłanów i za grzeszników, ale na ziemi nie chciała widzieć owoców swojej modlitwy. My też zwykle nie widzimy żadnych spektakularnych efektów naszej modlitwy. Owszem, jeden z naszych wychowanków jest obecnie w seminarium i modlimy się za niego. I każdego dnia wiernie trwamy w podjętym zobowiązaniu modlitwy za konkretnego kapłana – dodaje Karol, zachęcając do przyłączenia się do Misji za pomocą formularza dostępnego na stronie: misjateresy.pl.