To cykliczne spotkanie ewangelizacyjne odbywa się tradycyjnie w pierwszym tygodniu sierpnia, ale w tym roku termin został przesunięty ze względu na Światowe Dni Młodzieży w Portugalii. Inicjatorem tej imprezy i wielu innych dzieł oraz wspólnot związanych z Medjugorie był o. Slavko Barbarić, posługujący tutaj niemal od pierwszych dni objawień.
71 krajów, 600 kapłanów
Uczestnicy tegorocznego festiwalu przybyli z 71 krajów. Zgodnie z wieloletnim zwyczajem podczas Mszy św., powitania i obrzędu rozesłania, kończącego festiwal młodzi prezentowali się z flagami swych krajów i w charakterystycznych dla swego regionu strojach. W tym roku najwięcej było Polaków i, co wymowne, Ukraińców. Grupom zawsze towarzyszą kapłani katoliccy lub grekokatoliccy, których w tym roku było blisko 600. Diecezję sosnowiecką reprezentował ks. Mariusz Dydak wraz z ks. Ireneuszem Kwoką i zorganizowanymi grupami. Kapłanom towarzyszyli biskupi, arcybiskupi i kardynałowie z całego świata. W tym roku był to abp Aldo Cavalli, wizytator apostolski, który odczytał przesłanie Ojca Świętego, bp miejsca Petar Palić, który wraził radość z obecności młodych i wszystkich, którzy w tej wspólnocie czują się młodzi duchem i bp Jan Sobiło z Ukrainy, który wzywał do modlitwy różańcowej o pokój.
– Choć nazwa tej niewielkiej miejscowości w Bośni i Hercegowinie kojarzy się ludziom na całym świecie przede wszystkim z Matką Bożą, którą miejscowi nazywają Gospą, tzn. Panią, to jednak nie Ona jest tam najważniejsza. Osobiście zawsze najbardziej wzruszają mnie w Medjugorie olbrzymie kolejki do spowiedzi. Czasami kilkuset kapłanów spowiada praktycznie we wszystkich językach, siedząc na rozstawionych wokół kościoła krzesłach, bo brakuje miejsca w konfesjonałach. Medjugorie jest więc przede wszystkim miejscem pojednania z Bogiem. Dla wielu droga nawrócenia, powrotu do Kościoła i sakramentów rozpoczyna się od głębokiej, prawdziwej i szczerej spowiedzi. Maryja, która miała się przedstawić w Medjugorie jako Królowa Pokoju, 10 lat przed wybuchem wojny na Bałkanach, ciągle miała powtarzać, że pokój musi zapanować najpierw pomiędzy człowiekiem a Bogiem, a dopiero wtedy zapanuje w samym człowieku i pomiędzy ludźmi – przypomina ks. Mariusz Dydak.
Skarby Medjugorie
Dopołudniowy i wieczorny program festiwalu jest zawsze czasem świadectw uczestników, wspólnego śpiewu i uwielbienia. Centralnym punktem dnia jest Eucharystia i adoracja, które zwykle pielgrzymi najbardziej przeżywają i pamiętają, bo towarzyszy im fantastyczny, międzynarodowy chór wokalno-instrumentalny młodzieży.
– Pierwszy raz pielgrzymowałem do Medjugorie jako uczeń szkoły średniej jeszcze w czasie działań wojennych w 1992 r. W festiwalu wraz z grupą uczestniczę już 20. raz. Owocem pielgrzymek i spotkań w Medjugorie jest wiele nowych powołań kapłańskich, zakonnych i misyjnych. Pielgrzymi podkreślają, że tygodniowy pobyt w tym miejscu zawsze jest dla nich czasem łaski i pogłębienia wiary. Przeżywają i odkrywają na nowo skarby, które zawsze były obecne w Kościele: Eucharystię, comiesięczną spowiedź, słowo Boże, post i modlitwę sercem, szczególnie różańcową. Warto tu przyjechać, by doświadczyć obecności Boga i Maryi – dopowiada ks. Mariusz Dydak.
29 listopada w parafii św. Józefa Rzemieślnika abp Wacław Depo poświęcił figurę Matki Bożej Medjugorskiej oraz niebieski krzyż na skałach, przypominające miejsce objawień w Medjugorje.
– Chcemy, by Maryja chroniła każdego z nas, kiedy zagraża nam zło, które atakuje Kościół i samego Boga – powiedział ks. Marek Kundzicz, proboszcz parafii.
Wilamowice to niewielkie miasteczko leżące ponad 30 km od Wadowic,
między Kętami a Oświęcimiem. Jest to jedna z najstarszych miejscowości
w tej części Polski, o ogromnie bogatej i interesującej przeszłości.
Została założona w połowie XIII wieku przez osadników pochodzących
z pogranicza Niemiec i Flandrii, na co wskazuje zachowana do dziś
gwara wilamowicka, przypominająca stare narzecza germańskie, anglosaskie,
fryzyjskie, angielskie i niderlandzkie. Józef Edlen von Mehofer w
pracy zatytułowanej Der Wadowicer. Kreis im Koanigsreiche Galizien
napisał, że wilamowiczanie byli energicznymi kupcami, zajmowali się
m.in. handlem tkaninami, wytwarzanymi w odległym o dwie mile Andrychowie.
Mieli swoje składy w Hamburgu i Lubece.
Dzieje mieszkańców Wilamowic ściśle splotły się i trwale
powiązały z dziejami narodu polskiego i Kościoła katolickiego. Spośród
nich wyrosło wielu wybitnych rodaków, zasłużonych dla Kościoła i
Ojczyzny, na czele z najwybitniejszym synem tej ziemi - metropolitą
lwowskim abp. Józefem Bilczewskim, który w czasie czerwcowej pielgrzymki
na Ukrainę zostanie wyniesiony do godności błogosławionych przez
Papieża Jana Pawła II.
Józef Bilczewski urodził się w Wilamowicach 26 kwietnia
1860 r. w ubogiej rodzinie rolniczo-rzemieślniczej. Naukę na poziomie
podstawowym pobierał w rodzinnej miejscowości i w Kętach. W latach
1872-80 uczęszczał do 8-letniego gimnazjum w Wadowicach. W Sprawozdaniach
Dyrekcyi drukowano co roku Spisy imienne uczniów podług lokacyi,
czyli wyniki klasyfikacji w każdej klasie. Józef Bilczewski na listach
klasowych notowany był bardzo wysoko. Zawarte tam wyniki podkreślają
pilność i nieprzeciętne zdolności.
13 czerwca 1880 r., co podkreśla dr Gustaw Studnicki
na łamach wadowickiego Przebudzenia, Bilczewski zdał egzamin dojrzałości.
Obejmował on wtedy pięć przedmiotów (pisemny i ustny): język polski,
łaciński, grecki, niemiecki i matematykę. W tym samym roku wstąpił
na Wydział Teologiczny w Krakowie i rozpoczął studia. Po ich zakończeniu
otrzymał święcenia kapłańskie z rąk kard. Albina Dunajewskiego, by
tydzień później obchodzić prymicje w rodzinnych Wilamowicach. W niedługim
czasie został wysłany na dalsze studia do Wiednia, Paryża i Rzymu.
Po powrocie do kraju pracował jako wikariusz w Kętach, w kolegiacie
Świętych Piotra i Pawła i w Gimnazjum św. Anny. Habilitował się na
Uniwersytecie Jagiellońskim, następnie został mianowany profesorem
dogmatyki Uniwersytetu Lwowskiego, a w 1900 r. wybrany jego rektorem.
Żywa działalność naukowa i publiczna - jak pisze Studnicki - zwróciła
nań uwagę władz kościelnych i świeckich. Mimo silnego oporu samego
kandydata, namiestnik Leon Piński nakłonił go do przyjęcia nominacji
na urząd arcybiskupa metropolity lwowskiego. W uroczystościach uczestniczyła
delegacja z Wilamowic. Wyniesienie ks. prof. Józefa Bilczewskiego
na tak wysoki urząd kościelny było dla wilamowiczan wydarzeniem wielce
radosnym, porównywalnym z późniejszym wybraniem Karola Wojtyły z
Wadowic na papieża.
Jako metropolita Józef Bilczewski położył ogromne zasługi
w rozwoju archidiecezji lwowskiej. Troszczył się o powiększenie liczby
duchowieństwa i placówek duszpasterskich. Działał na polu społecznym
i oświatowym. Jako członek Rady Szkolnej Krajowej zabiegał o polepszenie
doli nauczycieli, o zakładanie szkół, ochronek, czytelni i bibliotek,
zwalczając w ten sposób analfabetyzm. Znane jest jego słynne wystąpienie
w Sejmie w 1907 r. W gorącym przemówieniu postulował podniesienie
płac nauczycielskich. Organizował i popierał związki i stowarzyszenia
religijne, dobroczynne i zawodowe. We Lwowie zbudował wielki dom
katolicki.
W czasie wojen 1914-20 organizował komitet arcybiskupi
do pomocy ofiarom wojny, a także wstawiał się w sprawie prześladowanych
Polaków u metropolity L. Szeptyckiego. Zmarł z przepracowania 20
marca 1923 r., został pochowany na Cmentarzu Janowskim we Lwowie.
Papież Pius XI określił abp. Józefa Bilczewskiego jako "jednego z
największych biskupów swojej doby".
Pomimo upływu czasu i jakże zmienionej sytuacji polityczno-społecznej,
pamięć o świętym Biskupie trwa do dzisiaj. Pamiętają o Słudze Bożym
nie tylko we Lwowie, ale także w Wilamowicach. W rozmowie z proboszczem
parafii wilamowickiej - ks. Michałem Bogutą dowiedziałem się, że
parafianie w każdą środę w nowennie o beatyfikację abp. Józefa Bilczewskiego
proszą Boga o łaski za jego wstawiennictwem.
"Stałem się głową tej Archidiecezji, by także być jej
sercem. Wszystko, co Was obchodzi, znajdzie oddźwięk w duszy mojej"
. Te słowa towarzyszyły abp. Bilczewskiemu od początku do końca jego
dni.
Na platformie siepomaga.pl prowadzona jest zbiórka na rzecz remontu zabytkowej Bazyliki św. Józefa i klasztoru oo. Karmelitów Bosych na Wzgórzu św. Wojciecha w Poznaniu. Zabytkowy obiekt wymaga pilnego remontu, ale skala prac i potrzeb przekracza możliwości finansowe wspólnoty zakonnej.
Podziel się cytatem
- mówi w krótkim nagraniu zamieszczonym na platformie siepomaga.pl o. Tomasz Litwiejko OCD. Ekonom klasztoru w Poznaniu podkreśla, że w klasztorze obecnie prowadzone są prace przy wymianie 219 okien, by zdążyć przed zimą, oraz przy izolacji fundamentów kościoła i klasztoru, co ma kluczowe znaczenie dla ochrony budynku.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
