- Wyobrażam sobie, że św. Jan Maria Vianney mówi: nie skupiajcie się na mnie, lecz zwróćcie się w stronę Jezusa - powiedział purpurat w homilii wygłoszonej po francusku. - Bo to On jest prawdziwym pasterzem. Bez Niego nie byłoby św. Jana Marii Vianneya.

To od Jezusa możemy się uczyć tego, że „serce czyni kogoś pasterzem bardziej niż wykonana praca”. To ono widzi nędzę, zagubienie i głód owiec. Fałszywy pasterz - tłumaczył kardynał - nie widzi ich „rzeczywistych potrzeb”, nie troszczy się o nie i dlatego błądzą. Duszpasterstwo zaczyna się od serca, które widzi, czuje i pobudza do działania „dla dobra Bożych owiec”, zaznaczył arcybiskup stolicy Filipin.

Zauważył, że swoich uczniów, a zwłaszcza 12 Apostołów Jezus prosił, by się modlili. Modlitwa bowiem „przypomina pasterzom, że to Bóg jest prawdziwym właścicielem owiec”; że to On ich wybiera i posyła. Bez modlitwy „pasterz mógłby uważać się za właściciela owiec”, zamiast być ich pokornym stróżem. Bez modlitwy „pasterz mógłby narzucać owcom własne słowa i programy, zamiast wcielać w życie słowa i plany Boże”. - Św. Jan Maria Vianney stał się wzorcowym pasterzem, bo nieustannie się modlił - podkreślił kard. Tagle.

Wskazał, że Jezus podzielił się z uczniami swą władzą: „władzą wyrzucania złych duchów i leczenia chorób”. Władza pasterza to nie władza „z tego świata”, dlatego pasterze nie mogą zapomnieć, że są stróżami „władzy Jezusa”. - Jeśli o tym zapominają, mogą korzystać z tej władzy w zły sposób: raczej dominować niż służyć, raczej niszczyć niż ocalać, raczej ranić niż leczyć, raczej budować własne królestwo niż głosić królestwo Boże - przestrzegł metropolita Manili. Dodał, że św. Jana Maria Vianney stał się wzorcowym pasterzem, bo korzystał z tej władzy dla chwały Bożej, a nie własnej, i dla zbawienia ludzi.

Jezus posłał swych uczniów „jak owce między wilki”. Przypomina więc pasterzom, że mają być integralną częścią owczarni. Jeśli pasterze zapomną, że sami są owcami, mającymi słuchać głosu Jezusa-pasterza, stają się wilkami, czując się lepsi od świeckich. A wilki nie potrzebują pasterza, za to szukają ofiary, którą mogłyby pożreć. - Św. Jana Maria Vianney stał się wzorcowym pasterzem, bo pozostał pokorną owieczką Jezusa, którego adorował w Eucharystii i za którym wiernie podążał - stwierdził kaznodzieja.

Wezwał do modlitwy za papieża Franciszka, biskupów i księży, a szczególnie za proboszczów, a także do tego, by nie zapominać o tym, iż także ludzie nie mający święceń są pasterzami dla tych, których im powierzył Bóg: małżonkowie dla siebie nawzajem, rodzice dla dzieci, nauczyciele dla uczniów, politycy dla wspólnoty, przedsiębiorcy dla Ziemi itd. - Ale wszystko zaczyna się od serca odnowionego i oczyszczonego, które rzeczywiście się troszczy i jest otwarte na Jezusa, prawdziwego Pasterza. Możemy wypełniać swoją odpowiedzialność za innych nie tylko poprzez programy, ale także poprzez zwyczajne, nieformalne spotkania - stwierdził kard. Tagle.

Przywołał list od polskiej siostry zakonnej, w którym odnosiła się do spotkania z nim, którego on nie pamiętał. Jeszcze nie będąc zakonnicą, słuchała jego konferencji w Gnieźnie. Przyszła na nią, bo słyszała o nim wcześniej i była go ciekawa. Po konferencji chciała do niego podejść, ale było zbyt wielu ludzi wokół, więc zawołała go po imieniu. - Odwróciłem się i zapytałem: „Jesteś zakonnicą?”. „Nie!”. Według niej odpowiedziałem: „Jeszcze nie!”. Mój żart poruszył jej serce. Rozpoczęła rozeznawanie powołania. W swoim liście poinformowała mnie, że wstąpiła do zakonu kontemplacyjnego i złożyła pierwsze śluby. Nawet szczery żart, szczery uśmiech, uważne spojrzenie może doprowadzić owcę do Jezusa, prawdziwego Pasterza - podkreślił filipiński purpurat.

Opowiedział też historię o swym spotkaniu na obozie młodzieżowym, gdy po jego konferencji o szukaniu sensu życia, poproszono go, by... zaśpiewał. Zgodził się pod warunkiem, że najpierw usłyszy pytania związane z tematem konferencji. Na koniec zachęcił młodzież do zaśpiewania razem z nimi znanej wszystkim piosenki. Potem młodzi podchodzili, by poprosić go o błogosławieństwo, wspólne zdjęcie, autograf na książce lub t-shircie. Po tym spotkaniu zastanawiał się: „Kim dla nich jestem? Biskupem? Aktorem?...”.

- Odpowiedź przyszła po roku. Na podobnym obozie młody chłopak podszedł do mnie i powiedział: „Rok temu podpisałeś mój t-shirt. Nie prałem go”. Zapytałem: „Jak to? Musi być teraz strasznie brudny!”. Ale on mówił dalej: „Co noc go składam i kładę na poduszce. Od wielu lat nie widziałem mojego ojca. Ale dzięki temu t-shitowi i Twojemu podpisowi wiem, że należę do rodziny - Kościoła i że mam ojca w Tobie”. Odwieczna Ewangelia jest głoszona poprzez t-shirt podpisany przez biskupa dla młodego chłopaka, któremu brakuje rodziny i ojca - zakończył kardynał.

Mszę koncelebrowali m.in. kard. Philippe Barbarin z Lyonu i miejscowy ordynariusz bp Pascal Roland.