Powiem coś niedelikatnie i niech mi wybaczą albo niech nie wybaczą. Tę konferencję zorganizował pan, który nazywa się Kantor. Przepraszam, on to zorganizował jak kantor, handel z historią. Tego się nie robi” – gdyby te słowa wypowiedział polski polityk, wybuchłaby afera na skalę światową, a Polska po raz kolejny zostałaby określona jako kraj, w którym antysemityzm wysysa się z mlekiem matki.
Te słowa wypowiedział jednak Szewach Weiss, uznany izraelski polityk i dyplomata, poseł, w latach 1992-96 przewodniczący izraelskiego parlamentu (Knesetu), ambasador Izraela w Polsce w latach 2001-03, a od 2000 r. przewodniczący Rady Instytutu Pamięci Yad Vashem. Dlatego, choć wielu zgrzytało zębami, oburzenia po słowach prof. Weissa nikt nie wyraził.
„Handel z historią” to trafne określenie zjawiska, które w tych dniach miało swoją kulminację – począwszy od organizacji w Jerozolimie, za prywatne pieniądze Mosze Kantora (rosyjskiego oligarchy żydowskiego pochodzenia), konferencji w 75. rocznicę wyzwolenia obozu Auschwitz-Birkenau (ciekawe, czy choć raz padło uzupełnienie: „niemieckiego”?), przez udział i przemówienia przywódców kluczowych państw europejskich (aliantów w czasie II wojny światowej), z Rosją na pierwszym miejscu, ale także prezydenta Niemiec, przedstawiciela narodu, w którym zrodziło się i przez który było realizowane „Endlösung der Judenfrage”, czyli „Ostateczne rozwiązanie kwestii żydowskiej”, a skończywszy na odmowie, rzekomo z powodu braku czasu, prawa do zabrania głosu przez prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej.
Tyle w wymiarze (geo)politycznym. W wymiarze ludzkim wspomniana konferencja to paskudny geszeft na męczeństwie i pamięci ofiar Holokaustu.
Każdy z nas ma z Nim swoją oryginalną umowę o dzieło. Nawet jeśli z jakichś powodów sam jej nie podpisał albo podpisawszy, wymówił, podpis Szefa pozostał w mocy.
Na dobrą sprawę zawsze wiedziałem, że On wie lepiej, że widzi znacznie ostrzej to, co dla mnie pozostaje zamglone. Ten fakt nigdy nie był mi tajny ani wątpliwy, co niestety, nie wpłynęło na posłuszeństwo lub choćby wytężoną uwagę kierowaną na podpowiedzi, oczekiwania czy prawa podawane przez Szefa. Byłem i nadal jestem robotnikiem tak krnąbrnym i tak łasym na nagrody, że momentami zapominam o tym, czyja jest winnica, kto i dla kogo ją zasadził, a także komu zawdzięczam angaż. Te pełne pychy i buty próby udowadniania innym robotnikom, że mam bezpośredni dostęp do ucha Szefa, a niekiedy długie moralizujące tyrady, jak dobrze jest wypełniać Jego wolę, często były bardziej pobożnym życzeniem i samousprawiedliwieniem niż sprawdzoną drogą działania. Czasami wydawało mi się, że to właściwe i sprawiedliwe, mądre i chwalebne, iż używam swoich zdolności oratorskich w jak najsłuszniejszej sprawie, ale potem autorefleksja o ciężarach, które nakładamy, a których nie dotykamy, powodowała jeszcze większy wstyd. Dlatego zamiast kolejnego postu udowadniającego, że świat tonie w grzechu, wysłanego na najbardziej poczytne fora świata, sięgam do Postu od Szefa, a zatem Postu Wielkiego.
7 września, w dniu kanonizacji Carla Acutisa, w Sanktuarium Matki Bożej Licheńskiej odbyło się uroczyste otwarcie kaplicy poświęconej młodemu świętemu. Wydarzenie rozpoczęła Msza święta w bazylice, podczas której wprowadzono relikwie pierwszego stopnia.
Wśród licznych pielgrzymów obecni byli harcerze, wolontariusze Caritas, młodzież diecezjalna i okoliczna, katecheci z uczniami, a także siostry zakonne z Kalisza wraz z podopiecznymi.
Modlitwa odbyła się 7 września w konkatedrze pw. św. Jadwigi Śląskiej i tradycyjnie wpisała się w obchody zielonogórskiego Winobrania
W Zielonej Górze od soboty trwają Dni Miasta, czyli Winobranie. W jego obchody tradycyjnie wpisała się Msza św. w intencji mieszkańców, wszystkich gości, turystów, a także zielonogórskich i lubuskich winiarzy.
Bp Tadeusz Lityński sprawował Mszę św. w intencji mieszkańców miasta, a także zielonogórskich i lubuskich winiarzy. Modlitwa odbyła się 7 września w konkatedrze pw. św. Jadwigi Śląskiej i tradycyjnie wpisała się w obchody zielonogórskiego Winobrania. - Wyrażam radość, że w bogatej ofercie kulturalnej, turystycznej, handlowej i gastronomicznej, w klimat świętowania tradycyjnie o tej porze roku, jest także wpisane to religijne odwołanie się mieszkańców z wdzięcznością do Bożej Opatrzności – zauważył biskup. - Nasze zielonogórskie Winobranie ma w sobie przecież klimat wdzięczności za plony nie tylko z zielonogórskich winnic, ale także lubuskich. A jest ich wiele. I tak jak rolnicy dziękują za zebrane zboże i za chleb i dzielą się nim, tak zielonogórscy i lubuscy winiarze, dziękują za owoce winnej latorośli i za wino, które stanowi jeden z najstarszych elementów kultury materialnej ludzkości – zauważył pasterz diecezji.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
