Święcenia diakonatu przyjęli: Hubert Chojecki, z par. NMP Fatimskiej w Oleśnicy, Marcin Jakimów z parafii pw. św. Józefa Oblubieńca NMP w Nasławicach, Paweł Miotk z par. pw św. Mikołaja Biskupa w Grudziądzu [diecezja toruńska], Paweł Nizioł z parafii pw. św. Jadwigi w Węgrach, Michał Plona z parafii pw. św. Maksymiliana Marii Kolbego we Wrocławiu - Gądowie, Daniel Potępa z parafii pw. św. Mikołaja w Brzegu, Tomasz Stuła z parafii pw. Wniebowzięcia NMP w Wierzbnie [diecezja świdnicka], Piotr Zaryczański z parafii pw. Podwyższenia Krzyża Świętego w Strzelinie, Michał Szumny ze [Zgromadzenia Synów Niepokalanego Serca Błogosławionej Maryi Dziewicy [klaretyni] z parafii pw. św. Mikołaja i św. Michała Archanioła w Białym Kościele [archidiecezja krakowska]

W homilii skierowanej do wiernych abp Kupny przywołał słowa z Dziejów Apostolskich, w których znajduje się geneza święceń diakonatu. - Wszyscy dzieje się w kontekście zwiększającej się liczby wyznawców Chrystusa. Apostołowie nie są już w stanie zadbać o wszystkie potrzeby duchowe i materialne wspólnoty - mówił metropolita wrocławski.

Hierarcha zwrócił uwagę, że w kościele jerozolimskim dominowały dwie grupy chrześcijan - helleniści i hebrajczycy. Z racji pewnych różnic dochodziło do konfliktów. Dotyczyły one m.in., troski o wdowy. Narastające nieporozumienia powodowały, jak zapisał św. Łukasz, szemrania. - To słowo często występuje w Starym Testamencie i oznacza grzech szczególnie nietolerowany przez Pana Boga. [...] To szemranie zagraża jedności. Rzadko zdajemy sobie sprawę, że szemranie potrafi zniszczyć jedność wspólnot od wewnątrz, niszczy solidarność międzyludzką - wskazał arcybiskup.

Nie zabrakło także odniesienia do współczesnych czasów i szemrania wobec pomocy, którą okazuje się matkom z dziećmi uciekającymi z terenów wojennych. - Dla niektórych każdy powód jest dobry, aby szemrać, wzbudzać niepokój, wątpliwość, podważać zaufanie do tych, którzy udzielają pomoc. Coraz częściej w naszym kraju mamy do czynienia z takim szemraniem. [...] Pamiętajmy, że szemranie potrafi niszczyć jedność, solidarność, jedność wspólnoty. Tego trzeba unickać - mowił abp Kupny.

Przywołane zostały słowa reguły zakonnej napisanej przez św. Benedykta. - Gdy pisał regułę zakonną, tylko raz wspomniał o ubóstwie mnichów. Pięć razy o szemraniu. Tłumaczył przy tym braciom, że jak widzą alkoholika pijącego alkohol, są w stanie go potępić, a gdy widzą go szemrzącego, nikt nie zwraca mu uwagi. Czy to nie jest grzech, który wyparliśmy z naszej świadomości, na który nie reagują już nasze sumienia.? Apostołowie nie pozostają obojętni na ten rozłam. W tym wszystkim ważna jest wola działania i zażegnanie rodzącego się konfliktu, ale też i jego sposób - mówił ks. arcybiskup.

GALERIA ZDJĘĆ

Działanie Apostołów i ich działanie jest podpowiedzią dla współczesnych duchownych, odpowiedzialnych za przewodniczenie konkretnym wspólnotom. - Ich zadaniem jest nie tylko zażegnananie kryzysów, ale także robienie tego w Boży sposób - zaznaczył hierarcha.

Zwracając się bezpośrednio do kandydatów do diakonatu, metropolita wrocławski powiedział: - Przyjmując święcenia diakonatu, decydujecie się wziąć na siebie zadanie służby potrzebującym, ale też zobowiązujecie się, że będziecie robić wszystko na Boży sposób, naśladując Chrystusa. Mając świadomość Jego wsparcia, obecności i własnej niewystarczalności, a zwłaszcza że w podejmowaniu decyzji będziecie bardziej słuchać Boga i ludzi - mówił.

Arcybiskup Kupny nawiązał także do ciągłego odwoływania się do statystyk i zwiększającej się lub zmniejszającej się liczby wiernych i powołanych do kapłaństwa i życia zakonnego. - Takie postawienie sprawy zdradza niezrozumienie tego, czym jest Kościół Katolicki. To żywy organizm, a duchowny nie jest w nim kimś na wzór menadżera, ale ojca, który ma dbać o wzrost. Możemy powiedzieć, że jeśli Kościół jest żywym organizmem, to powinniśmy pytać nie o to, co wpływa nie Jego wzrost, ale na to, co go utrudnia. A może warto zapytać, co w moim postępowaniu utrudnia wzrost tej wspólnoty Kościoła, czym ja gorszę? Co we mnie jest takiego, co odpycha innych od Kościoła? - zaznaczył ks. metropolita i dodał: - Modlę się o to dziś, aby wszyscy duchowni i wierni mogli to zadanie podejmować i wypełniać. Niech Pan Bóg da nam przenikliwy wzrok, abyśmy mogli rozpoznać to, co hamuje rozwój wspólnoty, której służymy i przewodzimy i byśmy nie bali się reagować na sposób Boży.

Podczas homilii podkreślony został fakt, że człowiek nie jest anonimowy w oczach Bożych. - Człowiek, któremu Pan Bóg powierza zadanie, ma imię. Znać czyjeś imię w czasach Pana Jezusa oznaczało więcej - określało tożsamość człowieka, opisywało go z jego historią, przeszłością i teraźniejszością. Poznać czyjeś imię, to wejść w głębszą relację. Każdego powołanego przed święceniami diakonatu, prezbiteratu czy sakrą biskupią wzywa się po imieniu. To oznacza, że imię jest ważne w oczach Boga. Bóg przyjmuje takiego człowieka z jego wadami i talentami. Przyjmuje go nie dlatego, że jest idealny i bez grzechów, ale dlatego, że Pan Bóg mu wierzy, ufa, że będzie się rozwijał i stawał się bliższy ideału ewangelicznemu - wskazał arcybiskup.

Metropolita wrocławski wskazał, że wśród powołanych były osoby, które miały greckie imiona. - To pokazuje wrażliwość Kościoła, który powierza władzę w ręce ludzi, którzy się czuli poszkodowani. [...] Może i wśród nich byli ci, co szemrali, ale Bóg daje szanse naprawić to, co złe - powiedział dodając: - Najczęściej dzieje się tak, że ten, co krytykował, robi dokładnie tak samo, albo jeszcze gorzej.

Mówiąc bezpośrednio do kandydatów do święceń, abp Kupny powiedział: Pan Bóg wybiera ludzi, którymi chce się posłużyć. I dobrze, że tak jest. Pan Bóg nie wybiera idealnych, ale także słabych, bo ufa człowiekowi. Ufa, że jeżeli zaangażujesz się w życie Kościoła, wspólnoty parafialnej, będziesz gorliwie służył innym, podejmiesz dzieła miłości, wówczas będziesz się rozwijał i dojrzewał. I takie zadanie stoi przed wami. Jezus ci ufa, że się zaangażujesz i będziesz budował wspólnotę Kościoła, że nie będziesz należał do tych szemrzących. Tych, którzy niszczą wspólnotę Kościoła - zaznaczył i dodał: - Każda uroczystość święceń pomaga nam wszystkim uświadomić sobie, że wszyscy na mocy kapłaństwa powszechnego jesteśmy powołani do dawania świadectwa wiary, miłości, pełnienia dzieł miłosierdzia, do troski o potrzebujących pomocy, do budowania jedności Kościoła. Niech te święcenia zmotywują nas do podjęcia trudu budowania wspólnoty wiary, nadziei i miłości, w której żyje zmartwychwstały Chrystus - zakończył abp Józef Kupny.