AGNIESZKA RACZYŃSKA: – Proszę przybliżyć naszym Czytelnikom istotę Apostolatu Margaretka.

KS. TOMASZ ZMARZŁY: – Apostolat zrodził się w Medjugorje i zaczyna obejmować już obie półkule globu. Jest to modlitwa za kapłanów, którą podejmują świeccy zatroskani o swoich księży. Objęcie kapłana modlitwą jest włączeniem go w kwiat Siedmiu Darów Ducha Świętego i dlatego każda „margaretka” składa się z siedmiu osób, z których każda otacza modlitwą konkretnego kapłana.

– Skąd pochodzi nazwa Apostolatu?

– Nazwa „Margaretka” pochodzi od imienia niezwykłej osoby, którą była Margaret O’Donnell z Kanady. W wieku 13 lat zachorowała i została całkowicie sparaliżowana, mogła poruszać tylko głową. Margaret szybko zrozumiała, że ta choroba była jej powołaniem, tak jak dla innych jest nim małżeństwo, kapłaństwo lub życie zakonne. Zaczęła więc poświęcać swoje cierpienie modląc się za swoją parafię, księdza proboszcza, kapłanów, a także we wszystkich intencjach, które jej powierzano. Wielu księży podnosiła na duchu swoją modlitwą, wielu pomogła swoim cierpieniem. Pani prof. Louise Ward, która znała osobiście Margaret O’Donnell, 1 sierpnia 1981 r. w Aylmer, w prowincji Quebec w Kanadzie założyła Ruch Margaretek, którego inspiracją było życie i modlitwa Margaret, i dlatego nazwała go jej imieniem. Imię to oznacza również polny kwiatek. Symbolem Apostolatu Margaretka stał się więc mały biały kwiatek, który oznacza poświęcenie, prostotę i jedność.

– Kto może stworzyć „margaretkę”?

– Każdy z nas. Pojedyncze osoby lub rodziny. Ważne jest to, aby w każdy dzień tygodnia ktoś modlił się za danego kapłana. W centrum kwiatu wpisuje się imię i nazwisko kapłana, zaś na siedmiu płatkach imiona i nazwiska siedmiu osób (lub nazwiska rodzin), które składają Panu Bogu przyrzeczenie dożywotniej modlitwy za kapłana oraz po jego śmierci – każda osoba (lub rodzina) w jednym określonym dniu tygodnia za konkretnego kapłana. Siedem osób połączonych ofiarowywaniem dnia za kapłana, wybiera formę modlitwy, która im najbardziej odpowiada i kontynuuje ją.

– Został Ksiądz niedawno mianowany diecezjalnym asystentem Apostolatu Margaretka Diecezji Sosnowieckiej. Czy istnieją jakiekolwiek szacunki, ile osób zaangażowanych jest w ten Apostolat oraz ilu kapłanów omadlanych jest w ten sposób?

– Apostolat to oddolna inicjatywa ludzi świeckich. Do tej pory nie istniała w naszej diecezji funkcja diecezjalnego asystenta Apostolatu Margaretka, dlatego też nie dysponujemy konkretnymi danymi na temat liczby osób zaangażowanych w to dzieło i liczby kapłanów otoczonych przez nie modlitwą. Wiem, że w parafii Podwyższenia Krzyża Świętego w sosnowieckiej dzielnicy Środula od wielu lat istnieje Apostolat Margaretka i wspaniale się rozwija. Z „margaretkami” spotkałem się także w parafii Najświętszego Serca Pana Jezusa w Będzinie, gdzie i ja jestem otoczony modlitwą. „Margaretki” istnieją również w parafii Najświętszej Maryi Panny Anielskiej w Dąbrowie Górniczej.
Przy tej okazji warto przypomnieć o zbliżającej się pielgrzymce „margaretek do dąbrowskiej bazyliki, na którą zaprasza kustosz sanktuarium w Dąbrowie Górniczej, ks. kan. Andrzej Stasiak. Spotkanie będzie połączone z przejściem przez Bramę Miłosierdzia w sobotę 22 października o godz. 10.00.
Korzystając ze sposobności chciałbym prosić Czytelników „Niedzieli Sosnowieckiej” o zgłaszanie istniejących i nowo powstałych „margaretek” na adres: Apostolat Margaretka, Kuria Diecezjalna w Sosnowcu, ul. Wawel 19, 41-200 Sosnowiec, lub poprzez e-mail: tzmarzly@wp.pl. Istotna jest dla mnie łączność z osobami odpowiedzialnymi za Apostolat Margaretka we wspólnotach naszej diecezji, abyśmy mogli razem doprowadzić do ich pełnego rozkwitu.

– Jak z perspektywy kapłana wygląda to bycie otoczonym modlitwą za życia i po śmierci?

– Niewątpliwie potrzeba modlitwy za nas, kapłanów, jest ogromna, bo jesteśmy tylko ludźmi, więc tak jak wszyscy albo jeszcze bardziej narażeni jesteśmy na zło tego świata, zagrożone bywa nasze powołanie. A świadomość faktu, że ktoś za nas każdego dnia się modli, wzywa do jeszcze większej gorliwości i pokory w posłudze kapłańskiej. W tym momencie chciałbym przywołać słowa naszego patrona, św. Jana Marii Vianneya: „Nie ma złych kapłanów, są tylko tacy, za których wierni za mało się modlą”. Dlatego tą drogą składam wszystkim osobom zaangażowanym w Apostolat Margaretka, w imieniu wszystkich omadlanych kapłanów, szczere „Bóg zapłać” za tę duchową pomoc, za ich wrażliwe, wierne serce i przywiązanie do Kościoła.