Reklama

Niedziela Przemyska

Gotowi do służby

Tradycyjnie w 7. niedzielę wielkanocną, czyli w uroczystość Wniebowstąpienia Pańskiego, w archidiecezji przemyskiej odbyły się święcenia diakonatu.

Niedziela przemyska 22/2023, str. II

[ TEMATY ]

święcenia diakonatu

kl. Gabriel Patrylak

dk. Łukasz Zięba i dk. Karol Jagiełło

dk. Łukasz Zięba i dk. Karol Jagiełło

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

W tym roku uroczystość ta odbyła się w trzech parafiach: św. Michała Archanioła i św. Anny w Dydni, św. Franciszka z Asyżu w Jelnej, oraz w parafii Miłosierdzia Bożego w Krośnie. Sakrament święceń przyjęło sześciu alumnów Wyższego Seminarium Duchownego w Przemyślu. W Jelnej wyświęceni przez abp. Adama Szala zostali Karol Jagiełło i Łukasz Zięba. W Dydni przez bp. Krzysztofa Chudzio: Bartłomiej Cipora i Mateusz Kielar. Natomiast w Krośnie przez bp. Stanisława Jamrozka: Michał Wacławik i Adrian Wołoszyn.

Diákonos znaczy „sługa”

Warto przypomnieć, że urząd diakonatu jest powołaniem i swoistym wprowadzeniem w urząd duchowny w Kościele. Już samo słowo „diakon” jest wielce wymowne, pochodzi ono z języka greckiego: diákonos to po prostu „sługa”. Nie chodzi tu jednakże o pracę na etat, lecz o służbę, która nie kończy się wraz z godzinami pracy, a później jest już tylko własne i prywatne życie. Jest wołaniem, które wymaga zaangażowania całego siebie, całej swojej osoby. Diakonat istnieje w Kościele praktycznie od samych jego początków, od czasów apostolskich. Dzieje Apostolskie, które opisują życie jerozolimskiej wspólnoty chrześcijan, mówią o ustanowieniu diakonów. Zaś do ich obowiązków należała troska o potrzebujących. Byli oni również głosicielami Ewangelii, czego zresztą przykładem jest sam św. Szczepan.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Kim jest diakon?

Reklama

W czasie długich lat formacji w seminarium, każdy kandydat zdobywa potrzebną wiedzę i umiejętności, aby godnie podjąć zadania, które Kościół mu zleci. Jest to także czas kształtowania postaw, charakteru, szlifowania talentów, ale i gładzenia powierzchni szorstkich osobowości. Wszak praca nad sobą nigdy się nie kończy. Każdy diakon jest powołany do służby, tak by jego posługa budowała jedność i była wyraźnym znakiem oddania się Bogu i ludowi Bożemu. Bo Chrystusowe ubóstwo jest duchowym bogactwem i to takim, jakiego świat bardzo potrzebuje. Wskazania, kto może zostać diakonem, daje nam samo Pismo Święte, opisując, jakimi kryteriami kierowali się Apostołowie przy wyznaczaniu kandydatów: „Wybierzcie więc, bracia, siedmiu mężczyzn, cieszących się dobrą opinią, pełnych Ducha Świętego i mądrości! Im zlecimy to zadanie” (Dz 6, 3-4). Także św. Paweł w Liście do Tymoteusza pisze: „Diakonami również powinni być ludzie godni szacunku, nieobłudni, którzy nie nadużywają wina i nie są chciwi brudnego zysku. Powinni strzec tajemnicy wiary w czystym sumieniu. Najpierw niech będą poddani próbie, a gdy się okaże, że są bez zarzutu, niech będą dopuszczeni do pełnienia posługi diakonatu” (1 Tm 3, 8-10). Kandydat przyjmuje święcenia „nie dla kapłaństwa, lecz dla posługi” (Sobór Watykański II, Konstytucja Lumen gentium, nr 29). Osoba przyjmująca tzw. pierwszy stopień sakramentu święceń staje się diakonem.

Obrzęd święceń

Szczególnym znakiem gotowości do wypełnienia woli Bożej w owej liturgii jest prostracja, czyli leżenie krzyżem, co jest częścią obrzędu święceń. To wyraz uniżenia się przed Bogiem, pokory wobec Stwórcy, który wzywa. Oznacza chęć służby w posłuszeństwie, w celibacie i czystości, w codziennej modlitwie i w ubóstwie na wzór Chrystusa, który przyszedł, aby służyć i aby ubóstwem swoim nas ubogacić. Ponadto podczas święceń diakonatu biskup wkłada ręce na głowę święconego, co oznacza specjalny związek diakona z biskupem w wypełnianiu jego diakonii, swoich obowiązków. Gest ten wraz z modlitwą stanowi najważniejszą czynność tego święcenia. Wyraża bowiem udzielenie daru Ducha Świętego do pełnienia posługi diakona i przekazanie jedności całego Kościoła, sukcesji apostolskiej. Symbolika nałożenia rąk ukazuje, że ten, kto wykonuje ten gest, jest źródłem albo odpowiednim narzędziem, sługą przekazywanej od wieków nadziei, Jezusa Chrystusa.

