Liczby nie powiedzą wszystkiego – każdy pacjent to osobna ludzka historia, którą wypełniła specjalistyczna opieka i godność w jednym z najtrudniejszych etapów życia ziemskiego.

Od początku w miechowskim hospicjum prócz osób świeckich pracują siostry ze Zgromadzenia Sióstr Albertynek Posługujące Ubogim.

Dylematy czasu pandemii

Sytuacja pandemii i uzasadnionego reżimu sanitarnego zaburzyła większość, jeśli nie wszystkie dziedziny naszego życia. Okoliczności zagrożenia epidemiologicznego wpłynęły na funkcjonowanie hospicjum, szczególnie dotkliwie w październiku ubiegłego roku, kiedy na Covid-19 zachorowała zdecydowana większość personelu i pacjentów placówki. Siostra Benedykta – Magdalena Majzner, kierownik hospicjum mówi, że przez miesiąc nie prowadzili przyjęć a obecnie w miechowskim hospicjum przebywa 25-27 osób (docelowo może być 37). Zgłoszeń jest mniej, a co za tym idzie, hospicjum otrzymuje mniejsze dofinansowanie z Narodowego Funduszu Zdrowia. Znacznie ograniczone są akcje charytatywne i odwoływane wydarzenia m.in. charytatywny bal karnawałowy. – Pomimo trwającej pandemii, u nas życie trwa. Normalnie odbywają się wizyty lekarskie, zabiegi pielęgniarskie, prowadzimy rehabilitację, wspieramy psychologicznie i duchowo – wyjaśnia siostra Benedykta.

Kierownik hospicjum zaznacza, że dla rodzin decyzja o powierzeniu bliskiego do hospicjum jest zawsze bardzo trudna a obecnie, gdy odwiedziny są niemożliwe – jeszcze trudniejsza. – Psychologowie prócz wcześniej wspomnianego wsparcia, zapewniają również kontakt zdalny rodzin z ich bliskimi przez komunikatory internetowe. Jeśli ktoś nie ma możliwości technicznych, nasza placówka dysponuje specjalnie przygotowanym miejscem – tłumaczy.

Dobre miejsca

Koncepcja wykreowania na terenie hospicjum miejsca spotkań, łączącego klimat domu, piękno i ciepło domowych przedmiotów, zapach kawy – zrodziła się jeszcze w czasach przedpandemicznych. Przy ogromnym zaangażowaniu wolontariuszy zebrano potrzebne środki pieniężne i przedmioty, którym cierpliwe ręce nadały drugie życie: rustykalne drzwi, lustra, obrazy, serwety, serwisy herbaciane i kawowe. Jak mówi s. Benedykta, wszystkie elementy kawiarenki „Dwa serca” zostały ofiarowane przez ludzi wrażliwych na potrzeby drugiego człowieka. Z kolei pomysł na nazwę to koncepcja spotkania dwóch serc – chorego i jego rodziny, chorego i wolontariuszy, chorego i Pana Jezusa. Docelowy zamiar zaburzyła pandemia. Niemniej jest to miejsce wielu pięknych historii i wzruszeń. Jak wspomina siostra Benedykta: – Pan Tadeusz nie widział się z żoną, odkąd trafiła do naszej placówki. Ona często pytała o niego, a on przyjeżdżając niestety nie mógł wejść do sali żony. Pojawiał się systematycznie, przywożąc małe podarunki dla ukochanej. Cały zespół hospicyjny poruszony sytuacją, w jakiej znalazł się p. Tadeusz, patrzył z poczuciem niemocy ale również z nadzieją, by jakoś pomóc tym ludziom spotkać się. Marzenie spełniło się poprzez wirtualne spotkanie w kawiarence „Dwa Serca” przy pomocy Skype’a. Widzieli się, słyszeli i dzielili emocjami. Może nie było to fizyczne spotkanie, ale z prawdziwym wzruszeniem i najlepsze, jakie mogliśmy na ten moment zrealizować – podsumowuje przełożona Sióstr Albertynek z Miechowa.

Pomoc w hospicjum w Miechowie otrzymało 3,5 tys. osób.

Podziel się cytatem

W hospicjum najważniejszym miejscem jest zabytkowa kaplica, dzięki której pacjenci mogą uczestniczyć w codziennej Mszy św. za pośrednictwem radiowęzła i nadawanego obrazu. Kapelan regularnie udziela sakramentów, wspiera duchowo i pomaga zrozumieć cierpienie. W Wielkim Poście odbywać się będzie tradycyjnie nabożeństwo Drogi Krzyżowej transmitowane do sal pacjentów. Raz w miesiącu (przed pandemią) zapraszano rodziny osierocone na Mszę św. w intencji zmarłych w hospicjum.

Obraz hospicjum byłby niepełny bez działalności formy domowej placówki, obejmującego pozostających w domach pacjentów. Zespół hospicyjny wspiera, edukuje, wdraża odpowiednie leczenie i działania terapeutyczne zapewniając całodobową i bezpłatną opiekę dla pacjentów z kwalifikującymi się jednostkami chorobowymi.

Bogactwo i kapitał osobowy hospicjum to wolontariat.

Temat przedstawimy wkrótce.