W sobotę 20 października br. podczas uroczystej Mszy św. koncelebrowanej
przez wychowawców Seminarium pod przewodnictwem bp. Mieczysława Cisło
w kościele seminaryjnym miał miejsce obrzęd przyjęcia kandydatów
do diakonatu i prezbiteratu - 27 alumnów V roku Metropolitalnego
Seminarium Duchownego w Lublinie.
Obrzęd kandydatury polega na publicznym przedstawieniu
Kościołowi tych alumnów, którzy zostali uznani godnymi przyjęcia
w niedalekiej przyszłości święceń diakonatu i prezbiteratu (kapłańskich)
. Ma on miejsce na początku V roku. Istotą przyjęcia do grona kandydatów
do święceń jest publiczne oświadczenie przez alumna, że pragnie poświęcić
się Bogu i Kościołowi w celu wypełnienia w przyszłości obowiązków
wynikających ze święceń
W słowie wstępnym bp M. Cisło, zwracając się do alumnów
V roku, powiedział, że chcą iść szlakiem Chrystusa, że wytrwali i
że jest przed nimi czas upodabniania się do Chrystusa. W homilii
Biskup Mieczysław przypomniał im, że dziś ponownie powiedzą swoje "
Jestem" Chrystusowi, które to słowo zwyciężało już w ich życiu. "
Jestem określa całe życie. Jesteś, abyś szedł. Jesteś tu, bo wezwał
cię Pan. Dziś dajesz uroczyście tę odpowiedź Kościołowi" - mówił
Ksiądz Biskup. Kaznodzieja przypomniał, że zaczyna się czas bliskiego
przygotowania do diakonatu, gdy biskup włoży ręce i udzieli sakramentalnej
mocy. Ten czas ma być czasem intensywnej odpowiedzi. Ksiądz Biskup
apelował, żeby to nie był czas zmarnowany. Chrystus wzywa, aby iść
przez Krzyż, ale Jego Krzyż jest chwalebny, bo On zmartwychwstał.
Tym, co pociąga, jest łaska, która działa na dnie serca. Kończąc,
bp Cisło życzył alumnom V roku, aby czas kandydatury był wypełniony
głęboką refleksją nad kapłaństwem. "Zawierz Chrystusowi, nie oglądając
się na świat. Bądź wierny temu ´Jestem´, które powiedziałeś przed
laty i dzisiaj."
Po homilii nastąpił moment prezentacji kandydatów. Po imiennym
wezwaniu, wobec Biskupa i obecnych na Eucharystii, wypowiadając "
Jestem" oraz odpowiadając na pytania kierowane w imieniu Kościoła
przez Biskupa, wyrażali oni pragnienie i gotowość poświęcenia się
Bogu i ludziom przez przyjęcie święceń diakonatu i prezbiteratu.
Następnie, jako znak przyjęcia ich przez Kościół, zostały im uroczyście
wręczone przez Księdza Biskupa Księgi Liturgii Godzin (Brewiarze)
. Tą modlitwą będą wielbić Boga i prosić wraz z całym Kościołem za
zbawienie całego świata.
Na zakończenie kandydaci do święceń diakonatu i prezbiteratu
wyrazili wdzięczność Bogu i ludziom za wszelkie dobro i zawierzyli
swoje powołania Maryi - wychowawczyni powołań kapłańskich.
Jaki obraz okazał się najcenniejszy na aukcji, na którą przyjechało ponad tysiąc kolekcjonerów z całego świata? Nie największy. Nie najdroższy. Nie ten, który wszyscy chcieli zdobyć.
Podziel się cytatem
Zwykła kartka, krzywe linie, coś, czego nikt nie chciał kupić — nikt, oprócz starego sługi, który kochał syna właściciela. Gdy tylko zapłacił parę drobnych i wziął rysunek do ręki, prowadzący ogłosił koniec aukcji. W testamencie zapisano bowiem jedno: Kto kocha Syna — ten dostaje wszystko.
22 listopada Kościół obchodzi wspomnienie św. Cecylii. Należy ona do najsłynniejszych męczennic Kościoła rzymskiego. Żyła na przełomie II i III w. Jako młoda dziewczyna, złożyła ślub czystości.
Mimo iż zmuszono ją do małżeństwa z poganinem Walerianem, nie złamała swego przyrzeczenia, lecz pozyskała dla Chrystusa swego męża i jego brata. Wszyscy troje ponieśli śmierć męczeńską.
