Reklama

Sercem i pamięcią przy Janie Pawle II

Kard. A. Hlond mówił, że nowy Papież ma „wyjść z zaklętej intymności watykańskiej na pełne życie Kościoła, z papierowych rządów zrobić duchowe rządy serc”. Uczestnicy spotkania, jakie odbyło się dla uczczenia 4. rocznicy odejścia Jana Pawła II, udowodnili, że są sercem i pamięcią przy Papieżu

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Niezwykły koncert w Filharmonii Lubelskiej zorganizował Wojewódzki Ośrodek Kultury w Lublinie. 26 kwietnia w jej gmachu spotkały się różne pokolenia, reprezentanci tradycji lokalnych, mieszkańcy wsi i miasta. Wśród honorowych gości uroczystości, którą otworzył Jan Sęk - dyrektor filharmonii, znaleźli się: wojewoda lubelski Genowefa Tokarska, dziekan bełżycki ks. prał. Czesław Przech, reprezentujący Metropolitę Lubelskiego ks. prał. Tadeusz Pajurek, budowniczy Centrum im. Jana Pawła II w Lublinie ks. prał. Jan Kiełbasa. O początkach prac nad centrum, od zaangażowania parafian z Borzechowa i Niedrzwicy do uroczystych Eucharystii na przygotowanym pod budowę placu przy ul. bp. Fulmana, mówiła wystawa w holu. Budowa świątyni oraz ośrodka kultury i opieki medycznej w tym miejscu będzie formą trwałego pomnika Jana Pawła II.
Spotkanie miało wymiar paschalny. Połączyło materialne znaki świąt wielkanocnych, pochodzące z obrzędowości ludowej regionu lubelskiego z „ucztą duchową”, przygotowaną przez chór „Jubilaeum” z parafii Wieczerzy Pańskiej w Lublinie pod dyrekcją T. Orkiszewskiego, utytułowaną Młodzieżową Orkiestrę Dętą Urzędu Miejskiego w Parczewie, grupę teatralną z parafii Nawrócenia św. Pawła w Bełżycach pod kierunkiem ks. prał. Przecha, grupy teatralne z Domu Kultury im. Księżnej Anny z Sapiehów Jabłonowskiej w Kocku i zespoły ludowe z województwa. Przedstawicielki Kół Gospodyń Wiejskich z gmin: Biłgoraj, Borki Radzyńskie, Jeziorzany, Krzczonów, Trzydnik Duży, Wysokie zaprezentowały stroje regionalne i przykłady wielkanocnego rękodzieła - palmy, pisanki, kwiaty, pająki, serwety, potrawy. Muzeum Sakralne w Łukowie z dyrektorem Longinem Kowalczykiem zorganizowało ekspozycję sakralnej rzeźby ludowej.
Koncertowa cześć spotkania zbliżyła wszystkich do Jana Pawła II, wielkiego miłośnika teatru. Aktorzy z Bełżyc i Kocka, poza wskazaniem na wagę duchowego dziedzictwa papieskiego, podkreślali konieczność pilnej odpowiedzi na jego wezwania. Wystawiając misterium Męki Pańskiej, młodzi z Bełżyc chcieli powiedzieć: „Głosimy śmierć Twoją, Panie Jezu i wyznajemy Twoje zmartwychwstanie”. Złączyło ono tradycyjnie przekazaną część paschalną ze spotkaniami porezurekcyjnymi z Marią Magdaleną, Tomaszem, uczniami. Młodzież zaprezentowała pomysłowe przedstawienie, zapoznając widzów pośrednio z osobą swojego opiekuna, zdolnego animatora kultury teatralnej ks. prał. Przecha. Za swoje działania na polu kultury i pasję społecznikowską został odznaczony medalem „Zasłużony dla Województwa Lubelskiego”.
Zespół z Kocka, którym kieruje Barbara Obroślak przypomniał współczesne pieśni religijno-refleksyjne, a na tym tle głos Jana Pawła II, który wyraźniej słychać po jego odejściu. Goszczący kilka lat temu na KUL-u ks. kard. Stanisław Nagy, mówiąc o Papieżu Polaku, wspomniał czas, gdy „dotykaliśmy jego rąk, widzieliśmy jego postać, słyszeliśmy jego głos i nie zdawaliśmy sobie sprawy, że to święty chodzi wśród nas”. On pisał teorię życia duchowego dla Kościoła, społeczności ludzkiej, wyznaczał ją całą potęgą swego pontyfikatu. Przypomniał wtedy, że mamy obowiązek zastanawiać się nad tym, na co Papież zwracał naszą uwagę.
W widowisku poetycko-muzycznym „Quo vadis, Domine” było kolorowo od piosenek i strojów dzieci, także refleksyjnie od postanowień symbolizowanych przez róże przynoszone kolejno przed portret Papieża przez najmłodszych, młodzież, małżeństwa, rodziny, całe społeczeństwa. Tak pokazali odpowiedź ludzi współczesnych, początkowo nieufnych, zamkniętych na Boga i na wołanie Jana Pawła II o tym, że pełnia życia to pójście za Chrystusem, które zabezpiecza osobową tożsamość chrześcijanina. Artyści pokazali po raz kolejny (to ich 4. widowisko o Janie Pawle II), że zachwyt jego postawą, podążanie jego śladami przez pl. Zwycięstwa, Jasną Górę, Skałkę, Wawel, Błonia i deklaracje wyrażone w słowach „Czekałeś na nas - przyszliśmy do ciebie”, powinny poprowadzić dalej do praktycznej realizacji tego, o co prosił. To zaszczyt i obowiązek.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

2009-12-31 00:00

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Watykan/ Wyjątkowy, dziesiąty konsystorz papieża Franciszka

2024-12-07 07:26

Monika Książek

Sobotni, dziesiąty konsystorz pod przewodnictwem papieża Franciszka będzie jednym z najciekawszych w jego pontyfikacie. Godność kardynała otrzyma 21 dostojników z całego świata, w tym najstarszy w historii: 99-latek. Szczególnie interesujące jest to, że liczba kardynałów elektorów wzrośnie aż do 140, podczas gdy wyznaczony pułap wynosi 120.

To będzie wyjątkowo intensywny dzień w Watykanie. Rano papież przyjmie na audiencji ofiarodawców świątecznej choinki z włoskiego Trydentu i szopki z Friuli-Wenecji Julijskiej. Ich uroczysta inauguracja odbędzie się na placu Świętego Piotra o zmierzchu.
CZYTAJ DALEJ

Św. Ambroży obrońca Bożego Prawa

Niedziela łowicka 49/2002

[ TEMATY ]

święty

św. Ambroży

pl.wikiepdia.org

7 grudnia Kościół katolicki obchodzi wspomnienie liturgiczne św. Ambrożego, biskupa i doktora Kościoła, jedną z największych postaci Kościoła Zachodniego w IV w. Dane o wcześniejszym jego życiu są skąpe, natomiast biografia od chwili wybrania go na biskupa jest bardzo bogata.

Ambroży urodził się około roku 340 w Trewirze (dzisiejsze Niemcy), jako syn prefekta Galii. Otrzymawszy staranne wykształcenie w Rzymie, rozpoczął karierę państwową na terenie dzisiejszej Jugosławii. Około roku 370 został mianowany zarządcą - prefektem północnej Italii, mieszkając w Mediolanie. W roku 374 w Mediolanie zmarł tamtejszy biskup. Zapowiadał się burzliwy wybór nowego biskupa, gdyż dwie partie: jedna prawowierna, druga sympatyzująca z arianizmem, wysuwały swoich kandydatów, ale ponieważ głosy były równomierne, wybory się przeciągały. Ambroży, podejrzewając, że może dojść do zamieszek, nie chcąc do nich dopuścić, z urzędu udał się do katedry. Kiedy tam się znalazł, z tłumu jakieś dziecko zwołało: "Ambroży biskupem". Zebrani uznali to za znak opatrznościowy i mimo tego, że Ambroży - choć należał do rodziny chrześcijańskiej - nie był nawet ochrzczony i opierał się, wymogli na nim zgodę. Dla wybierających nie stanowiło to żadnej przeszkody. Wiedzieli, że jest człowiekiem sprawiedliwym i bardzo odpowiedzialnym, a to wystarczyło, by mógł być dobrym biskupem. Przyszłość potwierdziła, że mieli rację. W ciągu ośmiu dni Ambroży przygotował się, przyjął chrzest i pozostałe sakramenty, a 7 grudnia 374 r. został konsekrowany na biskupa Mediolanu. Nowy biskup wiedział, jak małe kompetencje posiada w zakresie znajomości Pisma Świętego i prawd objawionych, dlatego swoje duszpasterzowanie rozpoczął od gruntownego studiowania Biblii i literatury chrześcijańskiej. Miało to służyć jego przepowiadaniu. Wnet zasłynął jako kaznodzieja; podziwiał go św. Augustyn. Św. Ambroży żył i działał w okresie, kiedy dopiero zaczynały się kształtować stosunki Kościoła z państwem (władzą cesarską). Jego postawa i poczynania w tej dziedzinie miały znaczący wpływ na przyszłość tych stosunków. Inicjatywy biskupa Mediolanu były też próbą określenia miejsca Kościoła w społeczeństwie. Z tego też punktu widzenia należy oceniać słynne "potyczki" Ambrożego z władzą cesarską. Najgłośniejszym był konflikt Ambrożego z cesarzem Teodozjuszem. Powodem była rzeź dokonana z rozkazu cesarza w Tessalonikach. Podczas lokalnych zamieszek zginął tam jeden z oficerów rzymskich. W odwecie cesarz zarządził masakrę ludności; mieszkańców zgromadzonych w cyrku zaatakowali żołnierze. Zginęło prawie 700 osób. Wówczas biskup Ambroży nałożył na cesarza obowiązek odbycia pokuty. O dziwo, Teodozjusz uznał swój grzech i zgodził się na określoną przez biskupa pokutę, co było wyrazem wielkiego autorytetu biskupa Ambrożego. Za jego sprawą świat zrozumiał, że władca w Kościele jest tylko wiernym - niczym więcej - i obowiązują go te same zasady Bożego Prawa, które normują życie wszystkich. Sprecyzowane przez św. Ambrożego ustawienie władcy wobec Bożego Prawa, na straży którego stoi biskup, stało się normą w Kościele katolickim i obowiązuje do dziś. Potknął się o tę normę w XVI w. Henryk VIII, który po popełnieniu grzechu, nie chcąc pokutować, wolał oderwać cały Kościół angielski od biskupa Rzymu. Ten zaś, stając na straży Bożego Prawa, nie mógł przyjąć innego rozwiązania. Wspomnienie postaci św. Ambrożego przypomina bardzo trudne zagadnienie relacji Kościoła do państwa, zwłaszcza wtedy, gdy władzę w państwie sprawuje katolik. Ten bowiem jako wierzący musi się nieustannie liczyć z Bożym Prawem. Nie chodzi tu tylko o decyzje, ale i o zachowanie Bożego Prawa w życiu osobistym, które dla podwładnych jest niepisaną normą postępowania. Stąd do historii św. Ambroży przeszedł nie tyle jako teolog, ile jako odważny biskup, wzywający władców (dzisiaj sprawujących władzę na różnym szczeblu życia demokratycznego) do zachowania Prawa Bożego. Św. Ambroży zmarł w Wielką Sobotę 4 kwietnia 397 r. Został pochowany w Mediolanie. Do dziś pozostaje postacią wręcz symboliczną dla tego miasta. Zdumiewała jego aktywność, co podkreślił biograf, notując z podziwem, że po śmierci Ambrożego, jego obowiązki katechetyczne musiały być podzielone między pięciu kapłanów.
CZYTAJ DALEJ

Zaproszenie na akcję "Ciacho za Ciacho"

2024-12-07 13:30

plakat organizatorów

    Dominikańskie Duszpasterstwo Akademickie Beczka, jedna z największych wspólnot studenckich w Polsce, zaprasza na coroczną akcję charytatywną "Ciacho za Ciacho", która odbędzie się 15 grudnia 2024 roku w klasztorze ojców dominikanów w Krakowie.

Akcja "Ciacho za Ciacho" powstała w 2003 roku i od tamtej pory stała się tradycją przedświątecznych przygotowań w Krakowie, przypominając o najbardziej potrzebujących. W tym roku wydarzenie odbywa się pod hasłem "Wioząc Nadzieję", a cały dochód zostanie przeznaczony na rzecz Katolickiej Wspólnoty Chleb Życia.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję