Przydrożne kapliczki, krzyże, figury świętych. Mijamy je prawie codziennie, ale tak bardzo wrosły w otaczający nas krajobraz, że może nawet ich nie zauważamy.
A powinniśmy, bo są one ważnym znakiem wiary pokoleń, symbolami wspólnotowej religijności i chrześcijańskiej troski o wartości moralne. Przypominają, że Bóg jest bliżej, niż myślimy. Upamiętniają wiele wydarzeń z życia naszej społeczności, zarówno tragicznych, jak i radosnych, dziękczynnych.
Zapraszamy, by w maju szczególnie zadbać o te miejsca i odprawiać przy nich wspólną modlitwę: nabożeństwo majowe, Różaniec, modlitwę Anioł Pański lub inną wybraną oraz odczytać fragment encykliki Laudato si’.
W jednej z najbardziej znanych pieśni maryjnych śpiewamy: „Chwalcie, łąki umajone...” – zachęcamy, by w tym duchu pielęgnować otoczenie kapliczek, krzyży i figur przydrożnych. Zadbajmy o wymiar estetyczny, ale również o przyrodę w tych miejscach; jeśli mamy czas i możliwość, uprzątnijmy je, odnówmy przez odmalowanie, naprawienie niewielkich szkód powstałych z biegiem czasu. Warto do działania zaprosić też innych i kontynuować we wspólnocie tradycję pielęgnacji tych miejsc. Przez modlitwę przy kapliczkach, krzyżach i figurach przydrożnych okazujemy szacunek tym, którzy przed nami dbali o te miejsca, ale również całemu dziełu stworzenia. W dniach 21-28 maja będziemy obchodzić ustanowiony przez papieża Franciszka Tydzień Laudato si’ – szczególny czas troski o nasz wspólny dom. Dajmy temu wyraz przez dbałość o nasz lokalny krajobraz, którego kapliczki, krzyże i figury przydrożne są ważnym elementem.
Zapraszamy również do dołączenia do Zielonych Parafii – programu objętego patronatem Konferencji Episkopatu Polski, który łączy już 150 wspólnot parafialnych w całej Polsce. Każda z nich przez edukację i konkretne inicjatywy tworzy w parafii przyjazne ludziom i środowisku rozwiązania. Aby dowiedzieć się więcej oraz zaangażować wspólnotę parafialną w działania na rzecz katolickiej ekologii integralnej, wystarczy wejść na stronę: www.zieloneparafie.pl i się zarejestrować. Rejestracja i udział w tym programie są bezpłatne.
Fundacja GCCM Polska – Światowy Ruch Katolików na rzecz środowiska
Sposoby zaangażowania w parafiach i wspólnotach:
1. Zadbajmy o wymiar estetyczny tych miejsc w duchu pieśni maryjnej „Chwalcie, łąki umajone...” – uprzątnijmy najbliższe otoczenie kapliczki, zamiast kosić trawę wokół, tylko ją przytnijmy lub zasiejmy łąkę kwietną. Sztuczne kwiaty zastąpmy kwiatami w rabatce lub doniczkowymi.
2. Modlitwa przy kapliczce – zapraszamy do odprawienia nabożeństwa majowego, Różańca, modlitwy Anioł Pański lub innej, wybranej. Niech nasza pieśń uwielbienia niesie się po okolicy i chwali dzieło stworzenia.
3. Zapraszamy do konkursu fotograficznego „Przydrożne kapliczki znakiem wiary pokoleń” – wystarczy zrobić zdjęcie kapliczki, figury bądź krzyża przydrożnego w trakcie spotkania modlitewnego i/lub z uwzględnieniem walorów krajobrazu i opisać w kilku zdaniach historię tego miejsca oraz dlaczego jest ono ważne dla miejscowej społeczności. Fotografie i historie przyjmujemy do 4 czerwca drogą mailową na adres: lsm.polska@livelaudatosi.org . Więcej informacji na stronie: www.zieloneparafie.pl .
„Każdy z nas powinien być uczniem Chrystusa, kiedy niesie krzyż swoich codziennych obowiązków” - mówił ks. Krzysztof Krulik 4 września br. na rozpoczęcie Mszy św. sprawowanej przy źródełku św. Huberta znajdującym się w lesie między Cisiem a Blachownią z okazji 10-lecia powstania tam kapliczki św. Huberta.
Ks. Krzysztof Krulik, proboszcz parafii Najświętszego Zbawiciela w Blachowni i kościoła filialnego pw. św. Antoniego z Padwy w Cisiu, dziękował za zaangażowanie i ofiarność osobom, dzięki którym powstała kapliczka, wśród nich wymieniając leśników, zaangażowane rodziny i zmarłego ks. Wojciecha Torchałę, byłego kapelana i członka Koła Łowieckiego „Uroczysko”, dziękował też użytkownikom za kulturalne korzystanie ze źródła wody. - To, że płaskorzeźba św. Huberta umieszczona w kapliczce nie jest za szybą, jest równoznaczne z tym, że każdy ma w szacunku to miejsce i rozumie, że zarówno ta woda, jak i przyroda, która tu jest, to dar od Pana Boga - powiedział ks. Krulik.
7 grudnia Kościół katolicki obchodzi wspomnienie liturgiczne św. Ambrożego, biskupa i doktora Kościoła, jedną z największych postaci Kościoła Zachodniego w IV w. Dane o wcześniejszym jego życiu są skąpe, natomiast biografia od chwili wybrania go na biskupa jest bardzo bogata.
