Reklama

Niedziela Lubelska

Pamiętamy o zmarłych

Niedziela lubelska 46/2018, str. I

[ TEMATY ]

zmarli

Patryk Kułaga

W kryptach katedry spoczywają zmarli biskupi lubelscy

W kryptach katedry spoczywają zmarli biskupi lubelscy

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Listopad jest miesiącem szczególnej modlitwy za zmarłych. Imiona bliskich, przeplatane modlitwą różańcową, płyną z naszych świątyń ku niebu. W serdecznej pamięci przechowywane są najpiękniejsze wspomnienia o tych, którzy przed nami zostali wezwani do domu Ojca.

Tradycją naszej archidiecezji jest Msza św. za zmarłych biskupów i kapłanów. 6 listopada w archikatedrze lubelskiej Bożemu Miłosierdziu polecano pasterzy Kościoła w Lublinie oraz prezbiterów, w tym zmarłych w ostatnim roku. W ich gronie znaleźli się: śp. ks. Leonard Zaręba, śp. ks. Edward Kaszak, śp. ks. Marek Wisiński, śp. ks. Wojciech Gorajski, śp. ks. Krzysztof Piotr Kwiatkowski, śp. ks. Zbigniew Borowski, śp. ks. Henryk Józefko, śp. ks. Janusz Krzak, śp. ks. Andrzej Jurczyszyn, śp. ks. Jerzy Jabłoński i śp. ks. Stanisław Obara. 6 listopada w szpitalu w Lublinie zmarł ks. Władysław Osuch (1935–2018), którego ciało spoczęło w rodzinnym Piotrawinie.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Eucharystii połączonej z Nieszporami za zmarłych przewodniczył abp Stanisław Budzik. – Kiedyś to oni na ziemi sprawowali Najświętszą Ofiarę, teraz składamy ją za nich i prosimy Chrystusa, który za nas umarł i dla nas zmartwychwstał, aby przyjął ich w ojcowskim domu – mówił Metropolita Lubelski. W homilii ks. prof. Bogusław Migut, liturgista i wikariusz biskupi ds. stałej formacji kapłanów, zwrócił uwagę, że „nieunikniona konieczność śmierci i perspektywa zmartwychwstania skłaniają do przeżywania swojego życia i umierania jako liturgii, na wzór Chrystusa Arcykapłana, który całym życiem wielbił Boga; nic nie zachował dla siebie, ale wszystko oddał Ojcu”. – Kiedy patrzę na listę zmarłych ostatnio kapłanów, widzę tych, których znałem czy w latach mojej formacji seminaryjnej, czy wręcz moich kolegów. Zaczynam wówczas rozumieć, co to jest eschatologia. Dzisiejsze czytania wpisują się w te refleksje – mówił kaznodzieja, nawiązując do hymnu chrystologicznego z Listu do Hebrajczyków. – Dobrze jest dla wiary żyć w napięciu eschatologicznym. Tak, żeby nie lekceważyć tego, że nie jest łatwo przyjąć zaproszenia na Chrystusową liturgię. Trzeba uważać, jaką drogą kroczymy i dokąd ona prowadzi – podkreślał.

Eucharystię poprzedziła wspólna modlitwa wypominkowa, a zakończyła żałobna procesja do krypt, gdzie znajdują się groby biskupów lubelskich.

2018-11-14 11:43

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Siłaczka

Niedziela łódzka 44/2015, str. 4

[ TEMATY ]

zmarli

Archiwum prywatne

Są ludzie, o śmierci których nie będą krzyczały gazety, o których pewnie nikt się nie dowie, niewielu zapłacze. Anonimowi, bezimienni, cisi. Dźwigający swój krzyż – choroby, cierpienia, bólu i często samotności i strachu.
Pani Basia była jedną z takich osób. Niech wspomnienie o niej będzie przywołaniem tych wszystkich, którzy zmagali się z chorobą i już odeszli

Nauczycielka. Kobieta. Chora na raka. Pacjentka oddziału opieki paliatywnej. Nieludzko wychudzona po chemioterapii. Z resztką włosów. Poznałyśmy się pierwszego dnia mojego wolontariatu. I choć dzieliła nas różnica wieku, to jakoś tak od razu poczułyśmy, że nadajemy na tych samych falach. Że potrafimy cieszyć się z tych samych rzeczy, widzieć i reagować podobnie. Dlatego te rozmowy, kiedy zabierałam ją na wózku do ogrodu bonifratrów, jej czekanie na „nasze” środy, historie życia jednej i drugiej. Opowiadała tak wspaniale o swojej pracy, o tym, jak nie tylko uczyła, ale jak starała się te swoje dzieciaki wychować. Jak trafiała do ich domów, by zobaczyć, czy mają odpowiednie warunki, jak dyskretnie docierała do rodziców, jak podsuwała pomoc, robiła wszystko, by nikogo nie skrzywdzić. Jej słowa – i patrzy na mnie takimi wielkimi oczyma i widzę, że nic nie wie, ale jak ja mogłam pozostać obojętna na to spojrzenie?! – wzruszały. Pamiętała swoich uczniów, choć przecież od lat nie pracowała w szkole. Cieszyła się z ich sukcesów. Była wymagająca, ale dzięki temu każdy radził sobie w życiu. Spotykała ich potem po latach. Wdzięcznych i wspominających swoją nauczycielkę języka polskiego. Przez te rozmowy stała się także „moją nauczycielką”. Siłaczką. Idealistką, która wciąż widzi wkoło dobro i to, co niewidoczne. Rozmawiałyśmy o wszystkim. Z nią nie było tematów tabu. Była nie tylko wspaniałym pedagogiem, ale i człowiekiem. Taka piękna dusza. Co ujmowało? Że zwracała uwagę na drugiego człowieka. I tak po swojemu, jak przed laty w szkole, chciała odmieniać świat.

CZYTAJ DALEJ

Fatima - główne treści orędzia Matki Bożej

[ TEMATY ]

Fatima

100‑lecie objawień fatimskich

Fatima – wizerunki Dzieci Fatimskich/Fot. Graziako/Niedziela

Od maja do października 1917 roku - gdy toczyła się pierwsza wojna światowa, kiedy w Portugalii sprawował rządy ostro antykościelny reżim, a w Rosji zaczynała szaleć rewolucja - na obrzeżach miasteczka Fatima, w miejscu zwanym Cova da Iria, Matka Boża ukazywała się trojgu wiejskim dzieciom nie umiejącym jeszcze czytać. Byli to Łucja dos Santos (10 lat), Hiacynta Marto (7 lat) i Franciszek Marto (9 lat). Łucja była cioteczną siostrą rodzeństwa Marto. Pochodzili z podfatimskiej wioski Aljustrel, której mieszkańcy trudnili się hodowlą owiec i uprawą winorośli.

Wcześniej, zanim pastuszkom objawi się Matka Boża, przez ponad rok, od marca 1916 roku, przygotowuje ich na to Anioł. Na wzgórzu Loca do Cabeco dzieci odmawiają różaniec i zaczynają zabawę. Raptem, gdy słyszą silny podmuch wiatru widzą przed sobą młodzieńca. Przybysz mówi: Nie bójcie się, jestem Aniołem Pokoju, módlcie się razem ze mną". Następnie uczy ich jak mają się modlić, słowami: "O mój Boże, wierzę w Ciebie, uwielbiam Cię, ufam Tobie i kocham Cię. Proszę, byś przebaczył tym, którzy nie wierzą, Ciebie nie uwielbiają, nie ufają Tobie i nie kochają Ciebie". Nakazuje im modlić się w ten sposób, zapewniając, że serca Jezusa i Maryi słuchają uważnie ich słów i próśb.

CZYTAJ DALEJ

Kard. Ryś na 40-lecie parafii na Wiskitnie: ten kościół jest po to, by tu powstała wspólnota!

2024-05-13 15:30

[ TEMATY ]

archidiecezja łódzka

ks. Paweł Kłys

- Wybudowaliście piękny kościół. Bardzo piękny. Ale ten kościół jest po to, by tu powstała wspólnota. Jak nie powstanie wspólnota, to będzie muzeum? Dlaczego każdy ma się w tej wspólnocie zaangażować? Dlaczego każdy? Odpowiedź daje św. Paweł – bo każdy jest obdarowany łaską, przez Boga - mówił kard. Ryś.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję