Reklama

Europa

Polska Rada Duszpasterska Europy Zachodniej będzie rozmawiać o rodzinie

Przygotowanie do życia w małżeństwie i rodzinie będzie głównym tematem dorocznego spotkania Polskiej Rady Duszpasterskiej Europy Zachodniej. Odbędzie się ono od 27 do 29 września 2019 r. w Domu Konferencji Episkopatu Polski "Księżówka" w Zakopanem. Obradom przewodniczył będzie bp Wiesław Lechowicz, delegat KEP ds. Duszpasterstwa Emigracji Polskiej.

[ TEMATY ]

rodzina

małżeństwo

Europa

KEP

Elizaveta – stock.adobe.com

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

"Chcemy zastanowić się nad tym, w jaki sposób - bardziej aktualny i dostosowany do obecnych warunków i mentalności współczesnego człowieka - możemy prowadzić przygotowanie do małżeństwa i życia w rodzinie" - powiedział bp Wiesław Lechowicz, zapowiadając obrady Polskiej Rady Duszpasterskiej Europy Zachodniej. Delegat KEP ds. Duszpasterstwa Emigracji Polskiej podkreślił, że temat duszpasterstwa małżeństw i rodzin jest "bardzo potrzebny, aktualny i zarazem trudny w podejmowaniu na co dzień w środowisku emigracyjnym". Zwrócił też uwagę na specyfikę środowiska polonijnego. "Problemy są związane choćby z tym, że polscy migranci są rozproszeni, nie dysponują dużą ilością czasu i nie są dyspozycyjni" - powiedział.

Zebranie Polskiej Rady Duszpasterskiej Europy Zachodniej, na które przybędą rektorzy Misji Katolickich, duchowni, siostry zakonne i świeccy będzie składać się z konferencji oraz z warsztatów, które będą stanowić większą część spotkania. Swoim doświadczeniem podzielą się podczas nich m.in. pary małżeńskie i pracownicy poradni małżeńskich w Polsce.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

"Chcemy objąć małżeństwa i rodziny polonijne również swoją modlitewną pamięcią" - powiedział bp Wiesław Lechowicz. W trakcie trzydniowego spotkania jego uczestnicy będą modlić się m.in. podczas Mszy Świętej w Sanktuarium Matki Bożej Fatimskiej na Krzeptówkach.

Polską Radę Duszpasterską Europy Zachodniej stanowią osoby zaangażowane w duszpasterstwo polonijne w większości krajów europejskich - zarówno duchowni, siostry zakonne, jak i osoby świeckie. Jej członkowie spotykają się cyklicznie, by wymienić doświadczenia, ujednolicić metody działań duszpasterskich, a także poszukiwać rozwiązań problemów duszpasterstwa emigracyjnego.

2019-09-24 11:18

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Wierzę w małżeństwo

Ania: - Proszę Księdza, planujemy ślub w przyszłym roku, ale teraz bardzo prosimy o chrzest dla naszego dziecka. Chcemy, żeby było z Bogiem w porządku. Tak bardzo je kochamy. Czy nie będzie problemu?

Bardzo się cieszę, Aniu, że mogliśmy się spotkać i nareszcie poznać. Jesteście bardzo zapracowani. Mieszkacie co prawda na terenie naszej parafii już od ponad roku, ale chodzicie na Mszę św. do innego kościoła. Oczywiście, nie ma w tym nic złego, jednak utrudnia to Wasz udział w życiu miejscowej wspólnoty i służbę księży wobec Was. Jesteśmy posłani, by Wam towarzyszyć. Teraz, dzięki wyraźnej sugestii nowego Kodeksu Prawa Kanonicznego, który porządkuje życie Kościoła, ja i Wy jesteśmy zobowiązani do spotkania się w ramach przygotowania do chrztu św. Nadrobimy też ważny element naszego życia chrześcijańskiego - błogosławieństwo Waszego domu.

CZYTAJ DALEJ

Kryzys powołań czy kryzys powołanych?

Tę wspólną troskę o powołania powinno się zacząć nie tylko od tygodniowego szturmowania nieba, ale od systematycznej modlitwy.

Często wspominam pewną rozmowę o powołaniu. W czasach gdy byłem rektorem seminarium, poprosił o nią młody student. Opowiedział mi trochę o sobie, o dobrze zdanej maturze i przypadkowo wybranym kierunku studiów. Zwierzył się jednak z największego pragnienia swojego serca: że głęboko wierzy w Boga, lubi się modlić, że jego największe pasje dotyczą wiary, a do tego wszystkiego nie umie uciec od przekonania, iż powinien zostać księdzem. „Dlaczego więc nie przyjdziesz do seminarium, żeby choć spróbować wejść na drogę powołania?” – zapytałem go trochę zdziwiony. „Bo się boję. Gdyby ksiądz rektor wiedział, jak się mówi u mnie w domu o księżach, jak wielu moich rówieśników śmieje się z kapłaństwa i opowiada mnóstwo złych rzeczy o Kościele, seminariach, zakonach!” – odpowiedział szczerze. Od tamtej rozmowy zastanawiam się czasem, co dzieje się dziś w duszy młodych ludzi odkrywających w sobie powołanie do kapłaństwa czy życia konsekrowanego; z czym muszą się zmierzyć młodzi chłopcy i młode dziewczyny, których Pan Bóg powołuje, zwłaszcza tam, gdzie ziemia dla rozwoju ich powołania jest szczególnie nieprzyjazna. Kiedy w Niedzielę Dobrego Pasterza rozpoczniemy intensywny czas modlitwy o powołania, warto zacząć nie tylko od analiz dotyczących spadku powołań w Polsce, od mniej lub bardziej prawdziwych diagnoz tłumaczących bolesne zjawisko malejącej liczby kapłanów i osób życia konsekrowanego, ale od pytania o moją własną odpowiedzialność za tworzenie przyjaznego środowiska dla wzrostu powołań. Zapomnieliśmy chyba, że ta troska jest wpisana w naturę Kościoła i nie pojawia się tylko wtedy, gdy tych powołań zaczyna brakować. Kościół ma naturę powołaniową, bo jest wspólnotą ludzi powołanych przez Boga, a jednocześnie jego najważniejszym zadaniem jest, w imieniu Chrystusa, powoływać ludzi do pójścia za Bogiem. Ewangelizacja i troska o powołania są dla siebie czymś nieodłącznym, a odpowiedzialność za powołania dotyczy każdego człowieka wierzącego. Myśląc więc o powołaniach, zacznijmy od siebie, od osobistej odpowiedzi na to, jak ja sam buduję klimat dla rozwoju swojego i cudzego powołania. Indywidualna i wspólna troska o powołania nie może wynikać z negatywnych nastawień. Mamy się troszczyć o powołania nie tylko dlatego, że bez nich nie uda nam się dobrze zorganizować Kościoła, ale przede wszystkim z tego powodu, iż każdy człowiek jest powołany przez Boga i potrzebuje naszej pomocy, aby to powołanie rozeznać, mieć odwagę na nie odpowiedzieć i wiernie je zrealizować w życiu.

CZYTAJ DALEJ

W. Brytania: ani Izrael, ani Iran nie chcą wojny, ale łatwo o coś, co ją wywoła

2024-04-20 09:58

[ TEMATY ]

Izrael

Iran

Karol Porwich/Niedziela

Ani Izrael, ani Iran nie są teraz zainteresowane eskalacją konfliktu, co nie znaczy, że go nie będzie w przyszłości, bo pierwsza wymiana ciosów już nastąpiła, a w takiej sytuacji bardzo łatwo o błędną kalkulację – mówi PAP dr Ahron Bregman z Departamentu Studiów nad Wojną w King's College London.

Ekspert wyjaśnia, że rząd Izraela – także ze względu na wewnętrzną presję – musiał zareagować na irański atak rakietowy w poprzedni weekend, ale ta reakcja była w rzeczywistości bardzo stonowana, co sugeruje, że Izrael nie chce eskalować sytuacji, lecz ją deeskalować. Bregman przypuszcza, że właśnie z powodu tej stonowanej reakcji Iran również nie będzie dążył do odwetu.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję