Błogosławiony Karol de Foucauld (Brat Karol od Jezusa) wyraził kiedyś swoje największe pragnienie: „O czym marzę w sekrecie, to coś bardzo prostego, małego liczebnie, przypominającego pierwsze wspólnoty pierwotnego Kościoła. Mała rodzina, małe ognisko monastyczne, maleńkie i bardzo proste”. W dwadzieścia lat po jego śmierci zaczęły powstawać wspólnoty zakonne zainspirowane jego duchowością. Jednym z nich było Zgromadzenie Małych Sióstr Jezusa.
Ich Założycielka Magdalena Hutin otworzyła pierwszy nowicjat w 1940 r., a rok później pierwsze pięć nowicjuszek otrzymało swe białe habity. W 1942 r. s. Magdalena złożyła śluby wieczyste. W zgromadzeniu było wówczas trzynaście małych sióstr. Nowe powołania napłynęły po zakończeniu wojny we Francji w 1944 r.
Z pomocą francuskiego jezuity o. Prospera Moniera tworzony był pierwszy szkic Konstytucji. Założycielce przyświecał następujący kierunek: „Mamy budować na nowo. Nowe będzie dawnym, autentycznym chrześcijaństwem pierwszych uczniów Chrystusa. Trzeba Ewangelię wziąć słowo po słowie. To bardzo bolesne widzieć, do jakiego stopnia Ją zapomnieliśmy…”.
Nowa wspólnota miała być zgromadzeniem kontemplacyjnym. Jednakże nie miała pozostać zamkniętą za klauzurą. Siostry miały żyć w środku świata, pośród ludzi, szczególnie ubogich, pełniąc rolę „zaczynu w cieście”. Życie kontemplacyjne miały opierać na Eucharystii, codziennej adoracji Najświętszego Sakramentu, na ciszy i modlitwie. „Z miłością odnowioną w kontemplowaniu Pana” miały „powracać w serce ludzkiego tłumu”.
W początkowych latach Małe Siostry Jezusa zorientowały swoje prace wyłącznie na ludność muzułmańską w świecie arabskim. Szczególnie dotyczyło to plemion koczowniczych. Stosunkowo szybko s. Magdalena radykalnie ukierunkowała swoje zgromadzenie, wyznając siostrom: „26 lipca 1946 r. w Sainte Baume ogarnęła mnie pewność (…), że Fraternité powinna rozprzestrzeniać się po świecie i stać się powszechna”.
Zgromadzenie było potrzebne nie tylko w Algierii. We Francji, ojczyźnie s. Małgorzaty, szczególnie zauważalny był dystans między życiem Kościoła a światem robotniczym. W ten świat dotknięty ubóstwem udały się małe siostry. W 1947 r. zatwierdzone w diecezji Aix-les-Bains zaczęły pracować w fabryce w Marsylii. Później udały się do Brazylii, na Bliski Wschód i w inne rejony świata.
Pielęgnując ideał braterstwa powszechnego i zbliżenia między narodami i klasami, siostry starały się przekraczać granice i bariery. Założycielka tak je inspirowała: „Stawajcie wielkodusznie razem z Czarnymi, ale nie stawajcie z nimi przeciwko Białym. Przechodźcie rozważnie na drugą stronę bariery (…)”. Stąd zakładanie wspólnot po obu stronach konfliktów, jak w Jerozolimie po stronie palestyńskiej i żydowskiej, w Libanie w dwóch wioskach żyjących wzajemną długotrwałą nienawiścią i w Afryce Południowej pełnej podziałów rasowych. Wezwaniem dla sióstr była istniejąca w Europie Wschodniej tzw. żelazna kurtyna. W 1956 r. podjęły te wezwanie udając się w pierwszą podróż do Jugosławii, Węgier i Czechosłowacji mającą za cel nawiązanie kontaktów prowadzących do podjęcia tam pracy apostolskiej. W 1964 r. udały się w tym celu do Rosji. S. Małgorzata odbyła do tego kraju 18 podróży. Pomocną rolę w nawiązaniu kontaktów odegrał tam o. Aleksander Mień. W 1970 r. powstała ich pierwsza wspólnota ekumeniczna w Szwajcarii.
Z czasem Małe Siostry Jezusa znalazły się na wszystkich kontynentach, w ponad 70 krajach, a ich liczba w chwili śmierci s. Magdaleny w 1989 r. wynosiła blisko 1400 sióstr.
Siostry trafiły do zagrożonego wyginięciem plemienia Tappirape w Brazylii. Żyjąc wśród nich, ocaliły je. Liczące wówczas 50 osób plemię dziś posiada ich 500. Podobnie na Słowacji siostry zamieszkały wśród odepchniętych przez społeczeństwo Cyganów. Zauważyły też ludzi pozostających poza zorganizowanymi formami duszpasterstwa. Nie tylko towarzyszyły taborom cygańskim, ale także wozom cyrkowym.
Małe Siostry Jezusa poszły obdarzać miłością i przyjaźnią środowiska „tam, gdzie dusze są w największej potrzebie… tam, gdzie poszedłby Jezus…”. Brat Karol od Jezusa wskazał im kierunek, pisząc „Bóg, aby nas zbawić, przyszedł do nas, wtopił się w nasze życie, żył wśród nas w największej bliskości i zażyłości… Podobnie i my, ażeby pracować dla zbawienia dusz winniśmy iść do nich, wtopić się w ich życie, żyć wśród nich w największej bliskości i zażyłości”.
Konstytucje Małych Sióstr powyższą myśl bł. Karola od Jezusa skonkretyzowały następująco: „Obecność w różnych środowiskach pracy będzie uzależniona od krajów i sytuacji: w krajach uprzemysłowionych małe siostry będą szukać pracy w fabrykach lub rzemiośle. W środowisku rolniczym będą pracowały jako robotnicy rolni albo zależnie od kontekstu, uprawiały teren prywatnie lub we współpracy ze spółkami rolnymi. Będą obecne w środowisku ubogich rzemieślników, dzieląc ich życie. W zależności od środowiska życia, szczególnie wśród koczowników lub w świecie pozarobotniczym, będą musiały tak jak ich sąsiedzi podejmować prace niestałe, które stanowić będą dla nich, tak jak dla innych, jedyną możliwość zarabiania na życie”.
Siostry naśladując Jezusa w jego 30 latach życia w Nazarecie, podejmują najprostsze prace. Przykładowo są sprzątaczkami, ekspedientkami, bileterkami w cyrku, salowymi w szpitalach, odnajdując Boga w codziennych czynnościach.
Wiatr przekładał karty otwartego Ewangeliarza leżącego na trumnie papieża Franciszka – podobnie zresztą jak w czasie Mszy świętej żałobnej św. Jana Pawła II (wtedy księga ostatecznie się zamknęła). Powiew wiatru – obok ognia i gołębicy – to w kulturze chrześcijańskiej symbol Ducha Świętego. Ten obraz na pewno pozostanie mi w pamięci, jako wymowny znak dla współczesnego świata i świadectwo tego, że – jak głosi Ewangelia – „Duch wieje, kędy chce”. W świat poszła bardzo konkretna katecheza, zatrzymaliśmy się na chwilę - w obliczu majestatu śmierci.
To ważne, że msza święta pogrzebowa była sprawowana w dostojnym języku łacińskim – na znak powszechności Kościoła. Trafnie była dobrana Ewangelia – o powołaniu Piotra, urzekała też homilia, w której kardynał Giovanni Battista Re przypomniał, że Franciszek w każdej niemal publicznej wypowiedzi prosił, by się za niego modlić, tymczasem – jak mówił dziekan Kolegium Kardynalskiego - „teraz, kochany Papieżu Franciszku, prosimy Cię o modlitwę za nas i prosimy, abyś z nieba błogosławił Kościołowi, błogosławił Rzymowi, błogosławił całemu światu, tak jak to uczyniłeś w ostatnią niedzielę z balkonu tej Bazyliki”.
Niektórzy polscy biskupi udzielili na terenie podległych im diecezji dyspensy od wstrzemięźliwości od spożywania pokarmów mięsnych w piątek 2 maja. Zdecydował tak m.in. Prymas Polski, kard. Kazimierz Nycz czy metropolici częstochowski i gdański uwzględniając racje duszpasterskie. Żołnierzom, funkcjonariuszom i pracownikom służb mundurowych dyspensy udzielił biskup polowy.
Prymas Polski abp Józef Kowalczyk udzielił wiernym archidiecezji gnieźnieńskiej oraz osobom przebywającym na jej terenie dyspensy od zachowania wstrzemięźliwości od pokarmów mięsnych w piątek, dnia 2 maja br.
Podobnie uczynił metropolita warszawski kard. Kazimierz Nycz, który „mając na względzie, że piątek 2 maja przypada między dwoma dniami ustawowo wolnymi od pracy, co – jak stwierdził - sprzyja organizowaniu w tym czasie rodzinnych i towarzyskich spotkań oraz radosnemu przeżywaniu tych dni, po rozważeniu słusznych racji duszpasterskich, udzielił zgodnie z kan. 87 § 1 Kodeksu Prawa Kanonicznego, wszystkim osobom przebywającym w granicach archidiecezji warszawskiej, dyspensy od zachowania nakazanej w piątek wstrzemięźliwości od spożywania pokarmów mięsnych”. Osoby korzystające z dyspensy zobowiązał do modlitwy w intencjach Ojca Świętego.
Racjami duszpasterskimi kierował się również metropolita częstochowski abp Wacław Depo, który udzielił dyspensy „wszystkim osobom przebywającym w granicach archidiecezji częstochowskiej” w piątek 2 maja. Zobowiązał te osoby do modlitwy w intencjach Ojca Świętego, jałmużny lub uczynków chrześcijańskiego miłosierdzia.
„Biorąc pod uwagę typowo wypoczynkowy i turystyczny charakter drugiego dnia miesiąca maja (długi weekend), udzielam wszystkim wiernym na terenie archidiecezji gdańskiej dyspensy od obowiązku zachowania wstrzemięźliwości od pokarmów mięsnych” – napisał w specjalnym dekrecie również metropolita gdański abp Sławoj Leszek Głódź.
Dyspensy udzielił również administrator diecezji siedleckiej bp Piotr Sawczuk, który uwzględnił fakt, że „piątek 2 maja br. przypada między dwoma dniami ustawowo wolnymi od pracy, kiedy to w sposób szczególny dziękujemy Bogu za dar wolnej Ojczyzny, co sprzyja organizowaniu spotkań patriotycznych, rodzinnych i towarzyskich”
Potrawy mięsne można będzie spożywać też na terenie diecezji bielsko-żywieckiej, gdzie dyspensy udzielił bp Roman Pindel.
Ponadto z dyspensy od pokutnego charakteru piątku 2 maja będą mogli skorzystać wierni ordynariatu polowego. „Święto Flagi Narodowej obchodzone w naszej Ojczyźnie w dniu 2 maja, w przeddzień uroczystości Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski, przeżywane jest w sposób uroczysty, szczególnie w Wojsku Polskim.
W związku z tym, że w bieżącym roku dzień ten przypada w piątek, zgodnie z kanonem 87 Kodeksu Prawa Kanonicznego oraz art. II § 1 Konstytucji Apostolskiej Spirituali Militum Curae, niniejszym udzielam dyspensy wszystkim wiernym Ordynariatu Polowego od przestrzegania pokutnego charakteru tego dnia, zwalniając z obowiązku zachowania wstrzemięźliwości od pokarmów mięsnych” – napisał w wydanym dziś dekrecie bp Józef Guzdek.
W Kościele katolickim w Polsce, wstrzemięźliwość od spożywania mięsa lub innych pokarmów należy zachowywać we wszystkie piątki w roku
Dyspensa jest zawsze jednorazowym zwolnieniem z przestrzegania konkretnego przykazania kościelnego, natomiast od przykazań Bożych nikt nie może dyspensować. Dyspensa może być udzielona tylko w pewnych okolicznościach i dla konkretnej osoby lub konkretnej grupy osób. Najczęściej dotyczy ona zwolnienia z obowiązku powstrzymania się od spożywania potraw mięsnych i od zabawy w piątki. Biskup udziela też różnego rodzaju dyspens związanych z zawieraniem małżeństw.
W większości wypadków biskupi udzielili swoim diecezjanom dyspens na podstawie kanonu 87 § 1 Kodeksu Prawa Kanonicznego (KPK), który głosi: „Biskup diecezjalny może dyspensować wiernych - ilekroć uzna to za pożyteczne dla ich duchowego dobra - od ustaw dyscyplinarnych, tak powszechnych, jak i partykularnych, wydanych przez najwyższą władzę kościelną dla jego terytorium lub dla jego podwładnych, jednak nie od ustaw procesowych lub karnych ani od których dyspensa jest specjalnie zarezerwowana Stolicy Apostolskiej lub innej władzy”.
Uroczystości Tysiąclecia Koronacji Bolesława Chrobrego
2025-04-27 17:51
ks. Wojciech Kania
Ks. Wojciech Kania/Niedziela
W bazylice katedralnej pw. Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Sandomierzu oprawiona została Msza św. w intencji Ojczyzny z okazji tysiąclecia koronacji Bolesława Chrobrego. Uroczystej liturgii przewodniczył Biskup Ordynariusz Krzysztof Nitkiewicz.
We wspólnej modlitwie uczestniczyli przedstawiciele władz samorządowych oraz różnych instytucji. Szczególną oprawę liturgii nadało Rycerstwo Ziemi Sandomierskiej, na czele z kasztelanem Karolem Burym, które wystąpiło w historycznych strojach z epoki pierwszego króla Polski. Uroczystości zgromadziły licznych mieszkańców, turystów i wiernych, którzy wspólnie modlili się, oddając hołd wielkiemu władcy i pierwszemu koronowanemu królowi Polski.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
