Z ks. Wojciechem Stefaniakiem - proboszczem parafii Dąbrowy - o pracy duszpasterskiej rozmawia ks. Paweł Bejger

Ks. Paweł Bejger: - W 1999 r. bp Stanisław Stefanek zdecydował, że będzie Ksiądz proboszczem w parafii Dąbrowy k. Myszyńca. Jest to mała parafia, licząca ok. 1200 wiernych, jedyna, która z naszej diecezji należy do województwa warmińsko-mazurskiego. Jakie były początki Księdza proboszczowania?

Ks. Wojciech Stefaniakm: - Przyszedłem w miejsce, gdzie stała już kaplica wybudowana staraniem ks. prał. Zdzisława Mikołajczyka i wiernych. Wiedziałem jednak, że to za mało, aby mogła normalnie funkcjonować i rozwijać się parafia. Pierwsze trzy miesiące mojego pobytu mogę nazwać typowo spartańskimi. Poznałem, co to znaczy tworzyć parafię, tak od strony zewnętrznej, jak i duchowej.

- Które z prac stały się najbardziej pilne?

- Chciałem robić wszystko i bardzo szybko. Jednak wiedziałem, że jest to niemożliwe, dlatego ustaliłem sobie pewien plan prac. Na początek zająłem się centralnym ogrzewaniem, zrobieniem łazienek, zakupiłem potrzebne meble. Z biegiem czasu doszły inne prace: w kaplicy zmodernizowałem prezbiterium, przerobiłem nagłośnienie, pojawiły się nowe konfesjonały, żyrandol i nowe kinkiety. Chciałem, aby ludzie, którzy tu przychodzą, dobrze się czuli, przecież kościół to szczególne miejsce w każdej wspólnocie parafialnej.

- Ładny jest nie tylko wystrój wewnątrz kościoła, ale i na zewnątrz można podziwiać piękny teren wokół świątyni, m. in. zadbany trawnik, kurpiowskie gadżety itp. Kto to wszystko projektował i kto wykonał?

- Zdaję sobie sprawę, że cały teren kościelny musi być zadbany. Dlatego dbamy nie tylko o wygląd wewnątrz świątyni, ale i na zewnątrz. To, że nasz teren tak wygląda, to wynik naszej wspólnej pracy. Ciągle coś robimy, przychodzą do głowy nowe pomysły i tak już od pięciu lat.

- Tuż przy kościele wybudował Ksiądz dom parafialny. Czy istniała potrzeba budowy takiego domu?

- Jest takie przekonanie, że na małych parafiach są małe potrzeby. To nieprawda. Czasami jest tak, że w tych małych wspólnotach trzeba się solidnie napracować, aby mieć jakieś owoce. W każdej społeczności potrzebne jest miejsce, gdzie ludzie młodzi i starsi mogą się gromadzić na spotkaniach.

- Można powiedzieć, że ten dom jest domem rekolekcyjnym?

- Oczywiście, są w nim sale spotkań, sale rekreacyjne, sypialnie, łazienki, kuchnia. To, co jest potrzebne do spędzenia rekolekcyjnych dni.

- Ile osób dom ten może pomieścić?

- Około 30 osób.

- Czy budynek jest wykorzystywany w dzień powszedni?

- Przychodzą tu dzieci i młodzież. Mają swoje koleżeńskie spotkania, grają w piłkarzyki, tenisa stołowego, rozgrywają konkurs lotek. Mogą sobie porozmawiać przy kominku, obejrzeć dobry film. Nad porządkiem czuwa pan Franciszek.

- Szkoła i dom parafialny są zapewne jedynymi ośrodkami kultury w parafii?

- Niestety, tak. Cieszy fakt, że młodzież lubi spędzać tu wolny czas, o czym świadczy m. in. fakt, że zorganizowała sobie tutaj zabawę sylwestrową. Wspaniała, spokojna zabawa. To dobrze, że ma gdzie pójść, że młodzi ludzie nie stoją na rogach ulic, nie wyglądają, Bóg wie na co. O to mi właśnie chodziło. Smutnym czasem dla domu jest czas wakacji. Wtedy dzieci pomagają w domowych pracach, zbierają jagody, grzyby.

- Dzieci chwaliły się, że w parafii istnieją różne koła zainteresowań.

- Mamy cztery takie koła: plastyczne, teatralne, sportowe i informatyczne. Łącznie we wszystkich kołach gromadzi się ok. 60 dzieci.

- Czy często organizuje Ksiądz dla dzieci różnego rodzaju wyjazdy, rajdy, spotkania?

- Bardzo często. Uważam, że takie wyjazdy cementują naszą wspólnotę. Byliśmy w Toruniu, tradycją już stały się wyjazdy do Łomży. Dużym powodzeniem cieszą się zimą kuligi z bigosem i kiełbaskami. Ostatniej zimy byliśmy przez 5 dni na zimowisku w ośrodku Fundacji „Cordis” w Augustowie, gdzie również było wiele atrakcji, łącznie z kąpielą w basenie, zwiedzaniem Wigier, sanktuarium w Studzienicznej i szusowaniem na pięknej górze w Gołdapi.

- W parafii powstał również nowy cmentarz.

- To wynik kilku lat starań i wspólnej pracy. Razem z ludźmi zrobiliśmy ten cmentarz, ogrodziliśmy go, posadziliśmy wokół niego drzewka, utwardziliśmy do niego dojazd. Solidna praca, za którą chciałbym podziękować.

- Dowiedziałem się, że Ksiądz w parafii robi nam, redakcji, konkurencję. Wydaje Ksiądz z grupą młodzieży parafialną gazetkę „Oblubieniec”. Skąd taki pomysł?

- To nowa forma - przynajmniej w naszej parafii - zaangażowania młodzieży w ewangelizację. Sami zbierają materiały, sami układają, są odpowiedzialni. Nie trzeba ich nawet nadzorować. Co prawda, z czasem u nich krucho, bo to szkoła średnia i dużo nauki, ale jakoś sobie radzą.

- Życzymy z całego serca Księdzu Proboszczowi wiele radości i pomysłów w pracy duszpasterskiej i pozdrawiamy naszych kolegów i koleżanki dziennikarzy.