Od pewnego czasu stawiamy sobie pytania dotyczące tożsamości Starego Kontynentu, którego wielkością była Ewangelia z jej najgłębszym przesłaniem - że wszyscy jesteśmy przeznaczeni do zmartwychwstania. Zmartwychwstanie stało się rdzeniem zamyślenia na temat współczesnej sytuacji Europy, które podejmuje Ruch „Europa Christi”. Przypomina nam je w swoim liście-komentarzu św. Paweł, mówiąc: „Gdyby Chrystus nie zmartwychwstał, próżna byłaby nasza wiara i nasze przepowiadanie” (por. 1 Kor 15, 14). Dla tej wiary w Zmartwychwstałego Pana Apostoł Narodów żył, działał i umarł. Potwierdzali to również swoim świadectwem męczeństwa inni świadkowie Zmartwychwstania - a nikt za plotkę nie oddaje życia.

Gdybyśmy chcieli poddać analizie istotne trendy obecne w życiu współczesnej Europy, doszlibyśmy do stwierdzenia, że wszystkie działania - także te dziejące się w obrębie naszej polityki - polegają na konfrontacji śmierci z życiem, które w sposób szczególny objawia się w zmartwychwstaniu. Zmartwychwstanie bowiem jest największą tajemnicą życia, to w jakimś sensie jego gwarancja. Wiąże się z tym jednak kwestia wiary.

Tymczasem kryzys Europy polega na kryzysie wiary, także wiary w życie poza grobem. Zmienia się tym samym perspektywa życia człowieka: śmierć staje się wyrokiem, a jej nieuchronność niesie ze sobą brak nadziei i sensu życia oraz poczucie samotności, ale też narzuca pokusę konsumizmu i praktycznego materializmu. Odejście od wiary dyktuje chrześcijańskiej Europie materialistyczny i hedonistyczny model życia. Dekalog, zawierający normy moralne, które przez wieki budowały rodzaj europejskiej kultury, zostaje zastąpiony przez zestawy różnych liberalnych reguł, powodujące, że życie wielu ludzi staje się niespójne etycznie, nie buduje się społeczeństwa tworzącego wspólnotę. Trzeba tu zwrócić także uwagę na rolę mediów, które przyczyniają się do promocji tego obcego nam kulturowo modelu życia.

Zmartwychwstanie, którego perspektywę otworzył przed nami Jezus Chrystus, jest wydarzeniem rewolucyjnym. Daje podstawę do zyskania pewności, że człowiek - każdy człowiek - jako stworzony na obraz i podobieństwo Boże jest naznaczony Bożą mocą. W tej prawdzie jest zawarta odpowiedĹş na wszystkie nasze egzystencjalne pytania.

Wiara w Chrystusa Zmartwychwstałego budowała przez 2 tys. lat kulturę i tożsamość Europy. To kultura miłości, którą obserwujemy we wspaniałej myśli europejskiej, literaturze, poezji, sztuce, malarstwie, architekturze. Ta kultura stała się bazą dla wspaniałej cywilizacji, która jest zgodna z prawami natury i czyni świat oraz  życie normalnym, a człowiekowi daje poczucie spokoju i bezpieczeństwa.

Święta Zmartwychwstania Chrystusa łączą się nam zatem z przypomnieniem tej wielkiej Bożej perspektywy, niosą radość i nadzieję, poczucie pewności i solidarności między ludĹşmi, ale nade wszystko z Panem Bogiem. A sama liturgia Świąt Zmartwychwstania Pańskiego razem z liturgią Triduum Sacrum to najgłębsze przeżycie wiary w to, że człowiek ma wielkie przeznaczenie.

„Ani oko nie widziało, ani ucho nie słyszało, ani serce człowieka nie zdołało pojąć, jak wielkie rzeczy przygotował Bóg tym, którzy Go miłują” - przekonuje św. Paweł (1 Kor 2, 9). Takie jest też zadanie Ruchu „Europa Christi” - utwierdzanie nas wszystkich w wierze w Zmartwychwstanie Pańskie, które jest perspektywą i naszego zmartwychwstania.