Obserwator

Sejm

Pokerowy ruch Dobrej Zmiany

Czy wystąpienie Mateusza Morawieckiego i wotum zaufania dla jego rządu to punkt zwrotny kampanii prezydenckiej? – to się okaże. Na pewno premier zdobył parę punktów dla prezydenta Andrzeja Dudy, który – jak ujawnił szef rządu – namówił go do wystąpienia o to wotum. – Trzeba przeciąć festiwal awantur i powiedzieć: sprawdzam – miał stwierdzić prezydent. Ruch był pokerowy, bo nikt się go nie spodziewał, a najmniej opozycja. Nie zdążyła się przygotować, mogła odpowiedzieć tylko krzykami i inwektywami.

Mateusz Morawiecki musiał być pewny wyników głosowania. Za dużo mieli do stracenia – on, formacja, a i sam prezydent po takiej porażce pewnie by się nie podniósł. Ale to gdybanie, a rzeczywistość jest taka, że wysłuchaliśmy jednego z najlepszych wystąpień premiera Morawieckiego. – Jeżeli macie wystarczającą liczbę głosów, odwołajcie nas. Albo przestańcie jątrzyć, judzić, wymyślać tematy zastępcze: raz odwoływanie wicepremiera Sasina, raz ministra Szumowskiego. A zapowiadacie odwoływanie ministra Ziobry, ministra Kamińskiego – powiedział. W jego ocenie te sztuczki mają przykryć rzeczywistość. – A rzeczywistość jest taka, że wychodzimy z najgłębszego kryzysu od 30 lat. I dajcie nam działać, nie przeszkadzajcie – zaapelował do opozycji premier.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Reklama

Dlaczego w ogóle premier Morawiecki poprosił Sejm o udzielenie wotum zaufania swojemu rządowi? Zawsze udzielenie go wzmacnia proszącego, a w tym przypadku chodziło także o pokazanie w kontekście kampanii wyborczej, że prawica jest silna, zwarta i gotowa, i jest w stanie rządzić państwem w trudnej – wywołanej koronawirusem i jego następstwami – sytuacji. W poprzedniej kadencji stabilność rządu przyciągała do PiS wyborców także odległych od prawicy – zwraca uwagę dr hab. Rafał Chwedoruk z Uniwersytetu Warszawskiego. Odegrało to też rolę w początkach pandemii: notowania prezydenta Dudy i rządu poszły w górę. Ludzie im zaufali. Czy w wyborach 28 czerwca też zaufają? W tych wyborach nie będzie przecież chodziło jedynie o dalsze rządy Andrzeja Dudy.

Wojciech Dudkiewicz

Postępy postępu

Coraz mniej wolności

W Europie jest coraz mniej wolności religijnej. Kryminalizacja wypowiedzi przez ustawy o mowie nienawiści uniemożliwia debaty publiczne, które są solą demokracji. Wskazuje na to Paul Coleman z ADF International – organizacji broniącej m.in. wolności religijnej – który jako skrajne tego przykłady podaje sprawy trzech pań ze Skandynawii.

W marcu Europejski Trybunał Praw Człowieka uznał za niedopuszczalny wniosek dwóch szwedzkich położnych, które odmówiły dokonywania aborcji, w związku z czym straciły możliwość pracy i otrzymywania zasiłku dla bezrobotnych. Jesienią ub.r. wszczęto śledztwo przeciwko fińskiej posłance Päivi Räsänen za wpis na Twitterze, w którym skrytykowała finansowanie z pieniędzy wiernych Kościoła luterańskiego imprezy homoseksualistów. Coleman uważa, że w Europie coraz częściej musimy wybierać między sumieniem i wartościami, w które wierzymy, a karierą. Takie sprawy, coraz bardziej powszechne w całej Europie, służą zastraszaniu i cenzurze.

Reklama

W 2012 r. w swoich raportach Papieskie Stowarzyszenie Pomoc Kościołowi w Potrzebie alarmowało, że w Europie rugowanie religii odbywa się konsekwentnie, choć po cichu. Poważne zaniepokojenie budziły wtedy działania Wielkiej Brytanii, Niemiec, Holandii i Francji. Najnowszy raport wiedeńskiego Obserwatorium Nietolerancji i Dyskryminacji Chrześcijan w Europie odnotował w 2018 r. kilkaset incydentów nienawiści. Rosną liczba ataków na kościoły i siła nacisku, któremu poddawani są chrześcijanie m.in. ze strony homoseksualistów. Ellen Fantini z Obserwatorium alarmuje, że coraz więcej firm prowadzonych przez chrześcijan popada w ruinę finansową, chrześcijanie są zmuszani do wyboru między wiarą a wykonywaniem zawodu; wnioski o azyl składane przez chrześcijańskich uchodźców są arbitralnie odrzucane, a prawo rodziców do wychowywania dzieci jest uniemożliwiane przez nadmierną ingerencję rządów.

Julian Kostrzewa

Słowacja

Kościół żyje

Greckokatolicki arcybiskup Cyril Vasiľ potępił ostatnie nasilone ataki na wiarę i religię w mediach. – Od czasu gdy nowy centroprawicowy rząd objął w marcu władzę w Bratysławie, w komentarzach ostrzega się przed reżimem „chrześcijańskich ajatollahów” i próbą przejęcia władzy przez katolików – powiedział w kazaniu w Michalovcach we wschodniej Słowacji. Przypomniał, że ataki przybrały na sile, gdy słowacki Kościół starał się o wolną od pracy niedzielę. Przeciwnicy tej inicjatywy wezwanie do wprowadzenia wolnej niedzieli uznali za sygnał do wojny kulturowej. Arcybiskup Vasiľ bronił szczególnie atakowanego ministra zdrowia Marka Krajčíego, ewangelika. – Krajčí nie kryje swoich przekonań religijnych, dlatego obrzucano go najbardziej obraźliwymi i absurdalnymi wyzwiskami – powiedział arcybiskup. W pewnym sensie – przyznał jednak – jest to dobry znak, bo zaświadcza, że Kościół na Słowacji żyje.

Arcybiskup Vasiľ został mianowany administratorem greckokatolickiej eparchii Koszyce, którą ma zarządzać do czasu wyjaśnienia zarzutów wobec jej zwierzchnika bp. Milana Chautura CSsR.

w.d.

Katolicy – Anglikanie

Razem o etyce

Reklama

Pod koniec roku ma się ukazać wspólna deklaracja o tym, jak we wspólnocie Kościół lokalny i powszechny rozeznaje sprawiedliwe nauczanie etyczne. Dokument przygotowuje Międzynarodowa Komisja Anglikańsko-Rzymskokatolicka (ARCIC), która obradowała zdalnie w połowie maja z udziałem przedstawicieli obu Kościołów z Australii, Kanady, Nowej Zelandii, ze Stanów Zjednoczonych, z Karaibów i Europy. Komisja winna się jeszcze zebrać dwa razy do końca roku. Jest to trzecia faza dialogu katolicko-anglikańskiego, rozpoczęta w 2011 r. Temat wspólnoty podjęto już we wspólnej deklaracji Kroczyć razem drogą z maja 2017 r. Niedawno zakończone wirtualne spotkanie ARCIC pokazuje, że dialog teologiczny katolicko-anglikański się rozwija, a jeszcze jednym przykładem dobrych stosunków ekumenicznych między tymi wyznaniami jest wypożyczenie zakrwawionej tuniki św. Tomasza Becketa, przechowywanej w Rzymie, do prymasowskiej katedry anglikańskiej w Canterbury pod koniec br. w związku z obchodami 850. rocznicy jego męczeńskiej śmierci w grudniu 1170 r. w Canterbury.

j.k.

