Kiedy choruje ktoś nam bliski, bardzo często chcielibyśmy pomóc, ale nie zawsze wiemy, co powiedzieć, jak się zachować. Nie chcemy sprawić przykrości. Co możemy zrobić?

• Zaoferuj wsparcie. Zapewnij rodzinę osoby chorej o swojej gotowości do pomocy, jeśli rzeczywiście chcesz pomóc. Gdy osoba nie chce pomocy, uszanuj to. Powiedz, w jakich sytuacjach może na ciebie liczyć.

• Słuchaj, co mówi dana osoba. W sytuacji, kiedy nie wiesz, jak rozpocząć rozmowę, pozwól, by jako pierwsza mówiła druga osoba. Słuchaj uważnie, upewniając się, czy dobrze rozumiesz intencje. Nie doradzaj i nie staraj się kontrolować rozmowy. Daj bliskim szansę na ujawnienie swoich emocji.

• Swoje uczucia wyrażaj jasno i szczerze. Formułuj myśli za pomocą komunikatu „ja”, np.: „Martwię się, kiedy nic nie mówisz”.

• Nie lekceważ strachu rodziny. Jeśli mówią ci wprost o swoich obawach, nie bagatelizuj obrazu choroby, który ma bliska ci osoba. Niektórych razi, gdy rozmówca lekceważy ich lęki, puentując je stwierdzeniem: „Nie przesadzaj, wszystko będzie dobrze, niedługo razem gdzieś wyjedziemy”. Powstrzymaj się od komentarzy w stylu: „Wcale nie wyglądasz na chorego”.

• Nie koncentruj się tylko na chorobie. Podczas kontaktu z rodziną staraj się zachowywać tak jak zwykle. Poruszaj tematy, które do tej pory zawsze wspólnie omawialiście, pytaj o radę w istotnych dla ciebie kwestiach. Daj odczuć, że w waszych relacjach nic się nie zmieniło. Jednocześnie uważnie obserwuj rozmówcę – jeśli zauważysz, że któryś z wybranych przez ciebie tematów mu nie odpowiada, nie brnij dalej.

• Po prostu bądź. Ważne, aby umieć czasem wspólnie pomilczeć. Cisza nie powinna krępować. Nieprzerwane gadulstwo może zmęczyć lub zirytować. Bywa, że chwila milczenia lepiej wyraża emocje niż nieustanna rozmowa. Często sam dotyk czy uśmiech potrafią wyrazić więcej niż niejedno słowo.