Wypadki i choroby, utrata pracy i bezdomność, przestępstwa i tragedie rodzinne – trudno policzyć ludzkie nieszczęścia, których źródłem jest alkohol. Jest to znany od wieków polski problem. Także dziś. Z badań Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (OECD) wynika, że w ciągu roku statystyczny Polak wypija 10,3 l czystego alkoholu. Jeden punkt sprzedaży alkoholu przypada u nas średnio na 273 osoby – to czterokrotne przekroczenie norm Światowej Organizacji Zdrowia (WHO). Nasz kraj jest jednym z nielicznych w Europie, gdzie spożycie alkoholu wzrasta.
Duszpasterstwo trzeźwości jest wpisane w posługę Kościoła od dawna. Szczególne zasługi mieli kapłani, którzy bronili trzeźwości Polaków w czasach, kiedy rozpijanie narodu było świadomie stosowanym narzędziem osłabienia go i zniewolenia. Pół wieku temu w program Jasnogórskich Ślubów Narodu prymas Polski kard. Stefan Wyszyński wpisał przyrzeczenie walki z narodowymi wadami – wśród nich z pijaństwem. Także dziś Kościół prowadzi liczne dzieła, których celem jest wskazywanie uzależnionym drogi wyjścia z nałogu, a także realizuje programy służące budowaniu nowej kultury trzeźwości.
Zespół Konferencji Episkopatu Polski ds. Apostolstwa Trzeźwości, którym kieruje bp Tadeusz Bronakowski, realizuje wieloletni program duszpasterski „Rodzina szkołą trzeźwości”. Długofalowy projekt w tym roku jest adresowany szczególnie do ludzi młodych. Stąd jego hasło: „Młodzi, nie dajcie się zniewolić!”. Jak informuje bp Bronakowski, inspiracją do wyboru takiego motta były słowa św. Jana Pawła II, który w Poznaniu w czerwcu 1997 r. przestrzegał młodzież: „Trzeba umieć używać swojej wolności, wybierając to, co jest prawdziwym darem.
Nie dajcie się zniewolić! Nie dajcie się skusić pseudowartościami, półprawdami, urokiem miraży, od których później będziecie się odwracać rozczarowani, poranieni, a może nawet ze złamanym życiem”.
Najbliższą okazją do modlitewnej batalii o osoby uzależnione lub zagrożone nałogiem będzie 49. Tydzień Modlitw o Trzeźwość Narodu, który, tradycyjnie, rozpocznie się w ostatnią niedzielę karnawału i będzie trwał od 7 do 13 lutego br. Do modlitwy można dołączyć post i postanowienie osobistej abstynencji – czasowej lub stałej.
Kolejną inicjatywą będzie zaplanowana na 18-19 czerwca br. 35. Ogólnopolska Pielgrzymka Apostolstwa Trzeźwości na Jasną Górę w intencji trzeźwości i odnowy moralnej narodu polskiego. Są na nią zaproszone rodziny, wspólnoty parafialne, grupy samopomocowe oraz wszyscy, którym zależy na ratowaniu innych przed alkoholowym uzależnieniem. Natomiast sierpień, jak co roku, będziemy przeżywać jako miesiąc abstynencji.
Chociaż powszechnie wiadomo, że uzależnienie rozpoczyna się od pierwszego kieliszka, zagrożenie alkoholem bywa lekceważone i traktowane pobłażliwie. Duszpasterze trzeźwości nazywają to zjawisko mentalnością proalkoholową. – Nie lękajmy się być odważnymi świadkami abstynencji, nie lękajmy się promować trzeźwości w swoim najbliższym otoczeniu, ale nie lękajmy się też wymagać od innych, aby trzeźwość szanowali i chronili – apeluje bp Tadeusz Bronakowski.
Materiały duszpasterskie, informacje o organizowanych rekolekcjach i dniach skupienia oraz pielgrzymkach i innych działaniach znajdziemy w „Vademecum Apostolstwa Trzeźwości” na rok 2016 oraz na stronie: www.duszpasterstwotrzezwosci.pl .
Wiceprezydent USA JD Vance i jego żona Usha Vance wraz z dziećmi uczestniczą w wielkopiątkowej mszy Męki Pańskiej w Bazylice Świętego Piotra w Watykanie
Wiceprezydent USA J.D. Vance, składający wizytę w Rzymie, przybył w Wielki Piątek z rodziną do bazyliki Świętego Piotra na liturgię Męki Pańskiej. Po raz pierwszy tak wysoki rangą przedstawiciel władz Stanów Zjednoczonych uczestniczy w Watykanie w tym nabożeństwie.
Liturgii przewodniczy jako delegat papieża Franciszka prefekt Dykasterii ds. Kościołów Wschodnich kardynał Claudio Gugerotti.
Triduum Paschalne przywołuje na myśl historię naszego zbawienia, a tym samym zmusza do wejścia w istotę chrześcijaństwa. Przeżywanie tych najważniejszych wydarzeń zaczyna się w Wielki Czwartek przywołaniem Ostatniej Wieczerzy, a kończy w Wielkanocny Poranek, kiedy zgłębiamy radosną prawdę o zmartwychwstaniu Chrystusa i umacniamy nadzieję naszego zmartwychwstania. Wszystko osadzone jest w przestrzeni i czasie. A sam moment śmierci Pana Jezusa w Wielki Piątek podany jest z detaliczną dokładnością. Z opisu ewangelicznego wiemy, że śmierć naszego Zbawiciela nastąpiła ok. godz. dziewiątej (Mt 27, 46; Mk 15, 34; Łk 23, 44). Jednak zastanawiający jest fakt, że ten ważny moment w zbawieniu świata identyfikujemy jako godzinę piętnastą. Uważamy, że to jest godzina Miłosierdzia Bożego i w tym czasie odmawiana jest Koronka do Miłosierdzia Bożego.
Dlaczego zatem godzina dziewiąta w Jerozolimie jest godziną piętnastą w Polsce? Podbudowani elementarną wiedzą o czasie i doświadczeniami z podróży wiemy, że czas zmienia się wraz z długością geograficzną. Na świecie są ustalone strefy, trzymające się reguły, że co 15 długości geograficznej czas zmienia się o 1 godzinę. Od tej reguły są odstępstwa, burzące idealny układ strefowy. Niemniej, faktem jest, że Polska i Jerozolima leżą w różnych strefach czasowych. Jednak jest to tylko jedna godzina różnicy. Jeśli np. w Jerozolimie jest godzina dziewiąta, to wtedy w Polsce jest godzina ósma. Zatem różnica czasu wynikająca z położenia w różnych strefach czasowych nie rozwiązuje problemu zawartego w tytułowym pytaniu, a raczej go pogłębia.
Jednak rozwiązanie problemu nie jest trudne. Potrzeba tylko uświadomienia niektórych faktów związanych z pomiarem czasu. Przede wszystkim trzeba mieć na uwadze, że pomiar czasu wiąże się zarówno z ruchem obrotowym, jak i ruchem obiegowym Ziemi. I od tego nie jesteśmy uwolnieni teraz, gdy w nauce i technice funkcjonuje już pojęcie czasu atomowego, co umożliwia jego precyzyjny pomiar. Żadnej precyzji nie mogło być dwa tysiące lat temu. Wtedy nawet nie zdawano sobie sprawy z ruchów Ziemi, bo jak wiadomo heliocentryczny system budowy świata udokumentowany przez Mikołaja Kopernika powstał ok. 1500 lat później. Jednak brak teoretycznego uzasadnienia nie zmniejsza skutków odczuwania tych ruchów przez człowieka.
Nasze życie zawsze było związane ze wschodem i zachodem słońca oraz z porami roku. A to są najbardziej odczuwane skutki ruchów Ziemi, miejsca naszej planety we wszechświecie, kształtu orbity Ziemi w ruchu obiegowym i ustawienia osi ziemskiej do orbity obiegu. To wszystko składa się na prawidłowości, które możemy zaobserwować. Z tych prawidłowości dla naszych wyjaśnień ważne jest to, że czas obrotu Ziemi trwa dobę, która dzieli się na dzień i noc. Ale dzień i noc na ogół nie są sobie równe. Nie wchodząc w astronomiczne zawiłości precyzji pomiaru czasu możemy przyjąć, że jedynie na równiku zawsze dzień równy jest nocy. Im dalej na północ lub południe od równika, dystans między długością dnia a długością nocy się zwiększa - w zimie na korzyść dłuższej nocy, a w lecie dłuższego dnia. W okolicy równika zatem można względnie dokładnie posługiwać się czasem słonecznym, dzieląc czas od wschodu do zachodu słońca na 12 jednostek zwanych godzinami. Wprawdzie okolice Jerozolimy nie leżą w strefie równikowej, ale różnica między długością między dniem a nocą nie jest tak duża jak u nas. W czasach życia Chrystusa liczono dni jako czas od wschodu do zachodu słońca. Część czasu od wschodu do zachodu słońca stanowiła jedną godzinę. Potwierdzenie tego znajdujemy w Ewangelii św. Jana „Czyż dzień nie liczy dwunastu godzin?” (J. 11, 9). I to jest rozwiązaniem tytułowego problemu. Godzina wschodu to była godzina zerowa. Tymczasem teraz godzina zerowa to północ, początek doby. Stąd współcześnie zachodzi potrzeba uwspółcześnienia godziny śmierci Chrystusa o sześć godzin w stosunku do opisu biblijnego. I wszystko się zgadza: godzina dziewiąta według ówczesnego pomiaru czasu w Jerozolimie to godzina piętnasta dziś. Rozważanie o czasie pomoże też w zrozumieniu przypowieści o robotnikach w winnicy (Mt 20, 1-17), a zwłaszcza wyjaśni dlaczego, ci, którzy przyszli o jedenastej, pracowali tylko jedną godzinę. O godzinie dwunastej zachodziło słońce i zapadała noc, a w nocy upływ czasu był inaczej mierzony. Tu wykorzystywano pianie koguta, czego też nie pomija dobrze wszystkim znany biblijny opis.
Ustawiony w centralnym miejscu, tuż przy figurze Chrystusa, kilkumetrowy drewniany krzyż ze stułą, wkomponowany w drewnianą kolumnę kamień z Golgoty oraz mnóstwo zieleni – to główne elementy wystroju Bożego Grobu w Kaplicy Matki Bożej na Jasnej Górze. Jego tło stanowią stare wrota.
„Kamień z Golgoty, Jezus w Grobie, Najświętszy Sakrament, krzyż, dalej już tylko niebo” - opisywał odpowiedzialny za dekorację Grobu brat Dawid Respondek, cytowany przez biuro prasowe Jasnej Góry.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
_1744892545.jpg)
