Ojciec Święty przypomniał, że czytany w dzisiejszą niedzielę fragment Ewangelii ukazuje Jezusa, którego saduceusze, nie wierzący w zmartwychwstanie, zapytali podchwytliwie, czyją żoną będzie w chwili powstania z martwych kobieta, która tu, na ziemi, miała siedmiu mężów. Jezus, świadom podstępu, wyjaśnił, że istnienie po śmierci będzie inne niż to na Ziemi. Pragnie On w ten sposób zaznaczyć, że jeśli na tym świecie wszystko ma swój początek i koniec, to po zmartwychwstaniu śmierci już nie będzie i będziemy przeżywali wszystko, również nasze więzi z Bogiem, w sposób przemieniony. Dotyczy to też małżeństwa, będącego znakiem i narzędziem miłości Boga w tym świecie, które "zajaśnieje przemienione w pełnym świetle w chwalebnej komunii świętych w niebie".

Papież podkreślił, że zbawienie przyniesione przez Jezusa na ziemię jest przeznaczone dla wszystkich, a życie zmartwychwstałych będzie podobne do życia aniołów, czyli "całkowicie zanurzone w świetle Boga, poświęcone Jego chwaleniu, w wieczności pełnej radości i pokoju".

Jednocześnie Franciszek zastrzegł, że zmartwychwstanie jest nowym rodzajem życia oraz fundamentem wiary i nadziei chrześcijańskiej. Wiara w nie "jest niezbędna, aby każdy nasz akt miłości chrześcijańskiej nie był ulotny i nie był celem samym w sobie, ale aby stał się ziarnem, które ma rozkwitnąć w ogrodzie Boga i wydać owoce życia wiecznego" - dodał papież.

Następnie odmówił z wiernymi zgromadzonymi na Placu św. Piotra w Watykanie modlitwę maryjną i udzielił im błogosławieństwa apostolskiego.

Oto polski tekst rozważań papieskich:

Drodzy bracia i siostry, dzień dobry!

W kilka dni po uroczystości Wszystkich Świętych i Wspomnieniu Wiernych Zmarłych liturgia dzisiejszej niedzieli zachęca nas po raz kolejny do zastanowienia się nad tajemnicą zmartwychwstania. Ewangelia (por. Łk 20, 27-38) ukazuje Jezusa w konfrontacji z niektórymi saduceuszami, którzy nie wierzyli w zmartwychwstanie i pojmowali więź z Bogiem jedynie w wymiarze życia doczesnego. Aby więc ośmieszyć zmartwychwstanie a Jezusa postawić w trudnej sytuacji, przedstawili Mu paradoksalny i absurdalny przypadek kobiety, mającej siedmiu mężów, którzy wszyscy byli braćmi i którzy umierali jeden po drugim. Zapytali zatem złośliwie Jezusa: czyją żoną będzie ta kobieta w chwili zmartwychwstania (w. 33)?

Jezus nie wpada w pułapkę i podkreśla prawdę o zmartwychwstaniu, wyjaśniając, że istnienie po śmierci będzie inne niż to na Ziemi. Daje swoim rozmówcom do zrozumienia, że nie można stosować kategorii tego świata do rzeczywistości, która wykracza poza ich zakres i jest większa niż to, co widzimy w tym życiu. Mówi bowiem: „Dzieci tego świata żenią się i za mąż wychodzą. Lecz ci, którzy uznani są za godnych udziału w świecie przyszłym i w powstaniu z martwych, ani się żenić nie będą, ani za mąż wychodzić” (w. 34-35). Tymi słowami Jezus pragnie wyjaśnić, że na tym świecie przeżywamy realia tymczasowe, które mają swój koniec. Natomiast w życiu przyszłym, po zmartwychwstaniu, naszym horyzontem nie będzie już śmierć i będziemy przeżywali wszystko, również więzi ludzkie, w wymiarze Bożym, w sposób przemieniony. Także małżeństwo - znak i narzędzie miłości Boga na tym świecie - zajaśnieje przemienione w pełnym świetle w chwalebnej komunii świętych w Niebie.

„Dzieci nieba i zmartwychwstania” to nie mała grupa uprzywilejowanych, ale wszyscy mężczyźni i wszystkie kobiety, gdyż zbawienie, przyniesione przez Jezusa, jest dla wszystkich. A życie zmartwychwstałych będzie podobne do życia aniołów (por. w. 36), to znaczy całkowicie zanurzone w świetle Boga, całkowicie poświęcone chwaleniu Go, w wieczności pełnej radości i pokoju. Ale ostrożnie! Zmartwychwstanie nie jest tylko faktem powstania z martwych po śmierci, ale jest nowym rodzajem życia, którego doświadczamy już teraz. Jest to zwycięstwo nad nicością, którego już teraz możemy skosztować. Zmartwychwstanie jest fundamentem wiary i nadziei chrześcijańskiej! Gdyby nie było odniesienia do Nieba i do życia wiecznego, chrześcijaństwo sprowadzałoby się jedynie do etyki, do filozofii życia. Natomiast przesłanie wiary chrześcijańskiej pochodzi z nieba, objawił je Bóg i wykracza ono poza ten świat. Wiara w zmartwychwstanie jest istotna, aby każdy nasz czyn miłości chrześcijańskiej nie był przelotny ani celem samym w sobie, ale stał się ziarnem, które ma rozkwitnąć w ogrodzie Boga i wydać owoce życia wiecznego.

Niech Maryja Panna, Królowa nieba i ziemi, utwierdza nas w nadziei zmartwychwstania i niech pomaga nam, aby słowo Jej Syna, zasiane w naszych sercach, owocowało dobrymi uczynkami.

Po odmówieniu modlitwy maryjnej i udzieleniu zgromadzonym na Placu św. Piotra błogosławieństwa apostolskiego Ojciec Święty wygłosił jeszcze kilka krótkich przesłań. Oto ich polski tekst:

Drodzy bracia i siostry,

Z okazji dzisiejszego Jubileuszu Więźniów chciałbym skierować apel na rzecz polepszenia warunków życia w więzieniach, aby w pełni szanowano ludzką godność uwięzionych. Pragnę ponadto podkreślić znaczenie rozważenia potrzeby takiego wymiaru sprawiedliwości w sprawach karnych, który nie byłby wyłącznie karzący, ale byłby też otwarty na nadzieję i perspektywę ponownego włączenia skazanego w społeczeństwo. W sposób szczególny przedkładam uwadze kompetentnych władz cywilnych możliwość ogłoszenia w tym Roku Świętym Miłosierdzia, aktu łaski wobec tych więźniów, których uzna się za odpowiednich do skorzystania z tego środka.

Dwa dni temu weszło w życie Porozumienie Paryskie [z grudnia 2015] dotyczące klimatu na naszej planecie. Ten ważny krok naprzód dowodzi, że ludzkość jest zdolna do współpracy na rzecz ochrony stworzenia (por. Laudato si', 13), by gospodarka służyła ludziom oraz aby budować pokój i sprawiedliwość. Jutro natomiast rozpocznie się w Marrakeszu w Maroku nowa sesja konferencji klimatycznej, której celem jest między innymi realizacja tego Porozumienia. Życzę, aby cały ten proces kierował się świadomością naszej odpowiedzialności za troskę o nasz wspólny dom.

Wczoraj w Szkodrze w Albanii zostało ogłoszonych błogosławionymi trzydziestu ośmiu męczenników: dwóch biskupów, wielu księży i zakonników, jeden kleryk i kilkoro świeckich - ofiar niezwykle ciężkich prześladowań przez reżim ateistyczny, który przez długi czas panował w tym kraju w minionym wieku. Ludzie ci woleli znosić uwięzienie, tortury a w końcu też śmierć, aby pozostać wiernymi Chrystusowi i Kościołowi. Niech ich przykład pomaga nam znajdować w Panu siłę, która wspiera w trudnych chwilach oraz inspiruje postawy dobroci, przebaczenia i pokoju.

Pozdrawiam was wszystkich, pielgrzymów przybyłych z różnych krajów: rodziny, grupy parafialne, stowarzyszenia. Pozdrawiam szczególnie wiernych z Sydney i z San Sebastián de los Reyes, Rzymski Ośrodek Akademicki Fundacja i Wenezuelską Wspólnotę Katolicką we Włoszech; a także grupy z Adrii-Rovigo, Mendrisio, Roccadaspide, Nova Siri, Pomigliano D’Arco i Picerno.

Wszystkim życzę dobrej niedzieli. Proszę was, abyście nie zapominali modlić się za mnie. Smacznego i do zobaczenia!