Jakub de Voragine w Złotej legendzie w taki oto sposób pisze o św. Cecylii: „Gdy muzyka grała, ona w sercu Panu jedynie śpiewała. Przyszła wreszcie
noc, kiedy Cecylia znalazła się ze swym małżonkiem w tajemniczej ciszy sypialni. Wówczas tak przemówiła do niego: Najmilszy, istnieje tajemnica, którą ci wyznam, jeśli mi przyrzekniesz,
że będziesz jej strzegł troskliwie. Jest przy mnie anioł Boży, który mnie kocha i czujnie strzeże mego ciała. Będziesz go mógł zobaczyć, jeśli uwierzysz w prawdziwego Boga i obiecasz,
że się ochrzcisz. Idź więc za miasto drogą, która nazywa się Appijska i powiedz biedakom, których tam spotkasz: Cecylia posyła mnie do was, abyście pokazali mi świętego starca Urbana.
Skoro ujrzysz jego samego, powtórz mu wszystkie moje słowa. A gdy on już oczyści ciebie i wrócisz do mnie, wtedy ujrzysz i ty owego anioła.
Walerian przyjął chrzest z rąk św. Urbana. Wróciwszy do Cecylii znalazł ją w sypialni rozmawiającą z aniołem. Anioł trzymał w ręce dwa wieńce z róż
i lilii i podał jeden z nich Cecylii, a drugi Walerianowi, mówiąc przy tym: Strzeżcie tych wieńców nieskalanym sercem i czystym ciałem, ponieważ
przyniosłem je dla was z raju Bożego. One nigdy nie zwiędną ani nie stracą swego zapachu i nigdy nie ujrzą ich ci, którym czystość nie jest miła”.
Pierwszym miejscem kultu św. Cecylii stał się jej grób w katakumbach Pretekstata, gdzie zachowała się grecka inskrypcja „Oddała duszę Bogu”. Następnie kryptę powiększono, przyozdabiając
jej sklepienie malowidłem przedstawiającym Świętą w postaci orantki.
Pierwsze ślady kultu liturgicznego Świętej męczennicy zawiera Sakramentarz leoniański z V w., gdzie znajduje się 5 formularzy mszalnych z własnymi prefacjami. Z kolei
w aktach synodu papieża Symmacha z 499 r. znajduje się wzmianka o kościele pw. św. Cecylii wzniesionym w połowie IV w. Inną sławną świątynią dedykowaną
Świętej jest bazylika zbudowana przez papieża Paschalisa na rzymskim Zatybrzu w początkach IX w., gdzie złożono pod ołtarzem jej doczesne szczątki.
Za patronkę muzyki kościelnej uznano św. Cecylię dopiero pod koniec średniowiecza. Miało to swoje źródła w błędnym rozumieniu treści jednej z antyfon oficjum brewiarzowego: Cantantibus
organis Coecilia Domino decantabat. Owo sformułowanie antyfony spowodowało powstanie licznych przedstawień ikonograficznych św. Cecylii, która gra na instrumencie przypominającym organy.
W nawiązaniu do tej średniowiecznej tradycji od XVI w. w Kościele zachodnim zaczęły powstawać stowarzyszenia, których celem było pielęgnowanie muzyki kościelnej. Największy jednak rozgłos
zyskało Stowarzyszenie św. Cecylii, które powstało w Bambergu w 1868 r.
Dążyło ono do odnowienia prawdziwej muzyki kościelnej poprzez oczyszczenie liturgii z elementów świeckich i przywrócenia w liturgii chorału gregoriańskiego oraz polifonii
Szkoły Rzymskiej. Rychło ruch cecyliański rozszerzył się na cały Kościół powszechny, a wybitni kompozytorzy dedykowali jej swoje dzieła.
Kto śpiewa, dwa razy się modli – to zdanie przypisywane św. Augustynowi dziś zyskuje nowe znaczenie. Najnowsze badania z Kanady pokazują, że muzyka – a zwłaszcza sakralna – może realnie wspierać zdrowie mózgu i zmniejszać ryzyko chorób takich jak Alzheimer.
Podziel się cytatem
– wyjaśnia dr Kathlyn Gan, neurobiolog z Uniwersytetu w Toronto, cytowana przez „The B.C. Catholic”
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.