Ambroży urodził się około roku 340 w Trewirze (dzisiejsze Niemcy), jako syn prefekta Galii. Otrzymawszy staranne wykształcenie w Rzymie, rozpoczął karierę państwową na terenie dzisiejszej Jugosławii. Około roku 370 został mianowany zarządcą - prefektem północnej Italii, mieszkając w Mediolanie.
W roku 374 w Mediolanie zmarł tamtejszy biskup. Zapowiadał się burzliwy wybór nowego biskupa, gdyż dwie partie: jedna prawowierna, druga sympatyzująca z arianizmem, wysuwały swoich kandydatów, ale ponieważ głosy były równomierne, wybory się przeciągały. Ambroży, podejrzewając, że może dojść do zamieszek, nie chcąc do nich dopuścić, z urzędu udał się do katedry. Kiedy tam się znalazł, z tłumu jakieś dziecko zwołało: "Ambroży biskupem". Zebrani uznali to za znak opatrznościowy i mimo tego, że Ambroży - choć należał do rodziny chrześcijańskiej - nie był nawet ochrzczony i opierał się, wymogli na nim zgodę. Dla wybierających nie stanowiło to żadnej przeszkody. Wiedzieli, że jest człowiekiem sprawiedliwym i bardzo odpowiedzialnym, a to wystarczyło, by mógł być dobrym biskupem. Przyszłość potwierdziła, że mieli rację.
W ciągu ośmiu dni Ambroży przygotował się, przyjął chrzest i pozostałe sakramenty, a 7 grudnia 374 r. został konsekrowany na biskupa Mediolanu.
Nowy biskup wiedział, jak małe kompetencje posiada w zakresie znajomości Pisma Świętego i prawd objawionych, dlatego swoje duszpasterzowanie rozpoczął od gruntownego studiowania Biblii i literatury chrześcijańskiej. Miało to służyć jego przepowiadaniu. Wnet zasłynął jako kaznodzieja; podziwiał go św. Augustyn.
Św. Ambroży żył i działał w okresie, kiedy dopiero zaczynały się kształtować stosunki Kościoła z państwem (władzą cesarską). Jego postawa i poczynania w tej dziedzinie miały znaczący wpływ na przyszłość tych stosunków. Inicjatywy biskupa Mediolanu były też próbą określenia miejsca Kościoła w społeczeństwie. Z tego też punktu widzenia należy oceniać słynne "potyczki" Ambrożego z władzą cesarską.
Najgłośniejszym był konflikt Ambrożego z cesarzem Teodozjuszem. Powodem była rzeź dokonana z rozkazu cesarza w Tessalonikach. Podczas lokalnych zamieszek zginął tam jeden z oficerów rzymskich. W odwecie cesarz zarządził masakrę ludności; mieszkańców zgromadzonych w cyrku zaatakowali żołnierze. Zginęło prawie 700 osób. Wówczas biskup Ambroży nałożył na cesarza obowiązek odbycia pokuty. O dziwo, Teodozjusz uznał swój grzech i zgodził się na określoną przez biskupa pokutę, co było wyrazem wielkiego autorytetu biskupa Ambrożego. Za jego sprawą świat zrozumiał, że władca w Kościele jest tylko wiernym - niczym więcej - i obowiązują go te same zasady Bożego Prawa, które normują życie wszystkich.
Sprecyzowane przez św. Ambrożego ustawienie władcy wobec Bożego Prawa, na straży którego stoi biskup, stało się normą w Kościele katolickim i obowiązuje do dziś. Potknął się o tę normę w XVI w. Henryk VIII, który po popełnieniu grzechu, nie chcąc pokutować, wolał oderwać cały Kościół angielski od biskupa Rzymu. Ten zaś, stając na straży Bożego Prawa, nie mógł przyjąć innego rozwiązania.
Wspomnienie postaci św. Ambrożego przypomina bardzo trudne zagadnienie relacji Kościoła do państwa, zwłaszcza wtedy, gdy władzę w państwie sprawuje katolik. Ten bowiem jako wierzący musi się nieustannie liczyć z Bożym Prawem. Nie chodzi tu tylko o decyzje, ale i o zachowanie Bożego Prawa w życiu osobistym, które dla podwładnych jest niepisaną normą postępowania.
Stąd do historii św. Ambroży przeszedł nie tyle jako teolog, ile jako odważny biskup, wzywający władców (dzisiaj sprawujących władzę na różnym szczeblu życia demokratycznego) do zachowania Prawa Bożego.
Św. Ambroży zmarł w Wielką Sobotę 4 kwietnia 397 r. Został pochowany w Mediolanie. Do dziś pozostaje postacią wręcz symboliczną dla tego miasta. Zdumiewała jego aktywność, co podkreślił biograf, notując z podziwem, że po śmierci Ambrożego, jego obowiązki katechetyczne musiały być podzielone między pięciu kapłanów.
Wspólna modlitwa z udziałem abp. Andrzeja Przybylskiego odbyła się wieczorem 6 grudnia w Wyższym Śląskim Seminarium Duchownym w Katowicach. - Daj Bogu szansę! Może przestań dyskutować, jaki to Bóg powinien być i co o nim sądzi świat. Zafunduj sobie czas przed Najświętszym Sakramentem - zachęcał metropolita katowicki.
Przybyłych do gmachu WŚSD na spotkanie „Przygotuj się na święta” - akcji organizowanej przez katowickich alumnów - przywitał ks. Krzysztof Matuszewski, rektor Wyższego Śląskiego Seminarium Duchownego w Katowicach. Duchowny prosił wszystkich o modlitwę za alumnów oraz o nowe powołania kapłańskie do katowickiego seminarium.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
