Reklama

Niedziela Przemyska

Gotowi do służby

Tradycyjnie w 7. niedzielę wielkanocną, czyli w uroczystość Wniebowstąpienia Pańskiego, w archidiecezji przemyskiej odbyły się święcenia diakonatu.

Niedziela przemyska 22/2023, str. II

[ TEMATY ]

święcenia diakonatu

kl. Gabriel Patrylak

dk. Łukasz Zięba i dk. Karol Jagiełło

dk. Łukasz Zięba i dk. Karol Jagiełło

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

W tym roku uroczystość ta odbyła się w trzech parafiach: św. Michała Archanioła i św. Anny w Dydni, św. Franciszka z Asyżu w Jelnej, oraz w parafii Miłosierdzia Bożego w Krośnie. Sakrament święceń przyjęło sześciu alumnów Wyższego Seminarium Duchownego w Przemyślu. W Jelnej wyświęceni przez abp. Adama Szala zostali Karol Jagiełło i Łukasz Zięba. W Dydni przez bp. Krzysztofa Chudzio: Bartłomiej Cipora i Mateusz Kielar. Natomiast w Krośnie przez bp. Stanisława Jamrozka: Michał Wacławik i Adrian Wołoszyn.

Diákonos znaczy „sługa”

Warto przypomnieć, że urząd diakonatu jest powołaniem i swoistym wprowadzeniem w urząd duchowny w Kościele. Już samo słowo „diakon” jest wielce wymowne, pochodzi ono z języka greckiego: diákonos to po prostu „sługa”. Nie chodzi tu jednakże o pracę na etat, lecz o służbę, która nie kończy się wraz z godzinami pracy, a później jest już tylko własne i prywatne życie. Jest wołaniem, które wymaga zaangażowania całego siebie, całej swojej osoby. Diakonat istnieje w Kościele praktycznie od samych jego początków, od czasów apostolskich. Dzieje Apostolskie, które opisują życie jerozolimskiej wspólnoty chrześcijan, mówią o ustanowieniu diakonów. Zaś do ich obowiązków należała troska o potrzebujących. Byli oni również głosicielami Ewangelii, czego zresztą przykładem jest sam św. Szczepan.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Kim jest diakon?

Reklama

W czasie długich lat formacji w seminarium, każdy kandydat zdobywa potrzebną wiedzę i umiejętności, aby godnie podjąć zadania, które Kościół mu zleci. Jest to także czas kształtowania postaw, charakteru, szlifowania talentów, ale i gładzenia powierzchni szorstkich osobowości. Wszak praca nad sobą nigdy się nie kończy. Każdy diakon jest powołany do służby, tak by jego posługa budowała jedność i była wyraźnym znakiem oddania się Bogu i ludowi Bożemu. Bo Chrystusowe ubóstwo jest duchowym bogactwem i to takim, jakiego świat bardzo potrzebuje. Wskazania, kto może zostać diakonem, daje nam samo Pismo Święte, opisując, jakimi kryteriami kierowali się Apostołowie przy wyznaczaniu kandydatów: „Wybierzcie więc, bracia, siedmiu mężczyzn, cieszących się dobrą opinią, pełnych Ducha Świętego i mądrości! Im zlecimy to zadanie” (Dz 6, 3-4). Także św. Paweł w Liście do Tymoteusza pisze: „Diakonami również powinni być ludzie godni szacunku, nieobłudni, którzy nie nadużywają wina i nie są chciwi brudnego zysku. Powinni strzec tajemnicy wiary w czystym sumieniu. Najpierw niech będą poddani próbie, a gdy się okaże, że są bez zarzutu, niech będą dopuszczeni do pełnienia posługi diakonatu” (1 Tm 3, 8-10). Kandydat przyjmuje święcenia „nie dla kapłaństwa, lecz dla posługi” (Sobór Watykański II, Konstytucja Lumen gentium, nr 29). Osoba przyjmująca tzw. pierwszy stopień sakramentu święceń staje się diakonem.

Obrzęd święceń

Szczególnym znakiem gotowości do wypełnienia woli Bożej w owej liturgii jest prostracja, czyli leżenie krzyżem, co jest częścią obrzędu święceń. To wyraz uniżenia się przed Bogiem, pokory wobec Stwórcy, który wzywa. Oznacza chęć służby w posłuszeństwie, w celibacie i czystości, w codziennej modlitwie i w ubóstwie na wzór Chrystusa, który przyszedł, aby służyć i aby ubóstwem swoim nas ubogacić. Ponadto podczas święceń diakonatu biskup wkłada ręce na głowę święconego, co oznacza specjalny związek diakona z biskupem w wypełnianiu jego diakonii, swoich obowiązków. Gest ten wraz z modlitwą stanowi najważniejszą czynność tego święcenia. Wyraża bowiem udzielenie daru Ducha Świętego do pełnienia posługi diakona i przekazanie jedności całego Kościoła, sukcesji apostolskiej. Symbolika nałożenia rąk ukazuje, że ten, kto wykonuje ten gest, jest źródłem albo odpowiednim narzędziem, sługą przekazywanej od wieków nadziei, Jezusa Chrystusa.

Zadania diakona

Reklama

Powszechną jest wiedza, że święcenia może przyjąć tylko ochrzczony i bierzmowany mężczyzna, który wcześniej przeszedł należytą formację. Diakon ma za zadanie dawać siebie innym. Głosić Dobrą Nowinę o zbawieniu, o miłości Boga do każdego człowieka, to misja i zaszczyt. Stąd też wynika troska Kościoła o godność szafarzy. To Chrystus ma być centrum przepowiadania każdego kapłana, każdego diakona. Wszak nie głosimy samych siebie, lecz Jezusa Chrystusa. Istotnie, diakon może już głosić homilię.

Reasumując: Co więc robi diakon? Diakoni mają rozmaite zadania, przez asystowanie biskupowi i kapłanowi w czasie funkcji liturgicznych, po udzielanie chrztu, rozdawanie Komunii św., czytanie Ewangelii, głoszenie słowa Bożego, przewodniczenie nabożeństwom (ale nie Eucharystii); może również błogosławić wiernych, poświęcać przedmioty kultu religijnego, sprawować sakramentalia. Diakon może przewodniczyć obrzędom żałobnym celebrowanym bez Mszy św. oraz obrzędowi pogrzebu i pochówku. Nie może odprawić Eucharystii, wyspowiadać i udzielić sakramentu namaszczenia chorych.

Co dalej?

W czasie swojego ostatniego, szóstego już roku przygotowania do prezbiteratu, diakoni w dalszym ciągu będą uczestniczyć w seminaryjnej formacji i kontynuować studia, a jednocześnie będą odbywać praktyki duszpasterskie i katechetyczne.

Dziękujemy za modlitwy, wielką życzliwość, każdy miły gest i wszelkie okazywane nam wsparcie.

2023-05-23 14:25

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Droga służby

Niedziela lubelska 20/2022, str. I

[ TEMATY ]

święcenia diakonatu

Karol Kapica

Diakoni z bp. Mieczysławem Cisło i wychowawcami seminaryjnymi

Diakoni z bp. Mieczysławem Cisło i wychowawcami seminaryjnymi

Kamil Błaszczak, Mikołaj Dudziński i Marcin Sałapa, alumni 5. roku Metropolitalnego Seminarium Duchownego w Lublinie, przyjęli święcenia diakonatu.

Uroczystość, zgodnie z tradycją ubiegłych lat, odbyła się w pierwszą sobotę maja w rodzinnej parafii jednego z diakonów. Tym razem w kościele św. Jakuba Apostoła w Głusku, gdzie pod przewodnictwem bp. Mieczysława Cisło zgromadziła się wspólnota seminaryjna z rektorem ks. Jarosławem Marczewskim, a także rodzice, krewni i znajomi diakonów. – W ponad 600-letniej historii naszej parafii Opatrzność zsyła nam taką uroczystość po raz pierwszy – powiedział proboszcz ks. Zbigniew Pietrzela. Zarówno Kamilowi, swojemu parafianinowi, jak i Mikołajowi z parafii Świętej Rodziny z Puław oraz Marcinowi z Dzierzkowic życzył, by do końca życia pozostali wierni złożonym ślubom. Jak podkreślił, warto!
CZYTAJ DALEJ

Wiara nasza „elitarna”

2024-12-06 22:17

[ TEMATY ]

Milena Kindziuk

Red.

Milena Kindziuk

Milena Kindziuk

Nabrałam optymizmu po lekturze raportu – opublikowanego przez Instytutu Statystyki Kościoła Katolickiego - na temat religijności Polaków w roku 2023, znalazł się w nim bowiem nowy wskaźnik, określony jako communicantes względny.

Chodzi tu o liczbę osób przystępujących do Komunii w stosunku do liczby osób obecnych na niedzielnych mszach świętych - w ubiegłym roku w Polsce wyniosła ona aż 48 proc.! To jednoznacznie pozytywna tendencja, wskazująca, że nasza wiara staje się coraz głębsza, bardziej dojrzała, można powiedzieć na swój sposób „elitarna”.
CZYTAJ DALEJ

Papież do nowych kardynałów: nie dajcie się zaślepić przez urok prestiżu

2024-12-07 16:30

[ TEMATY ]

Franciszek

konsystorz

Episkopan News

Przed zaślepieniem przez urok prestiżu i powaby władzy przestrzegł papież Franciszek nowych kardynałów, którym wręczył dziś w Watykanie insygnia tej godności. „Miłujcie się wzajemnie miłością braterską i bądźcie sługami jedni drugich, sługami Ewangelii” - zaapelował Ojciec Święty, przekonując, że wtedy będą „jaśniejącym znakiem w społeczeństwie obsesyjnie skupionym na pozorach i pogonią za pierwszymi miejscami”.

Jezus wstępuje w kierunku Jerozolimy. Nie jest to wstępowanie ku chwale tego świata, ale do chwały Bożej, co wiąże się ze zstąpieniem do otchłani śmierci. W Świętym Mieście, bowiem, umrze On na krzyżu, aby przywrócić nam życie. Tymczasem Jakub i Jan, którzy wyobrażają sobie inny los dla swojego Mistrza, proszą Go o dwa zaszczytne miejsca: „Daj nam, żebyśmy w Twojej chwale siedzieli jeden po prawej, drugi po lewej Twej stronie” (Mk 10, 37).
CZYTAJ DALEJ
Przejdź teraz
REKLAMA: Artykuł wyświetli się za 15 sekund

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję