Reklama

Niedziela w Warszawie

„Sub Alis” – czyli Pod skrzydłami

Z Joanną Jankowską z firmy „Sub-Alis” w Warszawie rozmawia Milena Kindziuk

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

MILENA KINDZIUK: – Dlaczego nieodpłatnie wypożycza Pani ludziom sprzęt medyczny i rehabilitacyjny? To dość nietypowa usługa niekomercyjna.

JOANNA JANKOWSKA: – Bo wiem, jak bardzo jest on przydatny, a ze względu na zbyt wysokie ceny – dla przeciętnego człowieka trudno dostępny. Ludzie, którymi się opiekujemy w ich domach, zazwyczaj są albo w podeszłym wieku, albo też ciężko chorzy. Taki sprzęt okazuje się bardzo pomocny w codziennym funkcjonowaniu, ułatwia pielęgnację, poprawia jakość życia.

– Jaki to sprzęt?

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Reklama

– Na przykład transfer obrotowy, który pomaga przy przenoszeniu chorego z jednego miejsca na drugie, z łóżka na fotel, z krzesła na wózek. Często pacjenci nie wiedzą, że coś takiego w ogóle istnieje, a jest to bardzo pomocne dla ludzi niesprawnych ruchowo albo chorych na raka w ostatnim stadium choroby.
Mamy przenośny stół do masażu i rehabilitacji, co pozwala na zrobienie osobie chorej profesjonalnego masażu. Mamy też drabinkę łóżkową, która umożliwia siadanie na łóżku, pulsometr do pomiaru saturacji krwi oraz pulsu, niezbędny dla osób z niewydolnością serca, astmą oskrzelową, bezdechem sennym czy chorobą płuc. Bardzo się przydaje – zwłaszcza ludziom starszym – poduszka elektryczna z otworem na dłonie i stopy, mata elektryczna do masażu, nie mówiąc już o materacu przeciwodleżynowym – niezastąpionym dla osób głównie leżących. Nasza firma wypożycza również wiele innych rzeczy, wśród nich m.in. termometry bezdotykowe, aparaty do pomiaru ciśnienia, glukometry. Mamy wreszcie i taki sprzęt, który można nazwać „luksusem”, a na którego zakupienie pozwoliły nam dotacje unijne. To choćby przenośna umywalka do mycia głowy w łóżku. Dla pacjentów leżących to duża pomoc, umożliwia umycie głowy bez wstawania, w pozycji leżącej. Ostatnio jednej z pań chorej na raka fryzjerka mogła dzięki temu nawet ufarbować włosy. To ważne, gdyż ludzie chorzy chcą normalnie żyć. Wiele satysfakcji sprawia później radość osoby, która z takiego sprzętu mogła skorzystać i dzięki temu poczuć się jak dawniej, gdy była zdrowa.

– Agencja „Sub Alis” zajmuje się opieką nad ludźmi starszymi, ale i chorymi. Na czym konkretnie ta opieka polega?

– Organizujemy profesjonalną opiekę w domu osoby starszej lub chorej. Wielowymiarową: zatrudniamy opiekunki, które mogą przyjść do kogoś na godzinę, kilka godzin, cały dzień lub na całą dobę i zająć się gotowaniem, zrobieniem zakupów, podaniem leków na czas. Wchodzi w to również opieka pielęgnacyjna i higieniczna, a także medyczna, podanie kroplówek, zrobienie zastrzyku, zmiana opatrunku itd. Nasi rehabilitanci zajmują się uruchamianiem ludzi, ćwiczeniami fizycznymi, masażami. Ponadto organizujemy ludziom starszym czas. To czytanie książek, spacery, rozmowy.

– Na stronie internetowej sub-alis.pl jest również zakładka: opieka duszpasterska. To chyba jedyna tego typu agencja opiekunek w Warszawie. Na czym ta opieka polega?

Reklama

– To specyfika naszej firmy. Pomoc ludziom starszym i chorym obejmuje nie tylko potrzeby ciała, ale całego człowieka, a więc również sferę duchową. Stąd troszczymy się o zrealizowanie także potrzeb religijnych naszych podopiecznych. Jeżeli chory ma trudności z dotarciem na niedzielną Mszę św., my to umożliwiamy. Gdy ktoś nie ma siły iść do kościoła, a tego chce, organizujemy wizytę księdza w domu. Jesteśmy w stałym kontakcie z parafiami i z duszpasterzami i kapłana możemy wezwać w każdej chwili. Także umożliwiamy przyjmowanie sakramentów w domu: spowiedzi, Komunii św., namaszczenia chorych czy – w obliczu śmierci – odpustu zupełnego.
Sfera religijna to bardzo istotna część życia ludzi starszych i chorych i pragniemy, by ci ludzie nie musieli z niej rezygnować.
W naszej pracy zdarzają się niekiedy nieoczekiwane zdarzenia. Niedawno jedna z naszych opiekunek zaczęła ze swoim 90-letnim podopiecznym rozmowę na tematy religijne. Okazało się, że... nie wie nawet, czy jest ochrzczony. Zaproponowała, że sprowadzi do domu księdza.

– To dlatego na stronie internetowej jest cytat z Listu do chorych św. Jana Pawła II?

– Stosunek świętego Papieża do chorych i do cierpiących jest dla nas wyznacznikiem naszej misji w pomocy chorym. Chcemy brać ich pod skrzydła aniołów, poprawiać jakość życia. Dlatego nasza agencja nazywa się „Sub Alis” – czyli: Pod skrzydłami.

2016-09-29 08:52

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Caritas Polska z pomocą humanitarną na Ukrainie

[ TEMATY ]

Caritas

pomoc

Tomasz Lewandowski

Caritas Polska wspiera mieszkańców wschodniej Ukrainy. W ramach trwającego od września projektu pomoc trafia do 5 tys. osób potrzebujących, w formie 20 tys. paczek. Od 20 do 22 grudnia delegacja Caritas przebywała z wizytą na Ukrainie kontrolując dystrybucję pomocy humanitarnej.

Caritas Polska we współpracy z Kancelarią Prezesa Rady Ministrów (Departament Pomocy Humanitarnej) od września tego roku uruchomiła kolejny projekt pomocy mieszkańcom z terenów Doniecka i Ługańska. Działania zaplanowano w okresie od 15 września do 31 grudnia 2018 r. Projekt przewiduje poprawę sytuacji materialnej obywateli Ukrainy zamieszkujących w pobliżu strefy rozgraniczenia pomiędzy Republiką Ukrainy a Doniecka i Ługańską Republiką Ludową wzdłuż linii: Mariupol, Wołnowach, Pokrowsk, Konstantyniwka, Bachmut, Szczastia, Stanica Ługańska.
CZYTAJ DALEJ

Realizm duchowy św. Teresy od Dzieciątka Jezus

Niedziela Ogólnopolska 28/2005

[ TEMATY ]

święta

pl.wikipedia.org

Wielką zasługą św. Teresy jest powrót do ewangelicznego rozumienia miłości do Boga. Niewłaściwe rozumienie świętości popycha nas w stronę dwóch pokus. Pierwsza - sprowadza się do tego, iż kojarzymy świętość z nadzwyczajnymi przeżyciami. Druga - polega na tym, że pragniemy naśladować jakiegoś świętego, zapominając o tym, kim sami jesteśmy. Można do tego dołączyć jeszcze jedną pokusę - czekanie na szczególną okazję do kochania Boga. Ulegając tym pokusom, często usprawiedliwiamy swój brak dążenia do świętości szczególnie trudnymi okolicznościami, w których przyszło nam żyć, lub zbyt wielkimi - w naszym rozumieniu - normami, jakie należałoby spełnić, sądząc, iż świętość jest czymś innym aniżeli nauką wyrażoną w Ewangelii. Teresa nie znajdowała w sobie dość siły, aby iść drogą wielkich pokutników czy też drogą świętych pełniących wielkie czyny. Teresa odkrywa własną, w pełni ewangeliczną drogę do świętości. Jej pierwsze odkrycie dotyczy czasu: nie powinniśmy odsuwać naszego kochania Boga na jakąś nawet najbliższą przyszłość. Któraś z sióstr w klasztorze w Lisieux „oszczędzała” siły na męczeństwo, które notabene nigdy się nie spełniło. Dla Teresy moment kochania Boga jest tylko teraz. Ona nie zastanawia się nad przyszłością, gdyż może się czasami wydawać zbyt odległa lub zbyt trudna. Teraz jest jej ofiarowane i tylko w tym momencie ma możliwość kochania Boga. Przyszłość może nie nadejść. „Dobry Bóg chce, bym zdała się na Niego jak maleńkie dziecko, które martwi się o to, co z nim będzie jutro”. Czasami myśl o wielu podobnych zmaganiach w przyszłości nie pozwala nam teraz dać całego siebie. Zatem właśnie chwila obecna i tylko ta chwila się liczy. Łaska ofiarowania czegoś Bogu lub przezwyciężenia jakiejś pokusy jest mi dana teraz, na tę chwilę. W chwili wielkiego duchowego cierpienia Teresa pisze: „Cierpię tylko chwilę. Jedynie myśląc o przeszłości i o przyszłości, dochodzi się do zniechęcenia i rozpaczy”. Rozważanie, czy w przyszłości podołam podobnym wyzwaniom, jest brakiem zdania się na Boga, który mnie teraz wspomaga. „By kochać Cię, Panie, tę chwilę mam tylko, ten dzień dzisiejszy jedynie” - pisze Teresa. Jest to pierwsza cecha realizmu jej ducha - realizmu ewangelicznego, gdyż Chrystus mówi nieustannie o gotowości i czuwaniu. Ten, kto zaniedbuje teraźniejszość, nie czuwa, bo nie jest gotowy. Wkłada natomiast energię w marzenia, a nie w to, co teraz jest możliwe do spełnienia. Chrystus przychodzi z miłością teraz. To skoncentrowanie się na teraźniejszości pozwala Teresie dostrzec wszystkie możliwe okazje do kochania oraz wykorzystać je. Do tego jednak potrzebne jest spojrzenie nacechowane wiarą, iż ten moment jest darowany mi przez Boga, aby Go teraz, w tej sytuacji kochać. Nawet gdy sytuacja obecna jawi się w bardzo ciemnych barwach, Teresa nie traci nadziei. „Słowa Hioba: Nawet gdybyś mnie zabił, będę ufał Tobie, zachwycały mnie od dzieciństwa. Trzeba mi jednak było wiele czasu, aby dojść do takiego stopnia zawierzenia. Teraz do niego doszłam” - napisze dopiero pod koniec życia. Teresa poznaje, że wielkość czynu nie zależy od tego, co robimy, ale zależy od tego, ile w nim kochamy. „Nie mając wprawy w praktykowaniu wielkich cnót, przykładałam się w sposób szczególny do tych małych; lubiłam więc składać płaszcze pozostawione przez siostry i oddawać im przeróżne małe usługi, na jakie mnie było stać”. Jeśli spojrzeć na komentarz Chrystusa odnośnie do tych, którzy wrzucali pieniądze do skarbony w świątyni, to właśnie w tym kontekście możemy uchwycić zamysł Teresy. Nie jest ważne, ile wrzucimy do tej skarbony, bo uczynek na zewnątrz może wydawać się wielki, ale cała wartość uczynku zależy od tego, ile on nas kosztuje. Zatem należy przełamywać swoją wolę, gdyż to jest największą ofiarą. Przezwyciężając miłość własną, w całości oddajemy się Bogu. Były chwile, gdy Teresa chciała ofiarować Bogu jakieś fizyczne umartwienia. Taki rodzaj praktyk był w czasach Teresy dość powszechny. Jednak szybko się przekonała, że nie pozwala jej na to zdrowie. Było to dla niej bardzo ważne odkrycie, gdyż utwierdziło ją w przekonaniu, że nie trzeba wiele, aby się Bogu podobać. „Dane mi było również umiłowanie pokuty; nic jednak nie było mi dozwolone, by je zaspokoić. Jedyne umartwienia, na jakie się zgadzano, polegały na umartwianiu mojej miłości własnej, co zresztą było dla mnie bardziej pożyteczne niż umartwienia cielesne”. Teresa nie wymyślała sobie jakichś ofiar. Jej zadaniem było wykorzystanie tego, co życie jej przyniosło. Umiejętność docenienia chwili, odkrycia, że wszystko jest do ofiarowania - tego uczy nas Teresa. My sami albo narzekamy na trudny los i marnujemy okazję do ofiarowania czegoś trudnego Bogu, albo czynimy coś zewnętrznie dobrego, ale tylko z wygody, aby się komuś nie narazić lub dla uniknięcia wyrzutów sumienia. Intencja - to jest cały klucz Teresy do świętości. Jak wyznaje, w swoim życiu niczego Chrystusowi nie odmówiła, tzn. że widziała wszystkie okazje do czynienia dobra jako momenty wyznawania swojej miłości. Inną cechą, która przybliża ją do nas, jest naturalność jej modlitwy. Teresa od Dzieciątka Jezus, która jest córką duchową św. Teresy od Jezusa, jest jej przeciwieństwem odnośnie do szczególnych łask na modlitwie. Złożyła nawet z tych łask ofiarę, bo czuła, że w nich można szukać siebie. Jej życie modlitwy było często bardzo marne, gdyż zdarzało się jej zasypiać na modlitwie. Po przyjęciu Komunii św. zamiast rozmawiać z Bogiem, spała. Nie dlatego, że chciała, ale dlatego, że nie potrafiła inaczej. Ważny jest fakt, iż nie martwiła się za bardzo swoją nieumiejętnością modlenia się. Wierzyła, że i z takiej modlitwy Chrystus jest zadowolony, gdyż ona nie może Mu ofiarować nic więcej poza swoją słabością. Aby się przekonać, jak daleko lub jak blisko jesteśmy przyjmowania Ewangelii w całej jej głębi, zastanówmy się, jak podchodzimy do niechcianych prac, mniej wartościowych funkcji, momentów, gdy nie jesteśmy doceniani, a nawet oskarżani. Czy widzimy w tym okazję, aby to wszystko ofiarować Chrystusowi, czy też walczymy o to, aby postawić na swoim lub zwyczajnie zachować twarz? Jak postępujemy wobec osób, które są dla nas przykre? Czy je obgadujemy, czy też widzimy w tym okazję, aby im pomóc w drodze do Boga? Teresa powie, gdy nie może już przyjmować Komunii św. ze względu na zaawansowaną chorobę, że wszystko jest łaską. Czy każda trudna sytuacja, trudny człowiek jest dla mnie łaską?
CZYTAJ DALEJ

Różaniec z Aniołami - tajemnice światła

2025-10-01 20:54

[ TEMATY ]

różaniec

Anioł Stróż

Karol Porwich/Niedziela

Modlitwa różańcowa jest wzniesieniem serca do Boga, który przychodzi, aby zbawiać człowieka. Modlitwa różańcowa - jak przypominał nam Ojciec Święty Jan Paweł II - jest modlitwą kontemplacyjną.

Gdy Jezus został ochrzczony, otworzyły się niebiosa i ujrzał Ducha Bożego zstępującego jak gołębica na Niego, a głos z nieba mówił: "Ten jest Mój Syn Umiłowany, w którym mam upodobanie", i te same słowa dotyczą każdego ochrzczonego dziecka, bowiem chrzest czyni nas dziećmi Bożymi, a obrzędowi temu towarzyszą Aniołowie, którzy stoją na straży życia. I tak Anioł oznajmił matce Samsona, iż Bóg da jej syna, który wyzwoli Izraelitów z ręki Filistynów. Również Anioł Gabriel zwiastuje Zachariaszowi, że jego żona pocznie syna Jana Chrzciciela, a Najświętszej Maryi Niepokalanej oznajmia, że będzie Matką Syna Bożego.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję