Zbiórkę przeprowadzono przy kościołach archidiecezji częstochowskiej. Dzień zbiórki poprzedził Światowy Dzień Chorego obchodzony we wspomnienie Matki Bożej z Lourdes. Światowy Dzień Chorego ustanowił w 1992 r. papież Jan Paweł II. Od tej pory, co roku 11 lutego cały Kościół pochyla się w szczególny sposób nad chorymi. W Archidiecezji Częstochowskiej nad chorymi pochylamy się także 6 lipca, kiedy na Jasnej Górze spotyka się Apostolstwo Chorych, w ostatnią sobotę sierpnia, kiedy z Olsztyna k. Częstochowy pielgrzymuje na Jasną Górę kilkusetosobowa grupa ludzi słabych i ubogich (w tym liczna grupa z regionu wieluńskiego) i we wrześniu, kiedy odbywają się regionalne spotkania chorych pod przewodnictwem księży biskupów. Raz lub dwa razy w miesiącu odprawiane są Msze, św. dla osób niepełnosprawnych, ich rodzin i przyjaciół w większych miejscowościach archidiecezji: Częstochowie, Wieluniu, Zawierciu, Radomsku, Myszkowie, Krzepicach, Działoszynie i Pajęcznie.

W orędziu na XXVII Światowy Dzień Chorego papież Franciszek napisał: „Kościół – Matka wszystkich swoich dzieci, zwłaszcza słabych – pamięta, że gesty wielkodusznego daru, jak te Miłosiernego Samarytanina, są najbardziej wiarygodną drogą ewangelizacji. Opieka nad chorymi wymaga profesjonalizmu i czułości, bezinteresownych gestów, niezwłocznych i prostych, jak zwyczajny dotyk, poprzez które daje się odczuć drugiemu, że jest «ważny». Postawa bezinteresowności powinna pobudzać przede wszystkim katolickie placówki opieki zdrowotnej, ponieważ to właśnie logika Ewangelii określa ich działanie, zarówno na obszarach najbardziej zaawansowanych, jak i w miejscach najtrudniejszych. Katolickie placówki są powołane, aby wyrażać istotę daru, darmowości i solidarności, w odpowiedzi na logikę zysku za wszelką cenę, logikę dawania, aby otrzymywać, logikę wyzysku niezwracającego uwagi na ludzi”.

W obchody XXVII Dnia Chorego włączył się także Wieluń. Szczególna Eucharystia w intencji chorych i starszych wiekiem, połączona z udzieleniem Sakramentu Chorych oraz z nabożeństwem Lourdzkim sprawowanym w intencji chorych, ich opiekunów i wszystkich wolontariuszy (tu wspomnienie błogosławionej Anieli Salawy 1881 – 1922, posługującej w szpitalu, która w swoim dzienniczku zapisała: Panie! Żyję, bo kazałeś, umrę, kiedy chcesz, zbaw mnie, bo możesz”), była sprawowana w kolegiacie wieluńskiej – Sanktuarium Matki Bożej Pocieszenia. Odprawił ją ks. kanonik Jacek Zieliński. W homilii nawiązującej do przeczytanych tekstów liturgicznych (fragment Księgi Rodzaju i Ewangelii „ Uzdrowienie w Genezaret” wg św. Marka mówił o roli cierpienia i choroby w życiu człowieka, o owocach, jakie przynoszą światu i bliskim, i o konieczności zaufania Bogu i Jego woli. Dobrze, jeżeli fizyczne cierpienie nie staje się momentem odejścia od Boga, bo tylko: •„ Spokojnie umiera człowiek, który nigdy nie zszedł ze swojego krzyża”, mówił Jan Maria Vianney – święty proboszcz z Ars, zakończył.

Namaszczeni świętymi olejami, pobłogosławieni Najświętszym Sakramentem i umocnieni w wierze wieluńscy chorzy wrócili do swych domów.