Przy sanktuarium św. Józefa w Lublinie powstała „Pracownia św. Józefa” z różnorodną propozycją warsztatów dla dzieci i dorosłych, m.in. pisania ikon, robienia różańców, nauki języków obcych. Jednak nadrzędnym celem przedsięwzięcia jest stworzenie przestrzeni spotkania, spotkania z Bogiem i człowiekiem. Jak definiuje o. Paweł, karmelita i duchowy opiekun dzieła, to „zwyczajne miejsce dla zwyczajnych ludzi”. A wszystko zaczęło się niepozornie, od snycerki.

Dzieło św. Józefa

Najpierw pojawił się Błażej, zdolny człowiek, który potrzebował wsparcia. W salce przy klasztorze zorganizował kurs snycerki. W tym samym czasie Kasia i Kamil poszukiwali zajęć dla swoich synów i w klasztorze przy ul. Świętoduskiej znaleźli warsztaty, które początkowo miały charakter spotkania dla ojców i synów. – Żona szukała jakiejś aktywności dla naszych chłopaków i natrafiła na snycerstwo. Przyszliśmy na pierwsze zajęcia, potem na kolejne. Niestety, wkrótce okazało się, że Błażej musiał opuścić zajmowane miejsce. Sala miała być wynajęta komuś innemu. Negocjacje nie przyniosły skutku, aż powiedziałem do przeora: „Jak św. Józef będzie nas tu chciał, to ojciec do mnie zadzwoni”. Za dwa dni otrzymałem telefon. Wątpliwości o prowadzeniu dzieła przez św. Józefa to ja nie mam żadnych – mówi pan Kamil.

Z czasem zaczęli pojawiać się nowi ludzie, w tym rodziny, które przeszły na domowe nauczanie swoich dzieci. Tak zrodził się pomysł założenia fundacji. – Informacje rozchodziły się po cichu, w takim „józefowym stylu”. Chciałbym, żeby nasza wspólnota wciąż trwała w klimacie prostoty, żeby to było zwyczajne miejsce, w którym zwyczajni ludzie będą się dobrze czuli – mówi ojciec Paweł. – Cały czas szukamy pomysłu na sanktuarium św. Józefa. Nasze sanktuarium absolutnie nie nadaje się do masowego pielgrzymowania, co też nie jest w duchu karmelitańskim. Chcemy za to pogłębić propozycję modlitwy kontemplacyjnej. Ufam, że pracownia św. Józefa jest takim Bożym darem. To jest kapitalne połączenie dewizy: słuchaj, módl się i pracuj. Tak jak św. Józef – dodaje karmelita.

Zawierzenie i profesjonalizm

Szczególnie ważnym elementem karmelitańskiej pracowni jest obecność rodzin. W centrum Lublina tworzy się swoista atmosfera Nazaretu. Dla ojca Pawła jest to „na dzisiejsze czasy prorockie”. Sama fundacja gromadzi rodziny, które chcą wzrastać w środowisku wolnym od antychrześcijańskich ideologii, w duchu karmelitańskiej prostoty, modlitwy i pracy. Zgodnie z pragnieniem Kasi i Kamila, miejsce ma połączyć dwie duchowości: sióstr zawierzanek (wspólnoty Niepokalanej Matki Wielkiego Zawierzenia), założonych przez polskiego jezuitę ks. Bronisława Mokrzyckiego oraz karmelitańską. Nawiązuje do duchowej drogi św. Teresy, która prowadzona przez jezuitów poszła w kierunku mistyki, gdzie odnalazła swoją życiową przestrzeń wiary. Karmelitańska pracownia jest konkretnym i profesjonalnym ucieleśnieniem wielkiego zawierzenia. – To jest najpiękniejszy fundament: św. Józef i zawierzenie. A od św. Teresy mocne chodzenie po ziemi – mówi ojciec Paweł. – To ważne, by w Kościele nie było chałtury i dziadostwa, tylko profesjonalizm i konkret. Popatrzmy na stworzenie, to jest profesjonalizm Pana Boga. Dzieło Boga jest doskonale zrobione, świat nie jest kiczem. Tak powinniśmy działać – zauważa. Wartością dodaną jest to, że dzieło powstało z inicjatywy świeckich. – Ludzie świeccy w wielu sprawach mają wyczucie, warto im zaufać i dać przestrzeń działania – podkreśla karmelita.

W pierwszą środę września fundacja „Pracownia św. Józefa” została zawierzona opiece patrona, a w święto Narodzenia Najświętszej Maryi Panny u notariusza zostały dopełnione formalności prawne. Szczegółowe informacje nt. działalności i prowadzonych warsztatów można znaleźć na stronie www.pracowniaswjozefa.pl .