Madonny wtulone
w fałdy szat błękitnych
słuchają litanii
ptasiego świergotu.
Zadumane, pokorne,
cierpliwie milczące,
kadzidłami mgieł osnute,
pozłacane słońcem.
Madonny kapliczne
w królewskich koronach,
wpatrzone w przestrzeń
pszenicznego pola.
Uśmiechnięte jak niebo,
wiecznie czekające
na paciorki serdeczne,
na błagalne słowa.
Madonny kalekie
bez rąk uniesionych
stojące w rumiankach,
w kurzu polnej drogi
nad naszym losem
smutno zamyślone.
Madonny polskie,
bądźcie pochwalone.
Pomóż w rozwoju naszego portalu