Artyści i ludzie z pierwszych stron gazet często kojarzą się ze skomplikowanymi życiorysami, niepoukładanym życiem sakramentalnym i trzymaniem się z daleka od Kościoła. Nie wszyscy tacy są, ale jeśli nawet, jest to miejsce, gdzie mogą liczyć na duchowe wsparcie i rozwiązywanie problemów. – Zawsze zostaną tutaj wysłuchani – mówi Niedzieli ks. Grzegorz Michalczyk, krajowy duszpasterz Środowisk Twórczych i rektor kościoła św. Andrzeja Apostoła i św. Alberta Chmielowskiego w Warszawie.

Niewielka świątynia, wtopiona w ciągu budynków przy pl. Teatralnym, zachwyca. 13 czerwca 1999 r. poświęcił ją Jan Paweł II. Popiersie papieża Polaka i Prymasa Wyszyńskiego wita nas przed wejściem kościoła. Autorem rzeźb jest wybitny artysta prof. Gustaw Zemła, którego jeszcze inne prace możemy zobaczyć w tym miejscu – wizerunek Ducha Świętego w postaci gołębicy na tympanonie kościoła, relikwiarz św. Andrzeja Apostoła i św. Jana oraz rzeźba Chrystusa Ukrzyżowanego. Prace prof. Zemły ocalały z pożaru, który wybuchł tutaj 12 lat temu.

Literaci, plastycy, malarze, rzeźbiarze, dziennikarze czy filmowcy mogą czuć się tutaj jak w domu. W rektorskim kościele każdy znajdzie swoje miejsce. Wierzący, poszukujący czy agnostycy. Nie zmieniło się to od czasu powstania duszpasterstwa, utworzonego 40 lat temu z inicjatywy pisarza i poety ks. prał. Wiesława Aleksandra Niewęgłowskiego.

Duchowny z prośbą o utworzenie Duszpasterstwa Środowisk Twórczych w stolicy i całym kraju zwrócił się do kard. Stefana Wyszyńskiego. – Prymas zawsze miał głęboką świadomość pamięci historycznej i kulturowej. W swoim przesłaniu często powracał do dziedzictwa polskiej kultury – mówi ks. prał. Niewęgłowski.

Kard. Wyszyński doskonale wiedział, że kultura była jedną z form przetrwania polskiego narodu. Poparł organizację Tygodni Kultury Chrześcijańskiej, które zainicjował ks. prał. Niewęgłowski. – Gdy poszedłem do niego z tym pomysłem, natychmiast zgodził się – opowiada duchowny. Pięć lat później, w marcu 1980 r. kard. Wyszyński powołał Duszpasterstwo Twórców archidiecezji warszawskiej.

40 lat temu w stolicy powstało Duszpasterstwo Środowisk Twórczych.

Duszpasterstwo początkowo organizowane było w różnych warszawskich świątyniach: kościele św. Anny, św. Marcina czy Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny na Nowym Mieście.

Po wybuchu stanu wojennego duszpasterstwo stało się azylem, miejscem schronienia i spotkań, pomocy oraz inspiracji wielu osób ze środowisk naukowych i artystycznych. Tutaj wsparcie znajdowały osoby pozbawione pracy i rodziny internowanych. Przybywały do różnych miejsc stolicy, gdzie duszpasterską posługę pełnił ks. Niewęgłowski. Mogły liczyć na pomoc finansową, rzeczową, prawną i lekarską.

Przez wiele lat Duszpasterstwo Środowisk Twórczych szukało swojego miejsca. W końcu, w 1999 r. mogło cieszyć się własną świątynią, odbudowanym kościołem przy pl. Teatralnym.