Z samego rana, z sanktuarium w Jakubowie do głogowskiej kolegiaty, wyruszyła XIX Jubileuszowa Piesza Pielgrzymka z Jakubowa zwana Papieską, której patronuje św. Jan Paweł II.
W Roku Jubileuszowym, inaczej niż w poprzednich latach, pielgrzymi wyruszyli ze Źródła św. Jakuba do Kolegiaty pw. Wniebowzięcia NMP w Głogowie, która w tym roku jest jednym z kilku kościołów jubileuszowych w naszej diecezji. O tegorocznym pielgrzymowaniu opowiadają kustosz sanktuarium św. Jakuba Starszego Apostoła w Jakubowie ks. Stanisław Czerwiński, ks. Zbigniew Walaszek, proboszcz parafii pw. św. Maksymiliana Marii Kolbe w Głogowie i wikariusz tejże parafii ks. Tomasz Pastuła:
W pielgrzymce biorą udział zarówno starsi, jak i młodsi pielgrzymi. Towarzyszy im hasło „Nadzieja zawieść nie może”. Dla każdego pielgrzymka ma inny wymiar, każdy pielgrzymuje w różnych intencjach. – Same z siebie się zdecydowałyśmy, chciałyśmy pójść i zobaczyć jak to jest na pielgrzymce, przejść te kilkanaście kilometrów razem z wszystkimi – mówi 12 – letnia Daria, która wybrała się razem z dwiema koleżankami.
- Dla mnie to przede wszystkim osobista pokuta, a jednocześnie wzajemne świadectwo wiary. W pielgrzymkach w ogóle biorę udział, ale w tej po raz pierwszy – mówi Wojciech z Gaworzyc. - Schodzimy z kanapy i idziemy w intencji Ojczyzny – dodaje Małgorzata z Wierzchowic.
Pielgrzymi wyruszyli w drogę z sanktuarium św. Jakuba, gdzie po krótkiej modlitwie otrzymali błogosławieństwo relikwiami św. Jana Pawła II. O godz. 13.00 w głogowskiej kolegiacie, która jest jednym z kościołów jubileuszowych w diecezji, będą uczestniczyć w Eucharystii.
Pan Ludwik Węglarz – organista bielawskiej parafii na tle instrumentu, z którym związał 70 lat swojego życia.
Nieczęsto zdarza się, by ktoś przez siedemdziesiąt lat każdego dnia wypełniał świątynię muzyką, która staje się modlitwą, a jednak w Bielawie taki człowiek istnieje i nazywa się Ludwik Węglarz.
W parafii Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny niedziela 26 października była dniem wyjątkowym. W świątyni, w której przez siedem dekad rozbrzmiewała muzyka pod jego palcami, parafianie, duchowieństwo i przyjaciele dziękowali organiście panu Ludwikowi Węglarzowi, który przez 70 lat nieprzerwanie służył Bogu i ludziom, prowadząc śpiew, kierując chórem i ubogacając każdą liturgię.
W 60. rocznicę ogłoszenia soborowej deklaracji „Gravissimum educationis” Papież Leon XIV kieruje do całego Kościoła List Apostolski „Disegnare nuove mappe di speranza” („Kreślić nowe mapy nadziei”). Dokument ukazuje edukację jako serce ewangelizacji i - jak pisał Ojciec Święty w Dilexi te - „jedną z najwyższych form chrześcijańskiej miłości”.
LIST APOSTOLSKI
KREŚLIĆ NOWE MAPY NADZIEI
PAPIEŻA LEONA XIV Z OKAZJI
LX ROCZNICY DEKLARACJI SOBOROWEJ
GRAVISSIMUM EDUCATIONIS
Przedmowa
1.1. Kreślić nowe mapy nadziei (Disegnare nuove mappe di speranza). 28 października 2025 r. przypada 60. rocznica uchwalenia soborowej Deklaracji Gravissimum educationis o ogromnym znaczeniu i aktualności wychowania w życiu osoby ludzkiej. W tym tekście Sobór Watykański II przypomniał Kościołowi, że wychowanie nie jest działalnością dodatkową, ale stanowi samą istotę ewangelizacji: jest konkretnym sposobem, w jaki Ewangelia staje się gestem wychowawczym, relacją, kulturą. Dzisiaj, w obliczu szybkich zmian i dezorientujących niepewności, dziedzictwo to wykazuje zaskakującą trwałość. Tam, gdzie wspólnoty wychowawcze kierują się słowem Chrystusa, nie ustępują, ale odradzają się; nie budują murów, ale mosty. Wykazują się kreatywnością, otwierając nowe możliwości przekazywania wiedzy i sensu w szkole, na uniwersytecie, w kształceniu zawodowym i obywatelskim, w duszpasterstwie szkolnym i młodzieżowym oraz w badaniach naukowych, ponieważ Ewangelia nie starzeje się, ale „wszystko czyni nowym” (Ap 21, 5). Każde pokolenie słucha jej jako nowości, która odnawia. Każde pokolenie jest odpowiedzialne za Ewangelię oraz odkrywanie jej siły zasiewu i rozmnażania.
Każda śmierć kliniczna to fascynująca historia czyjegoś powrotu. Człowiek, którego uznano za zmarłego, słyszy modlitwę nad swoim ciałem… i wraca. Jeśli to możliwe — co to mówi o sensie życia, który gubimy w biegu? Każdy z nas kiedyś stanie przy łóżku kogoś, kogo kocha. Ten odcinek pomoże Ci nie bać się tej chwili.
Usłyszysz historię śmierci klinicznej, która odmieniła życie pewnego człowieka, anegdotę o Albercie Einsteinie, który zapomniał, dokąd jedzie, oraz poruszające słowa Woody’ego Allena o braku sensu życia. Zobaczysz też, jak spotkanie kanclerza Konrada Adenauera z Billym Grahamem prowadzi do pytania, które każdy z nas musi sobie kiedyś zadać: Czy wiem, dokąd zmierzam?
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
