Reklama

Niedziela Legnicka

Na pielgrzymim szlaku

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Jubileuszowa XXV Piesza Pielgrzymka Legnicka to niezwykłe bogactwo nie tylko przeżyć, modlitwy, intencji, ofiar i trudów, ale i ludzi, którzy ją tworzą i w niej uczestniczą.

Wszystko co przygotowane, jest realizowane...

Mówił główny przewodnik ks. Mariusz Majewski, pytany o to, jak się wędruje na Jasną Górę?

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

– Nie jest łatwo, bo te pierwsze dni są przypieczone słońcem, ale też pojawiają się chmurki i wiatr, co pozwala łatwiej znieść warunki pogodowe i przeżywać te treści, które zostały przygotowane, jako program duchowy. To program, który co roku jest przygotowywany jako rekolekcje. W tym roku przeżywamy tajemnice różańcowe. Codziennie liturgię przygotowuje inna grupa. Homilie głosi ojciec duchowny pielgrzymki – ks. Krzysztof Wiśniewski, który jest też ojcem duchownym legnickiego Seminarium. To wszystko więc, co zostało przygotowane jest realizowane, bez względu na pogodę. Wszystko jest pod kontrolą. Staramy się, żeby nic nas nie zaskoczyło. To gwarantuje przede wszystkim Opatrzność Boża, ale też profesjonalizm ludzi, którzy angażują się w pielgrzymkę, tworząc tzw. grupę „0”, czyli służby. To owoc doświadczenia wielu lat, doświadczenia tych, którzy na pielgrzymce są po raz kolejny, ale też ludzi, którzy dopiero wchodzą w tę rzeczywistość. Ci ludzie w zdecydowanej większości są na urlopie – bo mówię tu o dorosłych, nie o młodzieży czy studentach. To, co może się pojawić trudnego, staramy się opanować. Pomimo takiej pogody, jak słyszę od naszej służby zdrowia, nie ma czegoś nadzwyczajnego. Wszystko idzie w rytmie zewnętrznego marszu i wewnętrznej pracy w sobie – zapewniał ks. Mariusz.

Pielgrzymi

Choć nazywana jest pielgrzymką diecezjalną, nie brakuje w niej także uczestników spoza granic diecezji, a także zza granicy. W oczy rzuca się duża liczba młodzieży, ale w tym roku sporo jest też rodzin z małymi dziećmi.

Na tacierzyńskim

Pan Piotr wyruszył na szlak z 7-miesięczną Emilką. Jest na urlopie, tzw. tacierzyńskim: – Nie ma się co migać – mówi. – Chcemy podziękować Matce Przenajświętszej, bo idę także w intencji małżonki, która w tym czasie pracuje, bo nie mogliśmy sobie pozwolić na to, żeby pójść całą rodziną. Tworzymy rodzinę 5-osobową. Córka Magda ma już 21 lat, a syn Dominik 23. Mamy więc już swoje lata, ale postanowiliśmy – pod natchnieniem Bożym – mieć jeszcze jednego maluszka. I urodziła się nam taka fantastyczna Emilka i za to tylko chcemy dziękować Bogu.

Reklama

Pan Arkadiusz wędruje z 7-letnim Piotrusiem. W domu pozostała żona z 4-miesięcznym maluszkiem i 5-letnią córką. Wcześniej wędrowali razem, ale w tym roku tato stwierdził, że sam na pielgrzymkę nie pójdzie, więc poszedł z synem. Czemu uczestniczą w pielgrzymce z dziećmi? – Żeby dzieci poznały ten czas pielgrzymkowy, ten trud, to wszystko, co dzieje się na pielgrzymce. W domu takich przeżyć nie ma. Tu, wszystko wygląda inaczej. Dzieci mogą cieszyć się np. tym, że wiatr wieje, że słońce świeci, że rośnie drzewo, które daje cień – mówi tata.

Bolidy

Rzucają się w oczy na czele każdej grupy. Bo wózki dla dzieci, ze specjalnymi, gumowymi kołami, różnią się od popularnych spacerówek. – Klej, łatki, pompki, wszystko w serwisie jest. Jak się coś stanie, to następuje szybka akcja serwisowa, jak w Formule 1 – mówią rodzice.

Weterani i nienasyceni

Jedni na pielgrzymkę wybrali się po raz pierwszy, drugi, piąty, czy dziesiąty a inni 22. czy 25. Niektórzy zaczynali wędrówkę z pielgrzymką warszawską, potem wrocławską, a obecnie z diecezją legnicką. Prawdziwym weteranem pielgrzymkowych szlaków jest ks. Jacek Saładucha z Lubina, który maszeruje na Jasną Górę po raz 35.

Inny z księży, ks. Tomasz Galik z Jeleniej Góry, w tym roku przeszedł już 800 km do Santiago de Compostela. Spędził w drodze 28 dni, ale ciągle mu mało więc teraz wędruje na Jasną Górę z grupą nr 2.

Rodziny pielgrzymkowe

Wśród pielgrzymów znaleźli się i tacy, którzy ważne momenty swojego życia związali z pielgrzymką. Należą do nich m.in.: Aneta i Jędrzej Ramsowie, którzy w 2009 r. na trasie pielgrzymki, w kościele w Żórawinie, zawarli sakrament małżeństwa. W uroczystości uczestniczyła rodzina, znajomi i przyjaciele państwa młodych, ale także tysięczna rzesza legnickich pielgrzymów. Dziś są na szlaku z trójką dzieci: Marysią, Mikołajem i Antosiem.

Reklama

W 25-letniej historii pielgrzymki obok ślubu, I Komunii św., był też chrzest. Przed 2 laty w kościele Miłosierdzia Bożego w Oławie został ochrzczony najmłodszy pielgrzym, wtedy 2-tygodniowy Maciej Urbański z Legnicy. Dziś ma 2 latka i pielgrzymuje z rodzicami oraz trzema braćmi.

Godzina W

1 sierpnia, w 73. rocznicę wybuchu Powstania Warszawskiego, także pielgrzymi pamiętali o tym wydarzeniu. Nieśli narodowe flagi, śpiewali pieśni patriotyczne, a wielu z nich założyło w tym dniu na ramię biało-czerwone opaski.

To tylko niektóre z wydarzeń, które miały miejsce na tegorocznym jubileuszowym szlaku pielgrzymkowym. Ich bogactwo można odnaleźć na serwisach społecznościowych prowadzonych aktywnie w sieci przez poszczególne grupy i parafie. Także na stronie www.pielgrzymkalegnicka.pl , stronie diecezjalnej – www.diecezja.legnica.pl , a przede wszystkim na stronach Radia Plus Legnica – www.legnica.fm . Nasze diecezjalne Radio należy do nielicznych stacji w Polsce prowadzących własne studio pielgrzymkowe. Dzięki pracy reporterskiej w terenie red. Moniki Poręby-Zadrożnej, a w studiu ks. Waldemara Wesołowskiego, każdego dnia można było doświadczyć czegoś z atmosfery pielgrzymkowej.

Wszystkim zaangażowanym w przygotowanie i przebieg pielgrzymki, życzymy obfitości Bożych łask, wyproszonych za przyczyną Królowej Jasnogórskiej.

2017-08-10 09:34

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Gorzów Wlkp.: wyruszyła 35. Piesza pielgrzymka na Jasną Górę

[ TEMATY ]

Jasna Góra

pielgrzymka 2017

Monika Łukaszów

Pod hasłem: „Idźcie i głoście”, wyruszyła 31 lipca z Gorzowa Wielkopolskiego 35. piesza pielgrzymka na Jasną Górę. Pątników pobłogosławił ordynariusz diecezji zielonogórsko-gorzowskiej bp Tadeusz Lityński, podczas porannej Mszy św. w parafii pw. Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski.

- To jest historyczna chwila, ponieważ nigdy z tej parafii nie odprowadzaliśmy pielgrzymów – powiedział bp Lityński. Do tej pory każda pielgrzymka wyruszała z katedry Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny. - Ten rok jest naznaczony naszą diecezjalną blizną - cierpieniem naszej matki Kościoła” – stwierdził duszpasterz diecezji odnosząc się do zniszczeń wieży katedralnej po niedawnym pożarze.

CZYTAJ DALEJ

Marcin Zieliński: Znam Kościół, który żyje

2024-04-24 07:11

[ TEMATY ]

książka

Marcin Zieliński

Materiał promocyjny

Marcin Zieliński to jeden z liderów grup charyzmatycznych w Polsce. Jego spotkania modlitewne gromadzą dziesiątki tysięcy osób. W rozmowie z Renatą Czerwicką Zieliński dzieli się wizją żywego Kościoła, w którym ważną rolę odgrywają świeccy. Opowiada o młodych ludziach, którzy są gotyowi do działania.

Renata Czerwicka: Dlaczego tak mocno skupiłeś się na modlitwie o uzdrowienie? Nie ma ważniejszych tematów w Kościele?

Marcin Zieliński: Jeśli mam głosić Pana Jezusa, który, jak czytam w Piśmie Świętym, jest taki sam wczoraj i dzisiaj, i zawsze, to muszę Go naśladować. Bo pojawia się pytanie, czemu ludzie szli za Jezusem. I jest prosta odpowiedź w Ewangelii, dwuskładnikowa, że szli za Nim, żeby, po pierwsze, słuchać słowa, bo mówił tak, że dotykało to ludzkich serc i przemieniało ich życie. Mówił tak, że rzeczy się działy, i jestem pewien, że ludzie wracali zupełnie odmienieni nauczaniem Jezusa. A po drugie, chodzili za Nim, żeby znaleźć uzdrowienie z chorób. Więc kiedy myślę dzisiaj o głoszeniu Ewangelii, te dwa czynniki muszą iść w parze.

Wielu ewangelizatorów w ogóle się tym nie zajmuje.

To prawda.

A Zieliński się uparł.

Uparł się, bo przeczytał Ewangelię i w nią wierzy. I uważa, że gdyby się na tym nie skupiał, to by nie był posłuszny Ewangelii. Jezus powiedział, że nie tylko On będzie działał cuda, ale że większe znaki będą czynić ci, którzy pójdą za Nim. Powiedział: „Idźcie i głoście Ewangelię”. I nigdy na tym nie skończył. Wielu kaznodziejów na tym kończy, na „głoście, nauczajcie”, ale Jezus zawsze, kiedy posyłał, mówił: „Róbcie to z mocą”. I w każdej z tych obietnic dodawał: „Uzdrawiajcie chorych, wskrzeszajcie umarłych, oczyszczajcie trędowatych” (por. Mt 10, 7–8). Zawsze to mówił.

Przecież inni czytali tę samą Ewangelię, skąd taka różnica w punktach skupienia?

To trzeba innych spytać. Ja jestem bardzo prosty. Mnie nie trzeba było jakiejś wielkiej teologii. Kiedy miałem piętnaście lat i po swoim nawróceniu przeczytałem Ewangelię, od razu stwierdziłem, że skoro Jezus tak powiedział, to trzeba za tym iść. Wiedziałem, że należy to robić, bo przecież przeczytałem o tym w Biblii. No i robiłem. Zacząłem się modlić za chorych, bez efektu na początku, ale po paru latach, po którejś swojej tysięcznej modlitwie nad kimś, kiedy położyłem na kogoś ręce, bo Pan Jezus mówi, żebyśmy kładli ręce na chorych w Jego imię, a oni odzyskają zdrowie, zobaczyłem, jak Pan Bóg uzdrowił w szkole panią woźną z jej problemów z kręgosłupem.

Wiem, że wiele razy o tym mówiłeś, ale opowiedz, jak to było, kiedy pierwszy raz po tylu latach w końcu zobaczyłeś owoce swojego działania.

To było frustrujące chodzić po ulicach i zaczepiać ludzi, zwłaszcza gdy się jest nieśmiałym chłopakiem, bo taki byłem. Wystąpienia publiczne to była najbardziej znienawidzona rzecz w moim życiu. Nie występowałem w szkole, nawet w teatrzykach, mimo że wszyscy występowali. Po tamtym spotkaniu z Panem Jezusem, tym pierwszym prawdziwym, miałem pragnienie, aby wszyscy tego doświadczyli. I otrzymałem odwagę, która nie była moją własną. Przeczytałem w Ewangelii o tym, że mamy głosić i uzdrawiać, więc zacząłem modlić się za chorych wszędzie, gdzie akurat byłem. To nie było tak, że ktoś mnie dokądś zapraszał, bo niby dokąd miał mnie ktoś zaprosić.

Na początku pewnie nikt nie wiedział, że jakiś chłopak chodzi po mieście i modli się za chorych…

Do tego dzieciak. Chodziłem więc po szpitalach i modliłem się, czasami na zakupach, kiedy widziałem, że ktoś kuleje, zaczepiałem go i mówiłem, że wierzę, że Pan Jezus może go uzdrowić, i pytałem, czy mogę się za niego pomodlić. Wiele osób mówiło mi, że to było niesamowite, iż mając te naście lat, robiłem to przez cztery czy nawet pięć lat bez efektu i mimo wszystko nie odpuszczałem. Też mi się dziś wydaje, że to jest dość niezwykłe, ale dla mnie to dowód, że to nie mogło wychodzić tylko ode mnie. Gdyby było ode mnie, dawno bym to zostawił.

FRAGMENT KSIĄŻKI "Znam Kościół, który żyje". CAŁOŚĆ DO KUPIENIA W NASZEJ KSIĘGARNI!

CZYTAJ DALEJ

Poligon świata i pokój serca

2024-04-25 07:30

[ TEMATY ]

felieton (Łódź)

Adobe Stock

Sporo jeżdżę po Łodzi: odwożę wnuczki ze szkoły do domu albo na zajęcia muzyczne. Dwa, trzy razy w tygodniu. Lubię to, chociaż korki i otwory w jezdniach dają nieźle popalić. Ale trzeba jakoś dzieciom pomóc; i na stare lata mieć z żoną poczucie przydatności. Poza tym: zakupy, praca – tak jak wszyscy. Zatem: jeżdżę, widzę i opisuję.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję