Dekanat: Nowogard
Siedziba parafi: Wyszomierz, Długołęka 10
Liczba wiernych: 1 000
Proboszcz: ks. Stanisław Budziło
Kościół filialny: Godowo - pw. Podwyższenia Krzyża Świętego, Redło - pw. Matki Bożej Nieustającej Pomocy, Wyszomierz - pw. Chrystusa Króla
Wspólnoty: Rady Kościelne, Żywy Różaniec (3 róże), Akcja Katolicka, ministranci (25)
Czasopisma: „Niedziela” - 6 egzemplarzy
Wieś Długołęka położona jest 5 km na południe od Nowogardu, przy drodze lokalnej łączącej Nowogard z Maszewem. Teren jest tu płaski, bezleśny. Był on wcześnie zasiedlony. Pierwotnie była tu osada łużycka,
odkryte zostało cmentarzysko urnowe. W źródłach po raz pierwszy wymieniono Długołękę w XIV w. Osadnictwo nasiliło się w XVIII w. W początkach XIX w. powstał we wsi folwark, będący od 1828 r. własnością
rodziny Dietz. Po niej właścicielami stały się kolejne rodziny: Petersdorfów, Dehmelow, Klütz, Jeske oraz jako ostatnia - rodzina Hellmold. W drugiej połowie XIX w. liczba mieszkańców wynosiła 320
osób, co stawiało Długołękę w rzędzie dość dużych wsi. Była tu szkoła kościelna (założona zapewne już wcześniej) i dom prowadzącego ją zakrystianina. W 1945 r. folwark mający pow. 460 ha został upaństwowiony.
Utrzymała się też we wsi gospodarka indywidualna. Do naszych czasów zachował się także dwór z pocz. XX w. i park z drugiej poł. XIX w. z 16 gatunkami drzew (szczególnie wiązy i jesiony).
Nie jest wiadome, kiedy dokładnie powstała w Długołęce świątynia. Są rozbieżności w datowaniu kościoła. Czy dziś istniejąca świątynia jest pierwszą czy kolejną? Zachowana romańska chrzcielnica pochodzi
z XIII / XIV w. Czy jednak jest ona z Długołęką związana od początku? Konserwator Hugo Lemcke, dokonując inwentaryzacji pomorskich zabytków, powstanie budowli odniósł do schyłku średniowiecza. Nieistniejącą
już dziś w kościele malarską dekorację ścian określił jako XV-wieczny styl. Podobieństwo dekoracji szczytów kościoła w Długołęce i Wyszomierzu (datowanym na XV w.) każe przypuszczać, że kościół powstał
u schyłku XV w. bądź na przełomie XV/XVI w.
Kościół usytuowany jest w centrum wsi. Prostokątna działka kościelna (dawny cmentarz) otoczona jest zabytkowym murem z kamieni narzutowych, pochodzącym przypuszczalnie z XVII/XVIII w. Na terenie tym
zachował się starodrzew (dęby, lipy) oraz trzy powojenne nagrobki. Pierwotnie na terenie cmentarza znajdowała się zachowana romańska chrzcielnica, przeniesiona później do wnętrza kościoła. Miejscowa legenda
głosiła, że pod tą chrzcielnicą zakopano figurę Matki Bożej w chwili, gdy kościół przejmowali protestanci.
Ściany kościoła zbudowano z kamieni narzutowych, łączonych zaprawą wapienną. Przy ścianie zachodniej kościoła usytuowana jest drewniana dzwonnica wieżowa. Ma ona konstrukcję ryglową, od zewnątrz pionowo
odeskowaną. Przez przyziemie dzwonnicy znajduje się wejście do kościoła. Drugie wejście prowadzi przez drzwi w południowej ścianie. Bryła kościoła to prostopadłościan przykryty stromym dachem dwuspadowym.
Dach dzwonnicy jest dziś płaski, dawniej przed zniszczeniem spowodowanym wichurą w latach 70., miała ona hełm o smukłej sylwetce. Ozdobą budowli jest szczyt wschodni, niezwykle dekoracyjny, poprzez rozczłonkowanie
blendami i wykorzystanie sterczyn.
Wnętrze kościoła jest jednoprzestrzenne, przykryte deskowym stropem płaskim. Ściany pokryte są tynkiem i wymalowane na biało. Z wcześniejszego, opisanego przez H. Lemcke wyposażenia nic się nie zachowało
(poza wzmiankowaną chrzcielnicą, ustawioną obecnie przy południowej ścianie, obok wejścia). W prezbiterium znajduje się podest wyłożony ceramicznymi płytkami i współczesny ołtarz. Na ścianie wschodniej
w centrum ujrzeć można duży drewniany krucyfiks. Po jego bokach dwie ostrołukowe wnęki. Prawą zajmuje tabernakulum, lewą obraz Matki Bożej Nieustającej Pomocy. Obok tabernakulum wisi obraz Jezusa Miłosiernego
i Matki Bożej Częstochowskiej. Pierwszy obraz po prawej stronie przedstawia patronkę kościoła - św. Annę. 14 ławek pochodzi z przełomu XIX/XX w. Przy ścianie zachodniej drewniana empora wsparta
jest na dwu słupach. Przyziemie wieży pełni rolę zakrystii.
Kościół zbudowany został jako świątynia katolicka za czasów protestanckich. Znajdował się pod patronatem królewskim i przyporządkowany był synodowi nowogardzkiemu. Pastorami byli tu (wynika to z dokumentów
z poł. XIX w.) diakoni kościoła Mariackiego w Nowogardzie. Po 1945 r. był nieużytkowany. Poświecono go dopiero w 1954 r. i włączono jako kościół filialny do parafii w Jenikowie. Samodzielna
parafia w Długołęce została erygowana 22 czerwca 1985 r. Pierwszym proboszczem był Kazimierz Łukjaniuk (1985-92). Od 1 lipca 1992 r. proboszczem jest ks. Stanisław Budziło, pochodzący z ziemi
zamojskiej. Po święceniach kapłańskich otrzymanych w 1978 r. pracował jako wikariusz w parafiach w Reczu, Goleniowie (pw. św. Jerzego) i w Mieszkowicach. Następnie został proboszczem w Bielicach
k. Maszewa, skąd przybył do Długołęki.
Do parafii Długołęka przybyłem w uroczystość Świętej Rodziny i towarzyszyłem Księdzu Proboszczowi w jego kapłańskiej pracy w czterech kościołach. Wszystkie były ładnie ozdobione okazałymi, barwnie
dekorowanymi choinkami oraz żłóbkami. Homilia ks. Stanisława koncentrowała się na współczesnych zagrożeniach rodziny. Ukazywała wielkie powołanie rodziców i niemożność sprostania temu powołaniu bez kształtowania
swojej rodziny na wzór Świętej Rodziny z Nazaretu. Parafia obejmuje pięć wsi. Należą do niej: Długołęka, Wyszomierz, Redło, Godowo, Krasnołęka. W czterech pierwszych są zabytkowe kościoły. Trzy z nich
to budowle średniowieczne, kościół w Godowie natomiast jest budowlą XIX-wieczną. Liczba parafian zmniejsza się. „W chwili mojego przybycia do parafii - wspomina Ksiądz Proboszcz - było
około 7 ślubów, 25 chrztów. Dziś są 2 śluby, 12 chrztów. Problemem są liczne związki niesakramentalne”.
„W niedzielę odprawiam Msze św. o godz. 9.00 w Wyszomierzu, o 10.30 w Długołęce, o 12.00 w Godowie i o 13.00 w Redło” - mówi ks. St. Budziło. „W dzień powszedni Eucharystię
sprawuję w Redle” w poniedziałek, we wtorek w Godowie, w czwartek w Wyszomierzu, w środę, piątek i sobotę w Długołęce, najczęściej o godz. 17.00 (wprowadzam modyfikacje w zależności od potrzeb i
pory roku). 25% parafian uczęszcza regularnie na niedzielną Mszę św. Moi parafianie są uczynni. Sprawdzili się przy wykonywaniu koniecznych remontów. W 2002 r. drewniane wieże kościelne w Długołęce
i Wyszomierzu były poddane remontowi. Parafianie pomagali przy wymianie spróchniałych elementów, oszalowaniu wież nowymi deskami, kryciu dachu, wykładaniu płytek (w Długołęce). Remont świątyni w Wyszomierzu
wspomogli także sponsorzy z innych parafii. Zadbali o stojące przy drogach krzyże. Bardzo ofiarnie pracują w Akcji Katolickiej nauczycielki: Halina Zielińska i Magdalena Sawicka z mężem Andrzejem. Opiekują
się dziećmi z rozbitych małżeństw, osiągającymi słabsze wyniki w nauce, oddziałują pozytywnie na osoby obojętne religijnie, przygotowują paczki. W parafii jest szkoła podstawowa licząca około 70 uczniów.
Katechizuję w niej w wymiarze 13 godzin”.
Pomóż w rozwoju naszego portalu