Prorok przedstawia drastyczny kontrast między pokładaniem nadziei w ludzkiej sile i możliwościach a złożeniem ufności w mocy Boga. Ta pierwsza postawa – co często podkreśla mądrościowa tradycja Starego Testamentu – jest daremna i kończy się fiaskiem. Zaufanie Bożej wszechmocy stanowi zaś źródło prawdziwego błogosławieństwa. Słowa Jeremiasza należy odczytywać w kontekście narodowego kryzysu społeczno-religijnego, który dotknął Królestwo Judy. Poprzedza je refleksja nad przewrotnością serc mieszkańców Jerozolimy, której przejaw stanowi niedochowanie wierności Bogu.