Reklama

Świat

Pińsk: 100. urodziny kard. Kazimierza Świątka

Kościół na Białorusi obchodzi 100. rocznicę urodzin kard. Kazimierza Świątka, zmarłego w 2011 r. długoletniego metropolity mińsko-mohylewskiego i administratora diecezji pińskiej. Historia Kościoła katolickiego w tym kraju jest ściśle związana z jego nazwiskiem. Przez swe osobiste doświadczenie i wysokie standardy moralne przez całe życie dążył on do zakorzenienia w białoruskim społeczeństwie chrześcijańskich ideałów i sprzyjał odrodzeniu tam Kościoła katolickiego.

[ TEMATY ]

Białoruś

Serge Serebro/wikipedia.pl

Kard. Kazimierz Świątek

Kard. Kazimierz Świątek

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Główne uroczystości z udziałem białoruskiego episkopatu, duchowieństwa i wiernych ze wszystkich diecezji na Białorusi odbyły się 25 października w pińskiej katedrze, z którą od wielu lat był związany hierarcha. Uroczystej Eucharystii przewodniczył nuncjusz apostolski na Białorusi abp Claudio Gugerotti.

Kard. Kazimierz Świątek urodził się 21 października 1914 w Valdze (płd. Estonia) w patriotycznej rodzinie polskiej. Jego ojciec walczył w legionach Józefa Piłsudskiego i zginął podczas obrony Wilna przed bolszewikami w 1920. Już w wieku 3 lat przyszły kardynał został wraz z rodziną zesłany na Syberię. Po powrocie do Polski w 1922 osiadł w Baranowiczach. 8 kwietnia 1939 przyjął w Pińsku święcenia kapłańskie, po czym pracował jako wikariusz w Prużanie na Polesiu.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

21 kwietnia 1941 po raz pierwszy został aresztowany przez NKWD i uwięziony w Brześciu nad Bugiem, gdzie skazano go na karę śmierci, której jednak nie wykonano wskutek wybuchu wojny niemiecko-sowieckiej w czerwcu tegoż roku. Wrócił do swej parafii i tam przetrwał okupację niemiecką. Po ponownym wkroczeniu na te ziemie Armii Czerwonej trafił znów 17 grudnia 1944 do więzienia, tym razem w Mińsku i 21 lipca 1945 skazano go na 10 lat łagrów syberyjskich o zaostrzonym reżimie i 5 lat pozbawienia praw obywatelskich. 3 grudnia 1947 został zesłany do gułagu w okolicach Workuty. 16 lipca 1954 odzyskał wolność w ramach odwilży po śmierci Stalina i powrócił do Pińska.

Reklama

Pracował nie tylko w tym mieście, ale też w okolicach. Gdy pod koniec lat osiemdziesiątych zaczęły powstawać stowarzyszenia polskie, m.in. Związek Polaków na Białorusi, aktywnie włączył się w jego działalność – był wiceprezesem.

13 kwietnia 1991 Jan Paweł II utworzył archidiecezję mińsko-mohylowską, powołując na jej pierwszego biskupa prawie 77-letniego wówczas ks. Świątka i mianując go jednocześnie administratorem apostolskim diecezji pińskiej. Sakrę przyjął 21 maja tegoż roku z rąk bp. T. Kondrusiewicza, który równocześnie został mianowany arcybiskupem w Moskwie. Na konsystorzu 26 listopada 1994 papież włączył abp. Świątka w skład Kolegium Kardynalskiego. Miał wówczas ponad 80 lat i nie mógł wziąć udziału w konklawe. 14 czerwca 2006 ustąpił z urzędu, ale jeszcze 5 lat był administratorem apostolskim diecezji pińskiej.

Po długiej chorobie zmarł 21 lipca 2011 w Pińsku. Jego pogrzeb w 4 dni później zgromadził wielkie rzesze wiernych, m.in. przybyli nań metropolita krakowski kard. Stanisław Dziwisz, arcybiskup ryski-senior kard. Janis Pujats i metropolita mińsko-mohylowski abp Tadeusz Kondrusiewicz.

2014-10-25 17:15

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Białoruś/ Szef „Solidarności” Piotr Duda przyleciał do Mińska

Przewodniczący NSZZ „Solidarności” Piotr Duda wylądował w poniedziałek w Mińsku i przekroczył granicę Białorusi. Wcześniej władze związku informowały, że Duda udaje się do białoruskiej stolicy, by spotkać się z przedstawicielami niezależnych związków zawodowych.

„Piotr Duda ma się w Mińsku spotkać z liderem Białoruskiego Kongresu Demokratycznych Związków Zawodowych (BKDZZ) Alaksandrem Jaroszukiem - poinformował rzecznik przewodniczącego NSZZ "Solidarność" Marek Lewandowski. Zaznaczył, że do wizyty dojdzie, jeśli Duda „zostanie wpuszczony”.

CZYTAJ DALEJ

Kościół czci patronkę Europy - św. Katarzynę ze Sieny

[ TEMATY ]

św. Katarzyna

pl.wikipedia.org

Kościół katolicki wspomina dziś św. Katarzynę ze Sieny (1347-80), mistyczkę i stygmatyczkę, doktora Kościoła i patronkę Europy. Choć była niepiśmienna, utrzymywała kontakty z najwybitniejszymi ludźmi swojej epoki. Przyczyniła się znacząco do odnowy moralnej XIV-wiecznej Europy i odbudowania autorytetu Kościoła.

