Reklama

„Nie bój się… jest przy tobie Chrystus”

„Przerywanie ciąży - bez względu na czas i sposób jego wykonania - to zło nie do uśmierzenia. Przerwanie ciąży pozostawia straszne piętno na tych, którzy je polecają, na tych, którzy je popierają, na tych, którzy go dokonują, na tych, którzy mu się poddają, i - oczywiście - na swych biednych bezbronnych ofiarach” - Bernard Nathanson.

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

W 1979 r. Matka Teresa, odbierając Pokojową Nagrodę Nobla, powiedziała do zgromadzonych w auli Uniwersytetu w Oslo: „Największym niszczycielem pokoju jest dziś krzyk niewinnego, nienarodzonego dziecka. Czy może być większe przestępstwo od tego, gdy matka zabija dziecko w swoim własnym łonie?”…
W trzecią niedzielę Wielkiego Postu w kościele Świętej Rodziny na każdej Mszy św. ks. Tomasz Kancelarczyk dawał świadectwo mające przekonać wiernych do siły modlitwy i koniecznej duchowej adopcji dzieci nienarodzonych. Porwana już nie po raz pierwszy słowami tego młodego kapłana, z miejsca podjęłam odpowiednie zobowiązanie. Dla tych, którzy się jeszcze wahają, postanowiłam przytoczyć kilka świadectw matek, które pomimo różnych trudności, a nawet zagrożenia życia, zaakceptowały poczęte w nich życie.

Matka

Reklama

„Jestem przedstawicielką starego pokolenia. Ja i moje koleżanki nie miałyśmy w szkole przedmiotu o nazwie «Wychowanie seksualne», a mimo to rozwijałyśmy się normalnie pod względem fizycznym, jak i umysłowym. Kiedy przestawałyśmy być dziećmi, nasze mamy mówiły nam: - Jak wyjdziesz za mąż i będziesz miała dzieci, to pamiętaj, że kobiecie nigdy nie wolno «psuć ciąż». To jest ciężki grzech - zabójstwo”.
Kilkunastoletniej dziewczynie trudno było sobie wyobrazić, co ta mama mówi, co to znaczy «zepsuć ciążę», ale słowo «zabójstwo» zapadało głęboko w umyśle i sercu młodej dziewczyny. Potem autorka listu opisuje swój ślub, narodziny pierwszego dziecka i przeprowadzkę do Stolicy, do jednego pokoju z kuchnią, bez łazienki, które zajmowała już teściowa razem ze szwagierką i dziećmi. Razem siedmioro osób. W tym czasie zachodzi ponownie w ciążę i to nie byłoby dla niej niczym strasznym, gdyby nie reakcja męża rodziny, która każe jej zabić dziecko. Był to dla niej szok. Postanawia zabrać córeczkę i wrócić do miasta, z którego przybyli. W tym też czasie dowiaduje się, że ma gruźlicę, która może być leczona (zdaniem lekarki), tylko po usunięciu ciąży. Wychodząc załamana z gabinetu, przypomina sobie słowa matki: „to jest zabójstwo” - i to wystarcza. Inny lekarz, pozytywnie nastawiony do poczętego życia, podnosi ją na duchu, kierując do swojego kolegi, specjalisty od chorób płucnych, który stwierdza, że wszystko jest w normie. Mąż szybko godzi się z zaistniałą sytuacją i pod Warszawą wynajmuje dla niej i córeczki mieszkanie. Mąż przyjeżdżał do nich na niedzielę. Z upływem czasu młodsza córka stała się ulubienicą ojca.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Stanisława

Matka trojga dzieci. W czasie drugiej ciąży lekarz od razu zapytał: „To co robimy?”. Kiedy odpowiedziała, że urodzi, lekarz nie powiedział ani jednego ciepłego słowa, tylko rzucił ze złością: „Jak pani uważa!”. Z kolejną ciążą poszła dopiero w jej połowie, by nie narażać się ponownie na przykrości ze strony człowieka, który składał przysięgę Hipokratesa. Mając 41 lat, jest ponownie w ciąży, ale tym razem dzieci dużo jej pomagają, szczególnie 17-letnia córka. Najmłodsza córeczka wnosi w ich życie dużo pogody i radości. Wszyscy bardzo ją kochają. Oddajmy głos matce: „…przed każdym przyjściem na świat naszego kolejnego dziecka warunki i trudności, tak po ludzku patrząc, były nie do pokonania. Tymczasem wszystko się jakoś klarowało i z pomocą Bożą wychodziło na dobre… Dzieci, które już mają własne rodziny, utrzymują z nami bardzo ścisły kontakt i między sobą także”.

