Rektor i wychowawca

Poznałem księdza biskupa jubilata w sierpniu 1996 r., kiedy składałem dokumenty do Wyższego Seminarium Duchownego w Łodzi. Wspominam rozmowę z ówczesnym rektorem, który z uwagą słuchał i szczerze cieszył się z kolejnego kandydata do kapłaństwa. Ksiądz biskup był opiekunem naszego rocznika. Pamiętam wspólne wyjazdy kursowe, pośród nich do mojej rodzinnej parafii w Tumie tuż po przyjęciu przez nas święceń diakonatu. Biskup Ireneusz razem z kolegami kursowymi odwiedzili wtedy mój rodzinny dom w Mętlewie. Napisałem pracę magisterską z prawa kanonicznego pod jego kierunkiem. Również na etapie naukowym ksiądz biskup zawsze wspierał, doradzał dostarczając cennych informacji i porad dotyczących pracy badawczej oraz zainteresowania tematem. Noszę w pamięci spotkania z księdzem biskupem Ireneuszem w Rzymie, gdzie podjąłem studia doktoranckie. Biskup Ireneusz, kiedy odwiedzał Wieczne Miasto, zawsze chętnie znajdował czas, aby się spotkać, porozmawiać i wtedy dzielił się swoimi wspomnieniami z rzymskich lat studenckich. Cenię sobie wspólną pracę z księdzem biskupem jako sędzią Trybunału Metropolitalnego. Postrzegam go jako doświadczonego znawcę zagadnień małżeństwa i rodziny oraz kompetentnego i rzetelnego w przygotowywaniu wyroków w sprawach o stwierdzenie nieważności małżeństwa. Byliśmy sąsiadami, kiedy pracowałem jako diecezjalny duszpasterz młodzieży. Ksiądz biskup żywo interesował się młodzieżą, chętnie nas odwiedzał i często żartował: „mieliście spotkanie – słyszałem was na dole”. We wrześniu 2023 r. bp Ireneusz dołączył do Ruchu Wojowników Maryi jako pasowany uczestnik tej męskiej wspólnoty. Wcześniej, kiedy Wojownicy Maryi odbywali ogólnopolskie spotkania w Łodzi, chętnie w nich uczestniczył, biorąc udział w ulicznych procesjach różańcowych. Bardzo się ucieszył, kiedy powstała wspólnota Wojowników Maryi w Tomaszowie Mazowieckim, rodzinnym mieście naszego biskupa jubilata. Radując się dzisiaj srebrnym jubileuszem święceń biskupich księdza biskupa Ireneusza, życzę, aby wsparty Duchem Świętym i opieką Matki Bożej codziennie ofiarnie, sumiennie i z radością realizował swoje biskupie zawołanie: Omnibus omnia.

Ks. Przemysław Góra

Duszpasterz kobiet

Z serdecznością wspominam czas współpracy z bp. Ireneuszem Pękalskim w ramach Krajowej Rady ds. Duszpasterstwa Kobiet przy Delegacie KEP. Z wyczuwalną życzliwością i szacunkiem odnosił się do każdego z uczestników Rady. Czuliśmy się wspólnotą świadomą zadań, które podejmujemy, oraz ich wagi. Ksiądz biskup swą posługę pełnił przez 4 lata i pamiętam, że od pierwszego spotkania, a było to w 2012 r., bardzo dynamicznie rozpoczął budowę struktury KRDK. Zależało mu, by sprawy kobiet były obecne i słyszalne podczas obrad KEP. Do Rady biskup powołał osoby wysoce kompetentne, m.in. prof. Marię Braun-Gałkowską i prof. Dorotę Kornas-Biela z KUL, prof. Marię Ryś z UKSW oraz dziennikarkę KAI Alinę Petrową-Wasilewicz. Przyczynił się też do opracowania i zatwierdzenia przez KEP statutu KRDK. Bp Pękalski podjął pomysł stworzenia tzw. grupy szybkiego reagowania na zjawiska uderzające w dobro kobiet, rodzin, dzieci – występowanie z protestami, apelami w obronie życia i tych wartości, które przez wieki kształtowały chrześcijańskie oblicze polskich rodzin. To właśnie dzięki jego zaangażowaniu został przygotowany przez ISKK raport „Religijność i obecność kobiet w Kościele katolickim w Polsce” i drugi, wymagający poszerzenia, „O sytuacji kobiet w Polsce”. Przyczynił się też do wzmocnienia więzi pomiędzy KRDK a Polskim Związkiem Kobiet Katolickich, który do dziś wydaje pismo dla kobiet List do Pani. Biskup, czując potrzebę pastoralnej troski o kobiety, wielokrotnie występował do biskupów diecezjalnych, by w diecezjach byli powoływani diecezjalni duszpasterze kobiet. W wielu miejscach udało się bp. Pękalskiemu przekonać hierarchów do ustanowienia takich duszpasterzy.

Za jedno z najważniejszych zadań duszpasterskich uznawał bp Ireneusz pogłębianie życia religijnego kobiet, modlitwę w ich intencjach, aktywizację ruchów, stowarzyszeń i grup modlitewnych w parafiach, upowszechnianie modlitewnego przeżywania Dnia Kobiet w diecezjach.

Pragnę też wspomnieć, że bp Ireneusz Pękalski przyczynił się do tego, że Matka Boża Dobrej Rady została wybrana na patronkę Krajowej Rady ds. Duszpasterstwa Kobiet. Dziękuję biskupowi Ireneuszowi, w imieniu kobiet, za jego zaangażowanie i troskę o nie i życzę, by Matka Boża Dobrej Rady nadal wspierała go w posłudze Kościołowi.

Maria Wilczek

Pogodny, otwarty kapłan

Księdza Ireneusza Pękalskiego poznałam w 1974 r., kiedy jako neoprezbiter został posłany do pracy w parafii Matki Boskiej Częstochowskiej w Ksawerowie. W moim sercu zapisał się bardzo pięknie jako gorliwy, pogodny i otwarty na ludzi kapłan. Pamiętam, jak rozśmieszyła go organistka, która podczas liturgii pomyliła pieśni, wtedy ks. Ireneusz zakrył rękoma twarz i potrzebował chwili wyciszenia, by kontynuować modlitwę. Zawsze, gdy przychodził do naszego domu zakonnego, by sprawować dla nas Mszę św., wchodził do prowadzonego przez nas żłobka, by przywitać się z dziećmi. A przecież takie spotkania z maluchami nie były łatwe. W zgromadzeniu urzekał nas również troską o powołania, a także, że często dzieli się tym, co otrzymał od wiernych. W tym bp Ireneusz się nie zmienił, ponieważ dziś czyni podobnie.

S. Blanka Tomczyk CSCIJ