Katarzyna Benincasa urodziła się w 1347 r. w Sienie jako najmłodsze, 24. dziecko w pobożnej, średnio zamożnej rodzinie farbiarza. Była ulubienicą rodziny, a równocześnie od najmłodszych lat prowadziła bardzo świątobliwe życie, pełne umartwień i wyrzeczeń. Gdy miała 12 lat doszło do ostrego konfliktu między Katarzyną a jej matką. Matka chciała ją dobrze wydać za mąż, podczas gdy Katarzyna marzyła o życiu zakonnym. Obcięła nawet włosy i próbowała założyć pustelnię we własnym domu. W efekcie popadła w niełaskę rodziny i odtąd była traktowana jak służąca. Do zakonu nie udało jej się wstąpić, ale mając 16 lat została tercjarką dominikańską przyjmując regułę tzw. Zakonu Pokutniczego. Wkrótce zasłynęła tam ze szczególnych umartwień, a zarazem radosnego usługiwania najuboższym i chorym. Wcześnie też zaczęła doznawać objawień i ekstaz, co zresztą, co zresztą sprawiło, że otoczenie patrzyło na nią podejrzliwie.
W 1367 r. w czasie nocnej modlitwy doznała mistycznych zaślubin z Chrystusem, a na jej palcu w niewyjaśniony sposób pojawiła się obrączka. Od tego czasu święta stała się wysłanniczką Chrystusa, w którego imieniu przemawiała i korespondowała z najwybitniejszymi osobistościami ówczesnej Europy, łącznie z najwyższymi przedstawicielami Kościoła - papieżami i biskupami.
W samej Sienie skupiła wokół siebie elitę miasta, dla wielu osób stała się mistrzynią życia duchowego. Spowodowało to jednak szereg podejrzeń i oskarżeń, oskarżono ją nawet o czary i konszachty z diabłem. Na podstawie tych oskarżeń w 1374 r. wytoczono jej proces. Po starannym zbadaniu sprawy sąd inkwizycyjny uwolnił Katarzynę od wszelkich podejrzeń.
Św. Katarzyna odznaczała się szczególnym nabożeństwem do Bożej Opatrzności i do Męki Chrystusa. 1 kwietnia 1375 r. otrzymała stygmaty - na jej ciele pojawiły się rany w tych miejscach, gdzie miał je ukrzyżowany Jezus.
Jednym z najboleśniejszych doświadczeń dla Katarzyny była awiniońska niewola papieży, dlatego też usilnie zabiegała o ich ostateczny powrót do Rzymu. W tej sprawie osobiście udała się do Awinionu. W znacznym stopniu to właśnie dzięki jej staraniom Następca św. Piotra powrócił do Stolicy Apostolskiej.
Kanonizacji wielkiej mistyczki dokonał w 1461 r. Pius II. Od 1866 r. jest drugą, obok św. Franciszka z Asyżu, patronką Włoch, a 4 października 1970 r. Paweł VI ogłosił ją, jako drugą kobietę (po św. Teresie z Avili) doktorem Kościoła. W dniu rozpoczęcia Synodu Biskupów Europy 1 października 1999 r. Jan Paweł II ogłosił ją wraz ze św. Brygidą Szwedzką i św. Edytą Stein współpatronkami Europy. Do tego czasu patronami byli tylko święci mężczyźni: św. Benedykt oraz święci Cyryl i Metody.
Papież Benedykt XVI 24 listopada 2010 r. poświęcił jej specjalną katechezę w ramach cyklu o wielkich kobietach w Kościele średniowiecznym. Podkreślił w niej m.in. iż św. Katarzyna ze Sieny, „w miarę jak rozpowszechniała się sława jej świętości, stała się główną postacią intensywnej działalności poradnictwa duchowego w odniesieniu do każdej kategorii osób: arystokracji i polityków, artystów i prostych ludzi, osób konsekrowanych, duchownych, łącznie z papieżem Grzegorzem IX, który w owym czasie rezydował w Awinionie i którego Katarzyna namawiała energicznie i skutecznie by powrócił do Rzymu”. „Dużo podróżowała – mówił papież - aby zachęcać do wewnętrznej reformy Kościoła i by krzewić pokój między państwami”, dlatego Jan Paweł II ogłosił ją współpatronką Europy.

CZYTAJ DALEJ

O komiksach Juliusza Woźnego w szkole

2024-04-29 22:29

Marzena Cyfert

Juliusz Woźny w SP nr 17 we Wrocławiu

Juliusz Woźny w SP nr 17 we Wrocławiu

Uczniowie starszych klas SP nr 17 we Wrocławiu gościli Juliusza Woźnego, wrocławskiego historyka i autora komiksów. Usłyszeli o Edycie Stein, wrocławskich miejscach z nią związanych, ale też o pracy nad komiksami.

To pierwsze z planowanych spotkań, które zorganizowały nauczycielki Barbara Glamowska i Marta Kondracka. – Dlaczego postanowiłem robić komiksy? Otóż z myślą o takich młodych ludziach, jak Wy – mówił Juliusz Woźny.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję