Prawie połowa Polaków najbardziej chciałaby mieć dwoje dzieci (46%), a trójkę – 22%. Ponad jedna piąta młodych Polaków nie planuje w ogóle potomstwa – wynika z nowych badań CBOS. Wyniki wskazują, że większą liczbę dzieci preferują osoby religijne o przekonaniach centrowych lub prawicowych, które nie mają wysokich dochodów. Brak chęci posiadania potomstwa deklarują natomiast najczęściej niewierzący o poglądach lewicowych i o wysokich dochodach. Wychodzi na to, że bogactwo częściej prowadzi do trudno zrozumiałej niechęci do posiadania dzieci, a przecież teoretycznie osoby o największych dochodach najłatwiej mogą zapewnić dzieciom wszystko. Może to o takich m.in. sytuacjach myślał papież, kiedy mówił, że diabeł wchodzi w człowieka przez kieszeń.
ARCHIDIECEZJA GDAŃSKA Nowy biskup
Kościół w Polsce ma nowego biskupa. 20 sierpnia w katedrze oliwskiej święcenia biskupie przyjął ks. Piotr Przyborek, 46-letni kapłan, biblista, gdańszczanin, dyrektor Wydziału Duszpasterskiego Kurii Metropolitalnej Gdańskiej. Ksiądz dr Piotr Przyborek został biskupem pomocniczym w archidiecezji na Wybrzeżu. Jako zawołanie biskupie przyjął słowa św. Pawła z Listu do Rzymian: „Jesteśmy dziećmi Bożymi”. Należy do grona najmłodszych polskich biskupów.
Biskup Jan Piotrowski poświęcił 14 sierpnia drugą pustelnię w diecezji kieleckiej, zbudowaną przez wkraczającą na drogę formacji pustelniczej Agatę, i przewodniczył Mszy św. z tej okazji, sprawowanej w kaplicy pustelni. Jest to niewielki domek wzniesiony według koncepcji kandydatki, z pomocą m.in. jej bliskich. Będzie się ona zajmowała pisaniem ikon i być może drobnym rękodziełem, niekolidującym z życiem pustelniczym. Pustelnia znajduje się na terenie parafii Drochlin k. Koniecpola.
Trudno powiedzieć, żeby życie pustelnicze było kiedykolwiek nurtem masowym. Nie można również powiedzieć, że to mało istotny margines Kościoła. To ważny i stale obecny nurt duchowości katolickiej. Można by przypuszczać, że służy on wyłącznie osobom, które decydują się na takie spędzenie swojego życia. Ktoś może nawet złośliwie dostrzegać w tym egoizm. Oczywiście, dla większości osób taki wybór może być zupełnie niezrozumiały przede wszystkim dlatego, że nie są powołane do życia w odosobnieniu. Chodzi o to, aby ten wybór nie tylko uszanować, ale aby dostrzec w nim niezaprzeczalną wartość, także dla społeczeństwa, bo pustelnie mają wymiar społeczny.
KANADA Prawda czy fałsz?
„Nie wiem, czy byłam ofiarą, ale to moja historia” – stwierdziła nieznana bliżej kobieta, kiedyś stażystka archidiecezji w Quebecu, która oskarżyła kard. Marca Ouelleta, szefa Dykasterii ds. Biskupów, o molestowanie. Co zrobił kardynał? Właściwie nie wiadomo. Na pewno nie spotykał się z tą kobietą na osobności ani w węższym gronie. Widywali się przy okazji większych zdarzeń, na które zapraszano duchownego, który witał się ze wszystkimi lub z większością, a na pewno z tymi, którzy do niego podchodzili. Minęło sporo czasu, zanim kobieta uznała, że zachowanie kardynała podczas tych spotkań było dwuznaczne, i wniosła pozew. Kardynał Ouellet stanowczo zaprzeczył oskarżeniom i zapowiedział, że będzie czynnie uczestniczył w postępowaniu cywilnym, aby prawda została ustalona. Sprawa jest częścią pozwu zbiorowego złożonego przez ponad 100 osób, które twierdzą, że były molestowane przez księży lub innych pracowników archidiecezji w Quebecu (kard. Ouellet wcześniej był jej arcybiskupem). Większość spraw dotyczy rzekomego molestowania sprzed pół wieku. Sprawa będzie więc wałkowana bardzo długo ze względu na wielość wątków i czasową odległość od zdarzeń, o których ma orzekać sąd. I pewnie o to chodzi w tym ataku na kardynała, a ze względu na zajmowane przez niego stanowisko – także ataku na Kościół.
Triduum Paschalne przywołuje na myśl historię naszego zbawienia, a tym samym zmusza do wejścia w istotę chrześcijaństwa. Przeżywanie tych najważniejszych wydarzeń zaczyna się w Wielki Czwartek przywołaniem Ostatniej Wieczerzy, a kończy w Wielkanocny Poranek, kiedy zgłębiamy radosną prawdę o zmartwychwstaniu Chrystusa i umacniamy nadzieję naszego zmartwychwstania. Wszystko osadzone jest w przestrzeni i czasie. A sam moment śmierci Pana Jezusa w Wielki Piątek podany jest z detaliczną dokładnością. Z opisu ewangelicznego wiemy, że śmierć naszego Zbawiciela nastąpiła ok. godz. dziewiątej (Mt 27, 46; Mk 15, 34; Łk 23, 44). Jednak zastanawiający jest fakt, że ten ważny moment w zbawieniu świata identyfikujemy jako godzinę piętnastą. Uważamy, że to jest godzina Miłosierdzia Bożego i w tym czasie odmawiana jest Koronka do Miłosierdzia Bożego.
Dlaczego zatem godzina dziewiąta w Jerozolimie jest godziną piętnastą w Polsce? Podbudowani elementarną wiedzą o czasie i doświadczeniami z podróży wiemy, że czas zmienia się wraz z długością geograficzną. Na świecie są ustalone strefy, trzymające się reguły, że co 15 długości geograficznej czas zmienia się o 1 godzinę. Od tej reguły są odstępstwa, burzące idealny układ strefowy. Niemniej, faktem jest, że Polska i Jerozolima leżą w różnych strefach czasowych. Jednak jest to tylko jedna godzina różnicy. Jeśli np. w Jerozolimie jest godzina dziewiąta, to wtedy w Polsce jest godzina ósma. Zatem różnica czasu wynikająca z położenia w różnych strefach czasowych nie rozwiązuje problemu zawartego w tytułowym pytaniu, a raczej go pogłębia.
Jednak rozwiązanie problemu nie jest trudne. Potrzeba tylko uświadomienia niektórych faktów związanych z pomiarem czasu. Przede wszystkim trzeba mieć na uwadze, że pomiar czasu wiąże się zarówno z ruchem obrotowym, jak i ruchem obiegowym Ziemi. I od tego nie jesteśmy uwolnieni teraz, gdy w nauce i technice funkcjonuje już pojęcie czasu atomowego, co umożliwia jego precyzyjny pomiar. Żadnej precyzji nie mogło być dwa tysiące lat temu. Wtedy nawet nie zdawano sobie sprawy z ruchów Ziemi, bo jak wiadomo heliocentryczny system budowy świata udokumentowany przez Mikołaja Kopernika powstał ok. 1500 lat później. Jednak brak teoretycznego uzasadnienia nie zmniejsza skutków odczuwania tych ruchów przez człowieka.
Nasze życie zawsze było związane ze wschodem i zachodem słońca oraz z porami roku. A to są najbardziej odczuwane skutki ruchów Ziemi, miejsca naszej planety we wszechświecie, kształtu orbity Ziemi w ruchu obiegowym i ustawienia osi ziemskiej do orbity obiegu. To wszystko składa się na prawidłowości, które możemy zaobserwować. Z tych prawidłowości dla naszych wyjaśnień ważne jest to, że czas obrotu Ziemi trwa dobę, która dzieli się na dzień i noc. Ale dzień i noc na ogół nie są sobie równe. Nie wchodząc w astronomiczne zawiłości precyzji pomiaru czasu możemy przyjąć, że jedynie na równiku zawsze dzień równy jest nocy. Im dalej na północ lub południe od równika, dystans między długością dnia a długością nocy się zwiększa - w zimie na korzyść dłuższej nocy, a w lecie dłuższego dnia. W okolicy równika zatem można względnie dokładnie posługiwać się czasem słonecznym, dzieląc czas od wschodu do zachodu słońca na 12 jednostek zwanych godzinami. Wprawdzie okolice Jerozolimy nie leżą w strefie równikowej, ale różnica między długością między dniem a nocą nie jest tak duża jak u nas. W czasach życia Chrystusa liczono dni jako czas od wschodu do zachodu słońca. Część czasu od wschodu do zachodu słońca stanowiła jedną godzinę. Potwierdzenie tego znajdujemy w Ewangelii św. Jana „Czyż dzień nie liczy dwunastu godzin?” (J. 11, 9). I to jest rozwiązaniem tytułowego problemu. Godzina wschodu to była godzina zerowa. Tymczasem teraz godzina zerowa to północ, początek doby. Stąd współcześnie zachodzi potrzeba uwspółcześnienia godziny śmierci Chrystusa o sześć godzin w stosunku do opisu biblijnego. I wszystko się zgadza: godzina dziewiąta według ówczesnego pomiaru czasu w Jerozolimie to godzina piętnasta dziś. Rozważanie o czasie pomoże też w zrozumieniu przypowieści o robotnikach w winnicy (Mt 20, 1-17), a zwłaszcza wyjaśni dlaczego, ci, którzy przyszli o jedenastej, pracowali tylko jedną godzinę. O godzinie dwunastej zachodziło słońce i zapadała noc, a w nocy upływ czasu był inaczej mierzony. Tu wykorzystywano pianie koguta, czego też nie pomija dobrze wszystkim znany biblijny opis.
Za zgodą Wydawnictwa Czarna Skrzynka publikujemy fragmenty rozmowy Daniela Obajtka i Wiktora Świetlika, czyli książki “Daniel Obajtek. Jeszcze nie skończyłem”.
Powstańcy getta warszawskiego nie mieli złudzeń, widzieli, co ich czeka, ale jednak zdecydowali się na walkę, która stała się przykładem, inspiracją i symbolem - napisał jerozolimski Instytut Jad Waszem. W sobotę obchodzona jest 82. rocznica wybuchu powstania w getcie warszawskim.
"Kiedy Niemcy wkroczyli do getta, zostali zaatakowani przez bojowników. Powstańcy, mimo minimalnych zapasów, przez blisko miesiąc stawiali opór jednej z najpotężniejszych wówczas armii świata, która miała przytłaczającą przewagę liczebną i sprzętową" - przypomniała w mediach społecznościowych izraelska instytucja.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
_1744892545.jpg)