Zadania diakona

Reklama

Powszechną jest wiedza, że święcenia może przyjąć tylko ochrzczony i bierzmowany mężczyzna, który wcześniej przeszedł należytą formację. Diakon ma za zadanie dawać siebie innym. Głosić Dobrą Nowinę o zbawieniu, o miłości Boga do każdego człowieka, to misja i zaszczyt. Stąd też wynika troska Kościoła o godność szafarzy. To Chrystus ma być centrum przepowiadania każdego kapłana, każdego diakona. Wszak nie głosimy samych siebie, lecz Jezusa Chrystusa. Istotnie, diakon może już głosić homilię.

Reasumując: Co więc robi diakon? Diakoni mają rozmaite zadania, przez asystowanie biskupowi i kapłanowi w czasie funkcji liturgicznych, po udzielanie chrztu, rozdawanie Komunii św., czytanie Ewangelii, głoszenie słowa Bożego, przewodniczenie nabożeństwom (ale nie Eucharystii); może również błogosławić wiernych, poświęcać przedmioty kultu religijnego, sprawować sakramentalia. Diakon może przewodniczyć obrzędom żałobnym celebrowanym bez Mszy św. oraz obrzędowi pogrzebu i pochówku. Nie może odprawić Eucharystii, wyspowiadać i udzielić sakramentu namaszczenia chorych.

Co dalej?

W czasie swojego ostatniego, szóstego już roku przygotowania do prezbiteratu, diakoni w dalszym ciągu będą uczestniczyć w seminaryjnej formacji i kontynuować studia, a jednocześnie będą odbywać praktyki duszpasterskie i katechetyczne.

Dziękujemy za modlitwy, wielką życzliwość, każdy miły gest i wszelkie okazywane nam wsparcie.

2023-05-23 14:25

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Abp Depo do neoprezbiterów: Nie należycie do siebie samych

[ TEMATY ]

Częstochowa

abp Wacław Depo

święcenia

święcenia diakonatu

Bożena Sztajner/Niedziela

„Odtąd już nie należycie do siebie samych. Bo za wielką cenę zostaliście nabyci Bogu, jako Jego słudzy jednania, dźwigania ludzi, dźwigania tego świata z jego ciemności i grzechu” - mówił w homilii abp Wacław Depo metropolita częstochowski, który w sobotę 8 czerwca podczas uroczystej liturgii w archikatedrze Świętej Rodziny w Częstochowie udzielił święceń kapłańskich dziewięciu diakonom Wyższego Seminarium Duchownego Archidiecezji Częstochowskiej.

Mszę św. z abp. Wacławem Depo koncelebrowali m. in. przełożeni z Wyższego Seminarium Duchownego, na czele z rektorem ks. dr Grzegorzem Szumerą oraz księża proboszczowie z rodzinnych parafii neoprezbiterów.
CZYTAJ DALEJ

Najpiękniejsza z niewiast

2024-12-03 13:48

Niedziela Ogólnopolska 49/2024, str. 22

[ TEMATY ]

homilia

ks. Dariusz Kowalczyk

Grażyna Kołek

Na ulicach spotyka się sporo dziewcząt z agresywnym, czarno-fioletowym makijażem, który zohydza, a nie upiększa. Przerażający tatuaż w towarzystwie wszechobecnego piercingu oraz obligatoryjnie tubalnego wulgaryzmu, z elektronicznym, „delikatniutkim”, w zamyśle zapewne zalotnie prowokacyjnym papierosem. To, niestety, obraz wielu młodych i tzw. dojrzałych kobiet.

Upraszczając: słowa „pełna łaski” oznaczają, że Matka Najświętsza „mocą przewidzianych zasług Jezusa Chrystusa (...) została zachowana jako nietknięta od wszelkiej zmazy grzechu pierworodnego” (Pius XII, bulla Ineffabilis Deus, 1854 r.). Maryja przyszła na świat czysta i wolna od moralnej niedoskonałości. Nabożeństwo do Matki Bożej zakłada obok zachwytu nad tajemnicą także naśladowanie Jej postawy. Chodzi o to, aby tak jak Ona słuchać natchnień Ducha Świętego, bez reszty uczestniczyć w dziele zbawienia Chrystusa, tak jak Ona modlić się, kochać, pracować, cierpieć, milczeć, umierać i być świętą. Perspektywa ta dotyczy zarówno kobiet, jak i mężczyzn. Zbliżając się do Najpiękniejszej z niewiast, popatrzmy na tajemnicę kobiecości.
CZYTAJ DALEJ

W kwestii nauczania religii: Kościół nie chce niczego więcej niż tego, by respektowano prawo

2024-12-09 12:11

[ TEMATY ]

katecheza

Karol Porwich/Niedziela

- Strona kościelna chce rozmawiać, jest otwarta na ustępstwa, przedstawia konkretne kompromisowe rozwiązania. Niestety ze strony MEN brakuje chęci wysłuchania jakichkolwiek innych opinii. Jest forsowanie swojego programu, z pominięciem prawa - mówi prof. Aneta Rayzacher-Majewska, konsultor Komisji Wychowania Katolickiego KEP. W rozmowie z KAI prof. Rayzacher-Majewska wskazuje na przyczyny impasu w rozmowach miedzy stroną kościelną a rządową w ramach Podkomisji ds. religii w szkole. Zwraca również uwagę na problemy i trudności, które w związku z polityką MEN mogą dotknąć katechetów.

Maria Czerska (KAI): Rozmowy między stroną rządową i kościelną w ramach Podkomisji ds. religii w szkole znalazły się w impasie. Z czego, Pani zdaniem, to wynika?
CZYTAJ DALEJ
Przejdź teraz
REKLAMA: Artykuł wyświetli się za 15 sekund

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję