Pomnik Kazimierza Osińskiego, powstały z inicjatywy dyrektora Muzeum Ziemi Przemyskiej Mariusza Olbromskiego, jest dziełem utalentowanego przemyskiego rzeźbiarza Mariana Szajdy. Uroczystości z okazji poświęcenia pomnika rozpoczęły się w archikatedrze przy udziale bp. Adama Szala, dyrektora Muzeum Archidiecezji Przemyskiej ks. Marka Wojnarowskiego, w obecności rodziny Osińskich i pracowników Muzeum.
Przy pomniku dyrektor Olbromski mówił: „Budową tego pomnika chcemy wyrazić Kazimierzowi Osińskiemu wdzięczność za trud i wiele lat pracy na rzecz naszego Muzeum. Jest on postacią, która na trwałe wpisała się w historię przemyskiego grodu, dzieje nauki i kultury polskiej”.
Kazimierz Osiński urodził się 14 grudnia 1883 r. jako drugie z piętnaściorga dzieci Natalii i Michała Osińskich. Z rodzinnego domu wyniósł staranne wychowanie, przywiązanie do polskich tradycji patriotycznych, umiłowanie Ojczyzny, szacunek dla nauki i pracy społecznej. Od dzieciństwa Kazimierz przejawiał wszechstronne zainteresowania. Jak głosi rodzinna legenda, będąc w Krakowie złożył przed szablą i sukmaną Tadeusza Kościuszki przysięgę, że założy w Przemyślu muzeum. Odtąd całe jego życie było w jakiś sposób podporządkowane tej idei. Obdarzony wszechstronnym umysłem i wieloma talentami, zmieniał świat wokół siebie. Gruntowne wykształcenie, tytuł inżyniera architekta i wiedza w zakresie archeologii, sztuki, etnografii i innych dziedzin, zaowocowały w jego życiu. Z wielką pasją oddał się pracy naukowej i oświatowej. Ten niezwykle skromny, pracowity i aktywny człowiek zasłużył się dla Miasta i społeczeństwa w różnych dziedzinach. Pozostawił po sobie wiele zrealizowanych projektów architektonicznych, prowadził działalność pedagogiczną, ucząc w Jarosławiu, założył Towarzystwo Przyjaciół Nauki.
W czasie I wojny światowej, w czasie oblężeń Przemyśla, sprawował opiekę nad zbiorami muzealnymi i z narażeniem życia ratował kościelne dzwony. Wraz z wybuchem II wojny światowej został zmobilizowany do pułku saperów. Po klęsce wrześniowej szlaki wojenne zawiodły go do Palestyny i Egiptu. Dosłużył się stopnia kapitana i został uhonorowany m.in. Krzyżem Walecznych wraz z brytyjskim i egipskim odznaczeniem za udział w wojnie.
W 1947 r. powrócił do Ojczyzny i z pasją podjął obowiązki dyrektora muzeum. Trwało to jednak niedługo, gdyż władze komunistyczne aresztowały go 20 października 1950 r. Został skazany za tzw. „szeptaną propagandę” na trzy lata więzienia, z pozbawieniem praw publicznych i konfiskatą majątku. W celi przesiedział 14 miesięcy. Zwolniono go ze względu na ciężką chorobę nerek. Do pracy w muzeum już nie powrócił. Zmarł 4 lutego 1956 r., w wieku 72 lat. Został pochowany na cmentarzu w Przemyślu przy ul. Słowackiego.
Wystawę pamiątek rodziny Osińskich można oglądać codziennie w godzinach otwarcia Muzeum.