Czy moje dorosłe dziecko, które jest upośledzone umysłowo, może przystąpić do spowiedzi i Komunii św.? Syn ukończył szkołę życia, ma 35 lat. Nie wiem, czy mogę o to poprosić księdza proboszcza.

Oczywiście, że można o to poprosić księdza proboszcza. Osoby z upośledzeniem umysłowym mogą aktywnie uczestniczyć w życiu Kościoła i parafii. Piszesz, że Twój syn ukończył szkołę życia, niestety, w czasach, gdy katechezy jeszcze nie było w szkole.
Cóż zatem zrobić?
Najpierw trzeba udać się do pasterza parafii, porozmawiać z nim, opowiedzieć o swoim kłopocie, zapytać o radę. Ponadto trzeba uczyć syna odróżniania dobra od zła. Rodzic potrafi najlepiej porozumieć się z dzieckiem, znaleźć odpowiednie słowa. Jest to nieodzowne, aby poznać istotę grzechu. Należy nazywać grzeszne czyny, by ułatwić odróżnianie grzechów, a w konsekwencji rachunek sumienia.
Inną nadzwyczaj istotną sprawą jest poznanie różnicy między chlebem zwykłym i eucharystycznym. Nie wolno tego bagatelizować.
Rodzice, którzy mają dzieci z upośledzeniem umysłowym muszą stawić czoła wielu wyzwaniom. Jeszcze zupełnie niedawno takie rodziny były odrzucane lub w najlepszym wypadku ignorowane. Swoje żniwo zbierał mit o przyczynach upośledzenia. Na szczęście sytuacja się poprawia.
Kilka słów o sakramentach. W przypadku sakramentu Eucharystii prawo Kościoła stanowi, iż musi istnieć pewna świadomość Tajemnicy: "Dzieci wtedy można dopuścić do Komunii świętej, gdy posiadają wystarczające rozeznanie i są dokładnie przygotowane, tak by stosownie do swoich możliwości rozumiały tajemnicę Chrystusa oraz mogły z wiarą i pobożnością przyjąć Ciało Chrystusa" (kan. 913 § 1); powinny znać różnicę między chlebem zwykłym a eucharystycznym. Osobą decydującą o dopuszczeniu do Komunii św. dziecka jest proboszcz (por. kan. 914). Co do spowiedzi (por. kan. 989), każdy upośledzony musi być traktowany indywidualnie i ostatecznie to spowiednik rozeznaje, czy może udzielić rozgrzeszenia, czy rzeczywiście ktoś miał świadomość grzechu, w jaki sposób go wyznał i żałował.
Istnieje jeszcze możliwość spotykania się we wspólnotach Wiara i Światło, stwarzających okazję uczestnictwa w rekolekcjach czy pielgrzymkach, których poziom przekazu dostosowany jest do percepcji osób z upośledzeniem umysłowym.