Reklama

75 lat temu powstało seminarium kaznodziejskie w Zdrojach

„Świadek lepszego świata” Dietrich Bonhoeffer

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

75 lat temu w podszczecińskiej miejscowości Finkenwalde, dziś dzielnicy Szczecina-Zdroje, powstało tajne Seminarium Kaznodziejskie Kościoła Wyznającego (Bekennende Kirche), mające kształcić kadry przyszłych ewangelickich duchownych. Kościół Wyznający powstał w Niemczech w końcu maja 1934 r. Skupił on protestantów będących przeciwnikami brunatnego systemu totalitarnego, który rok wcześniej przejął całą władzę w Niemczech. Stał on w zdecydowanej opozycji do ruchu Niemieckich Chrześcijan (Deutsche Christen), popierających nazistowski system Adolfa Hitlera. Seminarium Kościoła Wyznającego w Zdrojach (jedno z 5 w Niemczech) zorganizował i poprowadził niemiecki duchowny ewangelicki dr Dietrich Bonhoeffer. Przy ul. Waldstrasse, dzisiejszej ul. Jabłonowej 5, na terenie dawnego majątku rodziny von Katte, w budynku starego dworu, zajmowanego wcześniej przez prywatne pedagogium, od czerwca 1935 r. rozpoczął kształcenie młodych wikariuszy. Od grudnia 1935 r. miało ono charakter nielegalny, gdyż państwo zakazało Kościołowi Wyznającemu kształcenia następców. Wspólnota seminarzystów żyła na sposób monastyczny (Bractwo Ewangelickie). Przez okres dwu lat przeprowadzono w Zdrojach pięć kursów. W każdym uczestniczyło po 20-25 osób. We wrześniu 1937 r. tajna policja państwowa - gestapo zamknęła Seminarium Kaznodziejskie w Zdrojach. Doświadczenia tych lat dla studiujących i samego pastora były bardzo ważne. Powstały tam dwa ważne jego dzieła: „Życie wspólne” („Gemeinsames Leben”) oraz „Naśladowanie” („Nachfolge”). W miejscu tym spotykali się przedstawiciele arystokracji pomorskiej o opozycyjnych poglądach.
Od kilku lat w ramach Międzynarodowych Dni Bonhoefferowskich w Szczecinie przypomina się postać Bonhoeffera i prowadzi refleksję nad jego nauczaniem. Dni powstały z inspiracji ks. Piotra Gasia, poprzedniego długoletniego proboszcza parafii ewangelickiej pw. Świętej Trójcy w Szczecinie i są kontynuowane przez jego następcę ks. Sławomira Sikorę. Uczestnicy Dni gromadzą się w miejscu dawnego seminarium (jego budynek się nie zachował) na modlitwę poranną. Tam między dębem a bukiem, z racji wieku świadkami wydarzeń sprzed 75 lat, wystawiony jest drewniany krzyż. W tym roku modlitwę przy krzyżu poprowadzili ks. S. Sikora i proboszcz parafii rzymskokatolickiej ze Zdrojów ks. Ryszard Szymanik TChr. Zgromadzeni odśpiewali pieśń Bonhoeffera „Przez dobrą moc Twą, Panie, otoczony”.
Następnie przeniesiono się do Międzynarodowego Centrum Studiów i Spotkań im. ks. dr. D. Bonhofoeffera mieszczącego się przy ul. Piotra Skargi, gdzie odbyła się naukowa część spotkania. Rozpoczęło ją podsumowanie 10-letniej działalności Stowarzyszenia Bonhoefferowskiego. Uczestnicy Dni (byli wśród nich goście z Hamburga, z partnerskiej parafii pw. św. Mikołaja) wysłuchali tam wystąpienia ks. P. Gasia.
Referent poddał analizie artykuł Bonhoeffera z kwietnia 1933 r. pt. „Kościół wobec problemu żydowskiego”. Był on reakcją młodego, 27-letniego teologa na ogłoszoną wówczas ustawę pozbawiającą Żydów w Niemczech posad państwowych. Z mocą stawiał w nim pytanie skierowane do państwa o prawomocność charakteru jego działania. Uważał, ze Kościół w sposób bezwarunkowy zobowiązany jest do pomocy ofiarom tak działającego państwa. Szedł nawet dalej twierdząc, że nie tylko należy „pomóc ofiarom miażdżonym kołem (państwa), lecz zablokować samym sobą szprychy tego koła”. Cechująca go niezwykła odwaga, poczucie godności i odpowiedzialności spowodowało związanie się Bonhoeffera z ruchem antyhitlerowskim kierowanym przez admirała Canarisa. Kilkakrotnie wyjeżdżał za jego wiedzą za granicę. Kontaktował się tam z zachodnimi wywiadami informując o możliwościach wywołania w Niemczech puczu odsuwającego Hitlera od władzy. Aresztowany w 1943 r. po dwuletnim pobycie w więzieniach i obozach koncentracyjnych stanął przed „sądem” doraźnym i został stracony 9 kwietnia 1945 r., na miesiąc przed zakończeniem wojny.
Po wystąpieniu pastora Gasia młodzież, którą przywiózł z Hamburga diakon Lorenz Hansen, przedstawiła przykłady współczesnych sytuacji, w których potrzebna jest reakcja na krzywdę drugiego człowieka. Często jednak tej społecznej reakcji brak, jest obojętność. Optymizmem napawa fakt, że ci młodzi chrześcijanie odrzucili obojętność i opowiedzieli się jednoznacznie za koniecznością angażowania się w potrzebie. Ich zdaniem, należy czynić to bez zbędnej brawury, biorąc jednak pod uwagę, że trzeba niekiedy narazić się na niebezpieczeństwo, aż do utraty życia włącznie. Referat ks. Gasia i trójgłos młodych sprowokował wśród uczestników konferencji ciekawą dyskusję.
Pastor Dietrich Bonhoeffer swoim życiem i śmiercią w trudnych czasach realizował zdawałoby się nie możliwy do osiągnięcia ideał życia chrześcijańskiego. Ten odważny świadek wiary „jest wspólnym bogactwem wszystkich Kościołów i wszystkich wspólnot kościelnych” (papież Jan Paweł II). Dobrze, że podejmowane są działania przybliżające współczesnym szczecinianom jego postać i dokonania. Ważne, że „patrząc w przeszłość i widząc przyszłość”, realizuje się projekt zagospodarowania terenu w Zdrojach na miejsce pamięci wybitnego teologa. Postać Dietricha Bonhoeffera, tego „Świadka lepszego świata”, wskazującego drogę do Chrystusa w trudnych czasach ze wszech miar na to zasługuje.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

2010-12-31 00:00

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Beata Kempa dla portalu niedziela.pl: Przyglądałam się temu szaleństwu Zielonego Ładu z niedowierzaniem

2024-04-25 10:01

[ TEMATY ]

Łukasz Brodzik

Beata Kempa

Grzegorz Boguszewski

Beata Kempa

Beata Kempa

Ostatnia kadencja Parlamentu Europejskiego obfitowała w szereg absurdalnych dyskusji - powiedziała portalowi niedziela.pl Beata Kempa. Jak podkreśliła europoseł Suwerennej Polski kompletną aberracją było m.in. ponad sto debat, które łajały Polskę tylko dlatego, że w naszym kraju były konserwatywne rządy.

Beata Kempa dodaje, że w Europie jest sporo problemów gospodarczych spowodowanych nie tylko wojną na Ukrainie, ale także Zielonym Ładem. A to pcha elity europejskie, bojące się teraz własnych wyborców, do debat, które mocno elektryzują społeczeństwa ideologicznie.

CZYTAJ DALEJ

Marcin Zieliński: Znam Kościół, który żyje

2024-04-24 07:11

[ TEMATY ]

książka

Marcin Zieliński

Materiał promocyjny

Marcin Zieliński to jeden z liderów grup charyzmatycznych w Polsce. Jego spotkania modlitewne gromadzą dziesiątki tysięcy osób. W rozmowie z Renatą Czerwicką Zieliński dzieli się wizją żywego Kościoła, w którym ważną rolę odgrywają świeccy. Opowiada o młodych ludziach, którzy są gotyowi do działania.

Renata Czerwicka: Dlaczego tak mocno skupiłeś się na modlitwie o uzdrowienie? Nie ma ważniejszych tematów w Kościele?

Marcin Zieliński: Jeśli mam głosić Pana Jezusa, który, jak czytam w Piśmie Świętym, jest taki sam wczoraj i dzisiaj, i zawsze, to muszę Go naśladować. Bo pojawia się pytanie, czemu ludzie szli za Jezusem. I jest prosta odpowiedź w Ewangelii, dwuskładnikowa, że szli za Nim, żeby, po pierwsze, słuchać słowa, bo mówił tak, że dotykało to ludzkich serc i przemieniało ich życie. Mówił tak, że rzeczy się działy, i jestem pewien, że ludzie wracali zupełnie odmienieni nauczaniem Jezusa. A po drugie, chodzili za Nim, żeby znaleźć uzdrowienie z chorób. Więc kiedy myślę dzisiaj o głoszeniu Ewangelii, te dwa czynniki muszą iść w parze.

Wielu ewangelizatorów w ogóle się tym nie zajmuje.

To prawda.

A Zieliński się uparł.

Uparł się, bo przeczytał Ewangelię i w nią wierzy. I uważa, że gdyby się na tym nie skupiał, to by nie był posłuszny Ewangelii. Jezus powiedział, że nie tylko On będzie działał cuda, ale że większe znaki będą czynić ci, którzy pójdą za Nim. Powiedział: „Idźcie i głoście Ewangelię”. I nigdy na tym nie skończył. Wielu kaznodziejów na tym kończy, na „głoście, nauczajcie”, ale Jezus zawsze, kiedy posyłał, mówił: „Róbcie to z mocą”. I w każdej z tych obietnic dodawał: „Uzdrawiajcie chorych, wskrzeszajcie umarłych, oczyszczajcie trędowatych” (por. Mt 10, 7–8). Zawsze to mówił.

Przecież inni czytali tę samą Ewangelię, skąd taka różnica w punktach skupienia?

To trzeba innych spytać. Ja jestem bardzo prosty. Mnie nie trzeba było jakiejś wielkiej teologii. Kiedy miałem piętnaście lat i po swoim nawróceniu przeczytałem Ewangelię, od razu stwierdziłem, że skoro Jezus tak powiedział, to trzeba za tym iść. Wiedziałem, że należy to robić, bo przecież przeczytałem o tym w Biblii. No i robiłem. Zacząłem się modlić za chorych, bez efektu na początku, ale po paru latach, po którejś swojej tysięcznej modlitwie nad kimś, kiedy położyłem na kogoś ręce, bo Pan Jezus mówi, żebyśmy kładli ręce na chorych w Jego imię, a oni odzyskają zdrowie, zobaczyłem, jak Pan Bóg uzdrowił w szkole panią woźną z jej problemów z kręgosłupem.

Wiem, że wiele razy o tym mówiłeś, ale opowiedz, jak to było, kiedy pierwszy raz po tylu latach w końcu zobaczyłeś owoce swojego działania.

To było frustrujące chodzić po ulicach i zaczepiać ludzi, zwłaszcza gdy się jest nieśmiałym chłopakiem, bo taki byłem. Wystąpienia publiczne to była najbardziej znienawidzona rzecz w moim życiu. Nie występowałem w szkole, nawet w teatrzykach, mimo że wszyscy występowali. Po tamtym spotkaniu z Panem Jezusem, tym pierwszym prawdziwym, miałem pragnienie, aby wszyscy tego doświadczyli. I otrzymałem odwagę, która nie była moją własną. Przeczytałem w Ewangelii o tym, że mamy głosić i uzdrawiać, więc zacząłem modlić się za chorych wszędzie, gdzie akurat byłem. To nie było tak, że ktoś mnie dokądś zapraszał, bo niby dokąd miał mnie ktoś zaprosić.

Na początku pewnie nikt nie wiedział, że jakiś chłopak chodzi po mieście i modli się za chorych…

Do tego dzieciak. Chodziłem więc po szpitalach i modliłem się, czasami na zakupach, kiedy widziałem, że ktoś kuleje, zaczepiałem go i mówiłem, że wierzę, że Pan Jezus może go uzdrowić, i pytałem, czy mogę się za niego pomodlić. Wiele osób mówiło mi, że to było niesamowite, iż mając te naście lat, robiłem to przez cztery czy nawet pięć lat bez efektu i mimo wszystko nie odpuszczałem. Też mi się dziś wydaje, że to jest dość niezwykłe, ale dla mnie to dowód, że to nie mogło wychodzić tylko ode mnie. Gdyby było ode mnie, dawno bym to zostawił.

FRAGMENT KSIĄŻKI "Znam Kościół, który żyje". CAŁOŚĆ DO KUPIENIA W NASZEJ KSIĘGARNI!

CZYTAJ DALEJ

Świętość w codzienności

2024-04-25 11:28

Ks. Wojciech Kania/Niedziela

Przy relikwiach Męczenników z Markowej modlili się wierni z dekanatów: staszowskiego, świętokrzyskiego i połanieckiego.

– Witamy Józefa, Wiktorię i ich dzieci: Stasia, Basię, Władzia, Franciszka, Antosia, Marysię i dzieciątko, które w chwili egzekucji przyszło na świat. Jako rodzice daliście życie siedmiorga dzieciom i jednocześnie chroniliście życie innych ludzi. Nikt nie musiał was przekonywać, że życie każdego człowieka jest wartościowe i zasługuje na szacunek bez względu na pochodzenie czy wyznanie. My małżeństwa chcemy się od was uczyć i stawać w obronie tego, co słuszne nawet za cenę życia i pamiętać, że miłość jest silniejsza od nienawiści – mówili małżonkowie, witając relikwie.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję