Reklama

Święci i błogosławieni

„Po śmierci będzie o mnie głośniej niż za życia”. Jak Ojciec Pio nadal działa cuda?

Ojciec Pio przez wielu jest znany z niezwykłych mistycznych zjawisk: stygmatów, bilokacji czy tajemniczych zapachów, które czuł każdy, kto go spotykał. Jednak to liczne cuda za jego wstawiennictwem potwierdzają najmocniej jego świętość i potężne wsparcie, które daje wiernym z nieba. Włoski dziennikarz i autor książek o Ojcu Pio – Roberto Allegri, w specjalnym wywiadzie dla „Niedzieli” opowiada o zebranych świadectwach osób, które doświadczyły łask za wstawiennictwem kapucyna z San Giovanni Rotondo.

[ TEMATY ]

św. o. Pio

Mat.prasowy

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Magdalena Pięta: „Po śmierci będzie o mnie głośniej niż za życia” – to słowa Ojca Pio i jednocześnie tytuł Pana książki, która właśnie ma premierę w Polsce. Jak możemy rozumieć to stwierdzenie zakonnika z San Giovanni Rotondo?

Roberto Allegri: Poprzez to zdanie Ojciec Pio ukazuje się nam jako prorok. Po jego śmierci sława jego świętości rzeczywiście rozprzestrzeniła się w niesamowity sposób i dzisiaj można spokojnie powiedzieć, że jest najbardziej kochanym świętym na świecie. Nie ma kraju, w którym nie byłby znany. Jest to spowodowane przede wszystkim tysiącami łask, które wierni otrzymują przez jego wstawiennictwo. Święty Pio z Pietrelciny, którego wszyscy przez przywiązanie nadal nazywają Ojcem Pio, jest wielkim świętym uzdrowicielem, wręcz rozdawcą cudów. Jest to właściwość związana ze świętością, która nie zawsze ma miejsce, ale kiedy występuje, przyciąga i fascynuje w nieodparty sposób. I w Ojcu Pio ta cecha wyrażała się (jeszcze za życia) i dziś nadal wyraża z ogromną siłą. On mawiał, że jest tylko „bratem, który się modli” i dziś nadal to robi, kontynuuje modlitwę do Boga, prosząc Go o cuda dla nas. I one w wielkiej liczbie pojawiają się nadal. Przypadki, o których piszę w mojej książce, są tylko ich niewielką częścią. Ale są ważne właśnie dlatego, że zostały mi opowiedziane przez ich bezpośrednich bohaterów.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

.. Ojciec Pio powiedział również: „Nie wejdę do Raju dopóki ostatnie z moich duchowych dzieci do mnie nie dołączy”. Czy to obietnica pomocy dla wszystkich tych, którzy będą się modlić za jego wstawiennictwem?

Ojciec Pio miał nadzwyczaj ojcowską relację z tymi, których nazywał „duchowymi dziećmi”. Opiekował się nimi, doradzał im, troszczył się o nich i czuł się odpowiedzialny za nich przed Bogiem. „Nie pozwólcie, żebym źle wypadł” – mówił czasem do wiernych. To dlatego, że czuł na sobie ważność bycia adwokatem dusz w obliczu Ojca Przedwiecznego. Ojciec Pio nigdy nie zostawiał swoich duchowych dzieci samych. Istnieją setki świadectw osób znajdujących się daleko, które widziały Ojca Pio podczas bilokacji, które czuły jego specyficzny zapach (głównie zapach kwiatów, który wydobywał się z jego stygmatów) i który był dowodem na jego obecność. Wielu opowiadało mi, że wystarczyło poprosić go podczas spowiedzi: „Ojcze, czy przyjmiesz mnie jako duchowe dziecko?”, żeby zobaczyć, jak wzrusza się z radości. Ale od kiedy otrzymał od Boga charyzmat czytania w ludzkich sercach, wiedział od razu, czy prośba była szczera. Później spędzał całe dnie na modlitwie za wszystkich, zapewniając zawsze o swojej pomocy i bliskości. Modlił się ciągle. Na przykład pan Nicola Palladino, opowiedział mi, że jako dziecko służył ojcu Pio do Mszy św. i widywał go codziennie: „Często widziałem go z różańcem w dłoni. Zapytałem go, ile różańców dziennie odmawia, a on: «Tak dużo, że nie jestem w stanie ich policzyć!»”. A ojciec Carmelo da Sessano, przełożony konwentu w San Giovanni Rotondo od 1953 do 1959, napisał w pamiętniku, że raz zapytał ojca Pio, ile razy dziennie modli się na różańcu. Ten miał odpowiedzieć: „Mojemu przełożonemu muszę powiedzieć prawdę: trzydzieści cztery. Jestem w stanie odmówić ich dużo, ponieważ kiedy spowiadam, penitenci najpierw mówią swoje grzechy, a później pozwalam im mówić o innych rzeczach. W ten sposób słucham ich i równocześnie odmawiam różaniec”. To zdanie „Nie wejdę do Raju dopóki ostatnie z moich dzieci do mnie nie dołączy” znaczy właśnie to – że on z Nieba będzie nadal się modlił i wstawiał za swoimi dziećmi i nie przestanie, dopóki ostatnia z dusz, które przez niego doszły do Boga, nie dojdzie do bram Raju.

Reklama

.. W książce są historie, w których wydaje się, że Ojciec na początku był mało uprzejmy, surowy dla wiernych, ale równocześnie jego modlitwa i rady, prowadziły do cudów lub do rozwiązań bardzo trudnych sytuacji. W jaki sposób możemy to rozumieć?

Reklama

Mat.prasowy

Główną misją Ojca Pio, dla której poświęcił życie, była spowiedź. Jego nieustanną troską było pogodzić ludzi z Bogiem. To dlatego spędzał 19 godzin dziennie w konfesjonale. A jeśli pomyślimy o fizycznych cierpieniach, których doświadczał z powodu stygmatów, możemy zdać sobie sprawę z wielkiego poświęcenia, na które był gotowy dla dusz penitentów. I właśnie dlatego Papież Franciszek podał Ojca Pio jako „świadka Miłosierdzia” podczas Jubileuszu 2015/2016. Opowiadano mi, że zawsze było tak wiele osób, które chciały wyspowiadać się u ojca Pio, że trzeba było się zapisać i później czekać ok. 10-14 dni. Później, podczas spowiedzi, wydarzały się różne rzeczy: nawrócenia, uzdrowienia, ekstazy. Ojciec Pio, jak już mówiłem, miał charyzmat czytania w ludzkich sercach, czytania jak w otwartej księdze w duszach ludzi, których miał przed sobą. Dlatego mógł wymienić grzechy, zanim penitent otworzył usta. I zawsze wiedział, czy ktoś naprawdę żałował. Była to rzecz, co do której nigdy nie mógł iść na kompromis. Jeśli ktoś podchodził do konfesjonału nie żałując, wpadał w złość i wyrzucał go w niemiły sposób. Wiele osób wspominało mi, że zostali wyrzuceni z konfesjonału. Była to jednak strategia. Kto został odesłany, ciągle o tym myślał i jego serce się przemieniało. Wracał do Ojca Pio ze łzami, a on go przyjmował, przytulając go i mówiąc: „Czekałem na Ciebie moje dziecko!”.

.. Czy jest jakaś grupa chorób, z których osoby są częściej uzdrawiane przez Ojca Pio?

Nie. Nie ma chorób, z których Ojciec Pio uzdrawiał bardziej niż z innych. Były przypadki uzdrowień niezwykłych, niesamowitych pod wszystkimi względami. Niektóre są przywołane w książce. Ale zebrałem ich wiele, wiele więcej. Rozmawiałem, na przykład, z panem Michele Placentino z San Giovanni Rotondo. W 1949 r. Ojciec Pio uzdrowił jego teścia, który był ofiarą wybuchu miny podczas prac przy kościele Santa Maria delle Grazie. Teść, który nazywał się Giovanni stracił oboje oczu: jedno zostało zmiażdżone, drugie zupełnie się rozpadło, został tylko pusty oczodół. Ojciec Pio pojawił się, kiedy tamten był w szpitalu i dotknął jego twarzy. I przez resztę życia, Giovanni dobrze widział okiem…, którego już nie było!

Reklama

.. Która z historii z książki najbardziej Pana zafascynowała?

Wszystkie są niesamowite i fascynujące. I powtarzam, nie są niczym innym, jak tylko nieskończenie małą częścią uzdrowień, dokonanych przez Ojca Pio. Myślę, że świadectwem, które najbardziej mnie wzruszyło, było świadectwo doktora Giovanniego Scarale, które w mojej książce przytaczam pod koniec. Doktor Scarale był lekarzem, który podawał tlen Ojcu Pio w noc jego śmierci. Ojciec Pio umarł na jego rękach. Kiedy doktor Scarale przypominał sobie te chwile w mojej obecności, płakał jak dziecko. Wie, że był uprzywilejowany, bo uczestniczył w cierpieniach prawdziwego świętego. Trzymał w ramionach Ojca Pio i usłyszał jego ostatnie słowa, którymi były: „Jezu! Maryjo!”.

.. Czy ma Pan jakieś osobiste świadectwo działania Ojca Pio, którym może się Pan podzielić?

Słyszałem o Ojcu Pio odkąd byłem dzieckiem. Mój ojciec, Renzo Allegri, który jest dziennikarzem, spotkał go w roku 1967 i 1968, jako specjalny wysłannik ważnego włoskiego tygodnika. Były to szczególne spotkania, ponieważ wtedy mój ojciec poświęcił dużą część swojej pracy na pisanie o tym tajemniczym bracie, który żył w Gargano. Wychowywałem się więc słuchając opowieści taty o nim. Nie planując tego nigdy, sam skończyłem robiąc to samo – poświęcając znaczną część mojej pracy Ojcu Pio. Napisałem o nim setki artykułów do włoskich dzienników, a później pięć książek. I osobiście zajmuję się poświęconym mu profilem instagramowym, który nazywa się SULLE TRACCE DI PADRE PIO (tłum. „Śladami Ojca Pio”), gdzie zbieram świadectwa tych, którzy poznali go osobiście. Podsumowując, mogę powiedzieć, że jest on naprawdę obecny w moim życiu.

Roberto Allegri urodził się w 1969 r. Studiował biologię na Università Statale w Mediolanie. Dziennikarz i pisarz, opublikował ok. czterdziestu książek, z których niektóre zostały przetłumaczone na angielski, japoński, niemiecki, francuski, hiszpański i portugalski. Wiele z jego publikacji dotyczy tematyki religijnej. W Polsce właśnie ukazała się jego najnowsza książka „Po śmierci będzie o mnie głośniej niż za życia. Cuda świętego ojca Pio” wydana nakładem Wydawnictwa Esprit.

2022-03-27 09:38

Ocena: +38 -11

Reklama

Wybrane dla Ciebie

„Nie mieszajcie mnie do tego uzdrowienia! To nie ja, to Matka Boża” - o. Pio o różańcu

[ TEMATY ]

różaniec

św. o. Pio

Adobe Stock

Ojciec Pio, jeden z największych świętych wszystkich czasów, nieustannie modlił się na różańcu. Zawsze widywano go modlącego się, z różańcem w ręku. Z tego powodu jego współbrat i zarazem biograf o. Alessandro da Ripabottoni oraz abp Paweł Carta określali go „żyjącym różańcem”.

Zamiłowanie do modlitwy różańcowej Ojciec Pio wyniósł z domu rodzinnego, w którym codziennie wieczorem, o stałej porze, rodzice wraz ze wszystkimi dziećmi wspólnie, na klęcząco, odmawiali Różaniec. Jego matka była bardzo pobożna, to samo można powiedzieć o jego ojcu, uważanym za człowieka, który nieustannie odmawiał Różaniec, a zamiłowanie do tej modlitwy przekazał swojemu synowi. Francesco, już jako mały chłopiec, sam odmawiał Różaniec podczas pilnowania owiec pasących się na Piana Romana. W styczniu 1903 roku, kiedy żegnał się z rodziną przed odjazdem do nowicjatu, jego Matka dała mu swój różaniec, który zachował do końca życia. „On dotrzyma ci towarzystwa w miejsce matki” – powiedziała to, żeby upewnić go o opiece Matki Bożej Różańcowej. Źródłem umiłowania modlitwy różańcowej przez św. Ojca Pio była jego miłość do Matki Najświętszej, którą również wyniósł z rodzinnego domu w Pietrelcinie i pogłębiał z każdym dniem w życiu zakonnym. Jego bezgraniczne oddanie Matce Najświętszej zaowocowało pragnieniem całkowitego upodobnienia się do Jej Syna, a także do Niej samej. Usilnie dążył do nabycia cnót określanych jako maryjne, przede wszystkim cnoty pokory, ubóstwa, gotowości do podejmowania ofiar i znoszenia wszelkich cierpień dla wzrostu Królestwa Bożego.

CZYTAJ DALEJ

Abp Galbas do kapłanów: biskup nie jest dozorcą księdza, ani jego strażnikiem

2024-03-28 13:23

[ TEMATY ]

Abp Adrian Galbas

Episkopat News/Facebook

Biskup nie jest dozorcą księdza, ani jego strażnikiem. Jeśli ksiądz prowadzi podwójne życie, jakąkolwiek postać miałoby ono mieć, powinien to jak najszybciej przerwać - powiedział abp Adrian Galbas do kapłanów. Metropolita katowicki przewodniczył Mszy św. Krzyżma w katedrze Chrystusa Króla w Katowicach. Podczas liturgii błogosławił oleje chorych i katechumenów oraz poświęca krzyżmo.

W homilii metropolita katowicki zatrzymał się nad znaczeniem namaszczenia, szczególnie namaszczenia krzyżmem, „najszlachetniejszym ze wszystkich dziś poświęcanych olejów, mieszaniną oliwy z oliwek i wonnych balsamów.” Jak zauważył, olej od zawsze, aż do naszych czasów wykorzystywany jest jako produkt spożywczy, kosmetyczny i liturgiczny. W starożytności był także zabezpieczeniem walczących. Namaszczali się nim sportowcy, stający do zapaśniczej walki. Śliski olej wtarty w ciało stanowił ochronę przed uchwytem przeciwnika.

CZYTAJ DALEJ

Panie! Bądź dla nas codziennym zmartwychpowstawaniem!

2024-03-28 23:44

[ TEMATY ]

rozważania

O. prof. Zdzisław Kijas

Karol Porwich/Niedziela

Chrystus zmartwychwstał, lecz każdy z wierzących musi szukać zrozumienia wielkości tej prawdy w swoim życiu i sił, których ona udziela.

Ewangelia (J 20,1 -9)

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję