Maryjny wymiar duchowości i pobożności chrześcijańskiej

Refleksje teologiczno-duszpasterskie na powyższy temat, opracowane na kanwie Listu Papieskiej Międzynarodowej Akademii Maryjnej (PAMI): Matka Pana, przedstawił w drugim dniu trwania Kongresu ks. dr Wacław Siwak - mariolog, ojciec duchowny Seminarium Duchownego w Przemyślu.
I tu poznajemy genezę zorganizowanego w Strachocinie Kongresu Maryjnego, w którym właśnie bierzemy udział. Otóż, wspomniana Akademia Maryjna w Rzymie, zadania swoje wypełnia przez wykłady, debaty i konferencje, wśród których na szczególną uwagę zasługują odbywane co cztery lata Międzynarodowe Kongresy Mariologiczno-Maryjne, które właśnie stały się wzorcem dla strachocińskiego Kongresu.
Używając toku mojego myślenia, typowo nie fachowego, czyli nie mariologicznego, spośród zawiłości teologiczno-mariologicznych przekazywanych na Kongresie przez ks. dr. W. Siwaka, usiłuję wyłonić pojęcia, pozwalające zrozumieć użyty wyżej podtytuł, czyli „duchowość i pobożność chrześcijańską”. I tak: duchowość chrześcijańska jest historycznym sposobem rozumienia i życia prawdą ewangeliczną tak, jak została ona przyjęta, przeżyta i nadal przekazywana przez Kościół, natomiast zewnętrznym przejawem tej duchowości jest pobożność chrześcijańska, czyli właściwa postawa chrześcijanina wobec Boga, drugiego człowieka, samego siebie i świata.
I dalej, aby tej duchowości chrześcijańskiej nadać „maryjny wymiar” należy: stale wpatrywać się w tajemniczą świętość Maryi, ofiarować Jej siebie, całkowicie oddać się Jej w darze, ofiarować Jej własną miłość i wolność, ze wszystkich sił służyć Jej tak, by była czczona, wywyższana i kochana, kochać Ją taką miłością, jaką Ją kochał Syn Jezus Chrystus, a także powierzyć się Jej przewodnictwu i pozwolić prowadzić za rękę.
Natomiast, aby „maryjny wymiar” nadać także pobożności chrześcijańskiej, należy w posłuszeństwie wiary przyjąć duchowe macierzyństwo Maryi, biorące swój początek ze słów Chrystusa skierowanych do ucznia z wysokości krzyża „Oto Matka twoja”. Stąd to, pomiędzy Matką a uczniami, mocą przyjęcia daru Mistrza, ustanawia się związek o charakterze macierzyńsko-synowskim i pobożność maryjna wpisuje się w naturalny sposób w życiowy program ucznia, a także całej ludzkości. Ponieważ całość - jak wspomniałam wyżej - oparta jest na liście Matka Pana, który proponuje różne idealne formy pobożności maryjnej, dlatego w swoim nie fachowym wywodzie, zwrócę uwagę tylko na jedną z tych form, a mianowicie: przyjęcia uznanych przez Kościół objawień - ukazania się lub wizji - Błogosławionej Dziewicy, jako znaku Jej macierzyńskiego miłosierdzia, w których przez przesłania i obietnice kierowane za pośrednictwem osób pokornych lub dzieci, zmierzała zawsze do nawrócenia ludzkości i naśladowania Jezusa Chrystusa.
Pobożność maryjna to przede wszystkim nieustanne Magnificat, to nieustanne wychwalanie Boga i dziękowanie Mu za wszelkie rzeczy, jakie nam uczynił: za Maryję, wraz z Maryją, poprzez Nią i tak jak Ona.

Apostolat Maryjny

Apostolat Maryjny, to jeden z ruchów prezentowanych na Krajowym Kongresie w Strachocinie. Prezentacji dokonał ks. Dariusz Stancerz. Apostolat powstał w Polsce w 1980 r. z okazji 150. rocznicy objawień Maryi św. Katarzynie Laboure, a założycielem i jednocześnie pierwszym dyrektorem był śp. ks. Teofil Herrmann ze Zgromadzenia Księży Misjonarzy - rektor gorzowskiego Seminarium Duchownego. Apostolat skupia osoby, które chcą przez apostolstwo oddawać należną cześć Niepokalanej, stąd hasło stanowią słowa: Wszystko z Niepokalaną! Szczególnie godny uwagi jest hymn Apostolatu, z uwagi na to, że jego autorem jest ks. Jan Twardowski. Działalność Apostolatu, to wychodzenie naprzeciw potrzebom społeczeństwa dla szerzenia wokół siebie dobra, w stosunku do osób z najbliższego otoczenia, poczynając od rodziny i przyjaciół. Podstawowym charyzmatem Apostolatu Maryjnego jest Cudowny Medalik; posługując się nim apostołowie maryjni stają się świadkami nadzwyczajnych wydarzeń, gdyż łaski, które wyprasza Niepokalana u Swego Syna, uzdrawiają dusze i ciała, ratują ze zgubnych nałogów, takich jak narkomania czy alkoholizm. Apostolat działa na terenie parafii utrzymując kontakt z duszpasterzem parafialnym i działając na podstawie przyjętego programu pracy. Członkowie Apostolatu mają następujące obowiązki: pełne uczestnictwo we Mszy św. - o ile to możliwe - codzienne, czytanie Pisma Świętego połączone z krótkim rozmyślaniem, codzienne odmawianie przynajmniej jednej tajemnicy Różańca w intencjach apostolskich, noszenie Cudownego Medalika, uczestnictwo w nabożeństwach nowennowych do Matki Bożej Cudownego Medalika, uczestniczenie w spotkaniach formacyjnych i udział w rekolekcjach, dniach skupienia itp. Od początku powstania Apostolatu działało Wydawnictwo przeznaczone na wydruki użytku wewnętrznego. Do Apostolatu należy około 10.000 osób na terenie Polski, istnieją także grupy za zachodnią granicą niemiecką. Od 1994 r. ks. Teofil Herrmann przenosi się do Warszawy, gdzie tworzy Centralny Ośrodek Apostolatu Maryjnego. Od grudnia 2003 r., po jego śmierci, Centrala Apostolatu zostaje przeniesiona do Zakopanego - Olczy, do Sanktuarium Niepokalanej Objawiającej Cudowny Medalik, a dyrektorem krajowym zostaje ks. Jerzy Owsiak CM. Od początku istnienia, co najmniej raz w roku, w momentach ważnych dla Polski Apostolat podejmuje nieustającą modlitwę różańcową w intencji Ojczyzny. Modlitwa taka trwa dzień i noc bez przerwy. Podejmuje go jedna diecezja za drugą, według ustalonego planu. Taki nieustający Różaniec odmawiany był przez cały miesiąc maj z okazji wstąpienia Polski do Unii Europejskiej. Również w czasie trwania Kongresu Ruchów i Stowarzyszeń Maryjnych w Strachocinie modlili się kolejno apostołowie maryjni z poszczególnych diecezji Polski, z zawołaniem na ustach: Wszystko z Niepokalaną, która temu Kongresowi patronuje.