Nowennę poprowadził o. Piotr Stasiński. Tematem refleksji stał się Różaniec, a szczególnie nowe tajemnice światła, widziane oczyma o. Honorata. Chociaż minęło więcej niż sto lat od czasu, gdy o. Honorat rozważał te ewangeliczne misteria, okazało się, że jego myśl nie straciła nic ze swej aktualności. Służbę liturgiczną w czasie Mszy św. pełniły zgromadzenia bł. Honorata, których jest pięć w Nowym Mieście.
We wszystkich szkołach Nowego Miasta, a więc w szkole podstawowej, gimnazjum, liceum i zawodowej odbył się konkurs dla dzieci i młodzieży o bł. Honoracie. Konkurs dla najmłodszych dotyczył rysunku, starsi otrzymali kilkanaście pytań, które dotyczyły najważniejszych zdarzeń z życia Błogosławionego. Ostatnie pytanie brzmiało: Kim dla mnie jest bł. Honorat? Było wiele ciekawych odpowiedzi. Oto jedna z nich:
„Bł. Honorat jest dla mnie pomocą. Do niego zawsze mogę się zwrócić w trudnych sytuacjach. Wiem, że mogę mu powierzyć swoje radości i smutki, a on mnie wysłucha... Kiedy uczestniczę w uroczystościach związanych z bł. Honoratem czuję przypływ wiary i siły... On nigdy mnie nie opuszcza, zawsze jest przy mnie. Na moim biurku stoi obrazek o. Honorata. Kiedy nie radzę sobie z jakimś zadaniem, proszę go, aby mi pomógł. Nie wiem jak to się dzieje, ale nagle mój umysł się przejaśnia i powoli zaczynam wszystko rozumieć... Chciałabym, żeby tak było zawsze, że on będzie przy mnie, bez względu na to, czy będzie dobrze czy źle. O. Honorat jest dla mnie wzorem do naśladowania życia w wierze i miłości do innych” Magdalena W. kl. II a, gimnazjum. Najlepsze odpowiedzi zostały nagrodzone.
W czasie nowenny z bł. Honoratem starsi spotykali się wieczorami, natomiast dzieci i młodzież przed południem w ramach lekcji szkolnych. Najmłodsze klasy miały specjalne nabożeństwa związane z bł. Honoratem, natomiast pozostałe - Mszę św. Tym modlitwom towarzyszyli trzej nowicjusze, grając na różnych instrumentach. Jeden z nich przez dwa lata grał w zespole „Arka Noego”. Prawie wszystkie szkoły przybyły w stu procentach. Sanktuarium nawiedziło ponad tysiąc dzieci i młodzieży. W tym miejscu chciałbym wyrazić podziękowanie Dyrekcji Szkół i wszystkim Wychowawcom za ich pomoc.
W czasie nowenny były udostępniane książki o bł. Honoracie. Były także książki najnowsze, wydane na15-lecie beatyfikacji: Boży Architekt, Nadzieja wbrew nadziei i komiks dla dzieci - Śladami Jego Świętości.
W uroczystość bł. Honorata, 13 października, Mszy św. południowej, w której uczestniczyły przedstawicielki zgromadzeń honorackich z całej Polski, przewodniczył o. Sławomir Siczek, minister prowincjalny. W kazaniu podkreślił on, że bł. Honorat jest Patronem na trudne czasy. Sam żył w czasach zaborów, niewoli, straszliwych prześladowań wszystkiego, co polskie i katolickie. Skoro zrywy powstańcze nie przyniosły upragnionej wolności, o. Honorat szukał innego sposobu na życie w wolności. Kiedy władze carskie likwidowały zakony, on zakładał nowe, ukryte, bezhabitowe. Powstawały one z potrzeby chwili, by zaradzić złu. W ten sposób przyszło odrodzenie ducha całego Narodu. Choć sam nie doczekał powrotu niepodległości, to w dużej mierze przez swoje zgromadzenia przyczynił się do jej odzyskania. Dzisiaj także są trudne czasy, pełne niesprawiedliwości, wyzysku - bł. Honorat może być dla nas natchnieniem nie tylko do przetrwania, ale i działania.
Mszy św. wieczornej o godz. 18.00 przewodniczył o. Dariusz Sosnowski, gwardian klasztoru warszawskiego. To on 15 lat temu, jako przełożony wspólnoty kapucynów w Nowym Mieście, przygotowywał klasztor i miasto do uroczystości dziękczynnych za beatyfikację o. Honorata. W kazaniu przybliżył klimat tamtych dni i wezwał do zaczerpnięcia ducha nadziei z przykładu Błogosławionego.
Po Mszy św. odbyła się procesja z relikwiami bł. Honorata wokół placu, nazwanym jego imieniem.
Na marginesie chcę dodać rzecz niezwykłą. Przez cały dzień pogoda była marna, co chwila padał deszcz, a nawet były błyskawice i grzmoty. Martwiliśmy się, że wieczorna procesja z relikwiami po ulicach miasta może się nie odbyć. Jednak nasza modlitwa do św. Klary, patronki pięknej pogody, uprosiła miły, bezdeszczowy wieczór, a zza chmur wyglądał srebrny księżyc i liczne gwiazdy.
Relikwie Błogosławionego, przy śpiewie pieśni Raduj się nasza Ojczyzno i akompaniamencie orkiestry strażaków nieśli bracia nowicjusze, przedstawiciele samorządu miasta i gminy, ojcowie rodzin, matki, młodzież i zgromadzenia zakonne.
Obecnie modlimy się o dar kanonizacji o. Honorata. Ten akt władzy papieskiej różni się od beatyfikacji przede wszystkim zakresem kultu. Obecnie kult o. Honorata istnieje w Polsce i tam w świecie, gdzie są kapucyni lub zgromadzenia honorackie. Kanonizacja zaś umożliwia obchody liturgiczne na cały Kościół. Ojciec Święty już podczas beatyfikacji stwierdził, że trzeba, aby poznał go cały Kościół. Módlmy się zatem gorliwie o cud za przyczyną bł. Honorata, by mogli z Jego bogactw korzystać wierni na całym świecie.