W dniach 2-10 czerwca br. obchodziliśmy 40. rocznicę pierwszej pielgrzymki św. Jana Pawła II do ojczyzny. Podczas pielgrzymki Ojciec Święty spotkał się m.in. z księżmi w katedrze częstochowskiej. Gdy do nich przemawiał, przypomniał przykład „tysięcy księży polskich, którzy oddali życie podczas ostatniej wojny, zwłaszcza w obozach koncentracyjnych”. Powiedział również, że polscy księża pamiętni dziejowych doświadczeń muszą stawiać sobie zawsze wymagania wynikające z Ewangelii.
Dzisiejszy fragment Ewangelii według św. Łukasza mówi nam o ważnych warunkach, które musi spełnić uczeń Chrystusa, jeśli pragnie pójść za Nim i uczestniczyć w Jego misji.
Pierwszym z nich są gotowość przebaczenia i porzucenie myśli o zemście wobec tych, którzy są wrogo nastawieni do Chrystusa i Jego Ewangelii. Jezus zgromił uczniów pragnących zrzucić ogień na miasto samarytańskie, które ich nie przyjęło, a następnie udał się do innej miejscowości. Tym samym uczy nas, byśmy nie skupiali uwagi na tych, którzy nas odrzucają, ale na naszej misji, i szli do tych, którzy są gotowi przyjąć Chrystusową Ewangelię.
Drugim warunkiem pójścia za Chrystusem jest gotowość na radykalne wyrzeczenia. Jezus jest tym, który nie ma stałego domu, nie dlatego, że wybrał bezdomność jako sposób życia. Niepewność egzystencji Jezusa i Jego uczniów wynika z bycia w drodze i misji głoszenia królestwa Bożego.
Kolejne wymaganie Jezusa wobec uczniów pragnących pójść za Nim to bezwarunkowa odpowiedź na łaskę powołania. Pójście za Jezusem domaga się pozostawienia dotychczasowego stylu życia, przerwania więzi uczuciowych, a nawet – po ludzku wydawałoby się – zaniedbania obowiązków rodzinnych. Słowa: „Zostaw umarłym grzebanie ich umarłych, a ty idź i głoś królestwo Boże”, wskazują na potrzebę pełnego oddania się misji zleconej przez Mistrza.
Zapytajmy zatem siebie, jak w obecnym czasie Kościoła w Polsce realizujemy wymagania dzisiejszej Ewangelii. Pamiętajmy przy tym, że słowa Chrystusa nie dotyczą tylko księży, ale wszystkich chrześcijan, którzy pragną pójść za Chrystusem, być Jego prawdziwymi uczniami i uczestniczyć w Jego misji. Módlmy się też o łaskę nowych powołań do życia kapłańskiego i zakonnego, a także o to, by ta łaska była przez powołanych bezwarunkowo przyjęta.
W 79. roku życia i 50. roku kapłaństwa, po długiej chorobie, zaopatrzony świętymi sakramentami, w piątek 12 września w godzinach popołudniowych odszedł do Domu Ojca ks. kan. Jan Mrowca.
O śmierci kapłana poinformowała Świdnicka Kuria Biskupia. - Powierzamy Zmarłego Kapłana Bożemu Miłosierdziu i modlitwom wiernych – napisano w komunikacie.
Kiedy troska o dusze staje się samowolą [Felieton]
2025-09-13 23:34
ks. Łukasz
Karol Porwich/Niedziela
W piątkowe popołudnie opublikowany został list otwarty do abp. Józefa Kupnego autorstwa ks. Karla Stehlina FSSPX, przełożonego polskiego dystryktu. List, w którym możemy odnaleźć słowa stanowiące wyraz troski o „misję ratowania dusz” i niepodważalnej wierności tradycji. Zauważyć też można, że działanie Bractwa to nic innego jak heroizm wobec „upadającego Kościoła”. Kapłani Bractwa chcą chronić wiernych przed „zepsutymi rytami” po Soborze Watykańskim II. Brzmi heroicznie, dramatycznie wręcz. Tylko że… wierność w Kościele katolickim obejmuje nie tylko gorliwość o liturgię i nauczanie, ale również pełne posłuszeństwo papieżowi i biskupom.
W Liście padają słowa, że “Stolica Apostolska wydała wiele zarządzeń, które potwierdzają słuszność naszej misji od samego początku.” Podkreślony jest fakt, że papież Franciszek w liście apostolskim “Misericordia et misera” udzielił kapłanom Bractwa jurysdykcji do ważnego słuchania spowiedzi i rozgrzeszania. Jednak wkrada się w to pewna wybiórczość. Bo przecież w 12 punkcie czytamy: „Dla duszpasterskiego dobra wiernych, kierowanych wolą wyjścia naprzeciw ich potrzebom i zapewnienia im pewności co do możliwości otrzymania rozgrzeszenia, postanawiam z własnej decyzji udzielić wszystkim kapłanom Bractwa Św. Piusa X upoważnienia do ważnego i godziwego udzielania sakramentu pojednania.” Kluczowe są tutaj dwa elementy. Pierwszy to: dla duszpasterskiego dobra wiernych” – Papież Franciszek nie mówi, że czyni to jako „uznanie misji” Bractwa, lecz ze względu na dobro duchowe wiernych, którzy korzystają z ich posługi. Chodzi o to, by nie mieli wątpliwości co do ważności i godziwości sakramentu spowiedzi. Drugi: „udzielam upoważnienia” – papież nie stwierdza, że Bractwo ma je z mocy prawa czy własnej misji. Przeciwnie – uznaje, że takiego upoważnienia nie mieli i dlatego nadaje je swoją decyzją.To rozróżnienie jest istotne: papież działa z troski o wiernych, a nie jako potwierdzenie „kanonicznej misji” Bractwa. Właśnie dlatego Benedykt XVI pisał wcześniej, że „dopóki Bractwo nie ma statusu kanonicznego, jego duchowni nie pełnią żadnej posługi w sposób legalny”. Franciszek nie zmienił tego faktu, lecz zrobił wyjątek dla sakramentów: Pokuty i Pojednania oraz Małżeństwa, aby wierni nie żyli w niepewności co do sakramentów. Innymi słowy – to akt miłosierdzia wobec wiernych, a nie potwierdzenie misji Bractwa.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
