Patriotyzm w czasach pokoju, dostatku i bezpieczeństwa tylko pozornie jest trudny do zdefiniowania. Co prawda niektórzy twierdzą, że w zasadzie jest on dziś mało potrzebny, skoro – dzięki Bogu – nie musimy już z bronią w ręku walczyć w obronie Ojczyzny, jak np. obrońcy Westerplatte, którzy „prosto do nieba czwórkami szli”. Współcześnie patriotyzm zobowiązuje nas do innych postaw, praktykowanych codziennym czynem.
Ten patriotyzm codzienności to przede wszystkim dbanie o bezpieczeństwo Polaków, to solidarność i sprawiedliwość społeczna, to umiejętność pochylenia się nad źle traktowanym, nawet za cenę wyśmiania przez niektóre środowiska. Patriotyzm to obrona wartości, na których stoi nasza ojczyzna, to znajomość jej historii i stanowcza interwencja, gdy ktoś ją zakłamuje. Patriotyzm to także służba w wojsku – czy to zawodowo, czy w ramach nowo powstałych Wojsk Obrony Terytorialnej (str. 16). To też patriotyzm lokalny – czyli znajomość regionu, z którego pochodzimy, w którym mieszkamy, i aktywne włączanie się w życie swojej miejscowości.
Współczesny patriotyzm codzienny ma też wyraźny akcent ekonomiczny – to dbałość o dobrą kondycję gospodarczą ojczyzny, polegająca na uczciwości w płaceniu podatków, legalnym zatrudnianiu pracowników, popieraniu rodzimego przemysłu itd. (str. 14). Oczywiście, to również udział w wyborach i świadomość, że wszyscy jesteśmy za ten kraj odpowiedzialni. Słowem – naszym zadaniem jest czynić Polskę lepszą, niż ją zastaliśmy, i właśnie taką przekazać następnym pokoleniom.
A jak uczyć młodych patriotyzmu? Patriotyzm rodzi się podczas rozmów prowadzonych w rodzinach – o historii kraju, o bohaterach, tradycjach przekazywanych z pokolenia na pokolenie. To dbałość o kulturę języka, której uczą się od nas dzieci i wnuki. To wreszcie świadomość, że jako naród jesteśmy spadkobiercami bardzo bogatego dziedzictwa. A szacunek dla narodowej przeszłości decyduje o tym, kim jesteśmy i jakimi wartościami kierujemy się.
Patriotyzm ma też ważny wymiar modlitewny – bo o pomyślność ojczyzny trzeba nieustająco prosić Pana Boga. Bez tej modlitwy wszelkie nasze działania nie mają bowiem sensu.
Dla Polaków 1 sierpnia to dzień szczególny. Nie tylko dla tych związanych z Warszawą, ale dla każdego, komu nieobojętne są dzieje naszego narodu. Wtedy, w 1944 r., młodzi warszawiacy przypomnieli światu o Polsce. Ruszyli do walki z okupantem niemieckim, mając pełną świadomość sytuacji. Drugi okupant ze Wschodu stał pod Warszawą. Karty już były rozdane, dekretem z 22 lipca powstał tzw. rząd lubelski (chociaż de facto powstał w Moskwie), przeznaczony do pacyfikacji polskiego społeczeństwa, opanowania wszystkich dziedzin życia, całkowitego podporządkowania władzy sowieckiej. Armia Krajowa, dowódcy, zwykli żołnierze doskonale wiedzieli, jaki los spotkał ich kolegów z Kresów, Wilna, Grodna, Lwowa. Za armią radziecką szli funkcjonariusze NKWD i innych tajnych służb. Dla polskiego podziemia niepodległościowego oznaczało to śmierć. Jasnym, czytelnym dowodem pełnej świadomości powstańców Warszawy, o co walczą i dlaczego, jest wiersz 21-letniego Józefa Szczepańskiego „Ziutka”, napisany na barykadzie w sierpniu ’44:
„Czekamy ciebie, czerwona zarazo,/ Byś wybawiła nas od czarnej śmierci,/ Byś nam kraj przedtem rozdarłszy na ćwierci,/ Była zbawieniem witanym z odrazą...”.
Izraelskie wojsko zapowiedziało w niedzielę dziesięciogodzinne „przerwy humanitarne” w działaniach zbrojnych na niektórych obszarach w Strefie Gazy. Decyzja ta została ogłoszona po tym, gdy armia poinformowała o wznowieniu zrzutów z pomocą humanitarną nad palestyńską półenklawą i ustanowieniu „korytarzy humanitarnych” dla konwojów ONZ.
Jak przekazał portal Times of Israel, przerwy w działaniach zbrojnych będą wprowadzane w miejscach, w których aktualnie nie operują izraelskie siły lądowe, w tym w Al-Mawasi, Dajr al-Balah i mieście Gaza.
- Historia Marii Magdaleny wpisuje się w treść tego, co przeżywamy podczas każdej Eucharystii, ale to jest także treść życia, wiary, miłości tej ziemi, nadziei upadków i powstań, tych wszystkich ludzi, którzy tutaj żyli i których życie duchowe od 200 lat związane jest z tą parafią i z tą świątynią poświęconą św. Marii Magdaleny – mówił abp Marek Jędraszewski w czasie odpustu w Odrowążu Podhalańskim, gdzie świętowano 200-lecie powstania parafii.
Na początku uroczystości przedstawiciele czterech wsi tworzących parafię — Odrawąża, Zaucznego, Pieniążkowic i Działu — powitali abp. Marka Jędraszewskiego. Jeden z sołtysów przypomniał, że historia parafii rozpoczęła się 200 lat temu w Pieniążkowicach, skąd wyszła procesja, by położyć kamień węgielny pod budowę kościoła w Odrowążu. – Polska nie istniała. Trudne czasy. Nasi pradziadkowie wybudowali tę świątynię, która do dzisiejszego dnia trwa – mówił. – Jeżeli będziemy kierować się słowami, które są na sztandarach — Bóg, honor, ojczyzna — i tak postępować, to na pewno będziemy i przetrwamy — dodawał mężczyzna.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
