Sformułowanie św. Pawła z Pierwszego Listu do Koryntian, któremu chcemy się przyjrzeć, znajduje się na początku jego pisma (por. 1, 17). Święty Paweł przedstawia powód, dla którego kieruje swoje przesłanie do wspólnoty w Koryncie: istniejące w niej podziały. Poszczególni „liderzy” tworzą własne stronnictwa, co osłabia jedność wspólnoty jako całości. Brak zgody i pokoju wynika z niezrozumienia podstawowej prawdy chrześcijańskiej drogi. Dla chrześcijanina jedyny punkt odniesienia ma stanowić Jezus Chrystus jako Zbawiciel, w którego imię każdy otrzymuje chrzest. Żaden przywódca nie może przesłaniać sobą założyciela i fundamentu Kościoła.
Przy okazji pouczenia na temat niepodzielności Chrystusa i jedności Kościoła św. Paweł Apostoł przedstawia istotę swojej misji: głoszenie Ewangelii. Wyznaje, że nie został posłany, aby chrzcić. Nie umniejsza w ten sposób znaczenia sakramentu, który – jak powie na innym miejscu – jest zanurzeniem się w śmierć Chrystusa (por. Rz 6, 3). Święty Paweł może nawiązywać tutaj do błędnego przekonania, jakoby między udzielającym chrztu a przyjmującym go miała się nawiązywać szczególna więź przynależności. To przekonanie mogło stanowić źródło problemów wspólnoty w Koryncie, rozbitej na kilka rywalizujących stronnictw.
Sedno misji św. Pawła sprowadza się do głoszenia Ewangelii. Do tego właśnie został posłany i powołany przez Chrystusa. Paweł nie głosi Ewangelii w „mądrości słowa”. Oznacza to, że jego misja nie dokonuje się zgodnie z kryteriami światowymi w celu przypodobania się słuchaczom czy też z wykorzystaniem chwytliwych retorycznych form. Apostoł uzasadnia w jasny sposób, dlaczego nie podporządkowuje się zewnętrznym wpływom w prowadzeniu swojej misji: „by nie zniweczyć Chrystusowego krzyża”. Kluczowym słowem w tym zdaniu jest czasownik oddany polskim „zniweczyć”. Grecki oryginał zawiera tutaj czasownik ?????, co jest tłumaczone jako: uczynić pustym, pozbawić mocy, nie odnieść skutku. Krzyż Chrystusa oznacza tu całość dzieła zbawienia. Paweł jako gorliwy ewangelizator chce przekazywać prawdę o zbawieniu w sposób pełny i nieskażony. Logika świata jest diametralnie różna od logiki wynikającej z krzyża Chrystusa, dlatego nie jest możliwy żaden kompromis. Prawda o ukrzyżowanym Chrystusie, który jest „zgorszeniem dla Żydów i głupstwem dla pogan” (por. 1 Kor 1, 23), może zostać przyjęta tylko dzięki wierze w Syna Bożego – jedynego Zbawiciela. Ani retoryka, ani filozofia – żadna forma „mądrości słowa” nie jest w stanie wyrazić tajemnicy zbawienia. Święty Paweł niestrudzenie przekazuje prawdę o krzyżu Chrystusa, pozostaje zatem wierny swojemu powołaniu. Apostoł zachowuje postawę pokory wobec tej niezgłębionej tajemnicy – jako jej głosiciel, a nie posiadacz. W ostatecznym rozrachunku liczy się bowiem dar życia wypływający z Chrystusowego krzyża. Wymyka się on naszej ludzkiej logice, przerasta oczekiwania i dlatego może być przyjęty w wierze właśnie jako czysty dar.
Pomóż w rozwoju naszego portalu