Księga Mądrości, z której zaczerpnięte jest dzisiejsze pierwsze czytanie, to jedno z najpóźniejszych pism Starego Testamentu – spisane zostało prawdopodobnie w I wieku przed Chr. Z racji późnego powstania zawiera wiele znaczących z punktu widzenia teologicznego motywów. Pierwsza część księgi (rozdziały 1-5) traktuje o świętości jako realizacji ideału życiowej roztropności. Świętość rozumiana jest tutaj jako wyrzeknięcie się grzechu oraz podążanie drogą sprawiedliwości, a więc posłuszeństwa Bożej mądrości wyrażonej w przykazaniach. Taki sposób postępowania prowadzi do pełni życia, do wiecznej nagrody. Druga część księgi (rozdziały 6-19) poświęcona jest teologii Bożej mądrości. Zostaje ona przedstawiona jako bezcenny skarb, który każdemu, kto go przyjmuje, zapewnia nieśmiertelność. Mądrość ta odcisnęła swoje piętno w dziejach Izraela jako moc prowadząca lud przymierza. Kieruje ona w istocie losami całego świata.