Sabina

„To było w latach pięćdziesiątych. Do sakramentu małżeństwa oboje z mężem poszliśmy w pożyczonych ubraniach, bo byliśmy biedni… Gdy spodziewałam się piątego dziecka, lekarz powiedział: „Po co pani to dziecko?”. Odpowiedziałam, że widocznie jest potrzebne, skoro jest. Urodziłam piąte dziecko. Nie umarliśmy z głodu, a nawet powodziło nam się coraz lepiej. Najstarsza córka Maria poszła po maturze do zakonu, a pozostałe codziennie na zmianę przyjeżdżają do domu i pomagają w pielęgnacji chorego męża”.

Leontyna

Pisze o sąsiadce będącej z czwartym dzieckiem w ciąży, które mąż kazał zabić, ale żona go nie posłuchała, mając przez całą ciążę żal do niego, a on czuł do niej nienawiść. Po porodzie przyjechał po nią, przywożąc kwiatek, którego nie chciała przyjąć. Kiedy dotarli do domu, położyła dziecko i poszła po siekierę, którą wręczyła mężowi, mówiąc: „ja urodziłam, a ty zabijaj, kiedy jest ich za dużo”. Mąż rozpłakał się i odtąd był bardzo czuły, dla tego syna.
(Wszystkie świadectwa pochodzą z książki: „Pozwólcie mi żyć”, która ukazała się w 1997 r. dzięki Radiu Maryja).
„Nie bój się, wypłyń na głębię, jest przy tobie Chrystus…” - tą pieśnią rozpoczęto wejście do katedry podczas „Marszu dla Życia” w Szczecinie 19 kwietnia 2009 r. i zakończono nią Eucharystię. „Nie bój się… jest przy tobie Chrystus”.

2009-12-31 00:00

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Papież: „paplanie” jest przeciwieństwem głoszenia Ewangelii

2024-12-06 13:38

[ TEMATY ]

Watykan

papież Franciszek

PAP/EPA/MAURIZIO BRAMBATTI

Na potrzebę prawdziwego głoszenia Ewangelii, a nie „paplania”, które jest jego przeciwieństwem, wskazał Ojciec Święty podczas spotkania z Siostrami Karmelitankami Posłanniczkami Ducha Świętego.

Papież Franciszek, nawiązując do przeżywanego przez zakon jubileuszu 40. rocznicy założenia oraz do trwającej Kapituły Generalnej, wskazał na potrzebę codziennego zaangażowania w służbę ewangelizacji oraz przekazywanie Słowa Bożego. „Głoszenie Ewangelii całemu światu jest misją wszystkich chrześcijan” - podkreślił Ojciec Święty. Jednocześnie przestrzegł przed zbędną „paplaniną”, która jest przeciwieństwem głoszenia Dobrej Nowiny. Dodał, że „paplanina” jest zawsze „potępieniem drugiego”. Zachęcił także, aby pomóc tym, którzy popadają w „gadulstwo”, by jak najszybciej się z niego „wydostali”.
CZYTAJ DALEJ

„W domu Ojca mego jest mieszkań wiele, idę przygotować wam miejsce”

2024-11-12 11:25

[ TEMATY ]

homilia

rozważania

Adobe Stock

Rozważania do Ewangelii Mt 9, 27-31.

Piątek, 6 grudnia. Dzień powszedni albo wspomnienie św. Mikołaja, biskupa
CZYTAJ DALEJ

Religia w szkole w Europie - normą w systemach edukacji

2024-12-06 16:08

[ TEMATY ]

Europa

religia w szkołach

Karol Porwich/Niedziela

Zdecydowana większość państw Unii Europejskiej naukę religii traktuje jako niezbędny element szkolnego systemu edukacji i finansują ją, gdyż wychodzą z przekonania, że bez tej formy edukacji obywatele będą mieć poważny kłopot z rozumieniem europejskiego „kodu kulturowego”. W związku z rozmowami na ten temat, jakie toczą się pomiędzy MEN a najważniejszymi Kościołami w Polsce, przypominamy materiał ukazujący, że nauka religii w szkole należy do standardów europejskich. Zazwyczaj udział w niej jest dobrowolny, choć w niektórych są to zajęcia obowiązkowe. W większości państw jej programy są ustalane przez Kościoły i związki wyznaniowe, gdzie indziej religia w szkole nie ma wymiaru konfesyjnego i przybiera formę religioznawstwa.

W większości państw europejskich - za wyjątkiem Białorusi, Bułgarii, Francji, Luxemburga, Słowenii i Rosji - nauczanie religii odbywa się w ramach systemu oświaty publicznej. Religia w szkole publicznej nie jest obecna we Francji i Słowenii, gdyż mają one zapisaną konstytucyjną „świeckość” rozumianą w ten sposób, że żadne elementy religijne, w tym jej nauczanie, nie powinny mieć miejsca w przestrzeni publicznej. Z kolei w Bułgarii religia dotąd nie powróciła do szkół po okresie komunizmu, mimo, że upomina się o to Kościół prawosławny. Od 2015 r. nie ma też nauczania religii w szkołach publicznych w Luxemburgu.
CZYTAJ DALEJ
Przejdź teraz
REKLAMA: Artykuł wyświetli się za 15 sekund

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję