Godzina święta, rodzi się Dziecię, rodzi się Boży Syn. Każdy katolicki kościół w tym dniu staje się Betlejem Judzkim. Tak było i w parafii św. Barbary w Wieluniu.
Ktoś powie, nic nadzwyczajnego i rzeczywiście ma rację. My jednak parafianie św. Barbary, próbujący od piętnastu lat ( tyle liczy sobie lat nasza parafia) budować „rodzinę św. Barbary”, myślimy inaczej. Pierwsze Pasterki, odprawiane w latach 2000-2006, pamięta nasz liczący sobie 500 lat kościół św. Barbary. My jednak zawsze będziemy wspominać pierwszą Pasterkę w murach budującego się nowego kościoła. Była to pamiętna Pasterka 2007. Bóg rzeczywiście urodził się wtedy w chłodzie i ubóstwie i widać ukochał to miejsce, bo już każdego następnego roku, pamiątkę Jego narodzenia przeżywaliśmy właśnie w tym kościele, tylko z roku na rok jakby bogatszym. Zawsze, tuż przed Wigilią Swego Narodzenia, Bóg czynił kolejne cuda… Dzisiejsze nasze Betlejem, Betlejem 2015 w parafii św. Barbary, to już nie zimna stajenka: mamy ogrzewanie, prawie wszystkie okna, połączone w jedno dwa kościoły, wykończony sufit i wytynkowane prezbiterium ( prace zakończone 18 grudnia). Potem było wielkie sprzątanie. Zdążyliśmy. Dla nas to kolejny cud Bożego Narodzenia. Dziś wiemy na pewno, że jesteśmy „rodziną świętej Barbary”, rodziną, w której „dla Boga zawsze są otwarte drzwi”.
Pasterkę poprzedziło czuwanie scholi. Słowa i kolędy brzmiały aż do wygaszenia świateł i wejścia procesji. Ksiądz proboszcz wniósł Dzieciątko i położył w przygotowanym na Jego przyjęcie żłóbku. Rozpoczęła się Eucharystia. Sprawowali ją księża: ks. kanonik Jarosław Boral, ks. wikariusz Paweł Szczęsny oraz diakon Dariusz Żydoń. Homilię wygłosił ks. Jarosław Boral. Jej myśl przewodnia to miłość i rodzina i szukanie odpowiedzi na pytanie, dlaczego Bóg chciał, by Jego jedyny Syn urodził się w ubogiej nazaretańskiej rodzinie.
Odpowiedź jest jedna, mówił ks. Jarosław. Bóg w tej rodzinie widział serca przepełnione miłością, a tam gdzie jest miłość, kontynuował, nawet, gdy jest biednie, można znaleźć szczęście, dlatego Bóg nie zawahał się powierzyć swego Syna Maryi i Józefowi. Święta Rodzina z Nazaretu stała się centrum miłości. Niczego nie zazdrościła, nie szukała swego, z Jej oczu nigdy nie znikał Bóg i drugi człowiek- bliźni.
Czy nasze rodziny staną się takimi centrami miłości? Stanie się tak, jeżeli pośród nas będą zawsze Jezus, Maryja i Józef…
Po zakończonej Mszy św., jak każe tradycja „rodziny św. Barbary” ministranci wyszli z opłatkami. Każdy otrzymał szansę na połamanie się opłatkiem z przyjaciółmi i znajomymi. Taki gest coraz bardziej umacnia naszą wspólnotę….