Dekret Trumpa

Na rzecz wolności

USA zwiększą wsparcie dla wysiłków na rzecz wolności religijnej – przewiduje dekret podpisany przez prezydenta Donalda Trumpa. Pomoc ma objąć wszystkich prześladowanych za wiarę na świecie. Sekretarz stanu i inni wysocy urzędnicy mają uczynić z wolności religijnej priorytet w ich pracy. Na programy ochrony wspólnot religijnych USA przeznaczą co najmniej 50 mln dol. rocznie. Państwo ma przeprowadzić szkolenia w zakresie wolności religii dla dyplomatów i upoważnić ich do poruszania tej tematyki w rozmowach z dyplomacją innych krajów.

w.d.

Papież do Polaków

Dziękujcie Bogu

Do dziękowania Bogu za dar Ducha Świętego, który ożywia entuzjazm wiary i czyni świadkami radości tych, którzy starają się żyć w świetle Chrystusa Zmartwychwstałego, wezwał młodych Franciszek. Swoje słowa – wypowiedziane podczas audiencji ogólnej transmitowanej przez media watykańskie z biblioteki Pałacu Apostolskiego – skierował szczególnie do uczestników XXIV Spotkania Lednickiego, które w tym roku ma charakter głównie wirtualny. Papież zachęcał młodzież Lednicy, by przyjęła motto patrona tych spotkań, św. Jana Pawła II: Totus Tuus, za swoje, i by całkowicie zawierzyła siebie Chrystusowi i Jego Matce.

j.k.

Watykan

Bardziej przezroczyści

Reklama

Stolica Apostolska wprowadza w życie nowy kodeks kontraktów i zamówień publicznych. To owoc 4 lat pracy różnych watykańskich dykasterii. Celem są polepszenie zarządzania zasobami, racjonalizacja wydatków i ograniczenie ryzyka korupcji. Podpisany przez Franciszka dokument ma formę motu proprio – listu papieskiego o charakterze dekretu. Z nowych norm wynika, że wszystkie przedsiębiorstwa, firmy stające do przetargów na dostarczanie towarów, usług czy wykonanie konkretnych prac mają zagwarantowane równe traktowanie.

j.k.

Gra o Hongkong

W obronie autonomii

Biskup Declan Lang, ordynariusz angielskiej diecezji Clifton, z siedzibą w Bristolu, wezwał Wielką Brytanię do obrony wolności w Hongkongu. To reakcja na zatwierdzenie przez chiński reżim projektu ustawy o bezpieczeństwie narodowym, którą chce narzucić Hongkongowi, a co spowoduje duże ograniczanie jego autonomii. Projekt ożywił protesty w Hongkongu, które są brutalnie tłumione. Premiera Borisa Johnsona do interwencji w tej sprawie nie trzeba było namawiać. Ogłosił, że odpowiedzią Londynu będzie zdecydowana liberalizacja prawa imigracyjnego dla mieszkańców autonomii mających brytyjski paszport terytoriów zamorskich. Obecnie takie paszporty ma ok. 300 tys. mieszkańców Hongkongu, jednak ponad 2,5 mln innych ma możliwość ich otrzymania. Propozycję Johnsona odczytano jako groźbę, że jeśli Chiny nie wycofają się ze swoich planów, jest gotowy szeroko otworzyć drzwi dla mieszkańców autonomii, która jest jednym z centrów finansowych świata. Według Johnsona, prawo pobytu posiadaczy takich paszportów w Wielkiej Brytani zostanie wydłużone, otrzymają oni również prawo do podejmowania pracy, co pozwoli im w przyszłości uzyskać pełne obywatelstwo. Władze Chin brytyjskie plany nazwały obrzydliwą ingerencją w swoje sprawy wewnętrzne. Eksperci zwracają uwagę, że gdyby plan się powiódł, wskutek olbrzymiego drenażu mózgów Chiny straciłyby ogromne bogactwo i kompetencje ulokowane w tej dawnej brytyjskiej kolonii.

w.d.

Białoruś

Trochę się boi

Reklama

Co prawda wybory prezydenckie odbędą się 9 sierpnia br., ale ludzie Aleksandra Łukaszenki muszą działać już dziś. Od początku maja na Białorusi zatrzymano co najmniej 200 przeciwników władz, a 70 z nich miało trafić do aresztu. Działacze opozycji są nękani nocnymi rewizjami. Białoruskie służby wkroczyły m.in. do biura już aresztowanego popularnego blogera Siarhieja Cichanouskiego w Homlu. W jego podmiejskim domku, według niezależnych mediów, znaleziono kilkaset tysięcy dolarów. Żona opozycjonisty oświadczyła, że żyją skromnie i że te pieniądze do nich nie należą. Po aresztowaniu jej męża setki Białorusinów ustawiło się w długie kolejki w wielu miastach kraju, by wesprzeć opozycyjnych kandydatów; trwa zbieranie podpisów na listach z poparciem. Działalność opozycji trafia na podatny grunt – nastroje Białorusinów wciąż się pogarszają. Ludziom nie podobają się spadek poziomu życia, wzrost cen i brak polityki socjalnej. Teraz doszło poczucie zagrożenia bezpieczeństwa zdrowotnego związane z pandemią COVID-19.

j.k.

USA

Apel kardynała

W związku z niepokojami w całym kraju prefekt watykańskiej Dykasterii ds. Integralnego Rozwoju Człowieka kard. Peter Turkson, pochodzący z Ghany, zaapelował o wyrzeczenie się przemocy oraz przebaczenie. Do protestów i zamieszek w całym kraju doszło po śmierci czarnoskórego George’a Floyda podczas akcji policji w Minneapolis. – Rasizm w każdej postaci zasługuje na potępienie, ale – dodał – demonstracje, złość i frustracja nie przywrócą życia Floydowi. W tej chwili ważne jest, by na wzór Chrystusa przebaczyć tym, którzy go zabili – stwierdził purpurat. – Myślę, że w ten sposób możemy uczcić pamięć George’a Floyda – powiedział. Amerykańscy biskupi podziękowali papieżowi Franciszkowi za wsparcie i słowa umocnienia. Co prawda niepokoje wybuchły po śmierci Floyda, ale ich głębszą przyczyną była pogarszająca się sytuacja gospodarcza. Ludzie się boją, czy w związku z epidemią COVID-19 będą mieli pracę – ocenia dr hab. Zbigniew Lewicki z UKSW. Czas jest gorący, zbliżają się wybory prezydenckie. Reelekcja Donalda Trumpa będzie zależała od stanu amerykańskiej gospodarki.

w.d.

HISZPANIA

Wszystko dla turystów

Reklama

Czy lewicowe władze ukrywają rzeczywiste dane o ofiarach koronawirusa, by nie odstraszać potencjalnych turystów? Kraj ten został mocno dotknięty przez obostrzenia, które przyniosły ogromne straty w turystycznej branży. Drugi do niedawna na świecie pod względem przyjmowanych turystów zagranicznych kraj odwiedzało rocznie ok. 55 mln osób, a wpływy z turystyki stanowią aż 12% budżetu. Dane na temat ofiar podawane przez władze stale stoją jednak w dużej sprzeczności z tym, co przedstawiają wspólnoty autonomiczne kraju.

j.k.

Badanie

Sympatyczni Polacy

Kochajmy się! Nigdy sympatia Niemców do Polski nie była tak duża – wynika z badań Barometr Polska-Niemcy 2020. Niemal jedna trzecia skojarzeń Polaków z Niemcami związana jest z wojną. Hasła, które opisują Niemcy jako kraj z silną gospodarką i dobrobytem, stanowią 1/15 skojarzeń respondentów z Polski. Nieco więcej wiąże się natomiast z kulturą, turystyką oraz językiem. Po niemieckiej stronie najliczniejsza (1/3) jest właśnie ta grupa skojarzeń z Polską. Skojarzenia związane z historią oraz z przestępczością i nieporządkiem stanowią po kilka procent wszystkich. Dla Niemców Polska jest natomiast atrakcyjnym celem turystycznym, kojarzonym z pięknymi miejscami na wypoczynek. Połowa Polaków i 2/3 Niemców są zdania, że w relacjach polsko-niemieckich należy się koncentrować na teraźniejszości oraz przyszłości. Ankietowani w obu krajach, uznający stan relacji polsko-niemieckich za dobry, jako przyczynę sympatii wskazują przede wszystkim wspólne interesy gospodarcze (40% Polaków i 51% Niemców), a na drugim miejscu przywołują działania własnego rządu (29% Polaków – polskiego, 23% Niemców – niemieckiego). Z kolei największa grupa respondentów, która uznaje stosunki polsko-niemieckie za złe, obarcza winą za ten stan rzeczy polski rząd (40% po stronie polskiej, 36% – po niemieckiej) lub widzi przyczynę w różnych interesach gospodarczych (30% Polaków i 31% Niemców).

j.k.

GUS

Mniej cudzoziemców

Reklama

Jedni będą zadowoleni, inni nie. Liczba cudzoziemców w Polsce spadła o ponad 220 tys. Największy spadek odnotowano wśród obywateli Ukrainy. Liczba obcokrajowców zamieszkujących Polskę w końcu 2019 r., według GUS, wyniosła 2,1 mln. Największą grupę stanowili i stanowią sąsiedzi z Ukrainy – było ich w naszym kraju ponad 1,35 mln. Jednak w marcu i kwietniu 2020 r. z Polski wyjechało prawie 940 tys. cudzoziemców, a przyjechało niemal 715 tys., co wskazuje na spadek o ponad 220 tys. osób – takie informacje można wyczytać w komunikacie straży granicznej. Największy spadek procentowy odnotowano wśród obywateli Białorusi (42%) i Rosji (26%). Największa populacja obywateli, tj. tych z Ukrainy, zmniejszyła się o ponad 11%.

w.d.

Wakacje za pasem

Niełatwe lato

To będzie trudne lato dla turystyki młodzieżowej. Ze względu na epidemię kolonie i obozy dla dzieci będą organizowane w wakacje w mocno okrojonym zakresie. Uczestników będzie mniej, a organizatorzy będą musieli dostosować się do specjalnych wytycznych. Oznacza to, że wiele biur turystycznych ma przed sobą najtrudniejsze lato od dawna. Według Polskiej Izby Turystyki, w zeszłym roku w koloniach i obozach uczestniczyło blisko 1,3 mln osób, a w tym roku może to być tylko 1/3 tej liczby.

Zasady bezpieczeństwa mocno zwiększają koszty pobytu, dlatego dobrą wiadomością dla biur podróży jest to, że branża turystyczna może już korzystać z tarczy finansowej, czyli z bezpośredniej pomocy państwa dla firm. Nie została natomiast jeszcze rozstrzygnięta kwestia tzw. bonu turystycznego. Władze pracują nad nim w pocie czoła.

j.k.

Drodzy bracia i siostry! Dzisiaj chciałbym wam powiedzieć o kolejnej, po św. Katarzynie Sieneńskiej i św. Katarzynie z Bolonii świętej noszącej imię Katarzyna. Myślę o św. Katarzynie z Genui, znanej przede wszystkim z powodu jej wizji czyśćca. Tekst, który opisuje jej życie i myśl, został opublikowany w tym liguryjskim mieście w 1551 r. Jest podzielony na trzy części: „Życie i nauka”, „Udowodnienie i wyjaśnienie czyśćca” - bardziej znana jako Traktat oraz „Dialog między duszą a ciałem”. Redaktorem końcowym był spowiednik Katarzyny, ks. Cattaneo Marabotto. Katarzyna urodziła się w Genui w 1447 r. Była ostatnią z pięciorga dzieci. Została osierocona przez ojca, Giacomo Fieschi, gdy była jeszcze dzieckiem. Matka, Francesca di Negro, dała jej dobre wychowanie chrześcijańskie, na tyle, że starsza z dwóch córek została zakonnicą. W wieku szesnastu lat Katarzyna został wydana za mąż za Giuliano Adorno, człowieka, który po wielu doświadczeniach militarnych i handlowych na Bliskim Wschodzie, powrócił do Genui, aby się ożenić. Życie małżeńskie nie było łatwe, także ze względu na charakter małżonka, uzależnionego od hazardu. Sama Katarzyna miała początkowo skłonność do prowadzenia pewnego rodzaju życia światowego, w którym jednakże nie mogła odnaleźć spokoju. Po dziesięciu latach, w jej sercu było głębokie poczucie pustki i goryczy. Nawrócenie rozpoczęło się 20 marca 1473 r., dzięki wyjątkowym przeżyciom. Udawszy się do kościoła świętego Benedykta i klasztoru Matki Bożej Łaskawej, aby się wyspowiadać, klękając przed kapłanem, „otrzymała - jak sama pisze - ranę w sercu, ogromną miłość ku Bogu”, z bardzo jasną wizją swojej nędzy i wad, a jednocześnie dobroci Boga, że omal nie zemdlała. Z tego doświadczenia zrodziła się decyzja, która ukierunkowała całe jej życie: „Nigdy więcej świata, nigdy więcej grzechów” (por. Vita mirabile, 3rv). Wówczas Katarzyna uciekła, przerywając spowiedź. Gdy wróciła do domu, weszła do najodleglejszego pokoju i długo płakała. W tym momencie była już wewnętrznie pouczona o modlitwie i świadoma ogromnej miłości Boga względem niej, grzesznej. Było to doświadczenie duchowe, którego nie mogła wyrazić słowami (por. Vita mirabile, 4r). To właśnie przy tej okazji ukazał się jej cierpiący Jezus, niosący krzyż, jak jest to często przedstawiane w ikonografii świętej. Kilka dni później wróciła do księdza, by w końcu dokonać dobrej spowiedzi. Tutaj zaczęło się owo „życie oczyszczenia”, które przez długi czas było przyczyną jej stałego bólu za popełnione grzechy i pobudziło do przyjmowania pokuty i ofiar, aby ukazać Bogu swoją miłość. Na tej drodze Katarzyna coraz bardziej przybliżała się do Pana, aż do wejścia w to, co nazywa się „życiem zjednoczenia”, to znaczy relacji wewnętrznego zjednoczenia z Bogiem. W Vita mirabile napisano, że jej dusza była prowadzona i pouczana wewnętrznie jedynie słodką miłością Boga, który dawał jej wszystko, czego potrzebowała. Katarzyna oddała się niemal całkowicie w ręce Pana, aby żyć przez około dwadzieścia pięć lat - jak pisze - „bez pośrednictwa jakiegokolwiek stworzenia, żyć pouczana i rządzona przez samego Boga”(Vita mirabile, 117r-118r), karmiąc się nade wszystko nieustanną modlitwą i Komunią Świętą przyjmowaną każdego dnia, co w jej czasach nie było powszechne. Dopiero wiele lat później Pan dał jej kapłana, który zatroszczył się o jej duszę. Katarzyna zawsze niechętnie zwierzała się i wyrażała doświadczenie swej mistycznej komunii z Bogiem, przede wszystkim ze względu na głęboką pokorę, jaką doświadczała w obliczu łask Pana. Jedynie perspektywa uwielbienia i możliwości pomagania w rozwoju duchowym innych ludzi pobudziła ją, aby powiedzieć innym, co się w niej wydarzyło, począwszy od chwili nawrócenia, które było jej doświadczeniem pierwotnym i podstawowym. Miejscem jej wstąpienia na szczyty mistyki był szpital Pammatone, największy kompleks szpitalny w Genui, którego była dyrektorką i inspiratorką. Tak więc Katarzyna żyła życiem w pełni czynnym, pomimo owej głębi swego życia duchowego. W Pammatone utworzyła się wokół niej grupa zwolenników, uczniów i współpracowników, zafascynowanych jej życiem wiary oraz miłością. Sam jej małżonek Giuliano Adorno, został nim na tyle pozyskany, że porzucił rozpustne życie, aby stać się tercjarzem franciszkańskim, przenieść do szpitala, i pomagać swej żonie. Zaangażowanie Katarzyny w opiekę nad chorymi trwało aż do końca jej ziemskiej pielgrzymki, 15 września 1510 r. Od nawrócenia do śmierci nie było wydarzeń nadzwyczajnych, ale dwa elementy charakteryzują całe jej życie: z jednej strony doświadczenie mistyczne, to znaczy głębokie zjednoczenie z Bogiem, odczuwane jako unia oblubieńcza, a z drugiej opieka nad chorymi, organizowanie szpitala, służba bliźniemu, zwłaszcza najbardziej potrzebującym i opuszczonym. Te dwa bieguny - Bóg i bliźni wypełniają całkowicie jej życie, praktycznie spędzone w obrębie szpitalnych murów. Drodzy przyjaciele, nigdy nie wolno nam zapominać, że im bardziej miłujemy Boga i trwamy w modlitwie, tym bardziej potrafimy prawdziwie kochać otaczające nas osoby, ponieważ będziemy zdolni do dostrzeżenia w każdej osobie oblicza Pana, który kocha bezgranicznie, nie czyniąc różnic. Mistyka nie tworzy dystansu wobec bliźniego, nie tworzy życia abstrakcyjnego, lecz raczej przybliża do drugiego człowieka ponieważ zaczyna się postrzegać świat oczyma i sercem Boga. Myśl Katarzyny o czyśćcu, ze względu na którą jest ona szczególnie znana, jest skondensowana w ostatnich dwóch częściach cytowanej księgi: „Traktat o czyśćcu” i „Dialogu między duszą a ciałem”. Ważne, aby zauważyć, że Katarzyna w swym doświadczeniu mistycznym nie ma nigdy szczególnych objawień o czyśćcu czy też doznających tam oczyszczenia duszach. Jednakże w pismach inspirowanych naszą Świętą jest to element centralny, a sposób jego opisania ma cechy oryginalne, na tle swej epoki. Pierwszy rys indywidualny dotyczy „miejsca” oczyszczenia dusz. W jej czasach przedstawiano go głównie odwołując się do obrazów związanych z przestrzenią: sądzono, że istnieje pewna przestrzeń, gdzie miałby się znajdować czyściec. U Katarzyny jednak czyściec nie jest przedstawiony jako element krajobrazu wnętrzności ziemi: jest to ogień nie zewnętrzny, ale wewnętrzny. Czyściec jest ogniem wewnętrznym. Święta mówi o drodze oczyszczenia duszy ku pełnej komunii z Bogiem, wychodząc od swojego doświadczenia głębokiego bólu z powodu popełnionych grzechów, w porównaniu z nieskończoną miłością Boga (por. Vita mirabile, 171v). Słyszeliśmy, że w czasie nawrócenia Katarzyna nagle odczuwa dobroć Boga, nieskończoną odległość swego życia od tej dobroci oraz palący ogień w swym wnętrzu. To jest ten ogień, który oczyszcza, jest to wewnętrzny ogień czyśćca. Także i tu jest rys oryginalny w porównaniu z myślą tamtej epoki. W istocie nie wychodzi się od zaświatów, aby powiedzieć o mękach czyśćcowych - jak to było w zwyczaju w tym czasie, a być może jeszcze dziś - aby następnie wskazać drogę do oczyszczenia i nawrócenia. Nasza Święta wychodzi od własnego doświadczenia życia wewnętrznego na drodze ku wieczności. Dusza - mówi Katarzyna - przedstawia się Bogu jako nadal związana pragnieniami i cierpieniami wynikającymi z grzechu, a to uniemożliwia jej, aby cieszyła się uszczęśliwiającą wizją Boga. Katarzyna stwierdza, że Bóg jest tak święty i czysty, że dusza zbrukana grzechem nie może się znaleźć w obecności Bożego majestatu (por. Vita mirabile, 177r). Także i my czujemy, jak bardzo jesteśmy oddaleni, jak bardzo jesteśmy pełni tak wielu rzeczy, które uniemożliwiają nam widzenie Boga. Dusza jest świadoma ogromnej miłości i doskonałej sprawiedliwości Boga, i w konsekwencji cierpi, że nie odpowiedziała w sposób prawidłowy i doskonały na tę miłość, a właśnie sama miłość wobec Boga staje się tym samym płomieniem, sama miłość oczyszcza z rdzy grzechu. U Katarzyny można dostrzec obecność źródeł teologicznych i mistycznych, z których zazwyczaj czerpano w owym czasie. W szczególności odnajdujemy typowy obraz zaczerpnięty od Dionizego Areopagity, to jest złotą nić, łączącą serce człowieka z samym Bogiem. Kiedy Bóg oczyścił człowieka, wiąże go cieniutką złotą nicią, jaką jest Jego miłość, i pociąga go ku sobie uczuciem tak silnym, że człowiek staje się „pokonanym, zwyciężonym, pozbawionym siebie”. W ten sposób serce człowieka jest opanowane przez miłość Boga, która staje się jedynym przewodnikiem, jedynym poruszycielem jego egzystencji (por. Vita mirabilis, 246 rv). Owa sytuacja wyniesienia ku Bogu i powierzenia się Jego woli, wyrażona obrazem nici, jest używana przez Katarzynę, aby wyrazić działanie światła Bożego na dusze w czyśćcu, światła, które je oczyszcza i unosi do wspaniałości promienistego blasku Bożego (por. Vita mirabilis, 179r). Drodzy przyjaciele! Święci w swoim doświadczeniu zjednoczenia z Bogiem, osiągają tak głębokie „poznanie” Bożych tajemnic, w którym nawzajem przenikają się miłość i poznanie, że stanowią pomoc dla teologów w ich wysiłkach badawczych, intellectus fidei rozumienia tajemnic wiary, rzeczywistego zgłębienia tajemnic, na przykład, czym jest czyściec. Poprzez swe życie święta Katarzyna poucza nas, że im bardziej kochamy Boga i wchodzimy w zażyłość z Nim na modlitwie, to tym bardziej pozwala się On poznawać i rozpala nasze serca swoją miłością. Pisząc o czyśćcu, Święta przypomina nam podstawową prawdę wiary, która staje się dla nas zachętą do modlitwy za zmarłych, aby mogli oni osiągnąć uszczęśliwiającą wizję Boga w komunii świętych (por. Katechizm Kościoła Katolickiego, 1032). Pokorna, wierna i wielkoduszna służba, jaką Święta zaoferowała przez całe życie w szpitalu Pammatone, to jasny przykład miłości dla wszystkich i szczególna zachęta dla kobiet, które wnoszą fundamentalny wkład na rzecz społeczeństwa i Kościoła, wraz ze swą cenną pracą, ubogaconą przez ich wrażliwość i poświęcenie się dla najbiedniejszych i najbardziej potrzebujących. Dziękuję. Tłum. st (KAI)/Watykan